Gepland zwanger maar nu wil partner er niks meer van weten
Hoi allemaal.
Omdat ik nog nergens mijn verhaal kwijt kan omdat het nog heel pril is, wil ik hier mijn hart luchten.
Ik ben al moeder van 2 kinderen en dacht altijd dat ik hierna ook klaar was.
Echter heb ik sinds anderhalf jaar een nieuwe relatie en hij heeft ook 2 kinderen. Hij is aantal jaar geleden gesteriliseerd en dus was de vraag wel of geen kinderen nooit een issue.
Echter was ik na een tijdje toch zwanger, en ja echt van hem. Uiteraard schrokken we hier allebei van en had het echt heel lang nodig om het te laten landen of onze weg in te vinden. Deze zwangerschap is op een miskraam uitgelopen, maar toen realiseerde zowel mijn vriend als ik dat we beide eigenlijk nog wel een kinderwens hebben.
We hebben het er toen uitgebreid over gehad en alles besproken en kwamen al snel tot de conclusie dat mocht het nog een keer lukken dat we het echt wilde een dat er we er samen voor zouden gaan. Vanaf toen ben ik bewust mijn ovulatie gaan bijhouden en hebben we bewust op bepaalde vruchtbare dagen seks gehad.
Hij kon niet wachten tot het zou lukken of om mij zwanger te zien.
Inmiddels weet ik sinds dinsdag dat ik dus wederom zwanger ben van hem. En waar hij maandagavond niet eens kon wachten tot ik een test kon doen want ik voelde wel veel bekende dingen dus mijn vermoeden was heel sterk, is hij vanaf dinsdag compleet omgedraaid.
Hij zit sinds vorige week met een burnout thuis en dus schieten zijn emoties nu alle kanten in. Maar hij zegt nu gewoon glashard dat hij geen zwangere vriendin wil, het kind niet wil nu niet en nooit niet. En dat hij het ook nooit gewild heeft. Hij verwacht nu van mij dat ik een abortus laat uitvoeren en als ik het laat komen dan is het mijn keus en trekt hij zijn handen er vanaf en neemt hij totaal geen verantwoordelijkheid. Hij verwijt mij nu zelfs dat ik met een ander iets zou hebben gedaan want hij is gesteriliseerd dus het kan niet van hem zijn. Dit is echt de grootste onzin en dat weet hij zelf ook.
Hij is nu zo onredelijk en zet mij voor een onmogelijke en onmenselijke keuze. Hij weet dat ik in het verleden en abortus heb gehad en wat voor klap dat mij heeft gegeven en hij dwingt me nu bijna om weer die keuze te maken.
Hij geeft daarbij ook aan dat, ook al zal ik voor abortus kiezen dat hij niet mee gaat en er niks mee te maken hebben een me dus ook dan niet zal steunen. Allemaal over het mom van ik ben overspannen en kan het er niet bij hebben.
Nu snap ik dat een groot deel van wat hij nu zegt door zijn burnout komt, en dat je in een burnout behoorlijk egoïstisch bent, maar ik weet nu zelf gewoon niet meer wat ik moet denken of doen.
Het voelt alsof ik al die tijd voorgelogen ben toen hij zei dat het zijn grote droom was. En nu laat hij mij keihard in de steek en voel ik me enorm alleen en eenzaam.
Wat kan ik nog doen?
Justagirly schreef op 17-10-2021 om 20:42:
[..]
En wat heeft iemand daar NU nog aan..?
Waarschijnlijk haar motiveren om de zwangerschap af te breken.
Gatekeeper schreef op 17-10-2021 om 17:04:
Nu kan ik me nog meer gaan richten over wat ik ga doen met de zwangerschap. Gelukkig heb ik nog even.
Hoe lang wil je jezelf de tijd geven om een beslissing te maken? Je zal nu denk ik een week of 7/8 zijn. Wordt het voor je dan niet steeds moeilijker om over afbreken na te denken?
Ik ben nu 'pas' 5 weken zwanger. Dus nog niet zo ver als jij dacht. Tuurlijk ga ik geen weken meer wachten met beslissen, maar nu er meer rust is omtrent het ene kan ik me nu meer richten op de keuze wat te doen.
En Tsjor het lijkt me behoorlijk logisch dat ik er iemand bij wil hebben tijdens een gesprek met hem. Gewoon voor de zekerheid van mezelf dat hij nadien niet weer alles gaat verdraaien en mij in een kwaad licht gaat stellen. Zijn broer weet nu wat hij tegen mij gezegd heeft een het geeft mij een hoop rust dat ik daar op terug kan vallen. Heeft niets met een rechtszaak te maken, gewoon een stukje erkenning en zekerheid.
Maya81, ik vind het heel verstandig dat je de broer erbij hebt gehaald, omdat een deel van de zorg nu voor rekening van de broer komt, dus het is goed als die meepraat en meedenkt en weet wat voor afspraken er gemaakt zijn.
Maar de broer is er niet om aan jouw kant als een soort getuige te functioneren over wat hij nu echt heeft gezegd. En wat betreft mensen in een kwaad daglicht zetten, dat kan over en weer gebeuren. Nogmaals, de betrokkenheid van de broer is erg belangrijk, dat geeft jou de ruimte om over je eigen problemen na te denken en die ruimte heb je nu nodig. Dat gaat vooral om 'zorg' en niet zozeer over 'waarheid' en 'getuigen'.
Tsjor
'Tsjor moet je er nu niet eens een keer wat mee?'
Ik twijfel nog of ik vanavond naar de documentaire 'Gebroken'(over het belang van het kind!) zal kijken, of toch maar naar 'the beauty and the beast', verhalen over de onschuldige schoonheid van de sterke vrouw die zich ten koste van zichzelf inzet voor iedereen en alles goed doet, tegenover het monster, dat geen verantwoordelijkheid neemt, zomaar een arme onschuldige zwanger maakt, scheldt, in de steek laat etc.
Ik kan ook beter opletten, soms raak ik verzeild op het verkeerde forum.
Tsjor
tsjor schreef op 18-10-2021 om 10:12:
'Tsjor moet je er nu niet eens een keer wat mee?'
Ik twijfel nog of ik vanavond naar de documentaire 'Gebroken'(over het belang van het kind!) zal kijken, of toch maar naar 'the beauty and the beast', verhalen over de onschuldige schoonheid van de sterke vrouw die zich ten koste van zichzelf inzet voor iedereen en alles goed doet, tegenover het monster, dat geen verantwoordelijkheid neemt, zomaar een arme onschuldige zwanger maakt, scheldt, in de steek laat etc.
Ik kan ook beter opletten, soms raak ik verzeild op het verkeerde forum.
Tsjor
je laat je wel kennen
Zeker. Is dat een probleem? Tsjor
Wasmachine schreef op 17-10-2021 om 20:54:
[..]
Waarschijnlijk haar motiveren om de zwangerschap af te breken.
Wat een onzin ...ik ben juist helemaal niet voor afbreken van zwangerschappen.
Haar aandeel...ze wilde zelf graag een kind.
En ik verbaas me dat veel mensen hier het kennelijk heel normaal vinden dat na 1,5 jaar latten met beiderzijdse kinderen, waarvan de omgang met zijn kinderen problematisch verloopt ivm heel moeilijk verlopende relatie met ex, te kiezen voor een kind. Ik persoonlijk vind dat wat ondoordacht.
Ik vraag me nu wel af, na het gesprek, wat zijn motivatie is geweest zo vreselijk te keer te gaan tegen TO. Dat is natuurlijk niet goed te praten.
Kataravrouw schreef op 18-10-2021 om 11:46:
[..]
Wat een onzin ...ik ben juist helemaal niet voor afbreken van zwangerschappen.
Haar aandeel...ze wilde zelf graag een kind.
En ik verbaas me dat veel mensen hier het kennelijk heel normaal vinden dat na 1,5 jaar latten met beiderzijdse kinderen, waarvan de omgang met zijn kinderen problematisch verloopt ivm heel moeilijk verlopende relatie met ex, te kiezen voor een kind. Ik persoonlijk vind dat wat ondoordacht.
Ik vraag me nu wel af, na het gesprek, wat zijn motivatie is geweest zo vreselijk te keer te gaan tegen TO. Dat is natuurlijk niet goed te praten.
Mijn keuze zou het ook niet zijn, daar heeft TO echter niks aan want zij hebben samen een andere keuze gemaakt. Deze uitkomst had ze niet kunnen voorzien, lijkt me.
tsjor schreef op 18-10-2021 om 10:38:
Zeker. Is dat een probleem? Tsjor
Nou niet mijn probleem maar de aanleiding voor de opmerking: '' 'Tsjor moet je er nu niet eens een keer wat mee?' '
tsjor schreef op 18-10-2021 om 09:54:
Maya81, ik vind het heel verstandig dat je de broer erbij hebt gehaald, omdat een deel van de zorg nu voor rekening van de broer komt, dus het is goed als die meepraat en meedenkt en weet wat voor afspraken er gemaakt zijn.
Maar de broer is er niet om aan jouw kant als een soort getuige te functioneren over wat hij nu echt heeft gezegd. En wat betreft mensen in een kwaad daglicht zetten, dat kan over en weer gebeuren. Nogmaals, de betrokkenheid van de broer is erg belangrijk, dat geeft jou de ruimte om over je eigen problemen na te denken en die ruimte heb je nu nodig. Dat gaat vooral om 'zorg' en niet zozeer over 'waarheid' en 'getuigen'.
Tsjor
Zeg ik ergens dat hij als getuige moet dienen. Nee. Ik gebruik even het woord getuige omdat ik er even geen ander woord voor wist. Elk weldenkend mens snapt dat ik het niet letterlijk bedoel.
Kataravrouw schreef op 18-10-2021 om 11:46:
[..]
Wat een onzin ...ik ben juist helemaal niet voor afbreken van zwangerschappen.
Haar aandeel...ze wilde zelf graag een kind.
En ik verbaas me dat veel mensen hier het kennelijk heel normaal vinden dat na 1,5 jaar latten met beiderzijdse kinderen, waarvan de omgang met zijn kinderen problematisch verloopt ivm heel moeilijk verlopende relatie met ex, te kiezen voor een kind. Ik persoonlijk vind dat wat ondoordacht.
Ik vraag me nu wel af, na het gesprek, wat zijn motivatie is geweest zo vreselijk te keer te gaan tegen TO. Dat is natuurlijk niet goed te praten.
Dat het jouw keus niet zou zijn dat kan, maar zoals ik al vaker gezegd hebt, ik hoef me niet te verdedigen waarom wij voor deze weg hebben gekozen, jij was er niet bij dus weet totaal niet hoe het ging tussen ons. Je gaat nu op wat ik hier schrijf maar dat is uiteraard ook niet het volledige plaatje. Dat jij 5 jaar zou wachten en een ander misschien nog geen 3 maanden wil niet zeggen dat jou manier de juiste is. Maar ik kan je wel vertellen al waren we 5 of 10 jaar samen geweest dan had zijn reactie op dit moment nog steeds gekunt. Ik ga niet uitgebreid vertellen of uit de doeken doen wat er achter zijn reactie zit. Daar heeft verder niemand iets mee te maken. Het praat zeker niks goed over hoe hij mijn behandeld heeft en ik heb hem daar ook zeker (nog) niet in vergeven. Maar laten we het er op houden dat vooral zowel zijn broer, zijn vriend als mijzelf het wat beter te begrijpen is.
Maya, je hoeft je hier niet te komen verdedigen, de meesten begrijpen je dondersgoed en voor die enkeling die het niet (wil) zien en als juridische termen beoordeelde, enkel onverwerkte verbitterdheid!
tsjor schreef op 18-10-2021 om 10:38:
Zeker. Is dat een probleem? Tsjor
Ja. Het is irritant. Ik wil luisteren naar Maya en met haar meedenken. Praktisch. Over hier en nu en hoe verder. Prima als er kritiek wordt geleverd, maar wat mij betreft wel graag relevant. Ik wil best leren van een andere visie, maar dan moet degene die hem op tafel gooit, wel serieus hebben nagedacht.
Kataravrouw schreef op 18-10-2021 om 11:46:
[..]
Wat een onzin ...ik ben juist helemaal niet voor afbreken van zwangerschappen.
Haar aandeel...ze wilde zelf graag een kind.
En ik verbaas me dat veel mensen hier het kennelijk heel normaal vinden dat na 1,5 jaar latten met beiderzijdse kinderen, waarvan de omgang met zijn kinderen problematisch verloopt ivm heel moeilijk verlopende relatie met ex, te kiezen voor een kind. Ik persoonlijk vind dat wat ondoordacht.
Ik vraag me nu wel af, na het gesprek, wat zijn motivatie is geweest zo vreselijk te keer te gaan tegen TO. Dat is natuurlijk niet goed te praten.
Dat doet niet ter zake. Er is sprake van een zwangerschap. Gedane zaken nemen geen keer en het is niet aan ons om daar wat van te vinden.
En je stukje over " haar aandeel " raakt ook kant noch wal. Hij wilde namelijk ook een kind.
Kataravrouw schreef op 18-10-2021 om 11:46:
[..]
Wat een onzin ...ik ben juist helemaal niet voor afbreken van zwangerschappen.
Haar aandeel...ze wilde zelf graag een kind.
En ik verbaas me dat veel mensen hier het kennelijk heel normaal vinden dat na 1,5 jaar latten met beiderzijdse kinderen, waarvan de omgang met zijn kinderen problematisch verloopt ivm heel moeilijk verlopende relatie met ex, te kiezen voor een kind. Ik persoonlijk vind dat wat ondoordacht.
Ik vraag me nu wel af, na het gesprek, wat zijn motivatie is geweest zo vreselijk te keer te gaan tegen TO. Dat is natuurlijk niet goed te praten.
Na hoeveel jaar vind jij dat je iemand goed genoeg kent? En hoe bepaal je dat dan?
Nou ja, het proces dat heeft geleid tot het besluit wél voor een kind te gaan heeft, vind ik, wel effect op hoe het nu verder moet. Beiden hebben al twee kinderen, en er was geen expliciete kinderwens, bij geen van beiden. Bij de vorige zwangerschap waren ze allebei eerst in paniek. Pas later, toen ze gewend waren aan het idee, ging het mis. Dan ga je door een rollercoaster van emoties, en bovendien zit je allebei (!) boordevol hormonen. Dat je dan ineens toch een kinderwens blijkt te hebben, zie ik dus vooral als een resultaat van de emoties en hormonen. Was de eerste zwangerschap er niet geweest, dan hadden ze vandaag zeer waarschijnlijk ook nog geen kinderwens gehad. Ik vraag me dus af hoe 'echt' die kinderwens nou eigenlijk was.
De relatie tussen TO en haar vriend is relatief pril, en ze wonen nog niet eens samen. Ze weten dus nog niet eens of het überhaupt wel gaat werken, met dit samengestelde gezin.
Verder, een man die niet stabiel is, en een relatie die dat daardoor nu ook niet (meer) is, vind ik geen goeie basis om een kind te krijgen.
Maar het belangrijkste hier vind ik dat er aan beide kanten al 2 kinderen zijn. Die hebben de oudste rechten. Die hebben behoefte aan een stabiele vader of een stabiele moeder. En niet aan de problemen die dit nieuwe kindje met zich mee gaat brengen.
Dus nee, of het verstandig was deze zwangerschap is niet relevant, wat wel relevant is, is te bekijken hoe verstandig deze zwangerschap nu is.
