Ik ben zwanger, vriend wil geen vader worden maar wil wel samen blijven.
mijn vriend en ik zijn bijna 1 jaar samen en ik ben ongepland zwanger geworden. Ik heb altijd de pil genomen dus was ik nooit ongerust. Ik wist pas dat ik zwanger was nadat het al te laat was voor abortus.
Mijn vriend wilt absoluut geen vader worden en wil dat ik het kind afsta voor adoptie maar ik weet niet zeker of ik dat wel zie zitten. Kan ik gelukkig leven wetende dat er ergens mijn vlees en bloed rond loopt? Ik denk het niet, het voelt gewoon niet goed. Ik wil vaderschap ook niet op hem verplichte en hij mag zijn zien wanneer hij dat wilt (als hij het kind wil erkennen moet hij dat doen, als hij dat niet wilt vindt ik dat geen probleem). Maar als ik kies om het bij te houden voelt hij zich verplicht om er voor het kind te zijn. En dan is het natuurlijk mijn fout dat hij ongewenst vader is geworden. Ik wil niet dat dit onze relatie verpest maar ik vindt dit kind belangrijker dan mijn relatie. Hij zegt ook dat hij graag wilt samen blijven maar vaderschap is volgens hem niks voor hem. Ik denk dat hij (met de juiste insteek) wel een goede vader zou kunnen zijn.
Het lijkt mij zo erg om mijn kind af te staan voor onze relatie te redden, wie weet gaan we binnen 10-20 jaar toch uit elkaar met of zonder kind. Hij zou zich sowieso verplicht voelen om zijn verantwoordelijkheid op hem te pakken. Ik zou het ook fijn vinden als hij dat doet, maar ik wil niet dat mijn kind wordt opgevoed door een vader die het helemaal niet wilt. Dan doe ik het liever in m'n eentje. Hij vindt dat ook niet goed. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
Ik mag het kind niet bijhouden en hij pakt de vaderrol op hem.
Ik mag het kind niet bijhouden zonder dat hij er iets mee te maken heeft.
Ik mag het kind alleen afstaan voor adoptie? En dan voor de rest van mijn leven met het besef leven dat mijn vlees en bloed rondloopt.
Kies voor je kind,en niet voor je partner.....ik snaap. Niet dt hij in dit geval eissen stelt
als hij geen kinderen wilde had hij maar een condoom om moeten doen of zich laten steriliseren… maar daar is het nu te laat voor.
Dit klinkt niet als een leuke man die jou steunt.
Ik zou een einde aan de relatie breien en het kind alleen opvoeden.
Van jou eisen dat je het kind afstaat, vind ik eerlijk gezegd gewoon gestoord. Dat kun je alleen maar doen als dat ook jouw oprechte eigen keuze is. Die valt dus gewoon af. Als hij vervolgens vindt dat zijn vaderschap jouw schuld is omdat je je kind niet wil afstaan, is dat ook gestoord. Als hij dat er de hele tijd gaat wrijven, kun je dus niet bij hem blijven want dat gaat jou beschadigen. Ik zou dus in dat geval zwanger en al weggaan.
Je zou nog kunnen proberen om samen met hem te gaan praten bij het FIOM. Misschien krijgen ze er daar wat gezond verstand in:
https://fiom.nl/ongewenst-zwanger
Wat een vreselijke tegenvaller moet dat voor jou zijn, dat je een man hebt die alleen maar aan zichzelf denkt onder deze moeilijke omstandigheden en je de schuld geeft van iets waar hij zelf net zo verantwoordelijk voor is. Echt een nachtmerrie. Hou je taai.
De kerel die je dwingt tot een adoptie "om hem te houden" is niet de kerel met wie je gezellig samen 80 wordt. Je zal je altijd afvragen waar je kind is, hoe het opgroeit, wat als je voor kind ipv man had gekozen, ...
Ik snap dat hij schrikt dat jij ongepland zwanger bent. En dat hij tijd nodig heeft om dat te verwerken en misschien zelfs niet betrokken wil worden. Maar dat wil niet zeggen dat hij zich maar moet gaan gedragen als een idioot en onmogelijke eisen moet stellen.
Heb je iemand in je omgeving met wie je kan praten? Familie? Vrienden? En die je straks als het kind komt ook kan bijstaan?
Kind houden en relatie beeindigen.
Je kind afstaan zou ik echt alleen maar doen als je dat echt zelf wil, nooit voor een ander. Gedane zaken maken geen keer. Je kunt niet na een paar jaar de adoptieouders bellen en het kind terug eisen.
Je hebt samen seks en hebt afspraken over anticonceptie. Toch ging het mis. Dat kan gebeuren, maar dat is niet iemands schuld. Jullie waren er samen bij.
Als hij echt geen vader wil zijn en geen vaderrol op zich wil nemen, zie ik dat niet als verenigbaar met jullie relatie. Je kunt niet met iemand samen zijn en samen wonen zonder iets met het kind te maken te willen hebben. Zelfs al is het niet je eigen kind, dat kan niet.
Hoe oud zijn jullie eigenlijk? Wonen jullie al samen, of ieder apart of nog bij jullie ouders thuis? Je vriend komt tamelijk onvolwassen over namelijk.
Als je voor hem je baby afstaat zijn jullie binnen een jaar sowieso uit elkaar, want dat blijft altijd tussen jullie in staan.
Dat hij dit van je verwacht vind ik wel een rode vlag.
Mijn mening: kind houden, afstand van je vriend nemen. Misschien verandert hij nog van gedachten, voor of na de geboorte. Dat zou niet voor het eerst zijn, genoeg mannen die wat tijd nodig hebben (en een schattige baby in hun armen) om aan het idee te wennen. Maar zorg in ieder geval dat je niet van hem afhankelijk bent, financieel niet, niet voor een woning etc.
Marty1984 schreef op 15-01-2023 om 00:23:
De kerel die je dwingt tot een adoptie "om hem te houden" is niet de kerel met wie je gezellig samen 80 wordt. Je zal je altijd afvragen waar je kind is, hoe het opgroeit, wat als je voor kind ipv man had gekozen, ...
Ik snap dat hij schrikt dat jij ongepland zwanger bent. En dat hij tijd nodig heeft om dat te verwerken en misschien zelfs niet betrokken wil worden. Maar dat wil niet zeggen dat hij zich maar moet gaan gedragen als een idioot en onmogelijke eisen moet stellen.Heb je iemand in je omgeving met wie je kan praten? Familie? Vrienden? En die je straks als het kind komt ook kan bijstaan?
Dit, hij mag blijven en er samen voor gaan of hij mag vertrekken en zich er niet mee bemoeien. Wat hij niet mag is jou idiote eisen opleggen om je kind af te staan.
Als hij echt geen vader wil worden, had hij zelf ook maatregelen moeten nemen, maar het klinkt niet alsof hij dat heeft gedaan.
Ik zou op basis van zijn voorstel al kiezen voor mezelf en mijn kind, en hem de laan uitsturen
Tja, we willen allemaal wel eens wat, hij heeft niets goed of niet goed te vinden: jouw lijf.
Dumpen die hap.
Stel trouwens:
Zwaar tegen je zin én met pijn in je hart ga je voor adoptie.
Wat zeg je tegen kind als het op zijn 25ste voor je deur staat omdat het zijn biologische moeder / zijn ouders wil leren kennen?
"Ik wou je wel houden, maar die ex van mij stelde mij voor de keuze. Het was hij of jij."
Krijg je dat binnen pakweg 25 jaar over je lippen?
Ik ben er namelijk vrij zeker van dat jullie over 25 jaar niet meer samen zijn als je voor adoptie gaat. Als je het kind houdt is er misschien nog een waterkans.
De kerel die mij voor de keuze stelt "adoptie of ik bol het af" mag toch echt gelijk al vertrekken. En wie weet komt het dan inderdaad tegen de geboorte nog goed, maar ik zou de relatie altijd als wankel blijven zien.
Ik denk dat je je vriend maar moet afstaan voor adoptie. Is hij helemaal gek geworden om dit te eisen van je.
Ik zou hem afstaan (je partner dus)
We zijn wel ontzettend eensgezind hier. Dat zegt misschien al genoeg.
Dump die vent en word gelukkig met je kind.
Sterkte ermee, ik weet zeker dat mensen in je omgeving je willen helpen.
Helemaal eens met alle dames hierboven.
je vriends mening lijkt op tegeltjeswijsheid “wie het kindje krijgt, mag het houden” en volgens hem krijg jij het en jij moet zorgen dat hij er geen last van heeft. Hij lijkt wel een groot kind dat zijn mama niet wil delen.
Dat is natuurlijk een onhoudbare situatie.
Er zijn veel leukere mannen en (stief)vaders. Geen handvol maar een land vol!
ik zou denk ik maar een tijd apart van hem wonen en zo weinig mogelijk contact zodat hij en jij eens goed kunnen nadenken.
ps ik dacht dat in Nederland geen nederlandse kinderen meer geadopteerd mochten worden. Dat hij dat al voorstelt is al absurd.
