Mijn man stelt een eventueel 2e kind telkens maar uit
Ik weet niet zo goed waar te beginnen.
Mijn man en ik zijn al ruim 10 jaar samen en hebben een zoon van ruim 2. Ze hebben mij altijd verteld dat ik geen kinderen zou krijgen, maar het was echt een wonder toen ik zwanger bleek te zijn! Het kan dus toch! We hebben het altijd gehad over meerdere kinderen gehad mocht het lukken (ook eventueel via adoptie etc.)
Sinds dat onze zoon geboren is heb ik al kriebels (veel te vroeg natuurlijk om voor een 2e te gaan ), maar we hebben toen afgesproken dat we na de eerste verjaardag verder zouden kijken, wanneer we voor de 2e zouden gaan. Nu is onze zoon al even 2 en blijft hij het 'stoppen met de pil' maar uitstellen. Het wachten valt mij heel zwaar moet ik zeggen, dit omdat ik door mijn aandoening beter zo vroeg mogelijk kinderen kan krijgen. (De 1e zwangerschap was al vrij zwaar voor mijn lichaam) en ik ben bang dat ik als ik lang wacht, een zware (eventuele) 2e zwangerschap voor de boeg zou kunnen krijgen. Hij blijft bij onze omgeving terugkomen op het feit dat onze zoon een huilbaby in het begin was en hoe zwaar het toen voor hem was. Dus ik ben bang dat hij het eigenlijk niet durft te zeggen dat hij geen 2e meer wil. Ik heb het een aantal keer gevraagd en hij zei telkens dat hij "dat ooit wel wilde", dacht hij.
Ik heb zelf echt een wens voor een 2e kind als het (ons gegeven is!), maar ben bang dat ik de kans verkijk en de klok voor mij tikt langzaam door. Iedereen in de omgeving wordt stuk voor stuk zwanger (wat ik ze echt heel erg gun!) Maar bij ons blijft proberen ervoor al uit, waardoor ik wel eens echt verdrietig kan zijn. Wat vreselijk voelt tegenover andere mensen! Maar ik kan het ook niet kwijt bij hem hoe ik me hierover voel, omdat ik hem dan op jaag. Ik weet gewoon niet zo goed hoe hiermee om te gaan en hoop dat iemand zich kan herkennen in mijn gevoelens ookal voelt het echt alsof ik naar mens ben daardoor.
BritgetJones007 schreef op 03-05-2024 om 17:24:
[..]
Dit is ooit een keer bij All you need is love geweest. Toen had een man dat gedaan zonder te overleggen. Die vrouw was- terecht- heel erg verdrietig en werd zo voor een verdrongen feit gesteld dat een tweede dus schijnbaar er niet meer inzat. Dat vond ik zo sneu
Hoezo terecht? Als de vrouw klaar is met kinderen krijgen en hormonen vind je het toch ook niet sneu dat de man zich dan maar moet steriliseren? Wie weet had die man wel een heel elftal gewild.
Nick90 schreef op 03-05-2024 om 19:04:
[..]
Hoezo terecht? Als de vrouw klaar is met kinderen krijgen en hormonen vind je het toch ook niet sneu dat de man zich dan maar moet steriliseren? Wie weet had die man wel een heel elftal gewild.
Jij vergelijkt appels met peren.
Als de vrouw klaar is met kinderen mag de man daar ook heel verdrietig over zijn. En niemand die hem kan dwingen tot een vasectomie hè.
Nick90 schreef op 03-05-2024 om 19:04:
[..]
Hoezo terecht? Als de vrouw klaar is met kinderen krijgen en hormonen vind je het toch ook niet sneu dat de man zich dan maar moet steriliseren? Wie weet had die man wel een heel elftal gewild.
Ik zou mijn man serieus dumpen als hij zonder mijn medeweten zich laat steriliseren. Dat vind ik net zo'n klotestreek als zonder iets te zeggen stoppen met de pil. In een normale gezonde relatie bespreek je dingen ipv in je eentje een beslissing nemen.
Kimdekim schreef op 03-05-2024 om 20:07:
[..]
Ik zou mijn man serieus dumpen als hij zonder mijn medeweten zich laat steriliseren. Dat vind ik net zo'n klotestreek als zonder iets te zeggen stoppen met de pil. In een normale gezonde relatie bespreek je dingen ipv in je eentje een beslissing nemen.
Zelfde dus als de verantwoordelijkheid voor anticonceptie volledig bij de ander , die maar 1 tijdelijke optie heeft, te leggen dus
SJSL schreef op 03-05-2024 om 19:10:
[..]
Jij vergelijkt appels met peren.
Als de vrouw klaar is met kinderen mag de man daar ook heel verdrietig over zijn. En niemand die hem kan dwingen tot een vasectomie hè.
Misschien eerst even wat research doen naar hoeveel vrouwen nog een kind hebben gekregen omdat hun man dat zo graag wilde en bereid was om het huwelijk op te breken als er niet nog een kind zou komen, terwijl zij al klaar was met baby afbakken
Nick90 schreef op 03-05-2024 om 20:43:
[..]
Zelfde dus als de verantwoordelijkheid voor anticonceptie volledig bij de ander , die maar 1 tijdelijke optie heeft, te leggen dus
In een relatie gaat het toch over communicatie? Ik wilde niet meer aan de pil mijn man wilde geen vasectomie. Ondanks dat ik dat een beetje flauw vind kan ik iemand niet dwingen of onder druk zetten om in zichzelf te laten snijden. Daarom gebruiken we nu condooms met het besef dat er een kleine kans is dat het mis gaat. Wat er dan gaat gebeuren, dat zijn we het ook over eens.
Kimdekim schreef op 03-05-2024 om 21:10:
[..]
In een relatie gaat het toch over communicatie? Ik wilde niet meer aan de pil mijn man wilde geen vasectomie. Ondanks dat ik dat een beetje flauw vind kan ik iemand niet dwingen of onder druk zetten om in zichzelf te laten snijden. Daarom gebruiken we nu condooms met het besef dat er een kleine kans is dat het mis gaat. Wat er dan gaat gebeuren, dat zijn we het ook over eens.
Maar dat is hier niet het geval. In dit geval wordt aangeraden om de verantwoordelijkheid voor anticonceptie volledig bij hem te leggen, hij wil immers geen kind erbij. Op die manier dwing je hem om een keuze te maken want Zij daarentegen wil dolgraag nog een kind, is dat ook communiceren? Of is dat gewoon iets afdwingen?
Nick90 schreef op 03-05-2024 om 21:17:
[..]
Maar dat is hier niet het geval. In dit geval wordt aangeraden om de verantwoordelijkheid voor anticonceptie volledig bij hem te leggen, hij wil immers geen kind erbij. Op die manier dwing je hem om een keuze te maken want Zij daarentegen wil dolgraag nog een kind, is dat ook communiceren? Of is dat gewoon iets afdwingen?
Het wordt aangeraden zodat ze vast kan ontpillen en zo vruchtbaar mogelijk is voor het geval ze er wel voor gaan.
En hoezo dwing je dan iets af. Wat dwing je af, dat er condooms worden gebruikt?
Nick90 schreef op 03-05-2024 om 21:17:
[..]
Maar dat is hier niet het geval. In dit geval wordt aangeraden om de verantwoordelijkheid voor anticonceptie volledig bij hem te leggen, hij wil immers geen kind erbij. Op die manier dwing je hem om een keuze te maken want Zij daarentegen wil dolgraag nog een kind, is dat ook communiceren? Of is dat gewoon iets afdwingen?
Waarom zie jij anticonceptie volledig bij hem leggen als iets afdwingen en anticonceptie bij haar als ‘normaal’ of ‘vanzelfsprekend’?
Wow deze discussie is wel behoorlijk uit de hand gelopen inmiddels zeg. Wat een ressentimentnaar naar vrouwen en hun kinderwens. Denk dat vrouwen historisch toch net wat meer recht hebben om zich verbolgen te voelen over de verhouding verantwoordelijk/ plezier als het gaat om anticonceptie.
SJSL schreef op 03-05-2024 om 21:33:
[..]
Het wordt aangeraden zodat ze vast kan ontpillen en zo vruchtbaar mogelijk is voor het geval ze er wel voor gaan.
En hoezo dwing je dan iets af. Wat dwing je af, dat er condooms worden gebruikt?
Ja, dat inderdaad, zodat haar lichaam in 'de beste' staat is voor een eventuele zwangerschap ik de toekomst....hij zegt immers: in de toekomst.
En TO heb je inmiddels al met jouw man erover gesproken? Ik ben benieuwd naar de uitkomst. Ik hoop voor je dat je nu meer duidelijkheid hebt over wanneer jullie nu gaan beginnen met proberen. Sterkte!
is er al een gesprek geweest? Durfde je aan te geven dat je onzeker wordt van zijn onduidelijkheid en ook angstig voor wat betreft jou kinderwens?
