Meisjes met adhd of add

Mijn jongste (D13)gaan we nu ook laten testen. 
Destijds tijdens Corona en thuiswerken viel al op dat ze erg weinig concentratie heeft maar nu in het VO begint het wel heel erg op te vallen. 
Ze heeft op de basisschool een IQ-test gehad waarbij er geen TIQ vastgesteld kon worden omdat ze een te groot verschil tussen PIQ en VIQ heeft (PIQ is veel hoger). 
Ze is erg aan het onderpresteren, loopt enorm vast op de toetsweken die we op school hebben (zit bij mij op school) en is ook enorm faalangstig (al vanaf kleins af aan). 
Zoekt ook erg de grenzen op nu, maar ze is dan ook een puber . 

Ik ben even kwijt of jullie begeleiding hebben voor haar, of voor jezelf om met haar om te leren gaan. Ik heb sterk het idee dat er bij jullie dochter ook autisme zou kunnen spelen. Dat zou ook wel verklaren waarom ze zelf niet goed kan aangeven wanneer en waarom het fout gaat. Zoon hier internaliseert ook enorm, tot het niet meer gaat. Met zijn ambulant begleider is hij hiermee aan het werk. Zodat hij leert voelen wanneer het verkeerd dreigt te gaan en hij dus bij kan sturen/ons om hulp kan vragen/aangeven dat we hem met rust moeten laten. Maar het blijft erg lastig voor hem (en dus voor ons). Hij is alleen nooit verbaal of anderszins uit de bocht gevlogen, als het hem teveel wordt blokkeert hij volledig en helpt alleen een dag/twee dagen in bed. Ook niet heel prettig natuurlijk.
Ik zou echt proberen meer externe hulp te regelen voor haar. Ze zet zich duidelijk heel erg af tegen jullie, dat maakt het heel erg lastig om haar te helpen. Met meer externe hulp kun je meer in de rol van ouder blijven in plaats van in die van hulpverlener.

Sterkte!

S.ndra schreef op 20-02-2025 om 13:55:

[..]

Dit is een mooie tip. Alleen kan ze in een oogwenk van 0 naar 100 gaan in het rood, terwijl wij dan echt geen aanleiding zien. Ze kan er zelf weinig over vertellen behalve ‘Ik heb stress.’

Klopt, dat was in het begin bij dochter ook zo, ze moest ook leren om de tekenen te herkennen. 

S.ndra schreef op 20-02-2025 om 23:26:

[..]

Ik zal eens kijken of ik met haar kan praten hierover. Is er een lijstje met tekenen of kunnen we die beter zelf maken?

Denk dat het erg per persoon verschilt. 
Voor mijn dochter is een trigger bijvoorbeeld een jonger zusje die het ergens beter in doet, als iemand haar niet snapt, teveel in een keer zeggen. Vooral dat laatste, dan heeft ze geen verwerkingstijd en helemaal steeds horen wat ze allemaal niet goed doet.  Vooral haar vader kan dat nogal triggeren. 

Zat toevallig Dreamschool te kijken, daar komen oa dit soort dingetjes ook naar voren. 

S.ndra schreef op 20-02-2025 om 23:12:

@Jonagold. Dankjewel voor je reactie. Het zou fijn zijn om hulp te krijgen. Het is heel mooi dat rotsvaste vertrouwen in de jeugdzorg. Wij zijn jaren bezig geweest om hulp voor haar te krijgen, maar dat heeft zeer weinig opgeleverd. Intakes houden dat konden ze wel, maar meer niet. De begeleiding die we uiteindelijk een paar keer hebben gehad, bleken niet of nauwelijks kennis te hebben over adhd.

Triest… hier heeft zoon begeleiding via Boba. Via de gemeente. Maar hij is volwassen. Hij had destijds ook fijne mensen bij (toen nog) de Jutters. Heet nu Youz. Maar is omgeving Den Haag en daar zitten jullie natuurlijk niet.

Ik zou het toch weer proberen. Je hoeft maar 1 goede te treffen…

S.ndra schreef op 20-02-2025 om 23:26:

[..]

Ik zal eens kijken of ik met haar kan praten hierover. Is er een lijstje met tekenen of kunnen we die beter zelf maken?

Ik vind de emotionele impulsiviteit, het moeilijkste symptoom van adhd om mee om te gaan als omgeving. Ik heb er echt ontzettend veel over gedacht en mee geworsteld met mijn kinderen.

Wat ik geleerd heb:
Geen stress toevoegen in stress situaties. Dus zodra de stress toeneemt, nemen wij als ouders af met onze vragen en verwachtingen. We laten ze dan alleen of we blijven wel bij ze maar zonder gesprek. Alleen samen 'zijn'. 

Als je kleine ergernissen en stressoren heb, leert je dat wat over de grote problemen. Dus we spreken de kleine stress momentjes na. Later natuurlijk. Iets van: 'Ik zag dat je boos ging kijken toen je broer naast je ging zitten op de bank, weet je nog wat er aan de hand was?' Zo leerden we onze kinderen beter begrijpen. En bleek er dus al veel stress te voorkomen te zijn. 

En we hebben met onze kinderen vaak het gesprek over: wat helpt jou als je je rot voelt? Zo heeft 1 dochter vaak vergeten haar medicatie in te nemen dan. Dus dan heb ik toestemming van haar om te vragen: heb je aan je medicijnen gedacht? heb je gegeten? heb je gedronken? Onze zoon wil op zulke momenten juist helemaal niet praten. Maar wel een knuffel en bij ons zijn. Dus dan doe is het: 'jij zit in de put en ik probeer je er niet uit te halen, maar ik ga naast je zitten en zo accepteren we allebei dat je in de put zit'

Als ze zeggen wat ze nodig hebben, reageer ik altijd met een compliment en respect (ook al komt dat er soms ook beroerd uit). 

Als het grensoverschrijdend is wat ze doen (gelukkig bijna nooit meer, maar in de puberteit was dat wel heel veel het gevel), ga ik op dat moment weg, negeer ik het. En dan kom ik er later op terug, als ze weer rustig zijn. Toen deed je dat en dat, ik wil dat je weet dat mij dat een vervelend gevoel geeft. Daarom ging ik weg. Ik zou het waarderen als je dat niet meer doet. Als je iets van mij wilt, kun je het vragen. (zoiets?)