29 oktober 2004 door Ietje Heybroek
Ik ben gescheiden en ik heb nu een vriend. Ik wil dat hij zich meer bemoeit met mijn kinderen (net zoals ik dat zelf doe, wanneer zijn kinderen hier zijn) maar dat wil hij niet.
Als de kinderen van mijn vriend in mijn huis zijn, wil ik dat ze met mijn regels rekening houden. Mijn vriend is het hier helemaal niet mee eens. Hij wil zijn kinderen zelf opvoeden en zeggen wat ze wel en niet mogen. Als ik zeg dat zijn kinderen iets niet mogen doen, wordt hij boos op mij. Het zijn zijn kinderen, vindt hij.
De vraag is dus eigenlijk: mag ik me met zijn kinderen bemoeien?
U heeft een stiefgezin, in dit geval een gezin waarin beide ouders al kinderen uit een eerdere relatie hebben. U wilt waarschijnlijk zo snel mogelijk weer een 'gewoon' gezin worden. Helaas is dat niet mogelijk; een stiefgezin wordt nooit een gewoon gezin.
Ik vertelde het al eerder in deze rubriek: het vormen van een stiefgezin kost 4 tot 7 jaar. Het is als twee bedrijven die fuseren. Elk bedrijf heeft zijn eigen omgangsvormen, zijn eigen regels, zijn eigen taal, en zijn eigen humor. Het nieuwe bedrijf heeft tijd nodig om weer zijn eigen regels, taal en humor te maken. Gedurende die tijd moet er natuurlijk wel wat gebeuren; beide bedrijven kunnen niet doof en blind zijn voor de andere partij, en domweg doorgaan op de oude vertrouwde weg. Dan wordt het nooit wat met die fusie.
Praten kan helpen om samen tot overeenstemming te komen over de vraag hoe u samen het stiefgezin wil vormgeven.
Ook kan praten helpen om erachter te komen waaróm uw partner zich niet wil bemoeien met uw kinderen. Is het misschien omdat hij zich schuldig voelt tegenover zijn eigen kinderen als hij dat wel zou doen? Uw kinderen zijn wel de hele tijd om hem heen, terwijl dat voor zijn kinderen niet geldt. Hij kan niet permanent voor ze zorgen. Mist hij ze misschien?
Ouderschap maakt heel kwetsbaar en gevoelig. Dat geldt niet alleen voor stiefouders, maar voor alle ouders. Dus: als u iets zegt van zijn kinderen, kan uw partner zich zeer gekwetst en boos voelen. Logisch dus, dat hij het er niet mee eens is, als u zich met zijn kinderen bemoeit.
Uw argument dat het uw huis is, en dat men zich daarom aan uw regels moet houden, is rationeel gezien misschien wel juist, maar emotioneel werkt het gewoon anders. En daar zul je toch rekening mee moeten houden.
U kunt ieder wat water bij de wijn doen, waarmee ik bedoel dat u wat toe moet geven aan zijn regels en uw vriend wat toe moeten geven aan uw regels.
U zou kunnen voorstellen om samen nieuwe regels te maken, waarin u zich beiden kunt vinden.
Veel succes ermee!
