19 november 2010 door Marianne van Laar
De dochters van mijn vriendin willen niet meer naar hun vader. Ze zijn 9 en 11. Ze zijn liever altijd bij ons. In de omgangsregeling staat dat ze een weekend in de 14 dagen naar de vader gaan. Dat doen ze al lang met veel tegenzin. Wat kunnen we doen?
U gaf helaas weinig informatie, waardoor het moeilijk is om een specifiek antwoord op uw vraag te geven. U vertelde bijvoorbeeld niet hoe lang het geleden is dat uw vriendin en haar toenmalige partner uit elkaar zijn gegaan, en ook niet hoe lang u zelf al samen bent met uw vriendin. Ook werd niet duidelijk of uw vriendin en haar ex-partner goed overleg hebben over alles wat hun beide dochters betreft. Ik moet mij dus beperken tot een aantal algemene zaken.
Om te beginnen iets over het gevoel van de kinderen. Het is belangrijk om daar iets meer over te weten, omdat je dan beter begrijpt waarom ze doen zoals ze doen.
Een scheiding is niet alleen voor de ouders maar ook voor de kinderen een zeer ingrijpende ervaring. Een belangrijke zekerheid in hun leven valt weg, namelijk een vader en moeder die samen voor ze zorgen.
Vaak voelen kinderen zich ook schuldig. Ze denken dat zij iets verkeerd hebben gedaan. Kinderen hebben dan veel behoefte aan geruststelling. Ze moeten merken dat hun beide ouders nog steeds van hen houden en voor hen blijven zorgen. In de praktijk is dat niet eenvoudig. Als ouders ben je meestal nog lang niet toe aan rustig overleg, gericht op het belang van de kinderen. Je zit met allemaal onverwerkte emoties ten opzichte van elkaar. Zolang dat zo is, kunnen de kinderen daarvan de dupe worden.
Door de kinderen heb je als ex-partners blijvend met elkaar te maken. Afstand nemen is dus moeilijker. Vaak is er ook nog sprake van onverwerkte gevoelens, zoals boosheid op de partner. Kinderen zijn heel gevoelig voor conflicten tussen hun gescheiden ouders. Het is dan ook raadzaam dat de ene ouder zich nooit negatief uitlaat over de andere ouder. Doe je dat wel, dan kunnen kinderen in de war raken, en kunnen ze last krijgen van een loyaliteitsconflict. Zo komt het voor dat kinderen niet meer naar hun vader willen, omdat ze denken dat hun moeder dat liever niet heeft.
Uw eigen positie als stiefvader is ook lastig. Ook al is uw relatie met de kinderen goed, dan nog kunt u zich beter niet met deze kwestie bemoeien. Het is een probleem dat door ouders en kinderen moet worden opgelost. Het is in ieder geval in het belang van de kinderen dat ze een goede relatie met hun vader blijven houden.
Voor meer informatie over uw rol als steifvader, zie: Valkuilen voor stiefvaders.
Allereerst lijkt het me raadzaam dat uw vriendin in een gesprek met haar dochters erachter probeert te komen waaróm ze niet naar hun vader willen. Is er iets gebeurd? Waarom vinden ze het niet fijn daar?
Aan de hand van de uitkomsten van dit gesprek zou de moeder een gesprek met haar ex-partner kunnen voeren om te proberen de weekends waarin de kinderen bij hun vader zijn, beter te laten verlopen. Indien dat mogelijk is, zou een gesprek met z'n vieren, dus beide ouders en beide dochters, over de weekends bij hun vader en hun 'kritiek' daarop, ook prima kunnen werken.
Zo merken de dochters van uw vriendin dat er iets gedaan wordt met hun probleem. Dat is prettig voor ze. En zo leren ze meteen hoe je dingen die je dwars zitten, kunt oplossen.
Daarnaast is het belangrijk dat uw vriendin haar dochters duidelijk maakt dat het heel normaal is dat ze naar hun vader gaan, en dat daar verder niet over wordt onderhandeld. Afspraak is afspraak.
