30 augustus 2002 door Sanderijn van der Doef
Onze dochter van 20 maanden grijpt vaak tijdens het verschonen in haar kruis. Ook krijgt ze aandacht voor papa's geslachtsdelen tijdens het douchen en voor mijn borsten en mijn schaamhaar.
Wat is een goede manier om om te gaan met deze fase? Aan de ene kant zijn we bang dat ze een afkeer gaat krijgen van haar eigen lichaam, als we er te krampachtig mee omgaan en bijvoorbeeld tegen haar zeggen dat haar kruis vies is. Aan de andere kant is het niet fris wat ze doet. Ze wil ook aan ons komen en dat staan we natuurlijk niet toe, maar wat is nu de goede methode?
Uw vraag valt eigenlijk uiteen in twee delen: het aanraken van de eigen geslachtsdelen en die van de ouders. De oorsprong van die behoefte is in beide gevallen dezelfde (namelijk: nieuwsgierigheid) maar de manier waarop je er als ouder mee omgaat, kan verschillen per geval.
Voor een kind van 20 maanden is alles wat hij ziet en vastpakt een nieuwe ontdekking. Als uw dochter haar tenen vastpakt, merkt ze dat dat anders aanvoelt dan wanneer ze haar geslachtsdelen aanraakt.
Dat is een hele ontdekking voor iemand van 20 maanden. Zeker omdat het aanraken van je geslachtsdelen een prettig gevoel geeft. Verbieden om dit te doen, zou in feite neerkomen op het verbieden van iets wat juist heel prettig aanvoelt.
Vaak hoor je van ouders dat ze het aanraken van de eigen geslachtsdelen verbieden om hygiënische redenen. Dat is niet nodig.
Het is echt niet vies of onhygiënisch als een kind zijn of haar eigen geslachtsdelen aanraakt en daarna de vingers in de mond stopt. Het is tenslotte zijn of haar eigen lichaam.
De belangstelling van een kind voor de geslachtsdelen van zijn of haar ouders heeft in feite dezelfde oorsprong. Het is louter nieuwsgierigheid naar iets onbekends. Borsten, piemels en schaamhaar zijn tenslotte geen lichaamsdelen die uw dochter altijd en overal te zien krijgt. Het is dus logisch dat ze er veel belangstelling voor heeft op het moment dat ze ze wél ziet. En dat ze die wel eens wil aanraken.
Als u dat niet wil (en dat is een persoonlijke keuze), dan zegt u dat gewoon. Daar hoeft u verder ook niet moeilijk omheen te draaien.
Gewoon nee zeggen tegen het aanraken van uw geslachtsdelen, zonder daar moeilijk over te doen, kunt u vergelijken met de volgende situatie. Sommige baby's hebben een speciale belangstelling voor ogen. Ze kunnen dan een grote behoefte hebben om de ogen van volwassenen aan te raken. Dan zeg je ook gewoon: nee, dat mag niet.
Of stel dat u een mooie gouden ketting om uw hals heeft. Uw kind heeft er veel aandacht voor en wil hem vastpakken. Ook dan zegt u gewoon: nee, dat mag niet, die is van mamma.
Op deze manier leert u uw kind uw regels. Die regels hoeven niet altijd omstandig uitgelegd te worden. Die kunnen er ook gewoon zijn.
