27 juni 2003 door Ward van Alphen
Goede morgen, hier een vraag uit de Philippines. Mijn dochter van 5 jaar heeft zeer vreemde gedragingen. Ik zal een paar voorbeelden geven.
Eerst speelt ze heel lief, dan staat ze op, loopt naar de video-recorder, opent deze, legt er een cassette in, loopt terug, en gaat dan rustig verder met spelen. Een andere keer speelt ze weer rustig, staat dan op, en zet de elektrische oven aan. Door de geur reageerde ik, en voorkwam ik brand. En laatst ging ze naar het toilet om te plassen, waarna ze begon te gillen. Toen mijn vrouw ging kijken, stond ze met haar broek nog naar beneden met de wastafel van de wc losgekoppeld en wel in haar handen.
We zijn over deze gedragingen nogal verontrust. Kunt u wat vertellen over dit vreemde gedragspatroon?
Deze dingen gebeuren trouwens niet iedere dag, maar met een tussenpoos van 6 à 7 maanden.
Zo te zien valt het allemaal wel mee, en hoeft u zich weinig zorgen te maken.
Om te beginnen is het geruststellend dat het gedrag dat u beschrijft, niet zo vaak voorkomt bij uw dochter. Eens in de 6 à 7 maanden is niet veel.
Ook beschrijft u geen andere problemen, dus laten we er vanuit gaan dat er inderdaad geen andere problemen zijn.
U bent verontrust over de gedragingen van uw dochter. Waar ik dan benieuwd naar ben, is wat ze er zelf over vertelt. Een kind van 5 moet best iets kunnen zeggen over wat er gebeurd is, en wat haar bedoelingen waren.
Ik denk eigenlijk dat het gewoon om uit de hand gelopen experimenteer-gedrag gaat, maar zeker weten doe ik dat natuurlijk niet. Misschien vindt ze het wel spannend wat ze doet, en heeft ze niet zo door wat de gevolgen van haar acties kunnen zijn. Misschien is ze wel haar (en uw) grenzen aan het uittesten, en wil ze van u weten hoe ver ze kan gaan.
Een andere belangrijke vraag die bij mij opkomt, is: wat heeft u gedaan met die incidenten? Heeft u het met haar besproken? Heeft u duidelijk gemaakt dat dit soort dingen niet kunnen? Zijn er nog consequenties aan verbonden, in de zin van dat ze iets moest goedmaken of zo?
Als u niet het gevoel heeft dat ze 'het erom doet', maar dat ze echt onverwacht dingen uithaalt waar ze later erg van schrikt, dan werkt uitleggen, duidelijkheid scheppen, en iets goed moeten maken (op een manier die bij het kind past) beter dan straffen.
Met uitleg, duidelijkheid, en goedmaken laat je je kind wennen aan de gevolgen die je eigen gedrag kan hebben voor anderen.
Duidelijk en rustig aangeven wat de grenzen zijn, dat is waar veel kinderen in feite om vragen!
Al met al lijkt er dus weinig reden tot zorg te zijn, behalve als het ook op andere gebieden met uw dochter niet goed gaat.
Belangrijk is vooral om te achterhalen wat haar bezield heeft. Maar daar kom je niet altijd achter. En dán gaat het in elk geval om wat je als ouders met zoiets doet.
En tot slot: ik weet niet of kinderen van 5 al naar de kleuterschool gaan op de Filippijnen, maar als dat zo is, dan moet u de leidsters als een belangrijke bron van informatie beschouwen, over de manier waarop het met uw dochter gaat.
