Wel of niet pw laten maken?

Heeft niets te maken met niet aankunnen

Dit kind valt onder passend onderwijs. Alleen daarom zul je waarschijnlijk al iets (moeten) kunnen regelen met school.

Echt onzin om te zeggen dat stress erbij moet horen, en als je daar niet tegen kunt, dat je dan maar een niveau lager moet. Ik verbaas me echt over dit soort reacties. Het VWO heeft niets te maken met stressbestendigheid, maar met leervermogen, inzicht, LEREN plannen, en zo.
Net zo'n onzin als zeggen dat hij maar op het bord moet kunnen lezen als hij blind zou zijn. Dit zou een verspilling van talent betekenen.

Gewoon (samen met je zoon) strategisch plannen, kijken of je stressfactoren kunt wegnemen, hopelijk in overleg met school.

Overigens zou het voor ALLE kinderen beter zijn als er minder stress is op school. Het draagt totaal niet bij en leidt hooguit af. Waarom denken jullie dat zoveel jeugd psychische problemen heeft, last krijgt van Burnout en zo.

mirreke

Er wordt helemaal niet gesproken over een niveau lager. Voor zover ik weet is Atheneum nog steeds hetzelfde niveau als Gymnasium maar kan toch makkelijker zijn als je moeite hebt met plannen, ADHD hebt, niet tegen stress kan etc. Zeker in de onderbouw.

Verder/algemeen: een toetsweek wordt volgens mij vaak gehouden in een week waar rapportvergaderingen zijn of iets anders. Dan heb je het voordeel dat je niet én les hebt én toetsen maar nu zijn opeens drie toetsen op een dag te veel? Wat als straks de schoolexamens komen? Ja, dan gaan jullie zeggen dat er dan maar 2 op een dag zijn maar dat is toch van veel meer stof?

Ik begrijp die ophef niet rond een toetsweek, juist heerlijk, tszoon is op tijd thuis en nog is er een probleem? Wat willen jullie dan? Twee toetsen op een dag én de hele week gewoon les is wel ok?

wat 'wij' willen

is serieus genomen worden, gehoord en een flinke portie flexibiliteit.
Probleem is dat op veel scholen de mentaliteiten die in dit draadje naar voren komen ook vertegenwoordigen. De focus lijkt juist steeds meer op presteren te komen, presteren vd leerling wel te verstaan. En niet alleen op cognitief gebied.

Het is ergerlijk Jamie dat jij meent te bepalen dat een toetsweek 'juist fijn' is. Ik vond als (prikkelgevoelige) leerling de toetsweek ook fijn. Maar dat doet er toch volstrekt niet toe?
Ts geeft duidelijk aan in te schatten dat het teveel is. Waarom neem je dat niet serieus?

Zorgen om later zijn kul. Ieder kind groeit. De manier waarop verschilt en de meningen hierover verschillen ook. Ik ben van mening dat een prikkelgevoelig kind meer nood heeft aan het leren kennen van zichzelf en zijn grenzen dan een gemiddeld kind. Grenzen leer je slecht als je er te vaak overheen gaat.

jota

Daarom zei ik al: gewoon ziek melden, klaar. Ik neem TS natuurlijk serieus.

Ik ging net alleen in op de discussie die ontstond: och zo zielig die proefwerkweken, och wat hebben ze toch veel toetsen, ach dat hadden wij allemaal niet vroeger. Onze kinderen leven nu en hebben niets aan ons geachenwee. Verder is atheneum geen niveau lager dus dat heb ik ook willen zeggen. Zeker in de onderbouw hoef je niet alles uit de kast te halen en dan problemen krijgen met teveel toetsen en so's op een dag. Met atheneum heb je er toch minder.

En ja ik vind een toetsweek minder erg dan een volle week met allerhande huiswerk en dan ook nog eens gewoon toetsen en so's elke dag. Jij mag het daar weer niet mee eens zijn maar zo breng ik het wel naar mijn kinderen. Op tijd beginnen, veel in het weekend voorbereiden en bedenken wat je nog op de dag ervoor moet doen en dat goed plannen.

Nogmaals: TSzoon mag zich gewoon ziek melden. Klaar.

Nou ja Jamie

Niemand loopt hier jammeren dat de kinderen van nu zielig zijn. Elisabeth en ik waren aan het overdenken of wij vroeger nu ook zoveel toetsen hadden, beiden wisten het niet meer met zekerheid te zeggen. Een iets andere toon aanslaan is misschien prettiger in een discussie.
Dat "lager" komt van mij, daar iemand hiervoor zei dat de schoolkeuze heroverwogen moest worden. Dat heb ik geïnterpreteerd als "lager".
Wie gaat er nu de schoolkeuze heroverwegen vanwege één slecht geplande proefwerkdag?
Verder, prima zoals jij dat aanpakt: "Op tijd beginnen, veel in het weekend voorbereiden en bedenken wat je nog op de dag ervoor moet doen en dat goed plannen.". Maar dat lijkt me nogal een open deur eigenlijk. Ik kreeg nogal de indruk dat dit géén probleem was met de voorbereiding op zich.

geachenwee Jamie

Mallerd! Das nog zacht uitgedrukt dat geachenwee...ik vind mijn kind en alle kinderen van de hele wereld inderdaad enorm slachtoffer van de volwassen prestatiedruk....pfff jemig zeg! Erg lastig praten zo...

Jamie

Ik snap het.
Reageer wellicht wat te snel en fel op jou omdat ik in dit draadje veel makkelijk gezegde uitspraken zie.
Het verhaal rond atheneum vind ik ook vaag.
Wie weet, houdt dit kind net erg van klassieke talen. Of vul maar in.

Klopt jota

En dan is het een ander verhaal. Dan zal dat hem ook niet al te veel moeite kosten en zeker geen stress opleveren. Daarom zou het fijn zijn als TO meer informatie zou geven. Nu vullen wij van alles in...

Ik snap dat het lastig is, maar je zal als ouders en kind toch een oplossing moeten vinden hoe kind hiermee om leert gaan. Ik heb ook een kind met een handicap en verwacht dat school een beetje meedenkt, echter ik begrijp ook dat je zelf de grootste stappen zult moeten zetten. Dat is later in het werkveld niet anders, anders kan ik beter nu al een Wajong aanvragen.

Als dit kind van TO zo diep in de problemen zit door een proefwerkweek, moet je wellicht nadenken of hij wel op de goede plek zit. Is/wordt mijn kind gelukkig zo? Het antwoord kan nog steeds ja zijn, maar ik vind wel dat je jezelf als ouders die vraag moet stellen. De druk zal alleen maar verder worden opgevoerd en of je het daarmee eens bent of niet, doet er eigenlijk niet toe.

Ziekmelding is feitelijk alleen maar weglopen voor problemen. Over een paar maanden loopt dit kind hier weer tegenaan en wordt dit misschien niet meer geaccepteerd. Neemt niet weg dat je dat natuurlijk nog steeds kan doen, maar je had van te voren ook met de mentor in gesprek kunnen gaan over een andere indeling van de proefwerken. De dialoog aangaan i.p.v. weglopen.

beheersing

Gelukkig kunnen ook bijzondere kinderen vaak wel leren hoe ze met zichzelf en stressvolle situaties om kunnen gaan. Maar vaak valt dat kwartje ook veel later. Of ze kunnen kiezen voor situaties waar ze meer controle hebben dan in zo'n overvolle agenda van het voortgezet onderwijs.
Voor mijn zoon was dat geduld en doorzetten maar ook zelfvertrouwen om het initiatief te nemen signalen waar te nemen en dan actie te ondernemen.
Ook heeft hij veel gehad aan mindfullness en de theorie van neuro linguistisch programmeren. Beseffen dat er een verschil zit tussen overprikkeling door interne en door externe prikkels en dat je niet reflexmatig reageert maar een moment van analyse neemt en daar dan concreet handvaten bij hebt om de benodigde rust voor jezelf te organiseren.
Dat kwartje valt nu zo'n beetje bij mijn zoon en hij wordt er steeds handiger in. Bovendien heb je op zijn opleiding meer controle en wordt het ook geaccepteerd als hij zich even terugtrekt uit een overvol hoorcollege.
Daar zijn we natuurlijk wel al jaren mee bezig geweest met inspreken en bespreken van situaties en analyseren. Lezen en oefenen.
Maar goed. Zoon neemt daarin zelf de regie en dat is ook een factor van belang.
Ook is het zaak overprikkeling te voorkomen want dat geeft onnodig extra gedoe.
Op het voortgezet onderwijs betekent dat dat je aan ziet komen dat het teveel wordt in een week en dat je daar actie op onderneemt, zonodig gewoon als ouder, naast je kind, tot je kind het zelf kan.
Fijn als school meewerkt. Als school niet meewerkt zul je er omheen moeten werken inderdaad bijvoorbeeld met ziekmelding. Je doet wat nodig is. Daarmee geef je je kind handvaten die op een gegeven moment routine worden en gereedschap.
Voor dochter heb ik voorlopig kunnen regelen dat ze op woensdag niet naar school gaat. Want na 2 dagen is ze zo overprikkeld dat ze ziek wordt maar dan donderdag niet stevig genoeg in haar schoenen staat en onzeker is wat iedereen haar gaat vragen over 'ziekte' zodat ze dan donderdag en vrijdag ook niet meer naar school gaat. Vooraf die ene dag geregeld lukt het haar wel.

Mindfulness AnneJ?

Ik zoek eigenlijk iets voor mijn dochter. Ik heb zelf ooit kennisgemaakt met mindfulness, en vraag me af of dit puberproof is. Kun je een beetje uiteenzetten hoe jullie ervaring was?

als dat alles zou zijn...

"Als dit kind van TO zo diep in de problemen zit door een proefwerkweek, moet je wellicht nadenken of hij wel op de goede plek zit. Is/wordt mijn kind gelukkig zo?"

Ik zie dat heel anders. Als het verzuimen van 1 toets per jaar (of per toetsweek) het enige is dat een kind nodig heeft om door zijn middelbare school te komen, dan zou ik daar direct voor tekenen. Want laten we het wel even relativeren, waar gaat het nou over? Het gaat over de inschatting dat een kind beter af is om 1 toets op een ander moment te maken. That's it. Hoe ernstig is dat nou? En vooral: waarom hebben scholen (en ouders) daar überhaupt een probleem mee? En waarom wordt zo'n kleine benodigde aanpassing door sommigen aangegrepen om te suggereren dat het kind beter af zou zijn op een andere school?

Als ik trouwens zeker zou weten dat mijn gymnasium-kind wél probleemloos door de havo zou gaan, zouden we hem vandaag nog inschrijven. Maar helaas. De problemen die hij nu heeft, zou hij op een regulier VWO of havo ook hebben.

Zekerheid

Ja die heb je nooit.
Dochter heeft tot nu toe in ieder geval een stuk minder stress dan vorig jaar op vwo. Maar ja dat was onze inschatting en keuze. Zeg niet dat iedereen dat zou moeten doen.

Mindfullness

Bij zoon begon het met haptotherapie. Hij zegt zelf altijd dat hij daar meer van geleerd heeft dan van zijn psycholoog (die mij wel echt de ogen geopend heeft en waar ik een aantal nuttige dingen van geleerd heb). Hij leerde herkennen dat hij emoties had en dat te benoemen.
De haptotherapeute had nog nooit met kinderen gewerkt maar ik vroeg het haar toch te doen omdat zoon verbaal goed ontwikkeld was.
Ik wilde zoon graag naar een training mindfullness om in het moment te blijven. Te focussen op wat er nu gebeurt en daar bij stil te staan en even afstand van te nemen en waar te nemen en dan gewoon te laten gebeuren.
Vage woorden, maar zo was het wel.
Maar daar wilde zoon niet aan. Hij heeft na een jaar wel het boek goed gelezen wat ik hem daarover gegeven had.
Later kwam hij zelf aan met NLP wat hij op het internet had gevonden.
En dat in gesprekken die we samen hadden daarover waarin hij zich oefende om zaken steeds concreter te benoemen (waar ik nog altijd teveel tekst bij heb).

alcedo atthis

Ik verbaas me daar ook over. Het lijkt een beetje op kif. Alsof een kind dat niet zou mogen, omdat andere kinderen daar ook niet over zeuren of zo. Vooral geen speciale behandeling, 1 dag stress, dan hup de hele gekozen richting op de schop en kun je het niet, is het te hoog gegrepen. Dat is ONZIN!!! Daar gaat onderwijs helemaal niet over!!! Onderwijs heeft als doel een kind zover zien te krijgen dat hij/zij kan laten zien welke capaciteiten hij/zij heeft, en liefst nog een beetje meer. Het is de bedoeling kinderen enthousiast te krijgen, leergierig, en ze tot gretige volwassenen te maken, die blij het leven tegemoet stappen en de wereld van alles te bieden hebben. Ik word echt zo verschrikkelijk boos van dat gemiezemuis van heroverwegen of het niveau wel past. Laat dat allemaal toch eens los. Denken dat stress normaal is en bij deze wereld past, dat je als je 12 bent al in die mallemolen mee moet kunnen draaien.

Ik las laatst een artikel met als titel (en strekking): "Kinderen hebben gelijkere kansen als ze ongelijk onderwijs krijgen" https://www.passendonderwijs.nl/nieuws/kinderen-hebben-gelijkere-kansen-als-ze-ongelijk-onderwijs-krijgen/

Maar dat zullen sommige ouders hier die kinderen wel niet gunnen, want och te god, hun bloedje heeft dat toch ook niet...

Alcedo

Zo zie je maar hoe verschillend ouders hierin kunnen staan. Ik denk dan, proefwerkstress hoort erbij, hebben we allemaal gehad. Stel je voor dat we ons vroeger ook allemaal massaal zouden hebben ziekgemeld. Ik vind het toch een vorm van pamperen en wil mijn zoon leren om te gaan met lastige situaties. Dat zal in het begin niet makkelijk zijn, maar als je de confrontatie niet aangaat leer je het nooit. Uiteindelijk moet het kind het zelf doen.

Dit is overigens gewoon hoe ik erin sta hoor, niet om over in discussie te gaan. Zoveel mensen, zoveel meningen en het gaat niet om goed of fout. Maar ik ben sowieso anti ziekmelden.

mirreke

"Maar dat zullen sommige ouders hier die kinderen wel niet gunnen, want och te god, hun bloedje heeft dat toch ook niet..."

Je kunt er niet verder naast zitten.

Maar niet alle ouders van kind met etiket staan er hetzelfde in, dat lijk jij te denken.

Ik vind zelfredzaamheid een hele belangrijke eigenschap die ik mijn kind tracht bij te brengen. Dat gaat met horten en stoten ja, maar je moet je kind wel op weg helpen. Hij wil niet anders zijn dan zijn klasgenoten, dan moet hij daar ook zijn best voor doen.

NLP en autisme

http://blog.debbiewilliamsassociates.co.uk/aspergers-can-nlp-help/

Hoe je je kind kunt helpen. Deze uitleg spreekt mijzelf aan.

Zoon heeft NLP opgepikt doordat een vriendin die die training had gedaan bij hem bevestigde waar hij gebruik maakte van NLP technieken in de manier waarop hij met haar communiceerde.

Blijkbaar is het echt wel belangrijk of iemand er zelf een momentum voor heeft, en het dan op maat, aansluitend, aangereikt krijgt op een bevestigende positieve manier.

Dat meisje zelf was nogal geinspireerd door Tony Robbins, een nogal Amerikaanse 'willen is kunnen' figuur waar ik zelf kromme tenen van krijg maar blijkbaar kan het toch wel helpen als je, zoals hij, zaken omhoog googelt in 5 regels voor dit, 3 regels voor dat en het schetsen van allemaal lichtelijk hyper voorbeelden, nogal theatraal. En al helemaal niet emotioneel neutraal, met luid juihcende en klappende audience.

Stage

Ik heb regelmatig stagiairs en mijn man ook. Mijn man is IT'er en vraagt soms expliciet om stagiairs met autisme. Zijn redenering is dat we allemaal geen miljoen mensen in WIA willen hebben en dat dat ook inhoud dat je verantwoordelijk moet nemen, ook als werkgever. Je kunt niet allemaal zeggen 'ze moeten wel werken, maar niet bij mij'. Ik kies vaak voor allochtone kinderen, omdat die ook moeilijker een stageplek vinden.

Nu zijn niet alle werkgevers zo en een stage is nog iets anders, waarin je met vallen en opstaan mag leren, dan een gewone baan, maar ik heb nog nooit ergens gewerkt waar we een stagair er om die reden uit zouden gooien. Dan gaan we samen kijken wat er mogelijk is. Zitten ook niet in ploegendienst o.i.d., maar hoog opgeleid kantoorwerk. Op de kamer van vier collega's hangt niks aan de muur, wordt geen muziek gedraaid en voeren ze langere telefoongesprekken buiten de kamer omdat één van de vier anders overprikkeld raakt.

Maar goed, zover ís het ook nog niet. Eerst door de school, dan een passende baan met passende uren. Waar je meer kans op heb met een schoolopleiding.

Krullevaar

Ik wil mijn zoon leren omgaan met lastige situaties

Dat is nou net het enige waar alle ouders hier NIET verschillend in staan.
De één leert zijn kind in een lastige situatie even pas op de plaats te maken, de ander leert zijn kind er vol in mee te gaan en niet te gaan lopen piepen. Het is maar net hoe je er zelf in staat.

snap je niet helemaal

Eens met Emma. Volgens mij willen alle ouders hier precies hetzelfde, namelijk dat hun kind leert omgaan met verschillende situaties. Jouw weg (niet miepen) past bij jou en hopelijk ook bij jouw kind. Ik ben op zich ook erg van de 'niet miepen aanpak', maar ik houd de grenzen in de gaten. Dus heel soms (niet dagelijks, niet wekelijks, niet maandelijks, maar heel soms) voel ik mij als ouder genoodzaakt even aan de rem te trekken.
Misschien verschillen onze kinderen wel sterk van elkaar. Nou ja, ik weet dat eigenlijk wel zeker. Anders zou je überhaupt niet de suggestie doen dat ik (of andere ouders hier) mijn kind pamper. Je moest eens weten. Het is net als met een ijsberg: je ziet maar een stukje. In dit geval het stukje 'een keer ziekmelding vanwege zware stress rondom toesten'. Voor jou is heel veel niet zichtbaar, je hebt er geen idee van waar mijn kind tegenaan loopt, welke uitdagingen hij heeft, hoe hard hij daarvoor werkt en hoe wij daarmee omgaan. Jouw vergelijk met vroeger ('wij hebben ons ook niet massaal ziek gemeld') laat dat wat mij betreft ook zien. Je vergelijkt de kinderen in deze draad met 'de massa'. Mijn kind behoort niet bij de massa, anders zou ik hier niet in deze rubriek schrijven. Het gaat hier niet om standaard kinderen.

En nog een laatste opmerking. Je schrijft "Maar ik ben sowieso anti ziekmelding".
Ach lieve Krullevaar, wat ben ik blij voor je. Blij dat jij of je kinderen blijkbaar nog nooit écht ziek zijn geweest. Wat een heerlijkheid als je gewoon heerlijk naïef 'anti-ziekmelden' kan zijn.

alcedo

"Ach lieve Krullevaar, wat ben ik blij voor je. Blij dat jij of je kinderen blijkbaar nog nooit écht ziek zijn geweest. Wat een heerlijkheid als je gewoon heerlijk naïef 'anti-ziekmelden' kan zijn."

Waarom roep je dit soort dingen terwijl je echt geen idee hebt. Wat dacht je van forse hersenbeschadiging, spastisch, epileptisch, bijna dood? Je snapt ik inderdaad een iets ander uitgangspunt en mentaliteit heb. We hebben al veel meer meegemaakt. Mijn kind is begonnen op een clusterschool en doet het gelukkig nu goed op regulier. Maar daar is heel wat aan vooraf gegaan.

Ik kan heus roepen dat adhd/pddnos daarbij vergeleken niets voorstelt, maar ik weet heel goed dat iedereen zijn eigen problemen heeft en dat die bij iedereen net zo groot zijn.

Jij vult maar in terwijl ik niks over jou kind zeg. Ik reageerde in eerste instantie op mirreke die de neiging heeft om namens de ouders van alle speciale kinderen te spreken. Ook wij verschillen onderling in mentaliteit.

Het gaat me trouwens ook helemaal niet over die ene keer ziekmelden, als dat beter voor je kind is dan doe je dat. Het gaat mij erom hoe TO er in de toekomst mee omgaat. Je kan je kind niet voor elke proefwerkweek ziekmelden, of is dat serieus het plan? Je kind in bescherming nemen is goed, maar je moet tegelijkertijd ook je kind helpen om ermee om te gaan. Weglopen lost het probleem niet op. Ik lees hier alleen maar instemming en weinig oplossing. Hoe verder je komt in de studie, hoe hoger de druk/stress wordt.

alcedo atthis

Ik ben het zo heerlijk helemaal met je eens. Fijn

Idem hier...

Trouwens, Krullevaer (en anderen), als het voor mijn kind zou werken en hem zou helpen zijn VWO-examen met goed gevolg af te leggen, ja, dan zou ziek melden zeker een optie zijn.

Maar ik geloof veel meer in overleg en openheid, en ga ervan uit dat veel bespreekbaar is. Daarnaast hebben ook de regelgevers al veel mogelijkheden ingevoerd:

Zo is er verlenging van toetsen en examens mogelijk voor kinderen met dyslexie of AD(H)D, toetsen en examens afnemen in een aparte (rustige) ruimte, voor kinderen met Autisme, toetsen en examens verbaal afnemen voor kinderen bij wie dat weer beter uitpakt. Ik ken een (zeer begaafde) jongen met ADD die zijn VWO-examenjaar in twee keer doet, en dus per jaar slechts de helft van de vakken hoeft te doen. Om, jawel, stress te verminderen...

En ja, ook op de uni en in het hbo (en ik las nu ook in het mbo) zijn er coaches die helpen voorkomen dat leerlingen uitvallen doordat de druk te hoog wordt.

Ik heb zelf de afspraak met de vo-school van een van mijn kinderen (met autisme) dat hij af en toe (eens in de maand ongeveer) een dag ziek wordt gemeld, als hij teveel last krijgt van overprikkeling. Dat geeft hij zelf keurig aan. Daar is ruimte voor. Dit voorkomt veel langere uitval door stress en angst. En raad eens wat: de school vindt dit heel gewoon, ik hoor eigenlijk nooit een professional miepen dat de stress erbij hoort, en dat ze daar maar aan moeten wennen. Gek he? Sterker nog, ze vinden het echt prima, en begrijpen het, en zijn blij dat hij een manier vindt om zo toch verder uitstekend mee te kunnen doen. Hij doet VWO en gaat nu ook Cambridge Engels doen, extra belasting, want extra uren, maar daar kiest hij zelf voor. En omdat er ruimte voor is, het kind zich gezien en gehoord voelt (en de ouders ook trouwens), werkt dit prima. En omdat mijn zoon, niet achterlijk natuurlijk, nu zelf merkt dat ziekmelden niet altijd handig is, want je mist dan natuurlijk ook een hele dag, kan hij steeds vaker de afweging maken om toch naar school te gaan.

Lang leve al deze mogelijkheden.

mirreke

Maar dat is toch prima? Ik ben ook voor openheid en zaken bespreekbaar maken. Dan blijkt vaak veel meer mogelijk dan je denkt.

Dat is heel wat anders dan wat TO doet. Die liegt erover en dat geeft zij haar kind mee. Daarom vind ik op het laatste moment ziek melden een noodoplossing en zou TO adviseren om voor een volgende keer in gesprek te gaan met school. Vragen of zij een volgende keer niet 3 proefwerken op 1 dag willen plannen. Kan best zijn dat ze daar helemaal niet over nagedacht hebben.

Mijn zoon zal over 1,5 jaar naar het VWO gaan en dan zal ik vooraf ook aanpassingen bespreekbaar maken. Dat heeft dan meer te maken met praktische zaken en fysieke belastbaarheid. Maar ziekmelden komt niet in mijn hoofd op hoor. Mocht hij overbelast zijn dan meld ik dat ook gewoon zo.

natuurlijk

los je het met school op, als dat kan.
Ik kan me werkelijk waar niet voorstellen dat er mensen zijn die dat niet veel fijner vinden. Dus ik ga daar gewoon van uit.
Maar ik ga er ook vanuit dat láng niet alle scholen er mee omgaan zoals bijv Mirreke beschrijft. Heeft dat kind dan maar gewoon pech?

(Ik wilde dat ik op bs vaker naar mijn eigen gevoel en naar zoon had geluisterd en hem gewoon af en toe had ziek gemeld. En nee, school snapte er hélemaal niets van, ondanks vet dossier en heel veel overleg en rugzak enz enz. Maarja, die te brave ouders.

Krullevaar

Het spijt mij als ik je verkeerd heb ingeschat. Maar ik moet het doen met wat je hier schrijft. En ik gaf je al aan: ik snap je gewoon niet goed. En nu eerlijk gezegd nog minder. Ik probeer oprecht te begrijpen waarom je spreekt over bijvoorbeeld 'pamperen' en 'proefwerkstress hoort er gewoon bij' en roept 'dat we ons vroeger ook niet massaal ziek meldden in een toetsweek'. En als je dan ook nog schrijft dat je hoe dan ook anti-ziekmelden ben, dan ben ik je gewoon kwijt. Dan vraag ik mij echt af: wat wil je nou zeggen? Welke ervaringen en kennis heb je om dit soort uitspraken te doen? Heb je enig idee van de problemen waar sommige kinderen tegenaan lopen? Ik verwacht dit soort uitspraken eigenlijk alleen van mensen die 'niet beter weten'. Die in de luxe positie zitten dat ze kunnen roepen dat ze anti-ziekmelden zijn (omdat er blijkbaar nooit aanleiding toe is geweest). Snap je wat ik bedoel? Misschien kan je je berichten een keer teruglezen, je komt blijkbaar anders over dan je bedoelt.

En ja, natuurlijk zit hier wat allergie van mijn kant. Als ouder van een 'kind met iets' krijg je nu eenmaal regelmatig te maken met ouders die het allemaal beter menen te weten. En vinden dat hun aanpak de beste is, omdat dat voor hun kind nu eenmaal werkt. Tja, daar kan ik niets mee.

de jongen

zit nu in 4 Gym. Al die tijd lukt het hem prima, toch? Tenminste dat maak ik erop uit.
Als die jongen zo eens in het jaar of zeg voor mijn part 2 keer in het jaar problemen ondervindt met het maken van toetsen door zijn ADHD etc. en de school werkt daar niet aan mee. Verder gaat het prima, toch?
Dan is het toch geen enkel probleem om als ouder effe in te grijpen te zeggen, jongen, we gaan het zo en zo doen, da's ook een oplossing.
Dat heeft niets te maken met niet om kunnen gaan met de stof, of op tijd leren of het allemaal niet aankunnen, dat is gewoon even helpen het anders aan te pakken. Zo moeilijk is dat toch niet? Dat heeft niks te maken met weglopen voor een probleem. Dat is juist ontlopen van iets wat een probleem kan worden en dus ook een oplossing. Kind blij, ouders blij, school blij(want goede eindresultaten)

Krullevaer even voor de duidelijkheid

Binnen de leerplicht (en zelfs Passend Onderwijs volgens mij) is er wettelijk gezien geen ruimte voor af en toe een dagje thuis. En dus wordt het ook voor mijn zoon gewoon ziekmelden dan. Maar ze weten dat het eigenlijk niet ziek is maar overprikkeling. Alleen, om te melden dat hij thuis is wegens overprikkeling, dat durven we beiden (school en wij) niet aan, vanwege de mogelijke gevolgen...

Ik denk dat de meeste problemen die ouders ondervinden, uiteindelijk, veroorzaakt worden door de regelgeving. Dit is sinds vroeger veeel rigider (zeg je dat zo?) geworden. Scholen worden bang, willen zich meten aan anderen, willen ook in het rijtje goede/excellente of weet ik veel wat scholen.

Het probleem is inmiddels geworden dat er voor leerlingen geen rechtsbescherming is, er is geen leerrecht, wel schoolplicht (of liever, aanwezigheidsplicht).

Katinka Slump, die ik al regelmatig genoemd heb hier, maakt zich hard voor leerrecht. Helaas is een amendement hiervoor (onderwijsfonds, voor onderwijs voor thuiszitters) deze week niet aangenomen.

Als er rechtsbescherming is, en leerrecht, het recht om een diploma te halen en om te stapelen, om te proberen te verdubbelen wat er in zit, bij wijze van spreken, dan kun je gaan hopen op maatwerk. Maakt toch niet uit hoe kinderen ergens komen, als ze er maar komen.

Niet ziekmelden

https://www.passendonderwijs.nl/nieuws/maatregelen-passend-onderwijs-in-kamerbrief-onderwijs-op-andere-locatie/

In haar twitter verwijst Katinka Slump naar de nieuwe afspraken binnen passend onderwijs waarin de regels verruimd worden ook als er psychische problemen zijn waardoor een kind niet naar school kan. Dat kan een afspraak met school zijn.
Mijn dochter zit op speciaal onderwijs en daar heeft ze ook voorlopig een dag afwezigheid zonder ziekmelding.

"Dat betekent, dat er tijdelijk een ruimere interpretatie toegestaan wordt van een vrijstelling van geregeld schoolbezoek op grond van ziekte (Leerplichtwet, artikel 11, onder d). Uitgangspunt is een ruime interpretatie van het begrip ‘ziekte’, waardoor ook kinderen hieronder kunnen vallen die vanwege een lichamelijke of psychische reden tijdelijk of gedeeltelijk niet naar school kunnen. Zij zijn (gedeeltelijk) vrijgesteld van geregeld schoolbezoek. De school schrijft de leerling in en blijft verantwoordelijk voor het onderwijsprogramma en maakt hierover afspraken met de ouders, net als voor andere zieke leerlingen."

Dank AnneJ

Dit is handig om te weten. Ik zal dit aan de school doorgeven...