Mijn man stelt een eventueel 2e kind telkens maar uit
Ik weet niet zo goed waar te beginnen.
Mijn man en ik zijn al ruim 10 jaar samen en hebben een zoon van ruim 2. Ze hebben mij altijd verteld dat ik geen kinderen zou krijgen, maar het was echt een wonder toen ik zwanger bleek te zijn! Het kan dus toch! We hebben het altijd gehad over meerdere kinderen gehad mocht het lukken (ook eventueel via adoptie etc.)
Sinds dat onze zoon geboren is heb ik al kriebels (veel te vroeg natuurlijk om voor een 2e te gaan ), maar we hebben toen afgesproken dat we na de eerste verjaardag verder zouden kijken, wanneer we voor de 2e zouden gaan. Nu is onze zoon al even 2 en blijft hij het 'stoppen met de pil' maar uitstellen. Het wachten valt mij heel zwaar moet ik zeggen, dit omdat ik door mijn aandoening beter zo vroeg mogelijk kinderen kan krijgen. (De 1e zwangerschap was al vrij zwaar voor mijn lichaam) en ik ben bang dat ik als ik lang wacht, een zware (eventuele) 2e zwangerschap voor de boeg zou kunnen krijgen. Hij blijft bij onze omgeving terugkomen op het feit dat onze zoon een huilbaby in het begin was en hoe zwaar het toen voor hem was. Dus ik ben bang dat hij het eigenlijk niet durft te zeggen dat hij geen 2e meer wil. Ik heb het een aantal keer gevraagd en hij zei telkens dat hij "dat ooit wel wilde", dacht hij.
Ik heb zelf echt een wens voor een 2e kind als het (ons gegeven is!), maar ben bang dat ik de kans verkijk en de klok voor mij tikt langzaam door. Iedereen in de omgeving wordt stuk voor stuk zwanger (wat ik ze echt heel erg gun!) Maar bij ons blijft proberen ervoor al uit, waardoor ik wel eens echt verdrietig kan zijn. Wat vreselijk voelt tegenover andere mensen! Maar ik kan het ook niet kwijt bij hem hoe ik me hierover voel, omdat ik hem dan op jaag. Ik weet gewoon niet zo goed hoe hiermee om te gaan en hoop dat iemand zich kan herkennen in mijn gevoelens ookal voelt het echt alsof ik naar mens ben daardoor.
Het enige wat je kan doen is het heel duidelijk bespreekbaar maken en helemaal open kaart spelen en zeggen dat je wil weten waar je aan toe bent. Dus concreet afspreken wanneer jullie gaan beginnen met proberen als jouw man ook een 2e wil. Verder zsm stoppen met de pil zodat je zeker geen last meer je hebt van eventueel ontpillen. Sterkte! Hopelijk krijg je snel duidelijkheid.
En als hij blijft twijfelen dan zou ik het bij 1 laten, maar laat hem dat dan duidelijk aangeven. Duidelijkheid is het belamgrijkste dan kun je ten minste verder.
Nick90 schreef op 30-04-2024 om 13:09:
[..]
Maar die worden niet gecontroleerd op bijv erfelijke aandoeningen, het aantal kinderen dat verwekt is met hun zaad en de rechtspositie van het kind ten opzichte van de donor vind je niet belangrijk?
Buiten dat is het allemaal niet zo simpel als jij het hier voorstelt, het oudste kind moet opgroeien in 2 huizen en het jongste kind mag toekijken hoe de oudste wel een papa heeft waar hij heen kan terwijl de jongste thuis moet blijven? Ik zou het belang van het kind wat er al is voorop stellen. En ja mannen mogen gewoon nee zeggen tegen nog een kind. Dat is nu eenmaal z'n goed recht.
Zeker mag een man nee zeggen. Hij mag ook “nu nog niet en misschien nooit” zeggen. Wat ik wel kwalijk vind is eigenlijk al besloten hebben dat het een nee is, en dan heel lang onduidelijk blijven terwijl de partner tussen hoop en vrees leeft. TO en man zullen echt moeten gaan praten.
Moederkareltje schreef op 30-04-2024 om 11:07:
[..]
Ik ben liever alleen moeder dan door het toeval of pech of een man die twijfelt zonder kinderen. En dan wrok koesteren of spijt... Een kind heeft alleen liefde nodig, of dat nou van vader en moeder is of van moeder en haar familie. Niks zieligs aan. Ik denk buiten de vaste veilige paden.
En zeg dit tegen alle vrouwen die een donor nemen hoe verdrietig het voor hun kind is.
Jij denkt enkel aan jezelf, een kind en ongeacht van welke man dan ook. Dat is niet moederwaardig en het toppunt van egoïsme!
AlisonH schreef op 30-04-2024 om 16:36:
[..]
Zeker mag een man nee zeggen. Hij mag ook “nu nog niet en misschien nooit” zeggen. Wat ik wel kwalijk vind is eigenlijk al besloten hebben dat het een nee is, en dan heel lang onduidelijk blijven terwijl de partner tussen hoop en vrees leeft. TO en man zullen echt moeten gaan praten.
Juist, écht samen praten en beiden duidelijk zijn richting elkaar. Ook als dit een nee inhoud en verdrietig is voor diegene die wél graag wil.
Moederkareltje schreef op 30-04-2024 om 11:07:
[..]
Ik ben liever alleen moeder dan door het toeval of pech of een man die twijfelt zonder kinderen. En dan wrok koesteren of spijt... Een kind heeft alleen liefde nodig, of dat nou van vader en moeder is of van moeder en haar familie. Niks zieligs aan. Ik denk buiten de vaste veilige paden.
En zeg dit tegen alle vrouwen die een donor nemen hoe verdrietig het voor hun kind is.
Enig idee hoe dom en egoïstisch vetgedrukte is?
Moederkareltje schreef op 30-04-2024 om 15:35:
"* Geen keuze maken is uiteindelijk ook een keuze maken, namelijk voor geen tweede. Leg hem uit dat je liever samen de knoop doorhakt, dan dat van uitstel afstel komt.
* Probeer niet af te dwingen dat er op dat moment een keuze gemaakt moet worden."
Dit rijmt toch niet samen. Dan dwing je toch alsnog.
Nee, er is een verschil tussen NU een keuze moeten maken en dat best nog even uit kunnen stellen. Maar man moet zich er wel bewust van zijn dat de keuze uit blíjven stellen, ook een keuze maken is.
Kersje schreef op 30-04-2024 om 19:47:
[..]
Enig idee hoe dom en egoïstisch vetgedrukte is?
Zozo. Tja je kunt zo ook stellen dat überhaupt beginnen aan kinderen op deze aarde egoïstisch is met de overbevolking etc. En als je er dan wel met een man aan begint zoals het traditionele pad kan die ook van je scheiden, er vandoorgaan of overlijden. Garanties zijn er niet en mensen moeten doen waar ze gelukkig van worden.
Kersje schreef op 30-04-2024 om 19:41:
[..]
Jij denkt enkel aan jezelf, een kind en ongeacht van welke man dan ook. Dat is niet moederwaardig en het toppunt van egoïsme!
Zeg dit tegen alle bam moeders.
Moederkareltje schreef op 30-04-2024 om 20:26:
[..]
Zeg dit tegen alle bam moeders.
Triest als je zelfs dát verschil niet ziet.
Kersje schreef op 30-04-2024 om 20:30:
[..]
Triest als je zelfs dát verschil niet ziet.
Ik begrijp idd niet waarom jij zo een moreel oordeel moet hebben als iemand haar kinderwens prioriteit geeft. Ik heb mijn punt gemaakt. Iedereen mag zijn eigen visie hebben.
er werd hier een voorbeeld gegeven van zo'n zware bevalling waarbij moeder en baby het misschien niet gingen redden. Dat snapt iedereen volkomen. Dat dat traumatisch is en dat je dat niet nog eens mee wilt maken.
Maar hoe deze TO het beschrijft, komt her eerder over alsof, als het even lastig is, dat hij dan afhaakt..... en dat zou ik wel een afknapper vinden. En dan ook nog eens dat TO niet bij haar partner terecht kan met haar verdriet.
BJ007; het klinkt voor mij alsof ze niet bij elkaar terecht kunnen. Voor vader was het vast ook een ding. Ik heb vaak vaders en moeders gesproken in lastige kinderwens situaties omdat ik een ander perspectief heb zoeken mensen mij op. Het enige dat ik wil benadrukken, onderschat de effecten op vader niet. Inclusief het gegeven dat hij waarschijnlijk niet “getraind” is om om te gaan met situaties die geen quick fix hebben en het moeilijk vindt om om te gaan met zijn vrouw en kind zien lijden.
Hij kan een koude eikel zijn, maar ik zou in een semi gezond partnerschap niet uitvlakken dat er een mogelijkheid is dat hij ook emoties heeft en die moeilijk/tegenstrijdig vindt nu.
ik snap MoederKareltje wel. Misschien niet gelijk in de mate hoe zij het stelt, maar wel het belang van een keuze hebben...
Ik ken oa ook een verhaal, van dat mijn moeder een familielid had, die altijd stellig tegen zijn vriendin zei: Nee, ik wil geen kinderen. Dat vond zij heel moeilijk, maar geaccepteerd, want ze hield van hem.... toen haar vruchtbare leeftijd voorbij was, maakte hij de relatie uit en kreeg binnen 4 jaar 3 kinderen met een andere vrouw..... boodschap was wel altijd vanuit mijn moeder: dat als de een geen kinderwens heeft, dat je moet kiezen voor kinderwens, want dan blijf je vaak wrok houden en je blijft met lege handen achter
Maar er is hier al een kind. Tsjor
