12 december 2018 door Ruth Willems
In deze column neemt Ruth je mee in de wereld van een peuter. Hoe beleeft de peuter alledaagse situaties?
Hussel grensoverschrijdend gedrag, tijdelijke verwarring, aanhoudende koppigheid en pure lust door elkaar. Je hebt dan een vrij adequate beschrijving van de peuter. Alles wat de peuter doet, moet hij snel afleren anders krijgt hij problemen of een diagnose.
Voorbeelden van wat de peuter doet maar mee moet ophouden wil hij gaan deelnemen aan deze maatschappij.
De peuter moet dus veel afleren maar zelf boeit hem dat niet zo. Hij is met andere dingen bezig. Hij is baby af en heeft net ontdekt dat hij niet één is met de omgeving maar een individu. En wat voor een. De meeste peuters vinden zichzelf fantastisch. Zo kan een peuter op zondagochtend 6 uur bij het bed van zijn ouders staan en serieus denken dat ze daar blij van worden. Daar ben ik weer, roept de peuter zelfgenoegzaam. Zo’n opgeblazen zelfbeeld maakt wel vrolijk. Het leven moet worden gevierd en dat kan de peuter als de beste.
Ik mag uit de buggy. Mijn moeder wil rechtdoor lopen. Ik draai me meteen om en loop de andere kant op. Dat kan ik gewoon, heel grappig, zo ben ik.
De peuter viert het leven maar soms werkt het leven niet mee. Er worden bijvoorbeeld eisen aan je gesteld. Wijzen met je vinger en wat ‘uh uh’ blijkt niet altijd meer voldoende, er moet gepraat worden. Op Shakespeariaanse optredens in de AH volgt geen chocola maar een strenge blik. Terwijl je alles hebt gegeven. De peuter overkomt soms ook echt ernstige zaken. Er komt bijvoorbeeld een baby bij. De peuter voelt zich als een bedrogen minnaar. Hij was de leukste en de mooiste. Het was precies goed zoals het was. En toch bleek het niet genoeg. De peuter heeft het soms zwaar te verduren. Maar hij pikt niet alles hoor. Hij is twee en hij zegt nee.
