1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Ik zit met een probleem. Eigenlijk niet ik, maar mijn tante. Twee weken terug is ze haar man verloren doordat hij zich van het leven beroofd heeft. Zij is nu met een kleine van 3 blijven zitten en een kleine op komst. In het begin besefte mijn nichtje nog niet wat er aan de hand was... al die drukte... net een verjaardag. En steeds maar zingen... Papa is dood. Papa is dood hoor.
Maar nu is dat over. Ze wil nu wel eens dat hij terugkomt. Mijn tante weet nu niet hoe ze dit duidelijk moet maken. Duidelijk maken dat hij niet meer terugkomt. Help a.u.b. Alles is welkom.
Ik vind het erg goed dat u zo begaan bent met uw tante en nichtje. De dood van uw tante's man is een zeer ingrijpende gebeurtenis. Door betrokken te zijn en te blijven kan u - en anderen in hun omgeving - hun de steun geven, die ze zo nodig hebben.
Een kind van drie jaar kan niet begrijpen wat dood zijn betekent. De dood van uw nichtje's vader is heel recent. Er was toen veel aandacht en drukte, wat voor haar juist feestelijk leek. Nu pas gaat ze merken dat haar vader niet meer terugkomt. Terwijl ze dat altijd wel gewend was. Ze gaat hem verschrikkelijk missen.
Ook een klein kind rouwt, maar op haar eigen (kinderlijke) manier. Ze kan haar intense gevoelens nog niet verwoorden, en zal zich uiten in haar gedrag. De kans is groot dat ze banger en/of lastiger wordt. Misschien vindt ze het moeilijk om te gaan slapen. Ook kan ze een tijd lang een stap teruggaan in haar ontwikkeling. Het is belangrijk om haar de ruimte en de tijd te geven om haar verdriet, op haar manier, te verwerken. Kinderen doen dit ook in hun spel.
Daarnaast is het van groot belang dat haar moeder er echt voor haar is, ondanks haar eigen verdriet. Haar moeder hoeft haar eigen verdriet niet weg te houden. Samen huilen is heel troostend, maar zij moet natuurlijk wel zorgen dat haar dochtertje zich geen zorgen om haar gaat maken. Het is mogelijk dat haar dochtertje bang is geworden dat haar moeder ook doodgaat. Door eerlijk en duidelijk, hoe pijnlijk ook, antwoord te geven op haar dochtertje's vragen houdt ze haar vertrouwen.
Ook biedt ze haar dochtertje veiligheid door de gewone dingen van alle dag door te laten gaan. Kinderen zijn niet aldoor verdrietig. Ze hebben ook zin om te spelen, stout te zijn, en om plezier te maken.
Laat geen geheim bestaan over haar vader's suïcide. Ze is nu te jong om het te begrijpen, maar haar moeder en anderen moeten de suïcide bespreekbaar houden voor de toekomst.
Ik wens jullie veel kracht en samenhorigheid.
