Werken voor schulden (Annemarie van Gaal)
In mijn column vorige week schreef ik dat het Nibud heeft berekend dat Nederlandse gezinnen met schulden onze maatschappij € 11 mrd per jaar kosten. Van zo'n bedrag kunnen we twee keer de kosten voor het ontwerpen en invoeren van een nieuw belastingstelsel betalen én we houden geld over voor het onderwijs of innovaties in de zorg. En dat zijn alleen nog maar de kosten van één jaar.
Werk
Schuldsanering is de standaard oplossing die wij hebben voor gezinnen met problematische schulden. Schulden worden kwijtgescholden en het gezin kan schuldenvrij zijn oude leventje weer oppakken. Op dit moment zitten er meer dan 172.000 gezinnen in de schuldsanering en wordt er per schuldsanering gemiddeld bijna € 44.000 kwijtgescholden. Daar draaien wij als maatschappij voor op. Persoonlijk vind ik schuldsanering een niet-duurzame oplossing. Je verandert er het gedrag namelijk niet mee. Maar liefst 30% van de mensen die ooit in de schuldsanering hebben gezeten valt binnen een paar jaar terug in oude gewoontes en bouwt opnieuw schulden op. Omdat je de eerste tien jaar niet opnieuw gebruik mag maken van schuldsanering, worden zij dus de dramatische incassogevallen voor leveranciers en de huisuitzettingen voor woningcorporaties.
Veel beter is het om mensen met schulden een handelingsperspectief én een eigen verantwoordelijkheid te geven. Mijn oplossing zou zijn om schulden om te zetten in werk. Een uur werk voor iedere € 10 schuld. Als je een schuld hebt van € 8000, dan meld je je bij de woningcorporatie of bij de gemeente en wordt de schuld omgezet in 800 uur werk. Als je een uitkering hebt, kun je dat werk overdag doen en als je al een baan hebt, moet je het naast je baan ‘s avonds of in het weekend doen. Lastig, maar je bent zelf verantwoordelijk voor je schulden.
Oplossing
Natuurlijk zullen critici meteen roepen dat dit kannibaliseert op betaalde banen. Het werk zou daarom ook moeten bestaan uit klussen die nu niet gedaan worden. Denk aan het verwijderen van graffiti van gebouwen of bruggen, parken extra goed schoonmaken of sociale begeleiding van ouderen. Werken voor je schulden is veel beter dan klakkeloos schulden saneren. Door deze oplossing zal het gedrag van mensen met schulden duurzaam veranderen. Zij zullen beter omgaan met geld omdat hun gedrag een consequentie heeft, namelijk dat ze moeten werken voor hun schulden. Ze bedenken zich wel twee keer voor ze opnieuw de fout in gaan. Geen slachtofferrol voor de schuldenaars en geen meevoelende hulpverleners, maar een maatschappij waar iedereen eigen verantwoordelijkheid heeft en kan nemen.
Bedrijven als Nuon, Eneco en KPN zullen veel minder geld kwijt zijn aan incasso's, we besparen op bewindvoerders, hulpverleners en ambtenaren én onze samenleving wordt beter en mooier. Een duurzamere oplossing die de locale overheid en bedrijven gezamenlijk kunnen oppakken.
Annemarie van Gaal is ondernemer.
reactie
Ik vind het wat vreemd dat ze het normaal vindt dat iemand mét een baan net zoveel uur daarbuiten moet werken om dezelfde schuld op te lossen als iemand zonder baan. Degene mét baan betaalt belasting en degene zonder krijgt een uitkering, dat kun je toch niet gelijk stellen?
Alternatieven
Ik vind het een goed idee om alternatieven te bedenken als het om zulke bedragen gaat. Maar ik denk zelf meer aan het terugschroeven van al die eigen verantwoordelijkheden die sommige mensen gewoon niet aankunnen, alleen al niet als het inkomen gewoon te laag is.
Dus gewoon weer ziekenfonds en de premie inhouden van werk of uitkering. Huursubsidie gewoon weer naar de woningbouwvereniging, welke 'xxx' heeft dat nu bedacht dat mensen dat zelf moeten ontvangen om weer door te geven.
Water en energie gewoon weer nationaliseren en niet overgeven aan al die graaiers die alleen maar de prijzen opdrijven. En de woningbouwcorporaties gaan weer bouwen voor het onderste segment, al dan niet genationaliseerd.
Het is gewoon een smoesje dat geprivatiseerde ondernemingen, door concurrentie, zorgen voor lagere prijzen. Nou weten we inmiddels dat mensen in de problemen komen door die graaierij.
Welke bijstandstrekker kan die idiote eigen bijdragen en nagekomen naheffingen van honderden euro's, aan ziektekosten, energie en water, nu redelijk betalen. En zeker als je kinderen hebt.
Door mensen te straffen of aan het werk te zetten voorkom je niet dat ze schulden maken.
En als je deze mensen hun schulden niet kwijtscheldt maar ze permanent in de armoede houdt wordt er ook niet meer uitgegeven.
annej
Daar is Annemarie het met jou (en mij) eens maar dan gaat ze vervolgens weer veel te moeilijk doen:
Woningcorporaties hebben nog steeds zo'n 7000 huisuitzettingen per jaar. Best veel. Dat betekent dat iedere werkdag opnieuw bijna 30 gezinnen met hun hele hebben en houden op straat staan. Huisraad op de stoep, radeloos omdat ze geen idee waar ze heen moeten of waar hun kinderen vannacht kunnen slapen. Schrijnend.
Natuurlijk hebben zij meestal redelijke huren gehad van € 500 of € 600, en hebben ze daarnaast een huurtoeslag ontvangen van een paar honderd euro. De huur zou op te brengen moeten zijn, maar in hun stress hebben ze de huurtoeslag besteed aan zaken die dringender leken. Nooit worden bedragen van toeslagen consequent gebruikt voor het betalen van de rekeningen waar ze voor bedoeld zijn. Na een paar maanden achterstand blijkt vervolgens dat ze ieder moment op straat gezet kunnen worden.
Ik vraag me al jaren af waarom wij de toeslagen die bedoeld zijn voor bepaalde kosten, uitkeren als ‘vrij te besteden’ geld? Fijn dat we het aan de mensen zelf over willen laten, maar huurtoeslag is bedoeld voor huur en zorgtoeslag om zorgpremie te betalen.
Dus waarom wordt de huurtoeslag niet gewoon verrekend met de huur? Stel dat iedereen die een huurtoeslag krijgt, het bedrag niet uitgekeerd krijgt, maar dit bij de belastingdienst verrekend wordt met de woningcorporatie? De maandelijkse huur van € 200 of € 300 die dan overblijft is gemakkelijker te betalen dan een rekening van € 500.
Normaal gesproken ben ik van de simpele oplossingen, maar als we Den Haag het circus van de toeslagen voorlopig toch in stand willen houden, heb ik het volgende idee. De geschiedenis leert dat sommige woningcorporaties, net als huurders, soms uit de bocht vliegen. Ze trekken onbekwame of narcistische bestuurders aan, investeren in megalomane projecten en speculeren met derivaten. Door de enorme verliezen benadelen ze niet alleen hun huurders — van wie de huren maximaal verhoogd worden — maar daarnaast benadelen zij ook ons allen, omdat zij jarenlang geen belasting zullen betalen vanwege de verliezen die ze door hun foute acties zélf hebben veroorzaakt.
Soms ligt de oplossing in het combineren van de problemen. Stel dat de woningcorporatie 90% van het ‘potje’ van de huurtoeslag uitgekeerd krijgt en de resterende 10% alleen kan verrekenen met de belasting die de woningcorporatie dat jaar moet betalen? Winst maken is namelijk het bestaansrecht van ieder bedrijf en dat geldt ook voor een woningcorporatie. Als de woningcorporatie de boel vernachelt en verlies maakt door megalomane projecten, is de consequentie dat ze dat jaar het potje van 10% niet ontvangen. Eigen schuld en het stimuleert de woningcorporaties om goed, eerlijk en duurzaam beleid te voeren. Misschien een manier om het zelfreinigende vermogen van de woningcorporaties aan te wakkeren?
Annemarie van Gaal is ondernemer.
wow
Ik vind 30$ terugval, terwijl het nog steeds te moeilijk is om van de toeslagen en premies af te blijven, nogal meevallen.
Die 10% inhouding voor de woningcorporaties lijkt me een bureaucratische monster. Maar ik heb daar niet genoeg idee van mogelijk.
Ik vraag me ook af waarom ze allemaal zo aan het schipperen zijn met vastgoed. Ook bij de UVA is dat een heet hangijzer in de onderhandelingen met studenten.
Ik ben bang dat we langzamerhand in een samenleving van windhandel terecht zijn gekomen. De grootste bluffers spelen het spel.
Wat bedoel je hiermee: "Ik vind 30$ terugval, terwijl het nog steeds te moeilijk is om van de toeslagen en premies af te blijven, nogal meevallen."
30$??? Waar doel je op?
procent
Typte er even naast. 30 Procent van de mensen die uit de schulden gehaald zijn met sanering valt terug. Blijkbaar lukt het 70 procent van de mensen wel nadat ze gesaneerd zijn. Schulden hebben ook vaak te maken met een samenloop van narigheid, echtscheiding, ziekte, overlijden, werkeloosheid. Na sanering kan dat soms beter op de rails komen.
Wie betaalt het?
Bij een schuld bij de woningbouwcorporatie lijkt het logisch: werken voor de woningbouw. In feite betaalt de woningbouw het dan zelf, het is immers arbeid die niet ter vervanging mag dienen van betaalde arbeid, dus extra. Maar dan heb je nog de schulden bij zorgverzekeraars, telefoonbedrijven, de belastingdienst. Hoe gaat dat eruit zien?
Een tweede probleem: wat als iemand niet komt opdagen voor het werk?
En een derde probleem: voordat je het weet overschrijdt je grenzen en wordt het een vorm van schuldslavernij.
Het toenemend aantal schulden vraagt om een betere analyse: hoe komt het. Bijvoorbeeld de observatie dat huurtoeslag, kinderopvangtoeslag, zorgtoeslag niet meer naar de woningbouwcorporatie (etc.) gaat, maar naar de mensen zelf. Dat er maar iets hoeft te veranderen en voordat je het weet heb je een megagrote schuld bij de belastingdienst, omdat je iets niet tijdig hebt doorgegeven. In feite is er op dit moment te weinig werk, zijn op dit moment de lonen te laag, de bureaucratie te ingewikkeld en met name de regelingen rond ziektekosten veel te duur door allerlei extra kosten (niet alleen de eigen bijdrage, ook de bijbetalingen voor medicijnen bijvoorbeeld).
Tsjor
Mooi initiatief
Niet je huis uit maar huur wordt rechtstreeks van de uitkering overgemaakt naar de woningcorporatie.
Faillisementen
En wat doen we met die faillissementen die minimaal 10 miljard aan maatschappelijke kosten maken? En die bedrijven die geen of minimaal belasting afdragen?
Failissementen: bestuurders aansprakelijk stellen
Bij faillissementen kunnen, onder omstandigheden, de bestuurders persoonlijk aansprakelijk gesteld worden. Maar is niet altijd makkelijk, en als het geld weg is.... kan je van een kale kip niet plukken.
tegenprestatie
Dus overdag lever je de tegenprestatie voor je bijstandsuitkering, en 's avonds ga je aan de slag voor je schulden? En wie zorgt er ondertussen voor je kinderen en je oude moeder, waarvoor jij de enige mantelzorger was?
Ik vind het gewoon weer een nieuwe manier om de armsten uit te knijpen. En maar graaien daarboven.
Rondje zorgverzekeren
Als mensen de premie van de zorgverzekering niet betalen, dan gaat dat van kwaad naar erger. Uiteindelijk worden ze doorgesluisd naar Zorginstituut Nederland. Wanbetalers betalen dan de premie via ZiNl plus daarbij een verhoging van 30 procent waardoor de premie 152,53 wordt. Dan moeten deze mensen nog het eigen risico betalen. Veel mensen die wanbetaler worden hebben geen goed financieel inzicht, of zitten in een financieel moeilijke situatie. Ik vind dit een typisch voorbeeld van overheidsbemoeienis waar niemand beter van wordt. Zo is bij de aanvraag van schuldsanering juist ook de overheid een partij die heel star is. Juist de belastingdienst is niet bereid om coulant om te gaan met mensen die een belastingschuld hebben.
Annemarie van Gaal begint me een beetje te irriteren merk ik. Aanvankelijk vond ik dat ze een goede bijdreage leverde door haar adviezen, maar met Sloop de Crisis krijg ik het gevoel dat er van 'belangenverstrengeling' sprake is. Ze heeft er belang bij blijkbaar dat mensen zich bij dit collectief aansluiten. Het is en blijft een zakenvrouw. Haar voorstel om mensen maar aan het werk te zetten om daarmee hun eigen schuld bij elkaar te verdienen, getuigt wat mij betreft van gebrek aan realiteitsbesef van waar veel mensen tegenaan lopen. Natuurlijk heb je de labbekakkers die op de bank hangen, terwijl ze makkelijk kunnen werken. Maar je hebt ook mensen die best willen werken, maar door gezondheidsproblemen niet zomaar alles kunnen doen. Mensen die maar een paar uurtjes kúnnen werken, kun je niet dwingen om toch maar even extra door te zetten. Maar ook als je al een baan hebt, zoals al eerder werd aangekaard, kun je niet zomaar 800 uur extra werk verzetten. Zeker niet als je alleenstaande met thuiswonende kinderen bent.
Nu bij Tegenlcht
Joris Luyendijk over zijn veldwerk onder de citybankers van Londen.
Er is ook een koor van bankpersoneel. Ze zijn liedjes aan het inventariseren. Sorry seems to be the hardest word.
Klinkt leuk
Dat idee van werken voor je schulden. Ik vrees alleen dat de realiteit weerbarstiger is. De meeste mensen in de schuldsanering werken niet en hebben echt geen idee hoe het is om elke dag naar een baan te gaan. Dat kunnen ze gewoon niet. Het zijn in de meeste gevallen echt hele simpele gevallen. Slechts een enkeling komt zonder eigen schuld in de schuldsanering.
Het beste zou zijn als alle toeslagen gewoon via de belasting worden verrekend. Zodra je mensen beschikking geeft over geld wat eigenlijk niet voor hen bedoeld is, gaat het fout. En dat is een jammere constatering.
Eerst de economie veranderen
Ik vind het een onzinnig plan.
Onze economie, die die altijd maar wil groeien, draait om schulden. Burgers worden gestimuleerd een voorschot op toekomstige salaris ( persoonlijke lening ) of toekomstige waarde ( hypotheek ) te nemen.
Bedrijven en overheden draaien ook op geld dat er eigenlijk niet is. Onze overheid zadelt studenten standaard op met schulden.
Het zijn de banken die die schuldpapieren met het grootste gemak uitschrijven en daarmee doen alsof er meer geld is dan er is. Deze vorm van economie drijft de prijzen op.
Schulden terugbetalen ( wat veel mensen in deze schuldencrisistijd doen ) leidt tot prijsverlaging.
Dat is Europabreed nu aan de hand. Deflatie.
Dat is slecht voor de economie. Voor deze economie.
Deflatie stelt aankopen uit, zo is de gedachte, en daarmee slinkt de economie en worden schulden relatief duurder. Dat is de patstelling.
Het plan van Annemarie heeft een paternalistische component die wel aardig was in haar individuele situatie, toen zij zelf in de schulden zat. Haar overkwam dat in een groeiende economie waar schulden vanzelf minder waard werden.
Nu is er niet meer tegenaan te verdienen en draagt elk zonder schulden willen leven bij aan de toename van de problemen. Het gaat niet meer over individuen, maar over grote groepen mensen. Dat hakt erin.
De hele grote groep laten werken voor de schulden levert heel veel gratis arbeid op en dus een grote toename van de werkeloosheid en de schulden.
Annemarie moet een groter plan verzinnen. Eentje die het hele economische model op de schop neemt.
Helaas
'De meeste mensen in de schuldsanering werken niet en hebben echt geen idee hoe het is om elke dag naar een baan te gaan.' Was dit stereotype maar waar, dat is helaas niet zo. Kijk maar eens naar de mensen die in de schulden gekomen zijn door de kinderopvangtoeslag die achteraf niet bleek te kloppen; of het kindgebonden budget dat uitgedeeld werd en na een jaar weer ingevorderd etc. etc.
Net een man gesproken, bouwvakker, één dag voordat er ontslagen vielen ging hij met de VUT (kon nog net), inmiddels is het hele bedrijf omgevallen. Binnenkort wordt hij 65, moet dan nog 4 maanden wachten op zijn AOW en krijgt dan ook geen pensioen, het pensioengat. 4 maanden lang geen enkel inkomen. Komen we onderweg een andere man tegen, zzp-er, geopereerd aan zijn hand en kan niet werken, geen verzekering tegen arbeidsongeschiktheid of ziekte, want dat is te duur, man verdient helemaal niets.
Dat zijn allemaal hardwerkende mensen die echt wel weten wat het is om voor een baan vroeg op te staan en lange dagen te maken. Ze zitten nog niet in de schuldsanering, maar ik bedoel maar: hoe overleef je maandenlang geen inkomen?
Tsjor
Tsjor - hoe overleef je maandenlang geen inkomen?
"maar ik bedoel maar: hoe overleef je maandenlang geen inkomen?"
Het zijn schrijnende situaties die je beschrijft, daar niet van, maar jouw vraag kan je volgens mij maar op 1 manier beantwoorden, nl: door voldoende spaargeld te hebben!
Zeker mensen die wel (altijd/lang) een baan hebben gehad en geld hebben verdiend, die zouden toch (veel) spaargeld moeten hebben (dus niet alles uitgeven wat je binnenkrijgt!) voor moeilijkere tijden?
Wij kunnen wel een jaar zonder inkomen als het moet. Terwijl we dan ook nog een uitkering krijgen.
Ik snap het echt niet dat mensen zo 'op het financiële' randje leven als ze een baan hebben.
Ik kan niet goed spreken hoe het leven is als je altijd op minimumloon verdiend hebt (maar had je dan niet extra erbij kunnen werken om meer te verdienen? - zou ik denk ik altijd proberen) of op bijstandsniveau en natuurlijk m.n. als je door gezondheidsklachten niet kunt werken, maar verder zou ik als ik wel geld kon verdienen ALTIJD sparen voor zoveel mogelijk reserves voor (nog) slechtere tijden.
Ik heb hier eerder wel gelezen in een draadje over mensen met 5000 euro spaargeld die dat wel genoeg vinden en dan toch liever van de rest weer op vakantie gaan of andere dingen doen. Onbegrijpelijk voor mij.
Cecile
Hoe moet je er extra bij werken als je fulltime op het minimumloon zit?
Verder
Als je kijkt naar hoeveel mensen er schulden hebben of aan het eind van de maand rood staan dan is 5000 euro buffer een godsvermogen.
Als die mensen uit het voorbeeld van Tsjor een uitkering krijgen begrijp ik overigens dat voorbeeld niet zo.
@Barvaux e.a.
Het ligt eraan wat voor uitkering. Een WW-uitkering heeft andere voorwaarden dan een bijstandsuitkering.
Verder denk ik dat het heel makkelijk gezegd is dat je spaargeld moet hebben, zelfs met een goede baan. Hoge lasten zorgen ervoor dat je geen ruimte hebt om veel te sparen en als je dan een leuk bedrag bij elkaar hebt gespaard gebeurt er vaak wel iets wat ervoor zorgt dat het bedrag weer moet worden aangesproken.
Zelf zit ik zwaar in de schulden. Voordat ik gescheiden was had ik al wel mijn twijfels over de oorzaak van onze schulden. Nu is het helemaal duidelijk. Ik leef nu bijna drie jaar met een minimum inkomen en ik heb al een aantal schulden afbetaald met andere schulden ben ik goed onderweg. Mijn ex heeft een zeer hoog inkomen. Hij heeft er de afgelopen drie jaren schulden bijgemaakt. De schulden zijn zo hoog, dat ik met mijn inkomen deze nooit kan afbetalen, al doe ik mijn best. Mijn ex zou het wel kunnen betalen, maar kan niet goed met geld omgaan. Voor mij is er dus waarschijnlijk maar één mogelijkheid. Ik zal waarschijnlijk op een gegeven moment een aanvraag moeten doen voor de WSNP. In de ogen van Annemarie zou ik dan dus moeten werken voor mijn helft van de schulden, naast mijn baan.
Mijn ex hoeft dat niet, want hij kan zijn schulden met gemak betalen.
Een situatie is nooit zwart-wit.
Persoonlijk denk ik dat er problemen zijn op meerdere vlakken. Sommige mensen kunnen gewoon niet met geld omgaan. Als dat soort mensen extra moeten werken om hun schulden te betalen zullen zij het nog steeds niet leren. Misschien moet er wel zoiets komen als ze nu bij verkeersovertreders hebben. Een gedwongen cursus, of financiële begeleiding. Het betalen van de toeslagen direct aan de zorgverzekeraars en woningbouwverenigingen is ook een plan. De achterstanden die mensen oplopen worden dan minder groot.
Moet er wat aangedaan worden, ja, dat denk ik wel. Maar ik ben het met Miriam Lavell eens. Dit is niet de oplossing. Kom met een beter plan Annemarie. Het lijkt mij dat er echt een oplossing te vinden moet zijn.
Met pensioen en geen inkomen.
Normaal zijn dat zaken die je ruim van te voren weet.Als je altijd gewerkt hebt is het idd wel vreemd als je enkele maanden zonder inkomen niet kunt overbruggen. Op deze leeftijd heb je geen schoolgaande kinderen meer en geen onverwachte uitgaven.
Ook ondernemers hebben een uurloon waar reserveren voor tegenvallers mogelijk moet zijn. Vaak is er naast de bijvoorbeeld, gebroken pols, waardoor werken tijdelijk niet mogelijk is, meer aan de hand. Lopende leningen, leaseauto's, achterstallige belastingschulden, te dure hypotheek en dus geen reserves.
Iedereen kan onverwacht iets overkomen, ook buiten je eigen schuld, waardoor je inkomsten dramatisch dalen of zelfs wegvallen. Ook wij hebben dat meegemaakt. Maar dat er geen reserves zijn speelt dan al langer. Het gaat goed, zolang het goed gaat. Verzekeringen zijn idd erg duur, maar je weet dat je een risico neemt door ze niet af te sluiten.
Paddington.
Niet dat ik het direct eens ben met Annemarie, maar extra werken om de schulen af te lossen zou toch in verhouding kunnen?
Je man zou wat meer kunnen aflossen dan jij, omdat zijn inkomsten hoger zijn. Ik zit me af te vragen of dat eerlijk zou zijn.
Je ex heeft er zelfs weer schulden bijgemaakt terwijl de vorige niet zijn afgelost? Of moet jij alleen jou "deel" nog?
Cecile
Je geeft aan dat je niet weet hoe het is als je altijd van het minimum hebt moeten leven, ik zou bijna willen zeggen: bemoei je daar dan ook niet mee. Als je altijd meer verdiend hebt, is het heel moeilijk om je écht goed te kunnen verplaatsen in een leven met weinig inkomen.
Ik doe niet dramatisch over mijn inkomen, maar ik hoor afwisselend bij de mensen die wel wat weinig binnenkrijgen. Mijn man zit in de wia en krijgt onder het minimumloon. Samen redden we het, maar omdat we boven de toeslagengrens binnenkregen (ik moet voor de komende tijd even kijken of ik er gebruik van kan maken), moet je met 'we redden het' wel alles volledig betalen. Zoals de huur, zorgverzekeringen e.d.. Prima, dat hoort in principe ook zo, maar dan hou je echt niet zo heel veel over. Een jaar interen op een spaarrekening kun je je blijkbaar permitteren als je een goed inkomen hebt, maar zo'n riante buffer bouw je echt niet op met een inkomen waarop je net niet voor toeslagen in aanmerking komt, laat staan als je een inkomen hebt, waar je wél recht op toeslagen hebt. Daarnaast zorgen onvoorziene kosten ervoor dat je het beetje wát je had kunnen reserveren toch weer als sneeuw voor de zon verdwijnt. Dat financiële randje is voor heel veel mensen de situatie waarmee ze moeten leven, ook zonder dat ze iedere maand naar de Mediamarkt gaan voor een dure tv of een geldslorpende auto voor de deur hebben staan. Sparen voor slechtere tijden, zal voor de lagere inkomens niet veel meer betekenen dan een paar tientjes per maand, maar dat stelt niets voor als de maand erop de achterband van de fiets weer vervangen moet worden, of de schoenen van man opeens de geest gegeven hebben e.d..
@Wil40
Extra werken om af te lossen is zeker een mogelijkheid. Daar ben ik ook niet tegen. Als dat het verschil is tussen zelfstandig uit de schulden komen of de WSNP dan al helemaal niet.
Mijn ex heeft zijn deel van de schulden nog niet afbetaald.
De discussie over of het eerlijk is als mijn ex meer aan de schuld betaald lijkt me niet voor dit draadje.
Sparen
Sparen zorgt ook voor meer deflatie. Niet voor niets stelde Mark Rutte voor dat we nu toch die auto gaan vervangen of gaan verhuizen.
Maar ik ken mensen die zelf al jaren in de flexeconomie werken, zeg 30 jaar, en ja die hebben wel een buffer aangelegd van minimaal een half jaar, zodat ze de klap van de crisis in 2008, op het nippertje goed doorgemaakt hebben met hun gezin.
Maar het is een goede waarschuwing dat je een pensioengat hebt. Maar goed, dan zitten veel ouderen toch al in de bijstand als het zo doorgaat.
Tegenlicht
inderdaad,met Joris. Lees ook het boek. De grootste schuldenaren? dat zijn de banken, die wij met z'n allen gered hebben met ons belastinggeld en die gewoon weer op de oude voet verder gaan. Met liegen en bedriegen en mensen in de schulden helpen door onbegrijpelijke producten.
Laten we eens beginnen bij degenen die de crisis veroorzaakt hebben in plaats van de zwaksten maar weer eens uit te knijpen.
De zwaksten
Wat mij stoort is het verschil in hoe mensen 'gestraft' worden. Ben je een gewone werknemer die de fout in gaat, dan wordt je op staande voet ontslagen en zie je dan maar te redden. Ben je de een of andere hoge pief, dan wordt wel breed uitgemeten in de media dat je het fout gedaan hebtt, maar ondertussen krijg je wel een miljoen mee om de pijn te verzachten. Als iemand met bestuursverantwoordelijkheden een bedrijf benadeeld, mag diegene van mij ook net als een werknemer aan de onderkant, op staande voet ontslagen worden. Ik denk dat zo iemand meer reserves heeft om zijn leven weer op poten te krijgen dan diegene met het minimumloon.
Ik vind het overigens terecht dat mensen die de fout ingaan ontslagen worden, maar trek wel één lijn voor álle lagen binnen een bedrijf.
Precies!
De sociale hangmat van vroeger hoeft van mij niet terug te komen, maar we slaan nu wel erg door naar de andere kant. Veenkolonie, here we come!
Sparen
Cecile en wil40, ik ben blij dat jullie zo gemakkelijk kunnen denken over sparen, maar ik denk ook dat er geen goed zicht is op de werkelijkheid van veel mensen.
Wat denk je dat een bouwvakker verdient? Wat denk je dat een zzp-er in de bouw verdient? Misschien kan ik het anders vragen: wat betalen jullie aan een huishoudelijke hulp, klusjesman of free-lancer die een verbouwinkje op zich wil nemen?
Het pensioengat betekent dat er geen inkomen is, ook geen uitkering, helemaal niets. Vier maandsalarissen op je spaarrekening hebben staan vind ik veel geld. en na die vier maanden is het ook helemaal weg. Dus als dan je wasmachine kapot gaat heb je niets. Bovendien is dit maar één verhaal. Er zijn mensen die een groter 'pensioengat' hebben. Er zijn jongeren die eerst een paar maanden niets krijgen om hen te stimuleren om te gaan werken. En er zijn steeds meer 'verplichte' kosten. Werk is steeds vaker flexibel, met beperkte kontrakten en slechtere arbeidsvoorwaarden.
Met andere woorden: het is eerder een wonder dat er niet veel meer mensen met onoplosbare schulden komen te zitten. Als er werk is (blijkbaar wel volgens Annemarie van Gaalen), dan zou dat werk gewoon betaald werk moeten zijn: zo kunnen mensen hun schulden aflossen. De werkelijkheid is dat er geen geld is om dat werk om te zetten in betaald werk. Het geld gaat naar van alles en nog wat, maar niet naar arbeid. En dat probleem moet dan worden opgelost door mensen een vorm van dwangarbeid op te leggen.
Tsjor
Barvaux
Jij vraagt hoe je extra moet werken als je al fulltime werkt op minimumloon.
Je zou dat een extra baan kunnen zoeken ik de resterende tijd (bijv. avonduren en/of weekend).
Gebeurt in bijv. de VS ook.