'Ik ben zo dankbaar voor deze prachtige ervaring vol oer-kracht en mama-natuur. Na de ervaring bij de geboorte van Brian zag ik enorm op tegen de bevalling. Dit kwam omdat alles wat we wensten anders liep. Het werd een ziekenhuisbevalling, en ik moest vechten om natuurlijk te bevallen zonder pijnbestrijding.
Het was 24 uur lang zwaar vanwege een sterrenkijkerskindje. Doordat Berry en ik een cursus hypnobirthing hadden gevolgd, had ik de bevalling misschien ook wel geromantiseerd. Als yogajuf dacht ik dat ik wel kon ademen. Helaas, met alleen maar rugweeën lukte dit me niet en het voelde alsof ik gefaald had. Terwijl ik juist heel trots op mezelf mocht zijn!
Ik ben dankbaar dat ik terecht kon bij een speciale bevallingshomeopaat. Zij haalde de hele lading van onzekerheid, angst en verdriet weg. Ik kreeg essentiële olie mee naar huis, en daar kwamen ruimte, vertrouwen en kracht voor in de plaats.
De reis begon! Berry en ik spraken over onze wensen. Het geboortebad dat we leenden van de verloskundige praktijk stond klaar, de katoenen zakjes, de lavendel in de tuin, de playlist op Spotify. We waren klaar. Met oma was contact over het opvangen van Brian mocht het zo ver zijn.
Met de verloskundige én de kraamhulp (die als ZZP'er werkte en die we zelf hadden uitgekozen) spraken we over onze wens voor een lotusbevalling, thuis, in bad. Ze vonden het geweldig en keken er zelf stiekem ook naar uit omdat ze dit zelden meemaken. Op 14 juni in de ochtend had ik een voorgevoel. Ik stond om 05.00 te strijken… haha… de hormonen zorgden ervoor dat ik ons nestje écht netjes en klaar wilde hebben.
Die ochtend ging ik heel bewust nog in bad met Brian, die warm water over mama’s dikke buik goot. We speelden met de bellenblaas in de tuin en ik voelde me zo bewust in het moment aanwezig. Weten dat er straks twee kindjes zijn en ‘het nooit meer wordt zoals het nu is’, genoot ik nog even intens van deze momenten met Brian samen.
Ik belde mijn schoonmoeder dat ze Brian kon komen halen, ik wilde even op bed liggen. Nog geen centje pijn, alleen wat ongemak tijdens een wee, dus ik dacht: dit gaat nog úren duren. Rond 13.30 belde ik toch Berry en toen hij thuis was, zijn we gaan timen. Dit waren échte weeën! En wat voelde dit goed! Vijf keer in- en uitademen en de wee was weer weg.
Berry begon het bad vol te laten lopen en met een ontspannen gevoel stapte ik erin. Hij zette mijn playlist op, deed de lichten uit, en stak de kaarsjes aan. Het voelde als een veilige cocon. De verloskundige en de kraamhulp waren er ondertussen ook. Ze lieten ons compleet in onze eigen wereld, zo respectvol en rustig. Ze begeleidden waar nodig, maar lieten het proces aan ons. Op een gegeven moment voelde ik een enorme oerkracht opkomen, het was tijd om te persen. Wat een magisch gevoel!
En daar was ze, onze prachtige dochter! Ze kwam met de vlies nog om haar heen ter wereld, in het water. Dit gaf een extra dimensie aan het hele proces. Wat een wonder, zo mooi. Ik mocht haar zelf uit het water tillen. Een intens moment, zo mooi en puur. De navelstreng lieten we intact, een lotusbevalling zoals we hadden gewenst.
Achteraf kijk ik terug op een prachtige ervaring. De voorbereidingen, het proces, de geboorte, alles ging zoals we hadden gehoopt. Het was zo bijzonder om dit mee te maken. Een ervaring vol oer-kracht en mama-natuur. Ik wil dan ook andere vrouwen inspireren en laten zien dat het ook anders kan. Dat je eigenlijk maar weinig nodig hebt: vertrouwen in jezelf en je lichaam, een veilige en rustige omgeving, en de juiste begeleiding.
Een natuurlijke bevalling kan zoveel betekenen voor de moeder, de baby en de vader. Het is een ervaring die je vormt, die je sterker maakt. Het is een ervaring die ik iedere vrouw gun. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik deze ervaring heb mogen meemaken. En ik hoop dat mijn verhaal andere vrouwen kan inspireren. Dat het mogelijk is om op een natuurlijke manier te bevallen, met respect voor moeder en kind.'
