1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Onze dochter van 2 jaar en 10 maanden is zo ontzettend dwars. We kunnen geen land met haar bezeilen. Zodra ze haar zin niet krijgt begint ze te huilen. Dit houdt dan minimaal een half uur aan.
Tegen je aanhouden helpt niet. Afzonderen helpt niet. Alleen haar zin geven. Dat bewuste snoepje. Zelf nesquick in haar fles doen. Nee, niet in die fles maar in die andere! Zelf schudden. En dan schudt ze net zolang tot de melk koud is en de helft op de vloer ligt.
Als we 's morgens wakker worden en ze heeft besloten dat we naar de woonkamer moeten, blijft ze net zo lang dreinen tot je meegaat. Het is een echte 'dreinkont'. Niets maar dan ook niets kunnen we goed doen.
We zijn zo ongeveer ten einde raad. Als we haar (samen met haar broertje van bijna 4) van het kdv halen is ze ook onmogelijk. Eerst wil ze niet mee naar huis, en als we thuis zijn is het huilen geblazen totdat ze naar bed gaat. In alles maar dan ook alles wil ze haar zin.
Uw dochtertje van bijna 3 jaar wil in alles haar zin krijgen. Zij zit in de koppigheidsfase, en dat is een hele gewone fase, die de meeste peuters doormaken.
Tot nu toe lijkt uw dochtertje ook haar zin te krijgen door dwars gedrag te vertonen. U schrijft namelijk dat alleen haar zin geven helpt om haar te stoppen met huilen, dreinen, etcetera. Zij heeft dan de macht om u te laten doen wat zij wil, en u laat u door haar machteloos maken.
Als u wilt dat haar gedrag stopt, moet u echt stoppen met haar haar zin te geven. U moet gaan zorgen dat u weer de baas wordt, en dat uw dochter gaat doen wat u wil. En dat zijn hele gewone zaken, als luisteren, niet dreinen, wachten op je beurt, etcetera, etcetera, die zij ook allemaal moet leren wil zij zich sociaal goed ontwikkelen.
Ik begrijp dat het heel lastig zal worden om haar gedrag te veranderen, maar u moet haar nu echt gaan aanpakken, ze is nu nog maar een peutertje. Hieronder zal ik u een aantal tips geven, die u hopenlijk kunnen helpen.
Praat samen met uw partner met uw dochter dat u en uw man haar vanaf die dag anders gaan aanpakken. U vertelt haar dan dat u haar meteen apart gaat zetten wanneer zij gaat huilen om haar zin te krijgen, maar dat u haar als zij niet huilt om haar zin te krijgen, haar iets extra's gaat geven als bijvoorbeeld een extra verhaal voorlezen (of iets anders sociaals wat uw dochter leuk vindt om met u of uw man te doen).
Wanneer uw dochter toch gaat dreinen -- en dat zal ze zeker doen om u uit te testen -- blijf dan zo kalm mogelijk. Probeer met zo min mogelijk emoties op haar gedrag te reageren. Uw dochter merkt dan dat zij emotioneel geen vat op u krijgt, waardoor zij niet de baas wordt in de situatie. Wanneer uw dochter haar zin probeert te krijgen door te huilen geeft u haar zo snel mogelijk een time-out.
Wanneer uw dochter meer last gaat krijgen van haar gedrag, en u minder zit u op de goede weg. Door uw dochter een time-out te geven, heeft zij het vervelend, want zij wordt uit de situatie gezet.
Wanneer u een time-out geeft moet u er echt voor zorgen dat u haar een paar minuten op de gang houdt. U moet dan de deur dichthouden, zodat zij hem niet open krijgt. Pas als u het goed vindt mag zij weer in de kamer.
Wanneer zij rustig is geeft u haar veel positieve aandacht. Wanneer zij gaat mokken, negeert u haar, en gaat u door met uw bezigheden. Sommige ouders zetten dan wel eens een koptelefoon op zodat ze geholpen worden om niet op het gedrag van hun kind te reageren.
Let wel dat uw dochter niet alleen negatieve aandacht krijgt. Doe ook elke dag iets leuks SAMEN met uw dochtertje, los van beloningen voor goed gedrag. Een spelletje, dansen, liedjes zingen, voorlezen, samen koekjes bakken, samen met haar theeserviesje thee drinken, plantjes verzorgen, etceterra.
Als het u toch niet lukt - om welke reden dan ook - om uw dochters gedrag aan te pakken, dan raad ik u aan om professionele hulp te gaan vragen bij een opvoedkundig bureau. Succes!
