Ik ben zwanger, vriend wil geen vader worden maar wil wel samen blijven.
mijn vriend en ik zijn bijna 1 jaar samen en ik ben ongepland zwanger geworden. Ik heb altijd de pil genomen dus was ik nooit ongerust. Ik wist pas dat ik zwanger was nadat het al te laat was voor abortus.
Mijn vriend wilt absoluut geen vader worden en wil dat ik het kind afsta voor adoptie maar ik weet niet zeker of ik dat wel zie zitten. Kan ik gelukkig leven wetende dat er ergens mijn vlees en bloed rond loopt? Ik denk het niet, het voelt gewoon niet goed. Ik wil vaderschap ook niet op hem verplichte en hij mag zijn zien wanneer hij dat wilt (als hij het kind wil erkennen moet hij dat doen, als hij dat niet wilt vindt ik dat geen probleem). Maar als ik kies om het bij te houden voelt hij zich verplicht om er voor het kind te zijn. En dan is het natuurlijk mijn fout dat hij ongewenst vader is geworden. Ik wil niet dat dit onze relatie verpest maar ik vindt dit kind belangrijker dan mijn relatie. Hij zegt ook dat hij graag wilt samen blijven maar vaderschap is volgens hem niks voor hem. Ik denk dat hij (met de juiste insteek) wel een goede vader zou kunnen zijn.
Het lijkt mij zo erg om mijn kind af te staan voor onze relatie te redden, wie weet gaan we binnen 10-20 jaar toch uit elkaar met of zonder kind. Hij zou zich sowieso verplicht voelen om zijn verantwoordelijkheid op hem te pakken. Ik zou het ook fijn vinden als hij dat doet, maar ik wil niet dat mijn kind wordt opgevoed door een vader die het helemaal niet wilt. Dan doe ik het liever in m'n eentje. Hij vindt dat ook niet goed. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Ik mag het kind niet bijhouden en hij pakt de vaderrol op hem.
Ik mag het kind niet bijhouden zonder dat hij er iets mee te maken heeft.
Ik mag het kind alleen afstaan voor adoptie? En dan voor de rest van mijn leven met het besef leven dat mijn vlees en bloed rondloopt.
To, je vriend lijkt mij niet zo een leuk persoon. Het is niet jouw schuld dat je zwanger bent. Heeft hij een condoom gebruikt?
Je mag zelf kiezen. Hij bepaalt het niet. Ik raad je aan om bij het FIOM te gaan praten.
Natuurlijk gaat deze relatie geen stand houden.
begrijp ook niet dat je het er over hebt dat hij dit kind kan erkennen. Dat is totaal niet wenselijk gezien hij dan ook automatisch gezag heeft.
Ook als je het kind afstaat voor adoptie is hij natuurlijk nog steeds biologisch vader. Hij wordt vader en jij wordt moeder, of je het kind nou afstaat voor adoptie of niet. Ja de verantwoordelijkheid is anders, maar feit blijft dat er een kind van jullie ter wereld komt.
Ik zou gaan voor wat jij wil.
Ik vind het achterlijk dat als hij absuut geen kinderen wil hij 0 verantwoordelijkheid heeft genomen om dat te voorkomen (niks is tenslotte 100 % veilig) maar nu ineens wel allemaal eisen gaat stellen.
Dat had ie eerder moeten bedenken dus hij kan lekker de boom in met die eisen van hem. Kies voor jezelf TO! Sterkte 
MamaE schreef op 15-01-2023 om 00:29:
Je kind afstaan zou ik echt alleen maar doen als je dat echt zelf wil, nooit voor een ander. Gedane zaken maken geen keer. Je kunt niet na een paar jaar de adoptieouders bellen en het kind terug eisen.
Je hebt samen seks en hebt afspraken over anticonceptie. Toch ging het mis. Dat kan gebeuren, maar dat is niet iemands schuld. Jullie waren er samen bij.
Als hij echt geen vader wil zijn en geen vaderrol op zich wil nemen, zie ik dat niet als verenigbaar met jullie relatie. Je kunt niet met iemand samen zijn en samen wonen zonder iets met het kind te maken te willen hebben. Zelfs al is het niet je eigen kind, dat kan niet.
Hoe oud zijn jullie eigenlijk? Wonen jullie al samen, of ieder apart of nog bij jullie ouders thuis? Je vriend komt tamelijk onvolwassen over namelijk.
Dit is natuurlijk wel nog discutabel. Als de vrouw in kwestie bijvoorbeeld diarree heeft gehad, heeft overgegeven of de pil niet helemaal trouw heeft ingenomen en dit niet verteld aan hem, kan de man ook niet weten dat de seks op dat moment niet veilig is natuurlijk. Terwijl de vrouw in kwestie dat wel weet.
Maar goed, de partner van TO is een ontzettende hork in zijn reactie daarna. En ik zou zelf ook echt alleen maar je kind af staan als je daar zelf ook volledig achter staat. Dat staat TO zo te lezen niet, dus dan zou ik inderdaad op eigen houtje verder gaan met kind. En dan maar zien hoe hij er later mee om gaat. Ga er in ieder geval van uit dat je er alleen voor komt te staan. Dan kan het alleen maar meevallen.
MariaC schreef op 15-01-2023 om 07:11:
Ik vind het achterlijk dat als hij absuut geen kinderen wil hij 0 verantwoordelijkheid heeft genomen om dat te voorkomen (niks is tenslotte 100 % veilig) maar nu ineens wel allemaal eisen gaat stellen.
Dat had ie eerder moeten bedenken dus hij kan lekker de boom in met die eisen van hem. Kies voor jezelf TO! Sterkte
Hoe had hij dat dan moeten doen als niks 100% veilig is? De pil is niet 100% veilig, condoom erbij is ook niet 100% veilig. Zelfs sterilisatie is niet 100% veilig. Alleen geheelonthouding is dat. Waarom is het toch altijd zo dat er hier maar geroepen wordt dat de man het dan maar veilig had moeten doen? Terwijl je zelf ook nog zegt dat niks 100% veilig is. Dat wordt dan wel lastig hè 
je kan er als man toch wel gewoon van uit gaan dat als je partner de pil juist slikt, het dan veilig is. Mocht er iets zijn gebeurd waardoor die minder veilig is op dat moment, moet je dat als vrouw natuurlijk gewoon zeggen. Is het echt door de pil heen gebeurt en ben je dus 1 van die maximaal 0,05%, dan ligt de schuld natuurlijk niet alleen maar bij de man. Dan is er gewoon niemand schuldig aan.
BlairW schreef op 15-01-2023 om 07:16:
[..]
Dit is natuurlijk wel nog discutabel. Als de vrouw in kwestie bijvoorbeeld diarree heeft gehad, heeft overgegeven of de pil niet helemaal trouw heeft ingenomen en dit niet verteld aan hem, kan de man ook niet weten dat de seks op dat moment niet veilig is natuurlijk. Terwijl de vrouw in kwestie dat wel weet.
Serieus? Je wilt absoluut geen kinderen als man en legt daarvoor de verantwoordelijkheid bij de vrouw? Domme man ben je dan... Een slimme en verantwoordelijke man zou zorgen dat hij niet afhankelijk is van de nukken van het vrouwenlichaam als het gaat om anticonceptie. Nee, als je absoluut geen kinderen wilt, ligt de verantwoordelijkheid van het niet verwekken van kinderen bij jezelf.
En Laviva, het kindje houden blijft tussen jullie instaan, maar het kindje afstaan ook. Jullie relatie het hoogstwaarschijnlijk zijn langste tijd gehad, dus doe waar jíj geen spijt van krijgt.
BlairW schreef op 15-01-2023 om 07:23:
[..]
Hoe had hij dat dan moeten doen als niks 100% veilig is? De pil is niet 100% veilig, condoom erbij is ook niet 100% veilig. Zelfs sterilisatie is niet 100% veilig. Alleen geheelonthouding is dat. Waarom is het toch altijd zo dat er hier maar geroepen wordt dat de man het dan maar veilig had moeten doen? Terwijl je zelf ook nog zegt dat niks 100% veilig is. Dat wordt dan wel lastig hè
Ja huhu... Ik zeg ook niet dat de schuld bij hem ligt... (en pil + condoom is natuurlijk nog een stuk veiliger...en pil + gesteriliseerde man is nog veiliger) Idd er is geen schuld want het is een ongeluk maar als hij zo zeker van zijn zaak was wat betreft geen kinderen dan had ie toch het zekere voor het onzekere kunnen nemen en maatregelen kunnen nemen. Idd domme man als hij pas achteraf gaat bedenken dat ie geen kinderen wil.
Ik snap wel dat hij niet wil en dat mag ook . Hij heeft nog de tijd om er aan te wennen . Maar zo niet dan kan jij het prima alleen . Er zijn meer moeders die dat doen .
Maak een afspraak met de huisarts en ga in gesprek . Desnoods ook met fiom
Je a.s. moederrol is verreweg het belangrijkste. Als hij geen vader wil zijn, alleen financieel zijn aandeel wil bijdragen, dan is dat teleurstellend maar ik zou zijn wens respecteren. Hij zou dan uit huis kunnen gaan.
Overigens begrijp ik prima dat het een enorme schok voor hem is dat zijn rustige leven plotseling heel anders gaat worden en dat hij zich tegen zo'n verandering verzet. Maar daar ben jij niet verantwoordelijk voor. Ik zou hem dus gewoon laten gaan; of hij ooit terugkomt is van latere zorg.
Wat een ellendige situatie. Lijkt me heel lastig. Maar ik denk dat adoptie wel echt een enorm lastige keuze is wanneer je (nu al) twijfels daarover voelt. Adoptie lijkt me in alle gevallen een zeer zwaar besluit, waar je als moeder toch echt 100% achter moet staan. En dat sta je niet. Dus dat zal altijd tussen jullie in blijven staan. Het krijgen van het kind ook. In alle situaties vanaf nu zullen er lastige situaties ontstaan. Ga dus echt uit van jouw gevoel, laat je niks aanpraten. Ga in gesprek met iemand die jou daarbij kan helpen.
Heel veel sterkte, bij welke beslissing je dan ook gaat nemen.
Af en toe is het fijn als een partner meeleest. De mijne bij dit topic:' Wat een lulletje rozenwater zeg! Verman je gewoon en neem je verantwoordelijkheid!'. Dat dus als reactie op jouw vriend.
In alle scenario's die je zelf al hebt genoemd (en wat alle anderen ook hebben genoemd) geldt dat er verliezers zijn.
Als jij het kindje afstaat, ga je dat hem verwijten en mislukt je relatie.
Als je het kindje houdt verwijt hij dat jou en mislukt je relatie ook.
Hoe dan ook gaat deze relatie niet werken. Ik zou voor het kindje kiezen. En je hele netwerk erbij betrekken. Wie kan jou waarbij helpen?Je kunt voor een (ervarings)deskundige blik ook terecht bij Siriz.
Sterkte to! Er zal nu heel veel op je af komen
MariaC schreef op 15-01-2023 om 07:56:
[..]
Ja huhu... Ik zeg ook niet dat de schuld bij hem ligt... (en pil + condoom is natuurlijk nog een stuk veiliger...en pil + gesteriliseerde man is nog veiliger) Idd er is geen schuld want het is een ongeluk maar als hij zo zeker van zijn zaak was wat betreft geen kinderen dan had ie toch het zekere voor het onzekere kunnen nemen en maatregelen kunnen nemen. Idd domme man als hij pas achteraf gaat bedenken dat ie geen kinderen wil.
Dat hebben ze samen gedaan hè. Er werd anticonceptie gebruikt. Maar als dat dan mis gaat, had de man er altijd ineens meer aan moeten doen. Waarom is dat? Ze hebben samen deze vorm van anticonceptie gekozen. Neem aan dat de vrouw het ook niet wilde, aangezien ze aan de pil zit. Waarom is het dan toch ineens de man die er nog meer aan had moeten doen?
Dat hij nu ook de verantwoordelijkheid moet nemen, is iets waarin hij verzaakt inderdaad. Maar altijd maar dat geroep dat de man dan maar meer voorzorgsmaatregelen had moeten nemen, vind ik zo’n onzin. Is altijd het eerste dat wordt geroepen. Terwijl er dus gewoon voorzorgsmaatregelen zijn genomen waar ze het beide mee eens waren en wat bij goed gebruik echt maar heeeeeel weinig risico geeft. Maar blijkbaar heeft iedereen hier alleen maar seks met 6 soorten voorbehoedsmiddelen.
BlairW schreef op 15-01-2023 om 08:32:
[..]
Dat hebben ze samen gedaan hè. Er werd anticonceptie gebruikt. Maar als dat dan mis gaat, had de man er altijd ineens meer aan moeten doen. Waarom is dat? Ze hebben samen deze vorm van anticonceptie gekozen. Neem aan dat de vrouw het ook niet wilde, aangezien ze aan de pil zit. Waarom is het dan toch ineens de man die er nog meer aan had moeten doen?
Dat hij nu ook de verantwoordelijkheid moet nemen, is iets waarin hij verzaakt inderdaad. Maar altijd maar dat geroep dat de man dan maar meer voorzorgsmaatregelen had moeten nemen, vind ik zo’n onzin. Is altijd het eerste dat wordt geroepen. Terwijl er dus gewoon voorzorgsmaatregelen zijn genomen waar ze het beide mee eens waren en wat bij goed gebruik echt maar heeeeeel weinig risico geeft. Maar blijkbaar heeft iedereen hier alleen maar seks met 6 soorten voorbehoedsmiddelen.
Omdat “iets echt niet willen” niet hetzelfde is als “iets op dit moment niet willen.” Wij wisten van elkaar: ooit willen we kinderen, maar nu nog even niet. Als er dan zoiets gebeurt is het even schakelen, maar verder geen probleem. Dat speelt hier niet.
Voor TO: natuurlijk ga je je kind niet afstaan omdat je vriend dat wil. Dat hij het alleen al voorstelt zou voor mij reden genoeg zijn om hem direct aan de straat te zetten. Hij had wat mij betreft twee opties: hij bleef bij me (en kind) en was een behoorlijke vader en partner, of hij kon vertrekken.
Een afspraak met het FIOM lijkt me een goed idee. Mocht je het kindje toch af willen staan (maar je weet hoe ik daar over denk) worden die er sowieso bij betrokken.
