Vaak ontstaat het van de ene op de andere dag. Aan het begin van de week kroop je dochtertje nog bij je op schoot om zich te laten troosten of werd je door je zoon nog enthousiast ontvangen bij het wakker maken. Maar een paar dagen later ben je plotseling niet meer goed genoeg voor troost of word je resoluut de slaapkamer uitgestuurd. De andere ouder moet komen en wel meteen!
Menig ouder krijgt er vroeg of laat mee te maken en het is dan ook zeker niet zorgelijk wanneer je kind je een tijdje een beetje afwijst ten gunste van je partner. Maar die wetenschap maakt het natuurlijk niet minder pijnlijk om te horen “Nee, mama moet komen” of “Papa moet er een kusje op doen, niet jij.”
Veel kinderen ontwikkelen op een gegeven moment een lichte of sterke voorkeur voor één van beide ouders. Deze voorkeur kan best een tijdje aanhouden. Soms beperkt dit zich tot bepaalde handelingen op de dag. Je kind wil bijvoorbeeld alleen door mama in bed gelegd worden of met papa tanden poesten. Maar er is ook een groep kinderen bij wie de ene ouder bijna niets meer mag. Steeds weer wordt de andere ouder ontboden.
Een voorkeur voor de ene ouder hoeft overigens niet altijd een afwijzing van de andere ouder te betekenen. Maar zo voelt het vaak wel voor jou, als jij niet de ouder bent die de voorkeur heeft.
Is jouw partner wat vaker bij jullie kind? Dan kan daar de voorkeur van je kind vandaan komen. Je zoon of dochter is gewoon gewend voor veel dingen aan te kloppen bij hem/haar. Maar het kan ook precies andersom werken. Jouw partner is er wat vaker niet en dus wil jullie kindje al zijn/ haar aandacht wanneer jullie samen zijn. Overigens komt een voorkeur voor één van de ouders ook zeker voor bij ouders die de zorg precies verdelen.
Karakter kan hierbij ook een belangrijke rol spelen. Misschien lijken jouw partner en kind wel wat meer op elkaar. Dit kan ervoor zorgen dat ze wat meer naar elkaar toe trekken. Maar het kan er ook juist voor zorgen dat ze vaker botsen, bijvoorbeeld omdat ze allebei wat opvliegend zijn. Dan zoekt jullie kind jou juist wat meer op, omdat jij de rust kan bieden die het nodig heeft. Wanneer één van jullie soms wat toegeeflijker is in de opvoeding, kan dit natuurlijk ook zorgen voor een voorkeur voor die ouder. Al zien we soms ook dat kinderen dan juist duidelijkheid zoeken van de wat consequentere ouder.
Wanneer je kindje zo af en toe liever door papa getroost wil worden of met mama altijd het bedritueel wil doen, dan hoef je hier niet een probleem van te maken. Je kind mag een voorkeur hebben op deze momenten. Maar wanneer jullie dochter/ zoon voortdurend één van jullie afwijst, is het wel goed om hier niet te veel aan toe te geven. Het moet voor jullie kindje steeds helder blijven dat jullie samen voor hem/ haar zorgen. Dat geeft een gevoel van duidelijkheid en rust. Probeer de taken te blijven verdelen, ook wanneer jullie peuter/kleuter zich hier wat tegen verzet.
Het verdelen van de taken kan best nog een uitdaging zijn wanneer jouw kind je partner of jou afwijst. Forceren heeft namelijk meestal een averechts effect. Je zult het dus even anders moeten aanpakken. Probeer het een beetje natuurlijk te laten verlopen wanneer dit mogelijk is. Creëer regelmatig situaties waarin jullie kind geen keuze heeft, omdat de andere ouder er gewoon niet is. Bijna altijd zie je dan dat het een stuk soepeler en met minder verzet gaat. Mocht je kind zich wel erg blijven verzetten, dan kan een aantal dingen - zoals het naar bed brengen, ophalen van de opvang of het klaarmaken van het ontbijt - samendoen als ouders een tussenoplossing zijn. Zo went je dochtertje/ zoontje eraan dat de ‘afgewezen’ ouder ook aanwezig is bij deze momenten op de dag en kan deze langzaamaan wat handelingen gaan overnemen.
Als ouder die niet de voorkeur heeft, kan je ook proberen nieuwe rituelen te ontwikkelen samen met je kind. Vaak werkt dat beter dan proberen dingen precies hetzelfde te doen als de andere ouder. De kans dat je het dan goed doet is klein. Door het op jouw eigen manier te doen, is de kans veel groter dat jouw dochter/ zoon ontdekt dat hij/zij dingen ook prima met jou kan doen op jouw manier. Samen nieuwe activiteiten ontwikkelen zoals een wandeling maken voor het slapen gaan, samen een moestuintje onderhouden of op zondag met zijn tweetjes een uitgebreid ontbijt voor iedereen maken, kunnen de band tussen jou en je kind ook versterken.
Wanneer je kind je afwijst, kan dat pijnlijk zijn. Probeer dit niet te veel te laten merken. Natuurlijk mag je kind weten dat het niet aardig is om jou zo te behandelen. Hij/ zij moet ook niet het gevoel krijgen dat het je niets kan schelen. Maar wanneer je erg laat merken gekwetst te zijn, kan dit ook een soort spel worden. Jonge kinderen kunnen zich nog onvoldoende in een ander verplaatsen om echt te begrijpen dat ze je pijn doen. Wanneer ze een grote reactie krijgen op hun gedrag, kan dit het interessanter maken. Probeer dus een beetje luchtig te reageren met enkel de boodschap dat je het jammer vindt. En probeer het de volgende keer gewoon weer opnieuw met frisse moed.
