Gepland zwanger maar nu wil partner er niks meer van weten
Hoi allemaal.
Omdat ik nog nergens mijn verhaal kwijt kan omdat het nog heel pril is, wil ik hier mijn hart luchten.
Ik ben al moeder van 2 kinderen en dacht altijd dat ik hierna ook klaar was.
Echter heb ik sinds anderhalf jaar een nieuwe relatie en hij heeft ook 2 kinderen. Hij is aantal jaar geleden gesteriliseerd en dus was de vraag wel of geen kinderen nooit een issue.
Echter was ik na een tijdje toch zwanger, en ja echt van hem. Uiteraard schrokken we hier allebei van en had het echt heel lang nodig om het te laten landen of onze weg in te vinden. Deze zwangerschap is op een miskraam uitgelopen, maar toen realiseerde zowel mijn vriend als ik dat we beide eigenlijk nog wel een kinderwens hebben.
We hebben het er toen uitgebreid over gehad en alles besproken en kwamen al snel tot de conclusie dat mocht het nog een keer lukken dat we het echt wilde een dat er we er samen voor zouden gaan. Vanaf toen ben ik bewust mijn ovulatie gaan bijhouden en hebben we bewust op bepaalde vruchtbare dagen seks gehad.
Hij kon niet wachten tot het zou lukken of om mij zwanger te zien.
Inmiddels weet ik sinds dinsdag dat ik dus wederom zwanger ben van hem. En waar hij maandagavond niet eens kon wachten tot ik een test kon doen want ik voelde wel veel bekende dingen dus mijn vermoeden was heel sterk, is hij vanaf dinsdag compleet omgedraaid.
Hij zit sinds vorige week met een burnout thuis en dus schieten zijn emoties nu alle kanten in. Maar hij zegt nu gewoon glashard dat hij geen zwangere vriendin wil, het kind niet wil nu niet en nooit niet. En dat hij het ook nooit gewild heeft. Hij verwacht nu van mij dat ik een abortus laat uitvoeren en als ik het laat komen dan is het mijn keus en trekt hij zijn handen er vanaf en neemt hij totaal geen verantwoordelijkheid. Hij verwijt mij nu zelfs dat ik met een ander iets zou hebben gedaan want hij is gesteriliseerd dus het kan niet van hem zijn. Dit is echt de grootste onzin en dat weet hij zelf ook.
Hij is nu zo onredelijk en zet mij voor een onmogelijke en onmenselijke keuze. Hij weet dat ik in het verleden en abortus heb gehad en wat voor klap dat mij heeft gegeven en hij dwingt me nu bijna om weer die keuze te maken.
Hij geeft daarbij ook aan dat, ook al zal ik voor abortus kiezen dat hij niet mee gaat en er niks mee te maken hebben een me dus ook dan niet zal steunen. Allemaal over het mom van ik ben overspannen en kan het er niet bij hebben.
Nu snap ik dat een groot deel van wat hij nu zegt door zijn burnout komt, en dat je in een burnout behoorlijk egoïstisch bent, maar ik weet nu zelf gewoon niet meer wat ik moet denken of doen.
Het voelt alsof ik al die tijd voorgelogen ben toen hij zei dat het zijn grote droom was. En nu laat hij mij keihard in de steek en voel ik me enorm alleen en eenzaam.
Wat kan ik nog doen?
weet je of hij middelen gebruikt? (Alcohol, drugs, oid etc)
Ik vind zijn manier van onder druk zetten opvallend. Is dit echt niet eerder voorgekomen in jullie relatie of in zijn eerdere relaties?
Heeft hij broers of zussen waarmee jij ook een goeie band hebt inmiddels? Hij kan je echt niet verbieden antwoorden te zoeken mbt zijn gedrag.
Maya81 schreef op 08-10-2021 om 13:48:
[..]
Jou ervaring hoeft niet de algemene ervaring te zijn. Ik ken gelukkig ook genoeg andere verhalen in mijn omgeving die wel goed zijn gegaan veel zelfs nog sneller dan anderhalf jaar.
Dat wij deze keus hebben gemaakt hoef ik niet te verdedigen. Net als dat ook een 16 jarig meisje zich niet hoeft te verdedigen als ze ongewenst zwanger word en de jongen er vandoor gaat. En bij ons was het nog niet eens ongewenst.
En zoals ik al zei bij mijn ex kwam de ware aard na 10 jaar pas naar boven ga je ook niet zeggen ja maar 10 jaar is ook wel erg snel he.
Het probleem is hier zijn totale omslag in gedrag, en hoe hij mij nu laat opdraaien voor de lasten. Niet de snelheid waarmee wij onze relatie aan zijn aangegaan die voor jou misschien als snel klinkt. Als de omslag na 5 jaar was geweest had je ook niet gezegd dat we te snel waren gegaan want de omslag bij hem is echt behoorlijk vreemd.
Ik denk dat je nu beter voor jezelf kunt gaan bedenken wat jij wil en niet meer je hoofd breken over zijn gedrag.
Tatemae schreef op 08-10-2021 om 13:51:
weet je of hij middelen gebruikt? (Alcohol, drugs, oid etc)
Ik vind zijn manier van onder druk zetten opvallend. Is dit echt niet eerder voorgekomen in jullie relatie of in zijn eerdere relaties?
Nee dit is echt nog nooit eerder voorgekomen in onze relatie. We konden altijd prima samen over dingen praten en dwongen elkaar nergens toe. Dat maakt zijn verandering ook zo onverwacht en vreemd.
Maya81 schreef op 08-10-2021 om 13:54:
[..]
Nee dit is echt nog nooit eerder voorgekomen in onze relatie. We konden altijd prima samen over dingen praten en dwongen elkaar nergens toe. Dat maakt zijn verandering ook zo onverwacht en vreemd.
Dan zou ik toch een persoon uit zijn netwerk in lichten. Zodat diegene een oogje in het zeil kan houden op zijn gedrag.
Dan kan jij je focussen op je eigen proces. Heb je al contact gelegd met het fiom of de huisarts?
BlueHeart schreef op 08-10-2021 om 10:09:
[..]
Jullie zijn pas 1,5 jaar samen, hoeveel tijd kan er dan helemaal over heen zijn gegaan?
Precies wat ik steeds denk. Kinderen die moeten wennen aan scheiding, nieuwe partner, zwanger, miskraam, over samenwonen spreken en nieuwe zwangerschap. Maar ex nooit gezien of gesproken, moeilijk wispelturig gedrag van partner. Ik vind alles héél veranderlijk in anderhalf jaar tijd. Hoe kun je nu beweren dat er niet over één nacht ijs gegaan wordt? Ik vind het een rollercoaster, vooral voor de kinderen die er al zijn en behoefte hebben aan rust en stabiliteit.
To, neem alsjeblieft pas op de plaats en zet het belang van jezelf en je kinderen voorop.
Wat een tegenvaller voor je 
Burnout hoeft niet dit soort hufterig gedrag te betekenen. Sterker nog, mensen die daar gevoelig voor zijn hebben juist een heel groot verantwoordelijkheidsgevoel.
Hoe graag wil jij nog een kindje? Ik zou supergraag nog een kindje willen. Echter mijn leven is niet stabiel en heb(daardoor) geen relatie. Zou dit op mijn pad komen, dan zou abortus geen optie zijn. Ik heb twee kinderen op de basisschool en ik zou een weg zoeken, die er dan ook komt.
Als ik twee kinderen kan opvoeden in een hele giftige relatie (zeg van 2-4 jaar de oudste en 0-2 jaar de jongste) dan kan ik een opvoeding zeker alleen aan.
Dit is alleen hoe ik er in sta, een ander geluid dan van de meeste forummers hier.
Ik zou even afstand nemen van die vriend van je en hem laten bekoelen. Los daarvan bedenken wat jij wil, wat je kan, wat er mogelijk is.
Apiejapie schreef op 08-10-2021 om 14:00:
[..]
Precies wat ik steeds denk. Kinderen die moeten wennen aan scheiding, nieuwe partner, zwanger, miskraam, over samenwonen spreken en nieuwe zwangerschap. Maar ex nooit gezien of gesproken, moeilijk wispelturig gedrag van partner. Ik vind alles héél veranderlijk in anderhalf jaar tijd. Hoe kun je nu beweren dat er niet over één nacht ijs gegaan wordt? Ik vind het een rollercoaster, vooral voor de kinderen die er al zijn en behoefte hebben aan rust en stabiliteit.
To, neem alsjeblieft pas op de plaats en zet het belang van jezelf en je kinderen voorop.
Ik heb nergens benoemd hoelang mijn relatie met mijn ex al voorbij is en ik kan je vertellen dit is al geruime tijd en mijn kinderen hebben die scheiding inmiddels voor zover dat kan, want zal altijd voor hun niet ideale situatie zijn, verwerkt en weten inmiddels niet beter dat papa en mama uit elkaar zijn. Dat pappa een nieuwe vriendin heeft en dat mama ook een nieuwe vriend heeft. Ik ben niet van de ene in de andere relatie gerold. En ook zijn relatie was al jaren voorbij. En al was het wel zo dan is het nog niet aan jullie om daar een oordeel over te vellen.
Ik heb nergens gezegd dat ik zijn ex nooit gezien heb. Die heb ik vaak genoeg gezien. Ik heb haar nooit over hun relatie gesproken, en niet omdat dat niet mag maar omdat zij niets met mij te maken wil hebben omdat ze bang is dat zij daardoor straks minder geld krijgt van hem en daardoor niet normaal zonder schelden en verwensingen of bedreigingen met mij in gesprek kan gaan.
Nogmaals ik hoef mij tegen niets of niemand te verdedigen voor de keuzes die wij in onze relatie hebben gemaakt. Dat jullie het langzamer doen dat is jullie goed recht, dat wij het op deze manier doen is ons goed recht. Jullie zijn er allemaal niet bijgeweest en er staan geen vaste regels hoe je een relatie aan moet gaan. Of hoe snel je na een miskraam het beste weer zwanger kunt worden. Ik heb niets fout gedaan, heb hem er niet ingeluisd of wat dan ook.
En voor de duidelijkheid de kinderen hebben en krijgen niets mee van deze situatie. De kinderen hebben gewoon een stabiele situatie.
En dan nog als laatste norm je zijn moeilijk en wispelturig gedrag. Als je goed gelezen zou hebben zou je hebben gezien dat hij dit gedrag dus in de afgelopen anderhalf jaar niet heeft laten zien. We steeds normaal en goed met elkaar hebben kunnen praten. Dat het maandagavond nog niks dan liefkozend en hoopvol was vanuit hem en dat er vanaf dinsdag bij hem een totale omslag is gekomen. Als hij ook maar iets van dit gedrag had laten zien in de afgelopen jaren dan was de relatie tussen ons nooit zover gekomen. Had ik hem nooit met mijn kinderen kennis laten maken.
Maya, jij schrijft ”Dat wij deze keus hebben gemaakt hoef ik niet te verdedigen.” Ik ben het helemaal met jou eens! Ik zou zeggen: hou er dan ook maar gewoon mee op. Je bent ons hier geen verantwoording schuldig. En zoals iedereen weet: achteraf kijk je een koe in de kont.
Ik hoop dat je in het echte leven inmiddels ook met wat mensen hebt kunnen praten hierover. Het is niet iets om in je eentje doorheen te worstelen. Daar is het veel te heftig en bizar voor. Ik kan me voorstellen dat je zelf ook begint te twijfelen aan je beoordelingsvermogen als iemand zo abrupt zo extreem verandert. Dat is niet bij te houden en het ontregelt jou ook! Zorg dus goed voor jezelf!
Mija schreef op 08-10-2021 om 14:44:
Maya, jij schrijft ”Dat wij deze keus hebben gemaakt hoef ik niet te verdedigen.” Ik ben het helemaal met jou eens! Ik zou zeggen: hou er dan ook maar gewoon mee op. Je bent ons hier geen verantwoording schuldig. En zoals iedereen weet: achteraf kijk je een koe in de kont.
Ik hoop dat je in het echte leven inmiddels ook met wat mensen hebt kunnen praten hierover. Het is niet iets om in je eentje doorheen te worstelen. Daar is het veel te heftig en bizar voor. Ik kan me voorstellen dat je zelf ook begint te twijfelen aan je beoordelingsvermogen als iemand zo abrupt zo extreem verandert. Dat is niet bij te houden en het ontregelt jou ook! Zorg dus goed voor jezelf!
Ja precies achteraf is altijd makkelijk praten. Als ik 15 jaar geleden had geweten dat mijn ex een vreemdganger bij het leven was had ik ook een andere keus gemaakt maar ja daar kom je ook pas later achter.
Ik kan er gewoon zo niet tegen dat ik hier nu als dom of weet ik veel wat voor neergezet. De een heeft 5 jaar een relatie en gaat dan pas aan kinderen, de ander heeft nog geen half jaar een relatie en gaat aan kinderen denken. Er is hierin geen goed of fout. En zo is het ook met wanneer na scheiding klaar voor nieuwe relatie of wanneer betrek je de kinderen in een nieuwe relatie. Als iets goed voelt dan ga je er niet vanuit dat er bij een ander ineens een knop omgaat.
Ik vraag uit wanhoop wat ik nog kan doen, niet aan wat ik anders had moeten doen want achteraf gelul heb ik niks aan.
Maya81 schreef op 08-10-2021 om 14:33:
[..]
Ik heb nergens benoemd hoelang mijn relatie met mijn ex al voorbij is en ik kan je vertellen dit is al geruime tijd en mijn kinderen hebben die scheiding inmiddels voor zover dat kan, want zal altijd voor hun niet ideale situatie zijn, verwerkt en weten inmiddels niet beter dat papa en mama uit elkaar zijn. Dat pappa een nieuwe vriendin heeft en dat mama ook een nieuwe vriend heeft. Ik ben niet van de ene in de andere relatie gerold. En ook zijn relatie was al jaren voorbij. En al was het wel zo dan is het nog niet aan jullie om daar een oordeel over te vellen.
Ik heb nergens gezegd dat ik zijn ex nooit gezien heb. Die heb ik vaak genoeg gezien. Ik heb haar nooit over hun relatie gesproken, en niet omdat dat niet mag maar omdat zij niets met mij te maken wil hebben omdat ze bang is dat zij daardoor straks minder geld krijgt van hem en daardoor niet normaal zonder schelden en verwensingen of bedreigingen met mij in gesprek kan gaan.
Nogmaals ik hoef mij tegen niets of niemand te verdedigen voor de keuzes die wij in onze relatie hebben gemaakt. Dat jullie het langzamer doen dat is jullie goed recht, dat wij het op deze manier doen is ons goed recht. Jullie zijn er allemaal niet bijgeweest en er staan geen vaste regels hoe je een relatie aan moet gaan. Of hoe snel je na een miskraam het beste weer zwanger kunt worden. Ik heb niets fout gedaan, heb hem er niet ingeluisd of wat dan ook.
En voor de duidelijkheid de kinderen hebben en krijgen niets mee van deze situatie. De kinderen hebben gewoon een stabiele situatie.
En dan nog als laatste norm je zijn moeilijk en wispelturig gedrag. Als je goed gelezen zou hebben zou je hebben gezien dat hij dit gedrag dus in de afgelopen anderhalf jaar niet heeft laten zien. We steeds normaal en goed met elkaar hebben kunnen praten. Dat het maandagavond nog niks dan liefkozend en hoopvol was vanuit hem en dat er vanaf dinsdag bij hem een totale omslag is gekomen. Als hij ook maar iets van dit gedrag had laten zien in de afgelopen jaren dan was de relatie tussen ons nooit zover gekomen. Had ik hem nooit met mijn kinderen kennis laten maken.
Ik bedoel het niet zo hard als dat jij het opvat. Sorry als het zo overkomt. Wil je een virtuele knuffel geven, want denk dat je dat misschien wel kunt gebruiken.
Je hoeft zeker geen verantwoording af te leggen. Maar dat mensen een mening hebben over een gestelde situatie, is inherent aan een forum. Als jij alleen meningen wilt weten van mensen die dezelfde visie hebben, kun je beter niet op een forum komen misschien. Er zullen namelijk altijd anderen zijn met andere meningen. Maar daar hoef je je uiteraard niks van aan te trekken.
Ik Wil je veel kracht toewensen. Doe waar JIJ achter staat.
Wat een lastige situatie, opzich zou ik ook adviseren om iemand uit zijn familie of vriendenkring in te lichten. Als hij niet wil dat mensen weten dat je zwanger bent zou je alleen kunnen vertellen dat je je zorgen maakt vanwege burn out klachten.
Omdat hij wispelturig lijkt te zijn lijkt het mij verstandig dat jij bedenkt wat jij wil. Als het nodig is met professionele ondersteuning. Ik zou er ook op rekenen dat jij het alleen zal moeten doen.
Het lijkt mij ook erg heftig om mee te maken dat iemand zo omslaat.
Apiejapie schreef op 08-10-2021 om 14:58:
[..]
Ik bedoel het niet zo hard als dat jij het opvat. Sorry als het zo overkomt. Wil je een virtuele knuffel geven, want denk dat je dat misschien wel kunt gebruiken.
Je hoeft zeker geen verantwoording af te leggen. Maar dat mensen een mening hebben over een gestelde situatie, is inherent aan een forum. Als jij alleen meningen wilt weten van mensen die dezelfde visie hebben, kun je beter niet op een forum komen misschien. Er zullen namelijk altijd anderen zijn met andere meningen. Maar daar hoef je je uiteraard niks van aan te trekken.
Ik Wil je veel kracht toewensen. Doe waar JIJ achter staat.
Ik snap dat het niet zo bedoeld is maar er is een verschil tussen een mening hebben en een oordeel vellen.
Tuurlijk mag jij of iemand anders vinden dat het voor jou te snel zou zijn gegaan, maar oordeel vervolgens dan niet dat dat ook voor mij zou gelden of zo zou zijn. En al helemaal niet als je niet op de hoogte bent van de gehele situatie hoe wij de afgelopen jaar een de jaren na mijn scheiding hebben aangepakt. En iedereen mag van mij zijn eigen visie hebben maar dring jou visie niet op aan een ander. En al helemaal niet aan een persoon die de wanhoop nabij is.
Aan achteraf gelul heb ik nu niks. Ik zit nu met een zwangerschap en een partner die compleet lijkt doorgedraaid wat niemand heeft zien aankomen. En waar ik ook 0,0 begrip of wat dan ook van krijg. Zit zelf aan het puntje van instorten en dan is 'victim blaming' niet de juiste manier. Ik voel me al kut door de hele situatie en dan krijg je nog meer 'verwijten' waardoor je bijna aan jezelf zou gaan twijfelen.
En ik snap echt wel dat het vast allemaal goed bedoeld is. Maar ik vraag niet wat ik had moeten doen. Ik vraag wat kan ik nu nog doen en wilde vooral even mijn hart luchten.
Desire schreef op 08-10-2021 om 13:52:
Heeft hij broers of zussen waarmee jij ook een goeie band hebt inmiddels? Hij kan je echt niet verbieden antwoorden te zoeken mbt zijn gedrag.
Ik quote mijn eerdere vraag even 
Maya81 schreef op 08-10-2021 om 14:52:
[..]
Ja precies achteraf is altijd makkelijk praten. Als ik 15 jaar geleden had geweten dat mijn ex een vreemdganger bij het leven was had ik ook een andere keus gemaakt maar ja daar kom je ook pas later achter.
Ik kan er gewoon zo niet tegen dat ik hier nu als dom of weet ik veel wat voor neergezet. De een heeft 5 jaar een relatie en gaat dan pas aan kinderen, de ander heeft nog geen half jaar een relatie en gaat aan kinderen denken. Er is hierin geen goed of fout. En zo is het ook met wanneer na scheiding klaar voor nieuwe relatie of wanneer betrek je de kinderen in een nieuwe relatie. Als iets goed voelt dan ga je er niet vanuit dat er bij een ander ineens een knop omgaat.
Ik vraag uit wanhoop wat ik nog kan doen, niet aan wat ik anders had moeten doen want achteraf gelul heb ik niks aan.
Laat het los dat wij hier of mensen in het echte leven je (allemaal) moeten begrijpen. Dat gaat niet gebeuren en dat hoeft ook niet. Laat niet alles even diep binnenkomen want je hebt de reacties van anderen niet onder controle. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is en verreweg de meesten zullen het niet kwaad bedoelen. Ze zeggen gewoon wat in ze opkomt en ze kijken er op hun eigen manier tegenaan. Als dat niet aansluit bij wat jij nodig hebt, laat je dat gewoon. Je hoeft geen energie te steken in reacties waar je niks mee kunt. En dus ook niet iedere keer opnieuw uit te leggen waarom je denkt dat jij het wel goed gedaan hebt. Of uit te leggen waarom ze er helemaal naast zitten. Die reacties bestrijden veroorzaakt alleen maar extra stress bij jou die je nu echt niet kunt gebruiken. Adem in adem uit en wees selectief zodat je geen energie laat weglekken in dingen die jou nog verder naar beneden halen. Desnoods zet je wat forummers op 'negeren', gewoon om jezelf te beschermen. Zorg goed voor jezelf Maya!
