Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
24 oktober 2003 door Joanna Sandberg
Mijn zoon Dennis is 12 jaar en zit in groep 7 van de basisschool. Hij is de jongste van een drieling (2 jongens en 1 meisje). Al vanaf zijn geboorte is hij qua gedrag een zorgenkindje geweest. Altijd heel gespannen, letterlijk en figuurlijk, heel explosief, heel agressief, heel ongeduldig, maar ook heel gevoelig.
In een crisis-situatie, ruim 3 jaar geleden, is Dennis opgevangen door het RIAGG. Toen werd voorzichtig de diagnose "een aan autisme verwante stoornis" geopperd.
Een cursus sociale vaardigheden met andere "moeilijke" jongens zou hem weer op de goede weg helpen. Niet dus.
Dennis heeft inmiddels meer en meer maling aan wat de wereld van hem vindt en hij weigert om sociaal wenselijk gedrag te vertonen. Hij dreigt leerkrachten met messen en scharen. Als ik (gescheiden moeder sinds ruim 3 jaar) hem een standje geef, krijg ik allerlei verwensingen naar mijn hoofd en hij valt mij geregeld aan, soms zelfs met letsel tot gevolg. Als Dennis boos is op zijn broer, zijn zus of mij, maakt hij bij voorkeur onze persoonli... [de rest van deze alinea was helaas weggevallen. We gaan ervan uit dat Dennis dingen kapot maakt als hij boos is, en dat hij af en toe steelt. - red.]
Ik heb Dennis de volgende dag alle aankopen terug laten brengen naar de winkels. Al het geld heeft hij vervolgens met excuses teruggeven aan de kennis. Bovendien heb ik hem een week kamer-arrest gegeven; gewoon om een daad te stellen. Dus niet met vriendjes buiten de deur spelen, geen televisie, geen computer, enzovoorts.
Maar ogenschijnlijk deerde hem dat niet. Ook de uitleg dat iemand heel lang voor zoveel geld moet werken, en hoe lang wij met ons vieren van dat geld kunnen eten, maakte geen indruk.
Ik ben bang voor de toekomst van Dennis. Ik ben bang voor zijn acties. Nu verstopt hij al aardappelmesjes in zijn sokken, als dreigement.
Help a.u.b. Ik wil niet weer terug naar het RIAGG. De reacties die ik daar heb gekregen, heb ik ervaren als erg soft en niet reëel. Ik ben op zoek naar goede, adequate hulp voor Dennis. Ik wil graag voorkomen dat zijn acties nog ernstiger vormen gaan aannemen. En bovenal: ik houd zielsveel van dit "zorgen"kind en wil ook heel graag dat Dennis een goede en gelukkige toekomst tegemoet gaat.
Kunt u mij advies geven waar wij een goede therapeut kunnen vinden? Sorry, dat ik me tot u wend, maar mijn huisarts verwijst mij weer naar het RIAGG, en ik denk dat er vast betere mogelijkheden voor begeleiding zijn.
Voor de dagelijkse voorvallen heb ik overigens geen advies nodig. Ik ben heel consequent in mijn gedrag naar mijn kinderen. Ik doe wat ik beloof en houd me aan afspraken en beloftes. Ik stel ook duidelijke (ruime) grenzen en onderneem veel leuke activiteiten met ze.
Om te beginnen mijn complimenten hoe u – zeker als alleenstaande moeder – met de dagelijks terugkerende problemen van uw zoon omgaat. Zijn problematiek bestaat al lange tijd en is inderdaad ernstig. Naarmate hij ouder wordt, en zijn problemen niet onderzocht en behandeld worden, zal het alleen maar verergeren.
Ik zal u daarom aangeven waar hij volgens mij de beste hulp kan krijgen.
Allereerst moet uw zoon goed gediagnostiseerd worden, zodat hij een behandeling kan krijgen die aansluit op zijn specifieke problematiek. Zodra de diagnose duidelijk is, lijkt het mij verstandig dat u ondersteuning krijgt, die gericht is op zijn problematiek. (Dat lijkt een open deur, maar voor hetzelfde geld krijg je iemand die iets aan de gezinssituatie wil gaan doen.)
Ik zou u aanraden om uw zoon te laten onderzoeken door een multi-disciplinair team. In zo'n team zitten onder andere kinder-psychologen, test-psychologen, kinder- en jeugdpsychiaters, gezins-therapeuten, vak-therapeuten en orthopedagogen.
Dit soort teams zijn doorgaans verbonden aan een kinder- en jeugdpsychiatrische polikliniek (of aan een kinder- en jeugdpsychiatrisch centrum).
Soms kan een tijdelijke opname nodig zijn om een kind goed te diagnostiseren. Dat is lang niet altijd nodig, maar het is wel goed om te weten dat het kan gebeuren. Dan bent u daar alvast op voorbereid.
Het lijkt mij inderdaad niet verstandig om u weer naar het RIAGG te laten doorverwijzen. Uw huisarts is echter verplicht om uw zoon door te verwijzen naar een gespecialiseerde polikliniek met zo'n multi-disciplinair team.
Gezien uw woonplaats kunt u het beste contact opnemen met het kinder- en jeugdpsychiatrisch centrum Triversum te Alkmaar, tel. 072 - 514 04 00. Zie ook: http://www.triversum.nl.
Het kan nooit kwaad om eerst zélf informatie in te winnen, voor u zich laat doorverwijzen.
Ik wens u veel sterkte!
is pedagoge, BIG geregistreerd klinisch psycholoog, BIG geregistreerd kinder- en jeugdpsychotherapeut/gezinstherapeut. Ze is werkzaam bij het VU Medisch Centrum te Amsterdam.