23 juni 2006 door Nanny Gortzak
In het boek "Wat je baby vertelt" schrijft Tracy Hogg dat het belangrijk is om je baby aan één kant aan te leggen en dat 40 minuten lang. Haar motivatie hiervoor is dat de borstvoeding uit meerdere gedeeltes bestaat en dat pas aan het eind de rijke achtermelk komt, die de honger stilt en je baby doet groeien.
De kraamverzorgster heeft mij echter geadviseerd om mijn zoontje beide borsten aan te bieden.
Mijn vraag is nu: hij drinkt ontzettend snel (na 10 minuutjes begint hij echt te sabbelen). Krijgt hij dan wel genoeg binnen? En klopt het verhaal van Tracy Hogg nu wel of niet?
Elk advies waarin gesteld wordt dat je een baby een bepaald aantal minuten aan een bepaalde borst moet laten drinken, is verdacht. Want ga maar na: eeuwenlang hebben moeders hun kinderen kunnen voeden zonder daarbij op een klok te kunnen kijken. Wat deze moeders wel deden, was goed kijken naar hun kind.
Hieronder zal ik uitleggen wáár je dan naar moet kijken, en hoe het zit met die 'rijke' (lees: vette) achtermelk.
Een voeding verloopt min of meer als volgt:
1. De baby neemt de tepel goed in de mond, zuigt een paar keer snel en begint dan met lange teugen te drinken. Dit doet hij een aantal keer. Dan volgt er vaak even een pauze, en dan gaat hij weer verder. Dit gaat zo een tijdje door, afhankelijk van hoeveel de baby drinkt en hoeveel melk de moeder produceert.
2. Dan verandert het ritme: de baby gaat vaker zuigen voordat er geslikt wordt. Op dit moment laat de baby zelf de borst los, of kan de moeder de baby van de borst halen. De meeste melk is dan uit de borst gehaald en de toeschiet-reflexen geven geen snelle melkstroom meer.
3. Na het doen van een boertje kan de baby eventueel nog aan de tweede borst worden aangelegd, waar hetzelfde patroon te zien is. De baby zal dan loslaten wanneer de borst leeg is, of als hij voldoende gedronken heeft. U kunt een baby wel nog langer aan de borst houden, maar als hij dan niet drinkt, zal hij er niet van gaan groeien. U kunt hem natuurlijk wel langer aan de borst houden voor de troost.
Weliswaar bestaat er een onderscheid tussen minder vette voormelk (waarmee de eerste dorst gelest wordt) enerzijds en vettere achtermelk (die voedzamer is) anderzijds, maar het is beslist niet zo dat er een vast moment is aan te wijzen waarop de voormelk overgaat in achtermelk. Dat is een vloeiend proces; er zijn dus niet "meerdere gedeeltes" zoals Tracy Hogg suggereert.
Op het moment dat de melk voor het eerst toeschiet, wordt de melk meteen al vetter. U moet hierbij denken aan het openen van een warmwater-kraan waarvan het verwarmingselement een eindje weg staat. Langzaamaan wordt het water steeds warmer. Hetzelfde gebeurt met het vetgehalte van de melk.
Daarnaast is het vetgehalte van de eerste melk afhankelijk van de frequentie waarmee gevoed wordt. U kunt hierbij opnieuw denken aan de warmwater-kraan. Als die zonet nog gelopen heeft, komt er niet eerst koud water uit, maar meteen al warmer water. En hoe langer het geleden was dat de kraan open was, hoe langer de aanloop tot het echte hete water.
Dus: hoe langer de vorige voeding geleden was, hoe langer het duurt tot de echt vette melk gaat stromen. En omgekeerd: hoe korter het geleden was dat u voor het laatst voedde, hoe sneller de melk vetter wordt.
Al met al vrees ik dus dat er van het verhaal van Tracy Hogg niet zo veel klopt.
