Meisjes met adhd of add
Ik zou graag in contact komen met andere ouders die een dochter hebben met add of adhd. Mijn dochter is 12.
BritgetJones007 schreef op 28-02-2024 om 11:07:
[..]
Zit jou dochter in de fase van verschillende outfits proberen? Alleen door haar adhd gooit ze het achterloos op de grond of gemakzuchtig in de was. Dan heeft ze niet het benul weer op te vouwen. Of die handdoek die ze net heeft gebruikt wordt per handenwasbeurt op de grond gegooid. Dus waar een ander 2 dagen doet met 1 handdoek en netjes laat hangen of weer terug hangt, daar gebtuikt jou dochter er dus 10.
zit ik een beetje in de goede richting te denken?
Ja. Het loopt de spuigaten uit.
jou dochter heeft adhd en is 13 jaar. Ze zit nu dus op de middelbare school. Daar worden van haar waarschijnlijk dingen verwacht, die gezien haar adhd lastig zijn.
Heeft ze op dit moment voldoende overzicht qua schoolwerk?
Weet je hoe ze het huiswerk aan moet pakken?
Vertaald dat gebrek aan overzicht zich ook in haar rommel? Dus verergering van haar adhd klachten?
En een heel belangrijke: is haar medicatie op dit moment goed afgesteld? Heeft ze een langwerkende medicatie? Heeft ze nog wat extra's nodig denk je? Iets om te bespreken op de adhd poli, tip.
Tel daar de puberteit bij op en alle veranderingen in het brein.....
dochter van 17 doet dit ook.. zucht.. vaak trek ik de deur van haar kamer maar gewoon dicht. 1 x per 2 weken moet ze echt haar kamer opruimen.
♥️
Het is niet alleen haar kamer. In het hele huis ligt overal rommel van haar. Als het een kwestie was van haar kamerdeur dichtdoen, dan was het geen probleem. Maar het is compleet ontploft. En de was ook. Als het een handdoek extra was, dan was het geen probleem. De adhd is de laatste tijd idd flink erger. Daarom maak ik me er ook zorgen over. School lukt wel, maar met heel veel begeleiding van ons, ook dat is chaos. Als ouders rennen we achter de adhd aan. Je draait je om en er is weer rommel of iets dat mis gaat.
Medicatie hebben we een poosje terug al eens opgehoogd, maar daar kreeg ze last van, dus toch maar op de oude dosering gebleven.
Routines aanleren is een goeie. Haar tas inpakken ‘s avonds werkt goed. Maar tot nu toe zijn we nog niet zo succesvol met andere routines. Ontbijtspullen opruimen lukt bijvoorbeeld niet. Ik ga eens nadenken over de avondroutine. Misschien dat dat wel zou kunnen werken.
Wat onze puber (ass) moet:
-ontbijtbord en glas na gebruik op het aanrecht zetten
-schooltas ‘s avonds inpakken en na school uitpakken
-dinerbord en glas na gebruik op het aanrecht zetten
-gebruikte handdoeken in de badkamer in de wasbak leggen (ik droog ze daarna eerst voor ze de wasmand in gaan)
-eigen slaapkamer redelijk netjes houden
-iedere twee dagen gedragen kleding in de wasmand doen
-iedere dag sokken en ondergoed in de wasmand doen
Dat is het. En det gaat goed. Af en toe vraag ik haar om de tafel te dekken/groente te snijden/thee te zetten, want ze biedt het niet spontaan aan.
Wat ze moet doen is wel duidelijk. Alleen als ze het druk heeft op school, lukt dat niet meer. Als ik dan vraag of ze haar ontbijtbordje in de keuken wil zetten, krijgt ze een halve meltdown.
Oh ja, in tijden van stress lukt niks inderdaad. Dat herken ik wel. Dit lukt alleen als het verder rustig is in haar hoofd.
Herkenbaar dat de puberteit zorgt voor verergering van de problemen. En logisch ook, dan gaat er al zoveel energie zitten in groeien en ontwikkelen op andere vlakken.
Misschien een beetje onorthodoxe reactie, maar ik zou school even laten voor wat het is. Een keer blijven zitten is echt geen ramp. Of juist de zooi in huis accepteren. Als je wil dat ze leert opruimen en structuur aanbrengen, dan is er dus niet voldoende ruimte voor school.
Ik heb achteraf spijt dat wij zoon zo op zijn nek hebben gezeten voor zijn schoolwerk. Dat kostte hem gewoon teveel moeite. Op zijn 16e is hij alsnog vastgelopen en bleek na onderzoek dat hij ook ASS had. Of liever, hij heeft ASS en als bijkomende diagnose ADD. Doordat hij zo lang op zijn tenen had gelopen ontwikkelde hij ook nog een chronische depressie. Dat gun je echt niemand...
Dus mijn advies zou zijn, laat op tijd ergens los. Hoe goed bedoeld ook, onze bemoeienis heeft zoon achteraf veel gekost. Ook de afgelopen jaren nog. Hij is nu 24 en is dit schooljaar opnieuw begonnen met een hbo-opleiding. Het er nu goed uit, hij heeft alle studiepunten voor het eerste semester binnen. Maar hij komt dus van heel erg ver.
Misschien is het goed om toch weer te kijken naar medicatie. Een andere vorm, langwerkend of juist kortwerkend, het blijft maatwerk. Maar als dat geen optie is, pick your battles gaat ook hier zeker op! En wat je ook doet, blijf uitstralen dat het allemaal goed komt. Dat komt het namelijk ook. Alleen duurt dat bij kinderen met een diagnose vaak langer. Als jullie daar geen probleem van maken ís het ook geen probleem.
Ondertussen weet ik dat je er als ouder flink wanhopig van kunt worden, maar echt, het komt goed. Als ze maar weet dat jullie alle vertrouwen in haar hebben.
Ik denk dat Jonagold wel een punt heeft qua dat de focus maar op één ding kan liggen, dus ofwel school ofwel executieve functies wat betreft algemene dagelijkse handelingen. Maar een halve meltdown krijgen als je een kleine, heel concrete opdracht krijgt als 'zet je ontbijtbordje op het aanrecht', dat klinkt toch echt niet gezond.
Op school krijgt ze toch ook opdrachten als 'pak een woordenboek' of bij tekenen en gym dat aan het einde van de les de gebruikte materialen opgeruimd moeten worden.
De vraag is dan wat voor jullie en haar het belangrijkste is. Ja, de meeste mensen komen best heel aardig terecht in het leven zo lang ze geen hele stomme keuzes maken. Maar de weg daar naartoe doet ook iets met je zelfbeeld en eigenwaarde. Daarbij is het zeker belangrijk dat je ouders je steunen en dus niet continu focussen op iets wat niet lukt, maar ook weer niet de lat op nul te leggen. Samen kijken naar wat jullie als doel stellen, wat er wel kan, hoe dat kan en wat daarvoor nodig is.
Mijn add’er is juist heel erg netjes, anders kan ze niet werken en is ze steeds afgeleid door de rommel.
MamaE schreef op 05-03-2024 om 13:25:
Ik denk dat Jonagold wel een punt heeft qua dat de focus maar op één ding kan liggen, dus ofwel school ofwel executieve functies wat betreft algemene dagelijkse handelingen. Maar een halve meltdown krijgen als je een kleine, heel concrete opdracht krijgt als 'zet je ontbijtbordje op het aanrecht', dat klinkt toch echt niet gezond.
Op school krijgt ze toch ook opdrachten als 'pak een woordenboek' of bij tekenen en gym dat aan het einde van de les de gebruikte materialen opgeruimd moeten worden.
De vraag is dan wat voor jullie en haar het belangrijkste is. Ja, de meeste mensen komen best heel aardig terecht in het leven zo lang ze geen hele stomme keuzes maken. Maar de weg daar naartoe doet ook iets met je zelfbeeld en eigenwaarde. Daarbij is het zeker belangrijk dat je ouders je steunen en dus niet continu focussen op iets wat niet lukt, maar ook weer niet de lat op nul te leggen. Samen kijken naar wat jullie als doel stellen, wat er wel kan, hoe dat kan en wat daarvoor nodig is.
Dat dit meisje een halve meltdown krijgt bij zo'n simpel verzoek is voor mij het teken dat er iets heel erg mis is. Dat ze dus ergens heel erg overvraagd wordt. Thuis is de veilige omgeving, daar kun je het je het beste permitteren om te laten zien hoe je je voelt, conclusie is dus voor mij dat school op dit moment teveel van haar vraagt.
@S.ndra: vandaar dus mijn advies om voor nu school te laten zitten. En dat ook met zoveel woorden met haar én haar school te bespreken. Maak duidelijk dat jullie ervaren dat het echt niet goed gaat en dat jullie je dochter de tijd en ruimte willen geven om de grip weer terug te krijgen. Ik geef je op een briefje dat ze anders heel hard tegen een muur aan loopt, uiteindelijk.
Jonagold schreef op 05-03-2024 om 13:45:
[..]
Dat dit meisje een halve meltdown krijgt bij zo'n simpel verzoek is voor mij het teken dat er iets heel erg mis is. Dat ze dus ergens heel erg overvraagd wordt. Thuis is de veilige omgeving, daar kun je het je het beste permitteren om te laten zien hoe je je voelt, conclusie is dus voor mij dat school op dit moment teveel van haar vraagt.
@S.ndra: vandaar dus mijn advies om voor nu school te laten zitten. En dat ook met zoveel woorden met haar én haar school te bespreken. Maak duidelijk dat jullie ervaren dat het echt niet goed gaat en dat jullie je dochter de tijd en ruimte willen geven om de grip weer terug te krijgen. Ik geef je op een briefje dat ze anders heel hard tegen een muur aan loopt, uiteindelijk.
Ben ik met je eens. Het verzoek om dat op te ruimen is geenszins onredelijk en zou je van elke dertienjarige (en zelfs veel jonger al) moeten kunnen verwachten. Als dat niet kan omdat school zóveel vraagt, dan moet je daar wat mee. Ze kan nog zo intelligent zijn, met intelligentie alleen ga je het niet redden in je leven. School vraagt kennis, maar ook vaardigheden en attitude. Niet alleen de middelbare school, ook vervolgopleidingen.
Heeft ze medicatie? Zo nee, dan lijkt me dat het proberen waard. Ik vind niet dat een dertienjarige daar volledig zelf zeggenschap over heeft. Zeker niet in een situatie zoals nu waarin ze thuis op de kleinste dingen zodanig vastloopt dat het hele gezin er last van heeft.
School is zeker wel belangrijk, maar ook niet heilig. Als ze compleet vastloopt en thuis komt te zitten, ben je verder van huis. Dan kun je beter even een pas op de plaats maken waarbij er ook nog tijd is voor ontspanning en ontwikkeling op andere gebieden. Want dat hoort ook bij het leven en is ook belangrijk. De ontwikkeling moet evenwichtig zijn. Net als dat je op school niet al je tijd aan één vak besteedt, hoort in de ontwikkeling ook niet alle energie naar alleen school te gaan.
Oh, wat ben ik blij met dit topic! Ik ga eerst lezen en daarna meeschrijven als het nog actief is.
Ik heb een 12-jarige dochter met ADHD en wij lopen tegen heel wat dilemma’s aan.
Waar we om ons heen de rustige geordende weloverwogen kinderen zien, hebben wij hier thuis een explosief warhoofd dat van hyperactief naar passief en andersom in 2 seconden kan gaan.
Welkom! Je kunt nog steeds meeschrijven als je wilt.
