Zo vergeetachtig (adhd)

Zie rob hierboven

Je zoon moet naar SBO en hij moet visolie gaan slikken ( werkt pas een piep klein beetje na maanden van gebruik )

* sarcasme uit*

Hier gaat het ook zo als de heren hun medicatie niet werkt, daarom zijn de ochtende en het avond ritieel zo lastig. Door picto lijsten, gaat het redelijk goed.
Ik heb ook paklijsten: wat moet er mee als ik ga logeren, wat moet er mee naar sport, wat moet er mee naar training enz...
Dus een kwestie van lijsten afwerken, en daar natuurlijk als ouder boven op staan.

Polly

Jaja; dacht het niet. Er zitten al teveel kinderen op het SBO die daar totaal niet thuishoren en visolie is dan wel heel gezond maar werkt heus niet om de chemische disbalans in de hersenen te normaliseren...
Ik werk al met lijstjes zus en lijstjes zo maar zelfs die helpen niet. Zijn lijst van school zit in de agenda dus als hij die vergeet houdt het op. En ik kan er nu eenmaal niet steeds bovenop blijven zitten. Idem zijn juffen, trainers, ouders van vriendjes etc.
Het punt van de medicatie is wel iets: ik vermoed dat zijn dosering te laag geworden is (hij zit nog steeds op 18mg per dag) dus bij de volgende medicatie-controle toch maar aankaarten of hij niet toe is aan een hogere dosering zo langzamerhand. Hij is nl. niet altijd zo extreem vergeetachtig geweest dus dat zou heel goed een rol kunnen spelen.
Trouwens mooie opmerking net van zoonlief: "ik ben het niet vergeten, ik heb er gewoon niet aan gedacht". Hij zei dat hij gewoon te veel lol heeft en dan dus niet denkt aan dit soort belangrijke dingen. Hmm.
Ik ga dit ook maar eens met zijn nieuwe therapeut bespreken alhoewel hij daar voor heel andere dingen in behandeling is. Het heeft toch allemaal ergens met elkaar te maken. In de tussentijd sta ik meer dan open voor verdere tips en adviezen!

Pippin

Doen we hier ook zo. Maar toch... Ik durf hem niet eens zijn mobieltje meer mee te geven sinds hij die ook een keer kwijt was. Zijn kleding is allemaal tweedehands maar dan nog... Hij is zijn dure traingingsbroek van de club kwijtgeraakt bij een toernooi waar ik toevallig voor het eerst niet zelf bij kon zijn. Mag ik 40 euro ophoesten... Want hijzelf had niet op zijn lijst gekeken en de trainer ook niet. En in die nieuwe broek zat nog geen etiketje...
Volgend jaar kan ik natuurlijk helemaal niet meer achter hem aan blijven lopen; dat is niet "cool" op de middelbare school.
En ook ik hoop dat op een gegeven moment het kwartje valt maar liever wat eerder dan over 120 jaar Argh. Ik kan er gewoon niet meer tegen en hijzelf ook niet meer. Hoe kan je die knop leren omzetten?? Het valt wel degelijk aan te leren tot op zekere hoogte heb ik begrepen maar hoe???

Hoe?

pas als iets routine is, kunnen ze het zelf.
Dus je moet hem leren, altijd als hij ergens heen gaat, even in zijn hoofd na te gaan of hij alles heeft wat hij nodig heeft, of bij had......

nou.. eitje toch!! whahahah oh het is een drama ik weet het...

er zit niks anders op dan hem steeds te controleren, en te zorgen dat hij lijstjes afgaat.
echt als ik een andere manier had zou ik het zeggen
Misschien moet idd zijn concerta omhoog, is hij erg gegroeid de laatste tijd?
hier gaat het over het algemeen MET de medicatie vrij goed. Ik los iig niet dingen op voor ze als ze iets zijn vergeten, ik maak het hun eigen verandwoordelijkheid.
die broek van 40 euro hadden ze dus bij mij zelf moeten betalen.
al heb ik geen idee of dat effect heeft hoor, maar gevoelsmatig is dat beter.

groet, polly

Polly

LOL Polly, jaaa, was het maar zo simpel...
Oh ik heb hem ook weleens naar school zonder brood gestuurd als hij zijn broodbak weer eens was vergeten (de zoveelste). Komt kennelijk ook niet echt aan. Hij denkt er niet aan of kan er niet aan denken, no matter what. Of dat ik boos werd (ik weet het, helpt ook niet) en hem heel duidelijk maakte dat het uiteindelijk mijn geld is en mijn spullen zijn (en iedereen weet dat ik bepaald geen miljonair ben).
Hij was ook een keer zijn Nintendo DS-kaartje kwijt nou dat heeft hij geweten. Het ding kwam pas maanden later weer boven water; lag tussen de bankzitting van een vriendje waar hij spontaan had gelogeerd na een speelafspraakje. Ik heb uiteraard geen andere gekocht en hij mocht van mij ook niet van zijn eigen geld een andere kopen.
Het rare is dat hij wat betreft andere zaken wel zijn kop er heel goed bij kan houden. Het gaat alleen maar om die materiele dingen en zijn Concerta.
Wbv de medicatie: hij zit nu ruim een jaar aan de Concerta en is in de tussentijd uiteraard gelukkig wel wat gegroeid alsook aangekomen. Niet veel maar het zou toch maar net kunnen schelen. Hij is nu geloof ik 1m32 en 25 of 26 kilo.
Ik ben het gewoon nu opeens zat na al die jaren miljoenen keren hetzelfde liedje en als een kapotte grammofoonplaat hetzelfde herhalen. En het er steeds bovenop moeten zitten en erachteraan hollen. Ik heb heus wel de hoop dat het met het ouder worden beter zal gaan zoals ook uit onderzoeken blijkt maar in de tussentijd wil ik er alles aan doen om het zowel voor hemzelf alsook voor mij en anderen makkelijker te maken.
Iemand van de apotheek zei trouwens net dat er medicijndoosjes bestaan met een alarm; zou dat iets zijn? Straks worden we weer gek van al die piepjes en belletjes

Houdt moed, adhd ouders!

mijn zoon is nu 12 en we hebben altijd zeer consequent gewerkt met herinneringslijstjes en zelf oplossen als je iets vergeten bent (bijv. zelf nieuwe broodtrommel betalen van je zakgeld)
en raad eens: hij denkt momenteel helemaal zelf aan *zijn gymspullen heen en terug, handdoek uithangen
broodtrommel en bekers netjes heen en terug
en allerlei andere knappe dingen!!!

Hallelujah koentje

Hier zijn wij al vrij lang bezig met lijstjes enz maar sinds 2 jaar vooral die ochtend. Omdat jongste toen ziek werd en ik met hem smorgens in bed moest blijven om zijn dagen rustig aan te laten beginnen, met wat oefeningen en massages enz Toen kon ik dus niet meer achter de andere heren aanlopen: doe dit, doe dat, doe dit, doe dat ( mamulance) Toen zijn we dus met duidelijke ochtend ritueel lijsten begonnen ( gewoon in schrift want beide heren konden lezen) en zo belde ik van boven naar benden, Kijk op je lijst: wat is er nu aan de beurt. en hoefde ik er niet de hele tijd bij te staan. Op zich gingen die ochtende prima ( wat je niet ziet bestaat niet) de heren gingen uiteindelijk met al hun spullen de deur uit. Toen het beter ging met jongste was ik er wat vaker bij en zag ik met eigen ogen dat het niet geheel soepel verliep, want als je na een jaar nog steeds op je lijst moet kijken om te zien dat je na het tandenpoetsen je haar moet kammen. vond ik wel schokkend! Maar goed, zoals ik al zij uiteindelijk gaan ze, gewassen gestreken en met al hun spullen de deur uit.
Sinds ze medicatie hebben, ( en die krijgen ze bij het opstaan gelijk) gaat het iets soepeler, na zo;n 20 minuten.
Met jongste ( 4) zijn we gelijk begonnen met die lijsten met picto's in de hoop dat als hij straks in groep 8 zit zoals oudste nu dat het ochtend ritueel eindelijk geautomatiseerd erin zit, en we met een gerust hart hem zijn gang kunnen laten gaan..
uiteindelijk moet het ze toch een keer lukken??
groet, pol

Koentje!

Ik heb weer hoop! LOL Zou vier, vijf jaar en langer als een gestoorde papegaai hondderduizenden keren dezelfde dingen herhalen, lijstjes afwerken, picto's, weekplanners etc. dan toch zijn vruchten gaan afwerpen?? Al die moeite en frustratie dan toch beloond worden?? Zou het toch ergens in die hersenpan beklijven en op het juiste moment eruit komen??
Ja, het komt goed. Nog even doorbijten en volhouden dus. Bedankt, ik kan je op dit moment wel zoenen

Ok, vraag

We hebben het hier dus over adhd 'ers bij wie normale ADL handelingen niet beklijven, pas na jaren en jaren!

Mijn vriendin heeft een dochter met ASS, die had ook wat moeite met ochtend routine's die zijn er samen voor gaan zitten, vriendin heeft dochter uitgelegt wat de bedoeling was: opstaan, pyjama uit enz enz
Dochter kijkt haar aan: oh was dat de bedoeling..
en doet het vervolgens elke dag, foutloos! gewoon gelijk goed, volgens het strakke schema keer op keer. klaar!

nou zijn er ook kinderen met ADHD EN ASS Hoe zou dat bij die kinderen gaan???
Weet iemand dat>?

groet, polly

Ipod

In Balansmagazine stond onlangs een artikel over een kind die alles met zijn I-pod regelde. Ging wel over autisme, maar het idee is natuurlijk hoe je alles op orde krijgt.
"Een iPod als coach
Hulpmiddel voor jongeren met autisme
Tekst: Joli Luijckx
Zelfstandig je schooltas inpakken en klaarmaken voor school of zonder hulp reizen met het openbaar vervoer. Veel jongeren met autisme hebben langdurig aansturing nodig om deze dagelijks terugkerende taken zelfstandig te kunnen uitvoeren. Saskia Timmer, manager innovatie van het Leo Kannerhuis, bedacht samen met een ICT-bedrijf een hulpmiddel dat jongeren met autisme minder afhankelijk maakt van de hulp van ouders of begeleiders: de digitale coach die simpel werkt via een iPod met touchscreen. Reinout, die het Syndroom van Asperger heeft, laat zien hoe goed de iPod als coach voor hem werkt.

Bron: Balans Magazine, 4, april 2010 (pagina 10-13) "
Ben je lid van Balans? Dan kun je in het digiarchief kijken. Anders moet je me even een seintje geven, als je interesse hebt.

Ipod

Kijk, die iPod en de digitale coach zou nou weleens iets kunnen zijn om zoonlief te helpen maar ik heb even uitgezocht hoeveel eea moet kosten en dat is voor mij vooralsnog helaas niet te betalen...
Dan maar de "ouderwetse" manier blijven doen met lijstjes, instructies etc. Ik blijf hopen dat dat kwartje uiteindelijk gaat vallen zoals bij de zoon van Koentje

Elisa, 9 jaar is je zoon! Hier komen ontzettend veel NADH kinderen over de vloer en je wil niet weten wat hier allemaal rondslingert. Na een logeerpratijtje is het helemaal erg, dan is de helft standaard vergeten, bij alle kinderen die hier komen. Wekelijks loop ik met spullen naar school en ga weer eens uitzoeken van wie dit of dat nu weer is. Kortom, lijkt me heel gewoon. En mijn 9 jarige (zorgenkind dat niets vergeet, maar heeft dan ook een ass diagnose) krijgt echt nog geen mobieltje, ik geloof niet dat hij er verantwoord mee omgaat (zou er zo mee in de zandbak gaan liggen etc) dus dat dat niet kan lijkt me ook heel normaal. Trouwens, iets als medicatie zou hij wél weer vergeten, hij slikt vaak melatonine maar zelf zal hij er nooit aan denken, maar ik vind dat dus normaal.
Ik wil best geloven dat het bij ADHD allemaal een graadje erger kan zijn, maar 9 jaar is imo nog best heel erg jong. (hb of niet, dat is mijn zoon ook, maar 9 blijft toch 9)

Billie

Ik ken best veel andere 9-jarigen en die zijn zonder uitzondering niet zo vergeetachtig en chaotisch als mijn zoontje. Zijn leeftijd heeft er mi weinig mee te maken; qua leeftijd loopt hij op alle fronten juist voor dus je kan hem beslist niet zien en behandelen als een "gewone" 9-jarige (over 4 maanden 10-jarige). Dat is hij niet. Laat staan dat hij zelf zo behandeld wil worden. En dan nog denk ik dat je van een 9-jarige, ADHD of niet, best mag verwachten dat hij wat verantwoording draagt voor zijn eigen spullen.
Zijn ADHD en in mindere mate zijn hoogbegaafdheid spelen wat dit betreft een grote rol en dat is beslist niet uitzonderlijk zoals je van andere ouders hier leest.
Het kind zelf vooral lijdt er onder en wil er wat aan doen. En daar wil ik hem bij helpen. Dat is toch niet teveel gevraagd, lijkt mij.
En nogmaals, hij is niet altijd zo extreem vergeetachtig geweest. Dus te meer reden om het argument dat hij "zo jong is" van tafel te vegen.

Elisa

Je hoeft je niet te verdedigen, logisch dat je wil helpen en prima. Het enige dat ik wilde zeggen is dat ik het normaal vind voor de leeftijd. In je eerste posting schrijf je dat het hem ook niet interesseert, en ook dat lijkt me normaal. Ik deel je visie rond hb niet, je kind heeft toch maar negen jaren levenservaring. Geef hem tijd, zou ik zeggen. Maargoed, daar ben jij het niet mee eens, kan toch?

En trouwens,

vergeet niet te belonen!
Wij manipuleren (wat is opvoeden anders) onze zoon met allerlei beloningen. Bijv. zijn mobieltje. Deze levert hij iedere avond in. Iedere ochtend besluit ik vlak voor hij naar school gaat of het mobieltje meemag of niet. Hij moet dat echt verdienen.
Net als computertijd en zijn zakgeld.

Ohja

En een zin van je triggert me enigzins; je wilt het voor hem en anderen zo makkelijk mogelijk maken.
Misschien zit daar iets, misschien maak je je te druk? Het moet toch echt zijn probleem zijn deels, hij kiest ervoor. Een kind dat niet om kan gaan met een mobieltje krijgt bij mij geen mobieltje. Klaar. Niet mijn probleem. Mijn dochter wil naar paardrijles, dat is voor ons duur. Zou ze niet goed met haar spullen omgaan van paardrijles, dan houdt het gewoon op. Dan mag ze zelf een oplossing gaan verzinnen om het geld terug te krijgen. Zelfs als ze dan een jaar niet meer kan rijden, jammer dan. Ik kan niet outfits blijven kopen. Niet als straf, maar het zijn gewoon consequenties. Ik kan me daar niet druk over maken.

Strategie

Hoi Elisa,

Mijn kinderen zijn een stuk jonger dan de jouwe geloof ik. Maar bij ons speelt ook zoiets. En nu heb ik van onze peut gehoord dat er diverse strategieën aan te leren zijn om tot structuur te komen. Een handzamere strategie dan alles op schrijven bijv.. (dat is dan wel een van de onderdelen van het principe bijv). Heb je daar al eens naar gekeken?

Reactie

Belonen/manipuleren/stimuleren doen we ook al jaren. Allemaal volgens aanwijzing en handvaten aangereikt door therapeuten en volgens een systeem waar hij gevoelig voor is en wat voor hem werkt.
Ik maak me natuurlijk wel druk want hij weet dat hij het kan, doet zijn best maar het helpt althans de laatste tijd nauwelijks.
Tot op zekere hoogte kan hij er wel zelf iets aan doen; ik ga beslist niet mee in het excuus: ik heb ADHD dus vandaar.
Aan de andere kant kan je je kind niet straffen voor iets waar hij niets aan kan doen. Waar die scheidslijn precies ligt is heel moeilijk vast te stellen.
Punt is dat hij volgend jaar naar de middelbare school gaat, zijn mobiel nu ook af en toe nodig heeft als hij afspreekt en dat hij toch echt zo ver moet zijn dat hij bepaalde basiszaken zelfstandig voor elkaar kan krijgen mbv alle handvaten, tips en begeleiding. Hij is dan wel qua kalenderjaren "jong"; op alle andere gebieden moet je hem gewoon zien als een kind dat twee keer is versneld, zijn leeftijd ver vooruit is en hem dus behandelen als een 11/12jarige die toevallig ADHD heeft.
Hij zal zoals eerder door iemand genoemd wellicht andere strategieen nodig hebben om tot structuur te komen en daar ben ik dus naar op zoek.
Ik heb net onze therapeut even gebeld en die denkt dat een verklaring voor die plotselinge extreme vergeetachtigheid heel goed kan liggen in de afgelopen hele spannende periode voor ons beiden alsook in de onduidelijkheid die er nu op school heerst. Alsmede misschien idd dat hij toe is aan een hogere dosering Concerta.
Plus dat hij gisteravond zelf heeft aangegeven dat dingen die getekend worden/visueel worden uitgebeeld bij hem beter aan komen dan zaken die opgeschreven worden/tegen hem worden gezegd. Alsook dat hij nog meer uitgedaagd/gestimuleerd wil worden. Het einddoel moet voor hem nog duidelijker zijn zodat de stapjes ernaartoe beter te begrijpen vallen. Typische hb strategieen feitelijk.
We gaan maar weer eens de oude picto's uit de kast halen danwel iets als mindmappen proberen. Zijn therapeut gaat hier ook op inhaken tijdens de behandeling door hem te leren de vele "plaatjes" die hij in zijn hoofd heeft te reduceren danwel hem te laten helpen bij het aan bepaalde zaken denken. Ben er net achter dat hij dus geen absolute taaldenker is maar vooral een beelddenker en dat inzicht kunnen we heel goed gebruiken.
Het komt goed, dat weet ik. Zeker als ik steeds meer verhalen van andere ouders hoor dat hun zo ontzettend vergeetachtige kroost opeens gigantisch ten voordele veranderden op de middelbare school

Peut heeft vast gelijk

Ik ben een NADH moeder, maar als er stress in huis is...nou,dan ben ik blij dat mijn hoofd vast zit op mijn romp, anders liet ik het ergens liggen. En bij de kids, zowel IADH als NADH, merk ik dat ook heel goed. Alleen eentje is altijd bij de pinken, maar die heeft ook echt nooit ergens stress over. Heerlijk lijkt me dat.

Polly

Hoi Polly,

Jij vroeg je af hoe dat dan werkt bij kinderen met een combi van ADHD en autisme. Nou wil je het echt weten :o).

Hier een 14 jarige die werkelijk alles vergeet. Na zoveel jaren herinneren, lijstjes ed laat ik het steeds meer los. Onze zoon heeft ADD en een informatie verwekingsstoornis (ze hebben daar PDD-NOS van gemaakt, maar niet alles geldt voor hem zeg maar. Hij kan bijv. prima met het openbaar vervoer reizen, als we dat 1 maal hebben uitgelegt. Maar zelf opstaan, tas inpakken (moet ik nog steeds elke avond zeggen en doe dat ook, want ik heb 's morgens geen zin in drama's) er aan denken dat je moet douche, schoon ondergoed aan, kamer opruimen, alle afspraken die we maken, alles vergeet hij dus. Zijn gymtas gaat tegenwoordig goed mee naar school, na al die jaren herinneren :o). Volgends mij vergeet hij geregeld schoolspullen, maar de concequenties zijn voor hem. Ik mag me er ook niet mee bemoeien van hem, maar van binnen wordt ik er gek van.

Zijn mobiel vergeet hij altijd op te laden en laatst was hij hem weken kwijt. Horloge nooit meer terug gevonden in de eerste klas VO, terwijl hij het heel fijn vond dat zijn horloge hem een idee van tijd gaf. Dus ook belangrijke dingen voor hem vergeet hij.

Nou ja een heel relaas, maar hier na 14 jaar dus maar een hele kleine vooruitgang geboekt. Zijn broer van bijna 9 is totaal het tegen over gestelde, die doet alles uit zichzelf, wat een verademing.

Groetjes, Pinkelot

Dank je wel pinkelot

Maar een infoverwerkings stoornis lijkt me niet echt autistisch? waarom maken ze daar pdd-nos van?
anyway ik vraag me dat dus af, omdat je in sommige gevallen de adhd overheerst en bij andere weer de ass heb ik begrepen.
Maar bij jullie wint de vergeetachtigheid het dus van de structuur?
Hoe het dan komt dat het OV wel lukt na 1 keer uitleggen weten jullie zelf ook niet?!!?!
groet, polly

Wel autistisch (ot)

Ja onze zoon heeft wel degelijk een autistische stoornis. Het lijkt het meeste op pdd-nos (is een vergaarbak zo'n beetje). Dit in combinatie met zijn ADD (wel op papier ADHD) maar hij is echt niet zo hyper, de chaos zit hem vooral in zijn hoofd, is dit een niet zo'n makkelijke combi. Maar ja welke is dat wel.

Het is heel apart dat hij dus inderdaad het OV prima kan. Hij oogt ook heel sociaal, is open, lief en stapt op mensen af. Maar op emotioneel vlak is hij heel erg gesloten en heeft hij erge last van zijn beperkingen, hij kan absoluut geen keuze maken, een eigen mening durven geven is bijna niet te doen. Iets in eigen woorden omzetten ook niet. Het heeft ook heel lang geduurd eer we wisten wat er met hem was. Hoe ouder hij wordt hoe meer je verschil ziet met leeftijdsgenootjes. Hij ervaart dat nu zelf ook. Maar hij heeft bijv. een enorme sprong geestelijk gemaakt afgelopen zomervakantie en kan nu dus weer beter meekomen. Naast dit heeft hij ook een flink P/v kloof en dyslexie. Het overlapt elkaar allemaal, dus wat nou het meeste overheerst vind zelf ik soms moeilijk aan te geven.

Het is een schat van een jongen, maar het kost wel heel erg veel enrgie om hem te begeleiden. Hij telt zeg maar alleen voor 3 kinderen :o) en daarbij ook nog een broertje en zusje.

Ik ga nu wel erg OT en het is moeilijk uit te leggen. Maar ik herken de problemen in dit draadje maar al te goed.

Groetjes, Pinkelot

Pv kloof

Hier heeft middelste ook een enorme pv kloof, daarbij Performaal enorm hoog( net niet begaafd) en verbaal enorm laag ( onder gemid) Hij heeft vaak prachtige dingen in zijn hoofd, maar kan het idd niet onder woorden brengen. Hij is erg praktisch, en denkt in oplossingen. Het duurt vaak lang voordat we hem begrijpen maar meestal heeft hij overal prachtige oplossingen voor. Hij is ook dyslectisch. Maar dat hangt volgens mij enorm samen met de pv kloof.
Ook bij hem zit de drukte in zijn hoofd, maar idd gewoon adhd en geen add ( dat schijnt niet meer officieel te bestaan, dat is nu adhd type 3, als ik me niet vergis) anyway. Hij krijgt medicatie maar daar zien wij aan de buiten kan niks van, we merken het in zijn concentratie heel erg, maar hij merkt het wel, en ervaar de medicatie als prettig omdat het rust in zijn hoofd brengt.
Oh ik hier wel uren over babbelen, maar ik heb het eigenlijk heel druk, dus ik ga snel verder.
greot, pol

Als ik je lees..

Elisa schreef:
"Tot op zekere hoogte kan hij er wel zelf iets aan doen; ik ga beslist niet mee in het excuus: ik heb ADHD dus vandaar.
Aan de andere kant kan je je kind niet straffen voor iets waar hij niets aan kan doen. Waar die scheidslijn precies ligt is heel moeilijk vast te stellen."

Als het alleen een kwestie van opvoeden was geweest, was het allang voor elkaar geweest.. althans ik lees jouw posting(s) als heel nuchter en praktisch.. Maar kennelijk ligt het daar niet in. Het is moeilijk om de ADHD en het jongetje gescheiden te zien.. wat is opvoeding en wat is het neveneffect van de ADHD. Wat het ook is, ondersteuning zal wellicht meer bereiken dan straffen.. ondersteuning is ook een onderdeel van opvoeden. Voor je het weet krijgt je kind de boodschap mee dat hij niet (genoeg) voldoet. Dat lijkt me heel moeilijk bij een hb-kind.. sommige delen zijn hb, sommigen zullen leeftijdsadequaat zijn en sommige wellicht jong .. en dat is natuurlijk ontzettend lastig.

"Hij is dan wel qua kalenderjaren "jong"; op alle andere gebieden moet je hem gewoon zien als een kind dat twee keer is versneld, zijn leeftijd ver vooruit is en hem dus behandelen als een 11/12jarige die toevallig ADHD heeft."

Is dat zo ? Niet elk gebied van de hersenen rijpen even snel.. tal van zaken heeft niets te maken met iq. Puberteit bijvoorbeeld. Maw fietst hij niet vanwege het versnellen etc onder het referentiekader van een 11-jarige (of wellicht op die gebieden jonger dan 11) met ADHD ? Als je het hebt over de afgelopen periode die wat spannend was.. dan denk ik, ja hij blijft 11 en ach natuurlijk is dat lastig omgaan.. hij doorziet alles waarschijnlijk maar dat zit je in de weg als je nog niet weet wat er gaat gebeuren.. Ik zou zeggen: dat levert wellicht extra spanning op.

Misschien staat hij voor een sprong in zijn ontwikkeling die bij zijn lichaamsleeftijd hoort. In die gevallen lijkt soms wat je ziet als een plotselinge achteruitgang. Dan zie je wereld opeens anders en dat kan angst of onbehagen opleveren. En dat kan je weer zin in 'chaos' in het hoofd.

Ik weet niet of je daar al aan gedacht had .

Judith

Je hebt helemaal gelijk; er spelen waarschijnlijk vele factoren een rol. Maar feitelijk wil ik hoe dan ook nog meer praktische tips/handvaten om hem te helpen.
Ik heb net toch ook bijv. een medicijndoosje met alarm gekregen van mijn moeder zodat hij zijn Concerta niet hoeft vergeten in te nemen. Ook handig voor haar want zelfs zij vergeet nog weleens hem zijn Concerta bij het ontbijt te geven als hij bij haar logeert
Dan nog de mogelijkheid van de te lage dosering Concerta maar dat bespreek ik over een aantal weken bij de kinderpsych.
De rest kaart ik aan bij zijn nieuwe integratieve kindertherapeut en dan maar kijken of zij er iets mee kan/wil doen.
Verder laat ik het allemaal maar even gaan; het komt wel goed. Dat heb ik ook tegen zoonlief gezegd. De spanningen van de laatste jaren, en zeker van het afgelopen helse jaar komt er nu bij ons allebei uit en de een reageert zus, de ander zo.
Zowaar hij had gisteren en vandaag alles bij zich en zelfs mij eraan helpen herinneren dat ik niet iets moest vergeten Heb dus voor hem bij wijze van beloning/stimulans/cadeautje van een cadeaubon een stoere, handige nieuwe schooltas gekocht. Met "ingebouwde" sleutelhanger. Meteen die tas gelabeld natuurlijk, dat weer wel
Bedankt voor de tips en adviezen!

Als ik het lees, denk toch steeds...

Hoi Elisa,

Als ik eea zo lees vraag ik mij af of bekend is wat achterliggende reden is van zijn prikkelbaarheid. Hij heeft natuurlijk ADHD, dat blijft en in het geval van jouw zoon is medicatie hard nodig.. Zijn brein groeit, zijn prikkelbaarheid ook. Maar heb je dat ooit laten onderzoeken ? Wat nu dat er behandeling mogelijk is waarbij de medicatie niet nog meer omhoog hoeft of minder hoog hoeft. Ik lees dat hij 11 is.. er is therapie maar na het 16de jaar heeft dat niet heel veel zin meer als in behandeling. Wel om er achter te komen waar de prikkelbaarheid in zit en hoe je er zelf mee om kunt gaan. Mijn kinderen zijn op dit moment (nog) niet aan medicatie. Ik kan mij goed voorstellen dat je ervoor kiest, dat zou ik ook doen. Maar dan wel met therapie. Ik kies in dat geval voor mijn kinderen voor beiden omdat ze beiden hard nodig (kunnen) zijn. In sommige gevallen is dat ook voorwaarde voor de therapie overigens.

Judith

Wij hebben al jarenlang diverse therapietrajecten achter de rug (ook al voor hij met hb en later ADHD gediagnosticeerd werd) en we zitten sinds kort weer bij een andere, nieuwe therapeut.
We weten dat hij extreem overgevoelig is voor prikkels van buiten; zowel door de ADHD als de hb alsook dat hij hoogsensitief is (dit benoemde notabene zijn eerste kinderpsychiater, die de diagnose ADHD gedaan heeft).
Zijn ADHD is van het gecombineerde subtype; hij heeft zelf voornamelijk heel veel last van de drukte in zijn hoofd. Hij is nooit echt hyperactief geweest. Wel actief en veel ratelen etc. maar niet superhyper.
Daarnaast is hij ook nog eens beelddenker dus het is een chaos van "plaatjes" in zijn koppie. Hij is gewoon een spons die alle indrukken van buiten alsook van binnen in het kwadraat opzuigt en de boel op tilt laat slaan. Hij wordt ook helemaal gek in drukke omgevingen. Medicatie helpt hem om de ergste drukte en prikkels te verminderen maar niet afdoende; zeker niet op dit moment (zeg sinds de laatste 2 maanden).
De nieuwe therapeut probeert hem te leren dmv zelfhypnose, EMDR, RET en cognitieve therapie de prikkels als het ware meer buiten te sluiten; een soort schild om zich heen te trekken alsook overbodige drukte/prikkels in zijn hoofd te filteren.
Zij noemde neurofeedback als een alternatieve therapie waar hij mogelijk ook baat bij zou kunnen hebben maar dit is een therapie die ik niet kan betalen; je praat over minstens 10 behandelingen en die behandeling moet herhaald worden op de langere termijn.
Maar hij kan zich dus wel focussen en concentreren. Dat bleek ook uit de intelligentie-test (alhoewel die natuurlijk een-op-een was in een rustige kamer en met voetbal is hij naar eigen zeggen pas echt "zichzelf"; met een leeg hoofd zich focussen op het spel en zo vrij als een vogel. Dan is hij pas echt gelukkig. Plus dat hij een ontzettend groot spelinzicht heeft wat volgens zijn trainers bijzonder zeldzaam is op zijn leeftijd en gezien het feit dat hij pas een jaar voetbalt.
Hij is degene die mij eraan helpt herinneren dat ik mijn sleutels niet moet vergeten en wat ik nodig heb voor de boodschappen Maar zodra het om hemzelf gaat en zijn spulletjes, huiswerk etc. is het een groot zwart gat in zijn hoofd...
Dus tja, we doen er al alles aan wat mogelijk is. Het is op dit moment alleen niet genoeg. Therapie, medicatie, structuur, positieve feedback, rust, ritme en regelmaat. Hij doet er vooral alles aan maar hij is gefrustreerd omdat het allemaal ofwel niet helpt of slechts mondjesmaat. Hij raakt er oververmoeid van en dat zelfs terwijl hij sinds een week of drie voor het eerst in zijn leven goed slaapt mbv melatonine en wat andere technieken en handvaten.
Was er maar een pil om ADHD volkomen te genezen, wat zou dat kind gelukkig zijn (en ik een stuk zorgelozer

Dan dit..

Beste Elisa,

Je schrijft heel veel en daarom pik ik er wat uit.
Jij schrijft:
"Wel actief en veel ratelen etc. maar niet superhyper."

Dat doet onze zoon ook, die is eerder onderprikkeld dan overprikkeld maar als hij overprikkeld raakt, gaat hij heel veel praten maar een gesprek is nauwelijks mogelijk. Door veel te praten als je overprikkeld raakt, maak je de ruis (prikkels) uit de omgeving minder, die demp je; ze komen niet meer binnen. Dat is een manier om met overprikkeld-zijn om te gaan. Dat wat jij mbt jouw zoon beschrijft, herken ik daarin. Andere survival methode: andere zoon vindt het moeilijk om onaangekondigd aangeraakt te worden. Hij is overprikkeld aan het eind van de dag gaat hij wijdbeens met zijn armen wijd in de gang uitstaan, vlak bij de trap.. --> hij weet dat hij hoe dan ook, wat hij ook doet, veel ongewenste onaangekondigde prikkels zal moeten verwerken. De enige manier om daarin zelf te kiezen wanneer ze komen is ze bij voorbaat al aan te gaan. Zo kiest hij dan tenminste zelf het moment waarop het plaats vindt.

"Daarnaast is hij ook nog eens beelddenker dus het is een chaos van "plaatjes" in zijn koppie."

Twee dingen: volgens mij zijn alle hb-ers beeldendenkers. In beelden denken gaat namelijk SUPER snel itt tot mensen die in woorden of zinnen denken.
Verder is een beeldendenker niet hetzelfde een chaotisch persoon. Er is geen oorzaak en gevolg in deze. Als je ADHD hebt en ook nog een snelle beeldendenker bent, ja dat is dan chaos in je hoofd.

Verder schrijf je over hoogsensitief --> prikkelbaar maw eea ligt op het sensorisch vlak.

Lees nou eens die piepkleine hoofdstukjes van Kranowitz. Die heeft het over overprikkeld zijn en onderprikkeld zijn. Je bent altijd een combinatie van die twee.. Daarbij ben je prikkelzoeker of prikkelvermijder. Het kan heel goed dat iemand meer onderprikkeld en prikkelzoeker tegelijkertijd.

Je zoekt het zo in het cognitieve.. maar het is het limbisch systeem waar we het over hebben. Als het cognitief was, hadden jullie dat toch allang met wat hulp opgelost, zo zijn jullie toch gewoon ?

Overprikkeld

Och ja, aanpakken wat je kan aanpakken. Hoe het allemaal zit mbt het limbische systeem, geen idee. Daar weet ik te weinig vanaf en daar zijn de therapieen ook kennlijk niet op gericht.
Ik herken ook veel dingen van mezelf in zoon alhoewel ik geen AD(H)D heb (mijn zus wel en mijn moeder zeer waarschijnlijk ook) maar ik ben wel hb en meer taaldenker dan beelddenker. Niet alle hb kinderen zijn "pure" beelddenkers; de meeste zijn voor zover ik heb geleerd een combinatie van beiden en gebruiken naar gelang het hun het beste uitkomt de strategie die op dat moment het handigste voor hun is. Maar er zijn er ook die "pure" taaldenkers danwel pure beelddenkers zijn.
Ik ben zelf ook wel zeer snel overprikkeld maar dat komt omdat ik slechthorend ben en vandaar dat ik me heel goed kan voorstellen hoe het is om gek te worden van drukte om je heen. En ook ik kan niet tegen bepaalde materialen, stoffen, etiketjes in kleding en bepaalde texturen. Alsmede heel gevoelig voor sfeer en indrukken. Beiden kunnen we mensen "lezen" van een afstandje en negatieve aura's pikken we er feilloos uit.
Lekker combi allemaal. De wereld is gewoon af en toe te overweldigend. Plus dan nog altijd de behoefte aan meer leren, meer te weten te komen en diep door te denken/te filosoferen.

Afijn, ik blijf zoeken naar wat voor zoon het beste werkt/wat het beste bij hem past. Wie is Kranowitz? Wil graag meer leren over dit hele gebeuren