Ik ben zwanger, vriend wil geen vader worden maar wil wel samen blijven.
mijn vriend en ik zijn bijna 1 jaar samen en ik ben ongepland zwanger geworden. Ik heb altijd de pil genomen dus was ik nooit ongerust. Ik wist pas dat ik zwanger was nadat het al te laat was voor abortus.
Mijn vriend wilt absoluut geen vader worden en wil dat ik het kind afsta voor adoptie maar ik weet niet zeker of ik dat wel zie zitten. Kan ik gelukkig leven wetende dat er ergens mijn vlees en bloed rond loopt? Ik denk het niet, het voelt gewoon niet goed. Ik wil vaderschap ook niet op hem verplichte en hij mag zijn zien wanneer hij dat wilt (als hij het kind wil erkennen moet hij dat doen, als hij dat niet wilt vindt ik dat geen probleem). Maar als ik kies om het bij te houden voelt hij zich verplicht om er voor het kind te zijn. En dan is het natuurlijk mijn fout dat hij ongewenst vader is geworden. Ik wil niet dat dit onze relatie verpest maar ik vindt dit kind belangrijker dan mijn relatie. Hij zegt ook dat hij graag wilt samen blijven maar vaderschap is volgens hem niks voor hem. Ik denk dat hij (met de juiste insteek) wel een goede vader zou kunnen zijn.
Het lijkt mij zo erg om mijn kind af te staan voor onze relatie te redden, wie weet gaan we binnen 10-20 jaar toch uit elkaar met of zonder kind. Hij zou zich sowieso verplicht voelen om zijn verantwoordelijkheid op hem te pakken. Ik zou het ook fijn vinden als hij dat doet, maar ik wil niet dat mijn kind wordt opgevoed door een vader die het helemaal niet wilt. Dan doe ik het liever in m'n eentje. Hij vindt dat ook niet goed. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Ik mag het kind niet bijhouden en hij pakt de vaderrol op hem.
Ik mag het kind niet bijhouden zonder dat hij er iets mee te maken heeft.
Ik mag het kind alleen afstaan voor adoptie? En dan voor de rest van mijn leven met het besef leven dat mijn vlees en bloed rondloopt.
Lekker eensgezind hier.
Heel eerlijke post, zelfs al weet ik dat het velen voor de borst zal stoten.
Ik begrijp de vriend van To wel. Hij wil een relatie met haar en (momenteel?) geen kind.
Natuurlijk had hij een condoom kunnen gebruiken, was er misschien de mogelijkheid tot sterilisatie (leeftijd?); maar het gegeven is dat hij gewoon niets meer te zeggen heeft eenmaal de conceptie gepasseerd is.
Vanaf dat moment is het volledig haar keuze of ze hem opzadelt met een ongewenst kind of niet.
Ben blij dat ik niet in zijn schoenen sta en mij zou het niet verbazen als hij hoopt op een miskraam.
Lekkere mindfuck, dus jij kan niet alleen het kindje krijgen omdat je hem dan dwingt om toch bij het kindje betrokken te zijn. Maar dat is zijn keuze die dat dan onmogelijk maakt, niks anders. Klinkt als een weggewaaid dakraam, niemand heeft weggewaaide dakramen nodig in het leven.
Veel wijsheid gewenst.
🍀
Laviva, je hebt heel veel reacties die allemaal hetzelfde zeggen. Hoe voel jij je er nu over?
Valdemar schreef op 15-01-2023 om 12:48:
Lekker eensgezind hier.
Heel eerlijke post, zelfs al weet ik dat het velen voor de borst zal stoten.
Ik begrijp de vriend van To wel. Hij wil een relatie met haar en (momenteel?) geen kind.
Natuurlijk had hij een condoom kunnen gebruiken, was er misschien de mogelijkheid tot sterilisatie (leeftijd?); maar het gegeven is dat hij gewoon niets meer te zeggen heeft eenmaal de conceptie gepasseerd is.
Vanaf dat moment is het volledig haar keuze of ze hem opzadelt met een ongewenst kind of niet.
Ben blij dat ik niet in zijn schoenen sta en mij zou het niet verbazen als hij hoopt op een miskraam.
nee toch? Ze kan er toch voor kiezen zelf het kind op te voeden en hem nergens mee op te zadelen maar gewoon te laten gaan?
Valdemar schreef op 15-01-2023 om 12:48:
Lekker eensgezind hier.
Heel eerlijke post, zelfs al weet ik dat het velen voor de borst zal stoten.
Ik begrijp de vriend van To wel. Hij wil een relatie met haar en (momenteel?) geen kind.
Natuurlijk had hij een condoom kunnen gebruiken, was er misschien de mogelijkheid tot sterilisatie (leeftijd?); maar het gegeven is dat hij gewoon niets meer te zeggen heeft eenmaal de conceptie gepasseerd is.
Vanaf dat moment is het volledig haar keuze of ze hem opzadelt met een ongewenst kind of niet.
Ben blij dat ik niet in zijn schoenen sta en mij zou het niet verbazen als hij hoopt op een miskraam.
Gemist in het verhaal dat de termijn waarop abortus mogelijk is al voorbij is? Dat betekent ook dat een miskraam niet meer mogelijk is, na 24 weken heb je het over een doodgeboorte. Waarbij de vrouw ook gewoon een bevalling moet doormaken om haar kindje doodgeboren te krijgen.
Valdemar schreef op 15-01-2023 om 12:48:
Lekker eensgezind hier.
Heel eerlijke post, zelfs al weet ik dat het velen voor de borst zal stoten.
Ik begrijp de vriend van To wel. Hij wil een relatie met haar en (momenteel?) geen kind.
Natuurlijk had hij een condoom kunnen gebruiken, was er misschien de mogelijkheid tot sterilisatie (leeftijd?); maar het gegeven is dat hij gewoon niets meer te zeggen heeft eenmaal de conceptie gepasseerd is.
Vanaf dat moment is het volledig haar keuze of ze hem opzadelt met een ongewenst kind of niet.
Ben blij dat ik niet in zijn schoenen sta en mij zou het niet verbazen als hij hoopt op een miskraam.
Dat kan, dat hij daar op hoopt. In dit stadium zou hij dan hopen dat zijn vriendin moet bevallen van een al overleden kindje, want het is te laat voor een abortus. Dan is het ook niet meer echt een miskraam. Niet echt iets wat je iemand toewenst van wie je houdt. Een miskraam ook niet trouwens. Ik zou overigens ook niet graag in zijn schoenen staan: een ongewenst kind of zijn partner kwijt. Overigens vermoed ik, gezien het makkelijk opperen van “afstaan ter adoptie” dat ze nog heel jong zijn allebei.
Philou schreef op 15-01-2023 om 01:42:
Helemaal eens met alle dames hierboven.
je vriends mening lijkt op tegeltjeswijsheid “wie het kindje krijgt, mag het houden” en volgens hem krijg jij het en jij moet zorgen dat hij er geen last van heeft. Hij lijkt wel een groot kind dat zijn mama niet wil delen.
Dat is natuurlijk een onhoudbare situatie.
Er zijn veel leukere mannen en (stief)vaders. Geen handvol maar een land vol!
ik zou denk ik maar een tijd apart van hem wonen en zo weinig mogelijk contact zodat hij en jij eens goed kunnen nadenken.
ps ik dacht dat in Nederland geen nederlandse kinderen meer geadopteerd mochten worden. Dat hij dat al voorstelt is al absurd.
Even los dat ik het advies laat hem het lekker uitzoeken prima vind, nog even over deze laatste zin. Het kan wel, adoptie in Nederland, maar komt amper voor. Misschien denkt je kerel dat je onderdeel bent van een Hollywood film, waar adoptie makkelijk en snel is, en iedereen na afloop weer helemaal blij, maar helaas. Dit is Nederland, waar afstand doen begint met drie maanden pleeggezin en dan een instantie die besluit in welk gezin jouw kind het best tot zijn/haar recht komt.
Stel dat je doorgaat met zijn plan. Wat denk je, dat er in het eerste gesprek met de Gecertificeerde Instelling gebeurt? Die merken echt wel dat jij dit helemaal niet wil en dat het je nare vriend is, die dit oplegt. Ik mag hopen dat ook zij dan ingrijpen en dit niet doorzetten maar ondersteuning gaan zoeken voor jou in je moederrol.
Of als je na drie maanden keuze definitief moet maken, dan heb jij al drie maanden verdriet om je kindje. Denk je echt dat je dat kan, afscheid nemen van je kind? Is deze egoïstische flapdrol die zich je vriend noemt zo belangrijk voor je dat je dat kunt?
Seks kan leiden tot een zwangerschap daar is nooit maar 1 persoon verantwoordelijk voor. Ik vraag mij af hoe vriend dat voor zich ziet. Baby ter adoptie en gezellig samen verder zonder spijt of trauma's.
Hoe oud zijn jullie ?
rebmaaviv schreef op 15-01-2023 om 13:40:
Seks kan leiden tot een zwangerschap daar is nooit maar 1 persoon verantwoordelijk voor. Ik vraag mij af hoe vriend dat voor zich ziet. Baby ter adoptie en gezellig samen verder zonder spijt of trauma's.
Er zijn mensen die nergens bij stilstaan. Met name egocentrisch mensen, die kunnen letterlijk niet verder dan hun neus kijken. Hoe die relatie verder zou (moeten) gaan, ook dat is haar probleem.
TO, je schrijft dat je het kind belangrijker vindt dan je relatie. Hou dat altijd in je achterhoofd. Adoptie moet je niet doen als je er zelf niet achterstaat. En zo te lezen kun jij adoptie niet over je hart verkrijgen.
Deze twee standpunten (kind is belangrijker dan relatie en geen adoptie willen) zijn absoluut niet raar, heel veel vrouwen zullen er hetzelfde over denken. Laat je ook niet wijsmaken dat jij egoïstisch bent door het kind wel te willen houden. Hij is degene die alleen maar aan zichzelf denkt.
De consequentie zal wellicht zijn dat je het alleen moet doen. Dat hij zich dan verplicht voelt om verantwoordelijkheid te nemen is zijn probleem en daar moet hij maar mee leren te dealen.
Valdemar schreef op 15-01-2023 om 11:43:
[..]
Staat er ook niet, net zomin als iets over hun financiële situatie, of ze werken of überhaupt hun leeftijd; dus evengoed wordt er hier advies gegeven aan een zestienjarige.
TO reageert ook niet meer… Overigens Ik snap haar vriend ook wel, het is niet makkelijk maar dat hij ineens allemaal eisen gaat stellen en haar voor het blok lijkt te zetten dat vind ik niet fair. Alsof het voor haar wel een makkelijke keuze is. En met argument dat hij echt geen kinderen wil is achteraf lekker makkelijk. Daar had ie eerder aan moeten denken want seks heb je met zijn tweeën (althans dat hoop ik want anders wordt het wel erg ingewikkeld 
) dat is dus niet alleen de verantwoordelijkheid van de vrouw dus.
Wat een verdrietige situatie TO. Kan het zijn dat dit zo'n eerste, niet overdachte/stomme reactie zijn? Of is hij serieus? In het laatste geval is de relatie sowieso al 'verpest', zoals jij het noemt. Niet door jou, maar door hem. Hij wil jou dwingen iets te doen wat jij niet wil, met als chantagemiddel de relatie. Dus de relatie is al niet leuk meer en gaat dit niet meer worden, tenzij jij naar zijn pijpen wil dansen.
De vraag of je het kindje wil houden of ter adoptie af wil staan is dan een keuze die losstaat van de relatie. En zoals ik het lees heb jij die keuze al gemaakt, jij wil het kindje houden. Dat is een keuze die jij mag maken, over jouw lijf en jouw toekomst mag jij zelf bepalen. Eventueel kun je nog contact opnemen met het FIOM om met iemand te praten om je gedachten op een rijtje te zetten.
Daarnaast sluit ik me aan bij wat al eerder gezegd is: laat je goed voorlichten over alle (juridische) consequenties, zodat je daar ook een weldoordachte keuze in kan maken.
Je relatie gaat toch naar de knoppen. Een afgestaan kind blijft tussen jullie instaan en dat zal zorgen voor een breuk. Als je het houdt zorgt dat voor een breuk. Dus in elk geval een breuk.
Ga je single zijn in je eentje, treurend om je kind, of single moeder? Dat weet je zelf best.
Als hij echt niet wil en hij wordt toch vader wacht je een zware tijd en zul je het alleen moeten doen, maar het is het waard!
