10 juni 2005 door Joanna Sandberg
Mijn ex-man heeft de scheiding in gang gezet toen ik 5 maanden zwanger was van ons eerste kindje. De eerste 4 maanden van mijn dochters leven heeft zij alleen met mij doorgebracht (met bezoekjes van papa). Daarna hebben we het contact voorzichtig opgebouwd. Eerst een dag, vervolgens af en toe een nacht, en later een weekend in de twee weken. Ze is nu 1½ jaar.
Ik doe alles wat binnen mijn vermogen ligt om mijn dochter een stabiele jeugd te bieden. Vooral regelmaat vind ik belangrijk. Ik werk twee dagen per week. Beide oma's passen een dag op.
Eén weekend in de twee weken gaat ze naar papa en zijn vriendin, en straks in de vakantieperiode (dan is ze 19 maanden) een weekje.
Nu las ik hier op de site dat dit juist de periode is voor enorme scheidingsangst, en dat ze zich in de steek gelaten zal voelen door mij. Ik zie dit weekje dus ook met angst en beven tegemoet. We doen dit juist zodat zij ook een goed contact kan opbouwen met haar biologische vader (hoe moeilijk voor mij ook), maar ik vraag me nu af of dit wel zo verstandig is?
Ik ben heel streng voor mijzelf. Ik ga nooit een avondje weg als de kleine meid bij mij is (dus 12 van de 14 dagen), en ik besteed de zorg (op werkdagen na) overdag nooit uit. Ze slaapt nooit bij oma, en bij een verjaardag of feestje leg ik haar nooit bij iemand anders boven te slapen. Ik ga altijd rond bedtijd naar huis. Ze heeft al veel onrust in haar jonge leventje; ze is wekelijks al aardig wat tijd bij haar moeder vandaan en ik vind twee slaapadressen (papa en mama dus) wel genoeg.
Ik merk echter dat ik meer en meer op weerstand stuit in mijn omgeving. Men (zelfs m'n eigen moeder) vindt dat ik er toch iets makkelijker mee om moet gaan, omdat ik zelf zo geen leven heb.
En natuurlijk zou ik zelf ook wel iets meer vrijheid willen hebben, maar ergens voelt het niet goed.
De vraag is nu: in hoeverre kan het schadelijk zijn om haar toch af en toe ergens anders te laten slapen (bijvoorbeeld bij oma) of samen met mij bij vrienden?
Ik maak mij veel zorgen. Volgens sommigen té veel zorgen.
Scheidingsangst (ook wel separatieangst of verlatingsangst genoemd) begint bij de meeste kinderen rond 7 à 8 maanden en kan behoorlijk sterk worden tussen de 14 en 20 maanden. Het hoeft niet, maar het kan.
Zoals u de situatie beschrijft, neem ik aan dat uw dochter aan haar vader gehecht is geraakt en dat de weekenden dat zij bij hem is, goed verlopen.
U hoeft dus echt niet bang te zijn voor dat weekje in de vakantie. Maar ter geruststelling van uzelf kunt u met uw ex-man bespreken dat u uw dochter zal komen ophalen, als ze u erg mist. U kunt ook afspreken dat hij u een paar keer belt om te vertellen hoe het gaat, want ik kan me voorstellen dat u zélf uw dochter gaat missen, nu ze voor het eerst een weekje uit logeren gaat.
U vertelde dat u heel streng bent voor uzelf, omdat uw dochter al veel onrust in haar jonge leventje heeft. Maar wat is de onrust in haar leven? Uw ex-man was al weg voordat zij geboren werd, dus is zij van jongs af aan gewend dat u het meeste voor haar zorgt.
U en haar beide oma's zijn stabiele factoren in haar leven en het bezoek aan haar vader, één weekend in de twee weken, is langzaam en zorgzaam opgebouwd. Ik denk dus dat u onderschat wat voor een stabiliteit u uw dochter geeft.
Kinderen voelen het – en waarderen het – als hun moeder (of vader natuurlijk) van het leven geniet en lol maakt met anderen. Dus: als u zich alleen maar richt op uw dochter, doet u uzelf maar óók haar te kort.
Misschien hebben de mensen in uw omgeving iets dergelijks ook al gezegd, maar nu hoort u het eens van een ander. Ik heb ervoor doorgeleerd ;-)
Daarnaast is het zo dat naarmate uw dochter ouder wordt, u haar ook meer moet gaan loslaten. Dat gaat vaak het beste als je een leven leidt waarin naast je dochter ook andere mensen en dingen belangrijk zijn.
Het hoeft dus echt niet zo te zijn dat u meteen een nieuwe man moet zoeken, maar het is goed om dingen te doen die zinvol zijn en je leven verrijken, zoals een opleiding, leuk werk, vrienden en vriendinnen, een clubje, etc.
Als je lol hebt in je leven, geef je dat ook weer door aan je kinderen!
U vertrouwt beide oma's, anders zou u hen niet voor uw dochter laten zorgen. Het is heel goed voor een kind om een hechte band te ontwikkelen met zijn grootouders. Dus waarom ook niet daar slapen? Wat kan er gebeuren? De oma's zorgen goed voor haar, waardoor u met een gerust gevoel lekker kunt uitgaan, laat naar bed kunt gaan, en lekker kunt uitslapen.
Ondertussen heeft uw dochter veel plezier met oma, en is ze weer heel blij om u de volgende dag te zien.
U zegt dat u eigenlijk wel meer vrijheid wil, maar u zegt ook dat het ergens niet goed voelt. Om daar iets constructiefs mee te doen, moet u erachter zien te komen wat voor gevoel het precies is, en waar het betrekking op heeft.
Bijvoorbeeld:
Als u weet wat het is, kunt u er iets mee doen.
Mijn advies aan u is: probeer een eigen leven op te bouwen. Het is heel aardig en goed voor uw dochter dat u uw ex-man zijn dochter gunt en vice versa, maar maak tegelijk geen slachtoffer van uzelf.
Naast moeder bent u zoveel meer. Zorg goed voor u zelf. Dat is: een balans vinden tussen werken, zorgen voor uw dochter, en ontspannen.
