Een bewust alleenstaande ouder
Hallo Allemaal,
Mijn naam is Kris. Ik ben 24 en al druk bezig met oriënteren in de wereld van BAM -ouderschap. Het belangrijkste is er…de wens om moeder te worden genoeg liefde om te geven, een leuk huisje en een prima baan (pedagogisch medewerker met kinderen van 0-4 jaar).
Na dit besproken te hebben met wat mensen die dichtbij staan, is mijn wens gegroeid. Nu is het geen traject waar je morgen in kan rollen, en wil ik zelf ook eerst een half jaar - een jaar. Voelen of dit is wat ik echt wil en me verdiepen in alles wat er bij komt kijken.
en daar heb ik jullie help bij nodig. Ik ben opzoek naar contact met mensen die het bewust alleenstaande ouder zijn en jullie adviezen, tips, verhalen wat kan verwachten, voor en na delen en waar ik rekening mee moet houden. Er staat veel op internet maar mensen met de ervaring in de wereld van (BAM) ouderschap. voel ik me prettiger bij.
(Als iemand goede sites, boeken, tijdschriften weet hoor ik dat ook graag)
super bedankt!
fijne dag vandaag.
Groetjes K.
Thursday schreef op 15-07-2022 om 12:09:
[..]
Is er een reden dat je geen bekende donor wilt? Denemarken is wel heel ver weg als je kind later contact wil met de donor. Lees dit verhaal bijvoorbeeld. Ik denk dat je dan echt geen taalbarriere en grote afstanden wilt.
https://www.vriendin.nl/persoonlijke-verhalen/joelle-ontmoette-haar-donorvader/
Ik ben nog helemaal niet bij de stap welke soort donor ik wil, hoe, wat en wanneer. Ik zal de link is bekijken
KrisM.97 schreef op 15-07-2022 om 11:45:
[..]
Dat vind ik wel jammer. Want wat maakt dat je in die 6 jaar een betere ouder word? Je bent na mijn idee nooit 100% klaar voor het ouderschap. Ook als ben je met 2 ouders, ben je 30 en heb je alles voor elkaar.
De ene ouder is an mijn idee klaar om ouder te worden op zijn/haar 21ste en de ander voelt pas dat hij/zij er pas klaar voor op hun 35ste.
het ouderschap is zwaar en dat ervaar je pas als je echt ouder bent, dat begrijp ik. Maar gaat het niet om het kind? Als ik mijn kind liefde, aandacht en de basis behoefte kan bieden en ik er achter sta dat ik ouder ben en daarbij de slapeloze nachten, intensieve verzorging, huil/driftbuien etc. “Voor lief” neem…wat is leeftijd dan?
Het gaat er niet om of je met 30 een betere ouder zou zijn of een slechtere nu maar het is ook bijzonder fijn om een kind te krijgen met een partner. Dát is pure liefde. Ik zou zelf wachten tot ik 29 ben. Ook al zou ik nog zo graag een baby willen. Of dus met een homostel zodat je ook kunt overleggen over de opvoeding.
zij hebben inmiddels ook een dochter met z'n drieën.
KrisM.97 schreef op 15-07-2022 om 11:59:
[..]
Dan komt dat ook wel goed!
met zijn genoeg jonge moeders en vroeger was 22 de gemiddelde leeftijd om moeder te worden. Waarom is dat tegenwoordig dan zo’n ding?
Vroeger was er geen anticonceptie en was de levensverwachting veel lager. De kans dat je in het kraambed stierf was ook veel groter dus hoe jonger hoe beter. Dit moet je niet vergelijken met nu. Wellicht hadden ze vroeger ook wel later hun eerste kind gewild maar er viel niet zo veel te kiezen (tenzij onthouden van seks).
Ik denk wel dat het zeker voordelen heeft om jong moeder te worden. Als je een stabiele vaste relatie had gehad, dan zou er wellicht nog steeds commentaar op je leeftijd komen, want de meeste vrouwen zijn nu eenmaal een stuk ouder als ze voor het eerst moeder worden. Maar biologisch gezien is jong moeder worden gunstiger.
Saga schreef op 15-07-2022 om 12:46:
[..]
Maar het is ook niet te vergelijken.
TO klinkt mij in de oren als een verstandige vrouw, maar volgens mij werken zowel meesje als ik zelf met kinderen. Dan kan ook juist het gevaar zijn dat je denkt dat je de praktijk wel in kunt schatten, want je weet er toch zoveel van.
Overigens eens dat dit voor elke aanstaande ouder geldt. Niemand kan van tevoren inschatten hoe het zal zijn, ook mensen die zelf met kinderen werken niet.
Overigens heb ik ook gezegd dat als het er bij TO van komt, het vast wel goed komt.
Helemaal eens met deze post.
Mss klinkt mijn post ook erg negatief. Ik vond het zelf fijn om over dit soort dingen al na te denken. Het heeft me ook geholpen toen kind er eenmaal was. Te weten dat ik dat ik de beslissing in volle overtuiging heb genomen.
En over spijt: ik ben inmiddels al 2 vrouwen tegengekomen die toen ze hoorden dat ik BAM was aangaven dat ze wilden dat zij die stap hadden genomen toen het nog kon. Beiden hebben gewacht op een partner. Eén leerde die pas kennen na haar 40e en durfde toen niet meer. De ander halverwege de 30, maar niet meer gelukt om een kind te krijgen. Zij hebben ook spijt.
Dus ja, sommige vrouwen krijgen spijt van een kind. En sommige krijgen spijt van géén kind.
Aiden schreef op 15-07-2022 om 13:36:
[..]
Vroeger was er geen anticonceptie en was de levensverwachting veel lager. De kans dat je in het kraambed stierf was ook veel groter dus hoe jonger hoe beter. Dit moet je niet vergelijken met nu. Wellicht hadden ze vroeger ook wel later hun eerste kind gewild maar er viel niet zo veel te kiezen (tenzij onthouden van seks).
Klopt je hebt zeker gelijk! Maar Het wil niet zeggen dat een ouder van 24 beter is dan een ouder van 30 of andersom. Als je 30 bent heb je misschien meer levenservaring klopt, maar dat kan iemand van 24 ook hebben. Als je 24 heb je misschien meer “energie” maar dan kan een moeder van 30 ook zeker hebben.
er word altijd gezegd elk kind is anders, maar ook elke ouder (en gezin) is anders.
daardoor moeten jij en je kind elkaar altijd leren kennen en ontdek samen het opvoeden. En dit is pittig ja…zorg maar is 24/7 voor een persoon die veel van je wil, maar je weet niet wat of hoe omdat je elkaar nog niet goed genoeg kent.
dit is bij tienermoeders, 20jarige moeder, 30 jarige moeder etc. Zo! Dus ik ben van mening dat leeftijd niet uitmaakt…Als je er voor de volle 100% voor gaat.
KrisM.97 schreef op 15-07-2022 om 16:15:
[..]
Klopt je hebt zeker gelijk! Maar Het wil niet zeggen dat een ouder van 24 beter is dan een ouder van 30 of andersom. Als je 30 bent heb je misschien meer levenservaring klopt, maar dat kan iemand van 24 ook hebben. Als je 24 heb je misschien meer “energie” maar dan kan een moeder van 30 ook zeker hebben.
er word altijd gezegd elk kind is anders, maar ook elke ouder (en gezin) is anders.
daardoor moeten jij en je kind elkaar altijd leren kennen en ontdek samen het opvoeden. En dit is pittig ja…zorg maar is 24/7 voor een persoon die veel van je wil, maar je weet niet wat of hoe omdat je elkaar nog niet goed genoeg kent.
dit is bij tienermoeders, 20jarige moeder, 30 jarige moeder etc. Zo! Dus ik ben van mening dat leeftijd niet uitmaakt…Als je er voor de volle 100% voor gaat.
Ik heb ook niet gezegd dat leeftijd uitmaakt, ik zeg dat het veel fijner is om met de liefde van je leven je eerste kind te krijgen. Het is wel zo dat als jij over 6 jaar met een kind van 4 op de 'huwelijksmarkt' komt de mannen van jouw gading vooral gaan voor de vrouwen van 30 zónder kind. Gewoon omdat speciale van een eerste kind sámen mee te maken. Dus wacht niet omdat je dan béter bent maar omdat dat fijner is. En wacht inderdaad niet te lang zoals Meesje net voor jou zei, ik zou dus tot 29 wachten.
Enne waar ben je? Hier zitten twee volwassen mannen op de bank die hetzelfde willen als jij maar blijkbaar kunnen jullie elkaar niet vinden 
'Waar zou ik me op moeten richten dan? Ik heb ambitie voor een wereldreis of iets...' Toch is dat een belangrijke vraag: wat wil je je kind meegeven over wat belangrijk is in het leven? Behalve dan dat een kind een volwassene wordt die een kind kan krijgen die volwassen wordt... etc.
Mijn moeder werd jong weduwe, ze had toen 5 kinderen in de leeftijd van 1-6. Ze heeft veel steun gehad, met name van een zus en haar man, die elk weekend kwamen, zodat ze ook eens met een volwassene kon praten. De eerste jaren bleef ze thuis, daarna ging ze werken, na een paar jaar fulltime, met een studie erbij. Dus ja, alleen kinderen op laten groeien, dat kan best.
Maar ik (de oudste) had mijn vader heel graag veel langer bij me gehad. De jongsten hebben er geen herinnering aan, dus ook geen gemis.
Even heel klassiek, daar zal best wel op geschoten worden: een moeder geeft liefde, aandacht en beschermt. Een vader 'schopt een kind de wereld in', daagt uit, durft meer risico's aan. Ook al is die vader een lapzwans, of een moeilijk persoon, of een alcoholist, het laat toch zien aan kinderen dat het leven niet alleen maar liefde, aandacht en bescherming is. Het beste is natuurlijk een vader die het kind met alle liefde de wereld in schopt, uitdagingen zoekt en op een verantwoorde wijze een kind risico's laat nemen. Jammer dat je denkt dat die voor jou niet te vinden is. Een afwezige vader is toch de helft minder.
Tsjor
Deze blog is misschien interessant voor je: https://singlemommytobeblog.wordpress.com/. Ze heeft niet meer geblogd toen het kind er eenmaal was, maar wel vrij intensief voor en tijdens haar zwangerschap.
Even alleen de negatieve punten benoemen, want met de positieve red je het wel.
Stel: *.... Wie zorgt er dan voor je kind?
*Je krijg een postnatale depressie?
* Je kind wordt geboren met een aandoening, meervoudig gehandicapt bijv.
* Je overlijdt tijdens de geboorte of vlak daarna.
* Je bent langdurig ziek
*Je raakt arbeidsongeschik
*Je kind is langdurig ernstig ziek.
Natuurlijk heb je een achterban voor bepaalde situaties, maar besef wel dat jij voor dit kind kiest en zij niet. Als jij om welke reden dan ook wegvalt, dan zadel je een ander met jouw wens op.
Je kunt voor een familielid laten vastleggen dat zij de zorg voor jouw kind overnemen bij overlijden. Maar wat als je een kind hebt met een ernstige beperking? Wil je hen daar dan ook mee belasten zodra het er op aan komt?
Bijtje82 schreef op 15-07-2022 om 19:25:
Even alleen de negatieve punten benoemen, want met de positieve red je het wel.
Stel: *.... Wie zorgt er dan voor je kind?
*Je krijg een postnatale depressie?
* Je kind wordt geboren met een aandoening, meervoudig gehandicapt bijv.
* Je overlijdt tijdens de geboorte of vlak daarna.
* Je bent langdurig ziek
*Je raakt arbeidsongeschik
*Je kind is langdurig ernstig ziek.
Natuurlijk heb je een achterban voor bepaalde situaties, maar besef wel dat jij voor dit kind kiest en zij niet. Als jij om welke reden dan ook wegvalt, dan zadel je een ander met jouw wens op.
Je kunt voor een familielid laten vastleggen dat zij de zorg voor jouw kind overnemen bij overlijden. Maar wat als je een kind hebt met een ernstige beperking? Wil je hen daar dan ook mee belasten zodra het er op aan komt?
Dat is toch allemaal ook zo als je iemand zoekt die voor jou zorgt als jij en je partner omkomen bij een auto ongeluk? Of gaan we dan weer roepen dat die kans veel kleiner is? Die persoon heeft toch ook niet de wens gehad om dat kind op te vangen, ook niet als het een beperking heeft of ook gevolgen van hetzelfde auto ongeluk? Ik vind het bizar dat hier zo vaak gedaan wordt of bepaalde dingen niet gelden als je met z'n tweeën bent en wel als je alleen bent.
Aiden schreef op 15-07-2022 om 21:18:
[..]
Dat is toch allemaal ook zo als je iemand zoekt die voor jou zorgt als jij en je partner omkomen bij een auto ongeluk? Of gaan we dan weer roepen dat die kans veel kleiner is? Die persoon heeft toch ook niet de wens gehad om dat kind op te vangen, ook niet als het een beperking heeft of ook gevolgen van hetzelfde auto ongeluk? Ik vind het bizar dat hier zo vaak gedaan wordt of bepaalde dingen niet gelden als je met z'n tweeën bent en wel als je alleen bent.
Nee want dan kies je doorgaans samen voor een kind en ben je geen achterban maar ouder.
Sorry, ik lees verkeerd.
Maar ja, als je samen bent is de kans inderdaad groter dat bij uitval de andere ouder de zorgtaak overneemt, meestal ook in het ouderlijk huis. Dat beide ouders tegelijk omkomen is minder aannemelijk.
Maar nu leg je dus eigenlijk al direct de zorg bij een achterban ipv een partner/ouder.
De achterban heeft een eigen (gezins) leven en zal in zo'n geval compleet ontregeld worden.
Ik vind het voor alle ouders verstandig om iets te regelen 'voor het geval dat' je beiden om het leven komt. Het komt niet vaak voor gelukkig, maar het kan wel.
Als alleenstaande moet je dat zeker regelen. En je ook realiseren dat je ouders niet het eeuwige leven hebben. Drie van mijn vier grootouders overleden al toen ik nog op de basisschool zat. De laatste opa toen ik zestien was. En die hadden geen van allen de zorgtaken voor jonge kinderen nog aangekund.
Mijn ouders hebben de voogdij vroeger nooit formeel geregeld. Ik heb dat met mijn zus geregeld, nog voordat een van ons ook maar zwanger was.
We hebben het toen overigens niet gehad over kinderen met intensieve zorg, afwijkingen, handicaps etc. Kinderen kunnen overigens ook later in het leven nog ziek worden of een handicap ontwikkelen. Ik wilde niet allerlei voorwaardelijkheden daar aan verbinden.
