Team-uitje, wat kan ik doen?
Afgelopen week kondigde mijn werkgever aan dat hij ons team een werkweek lang ergens mee naartoe wilde nemen. Een warm land in Europa. Deels teambuilding en fun, deels gewoon werken. We werken remote en ook niet allemaal vanuit NL. Dit plan had hij al eerder geopperd, maar kon niet doorgaan vanwege corona (en het staat nog steeds op losse schroeven natuurlijk).
Ik ben de enige die wat op de vlakte bleef. Ten eerste wil ik gewoon uit principe niet vliegen als het niet nodig is. Op mijn werk heb ik dit nooit zo gedeeld, omdat ik weet dat niemand dit zal begrijpen. Thuis heb ik er ook de nodige discussies over gehad, want mijn partner zou graag eens met mij wat verder met vakantie gaan.
Ten tweede: het zal mij heel veel energie gaan kosten om tussen mensen die intensief met elkaar samenwerken – en dus al meer met elkaar hebben – een plek te vinden. Ik ben introvert. Voor mij werkt het ook andersom: nl. dat ik er dan dus niet zo nodig bij hoef te zijn. Maar als ik weiger, dan weet ik niet wat er gebeurt. Ik kan gewoon mijn werk doen, dus op werkweigering hoeven ze het niet te gooien. Het wordt me waarschijnlijk niet in dank afgenomen, ik onttrek me van het team en daar was dit uitje nou juist voor bedoeld.
Ik wil graag bij mezelf blijven, maar… van tevoren kan ik niet inschatten wat het met me doet als ik dingen meekrijg als foto’s, verhalen en zoom-meetings met mediterrane zonnige achtergronden en ongetwijfeld cynische grapjes dat ik toch zelf wilde thuisblijven. Misschien dat het gevoel alleen maar versterkt wordt dat ik de eenling ben in het bedrijf.
Ik schuif het innemen van een standpunt voor me uit want ik kan het gewoon niet goed doen. Hoe zouden jullie hier mee omgaan? En dan hoop ik vooral op reacties van de introvertere minderheid. Want ik snap heel goed dat de meesten zullen denken: joh, een betaalde werkvakantie is toch hartstikke leuk, maak er gewoon wat van en stel je niet zo aan!
Ze komen weer terug! Er gaan weer nachttreinen naar in elk geval Italië en Oostenrijk rijden. Maar we dwalen af.
Groeten,
Temet
Het klopt wel dat ik er onzeker over ben. Ik weet de consequenties natuurlijk nog niet. Maar inderdaad, wanneer ik stevig in mijn schoenen sta, dan zou het me ook niet raken wat ze erover zeggen. Dan zou ik de consequenties ook aanvaarden, want dat hoort er dan kennelijk bij.
Het helpt me wel dat de reacties hier aangeven dat het niet zo raar is om hier niet enthousiast over te zijn. Dat heb ik nodig, ik vroeg me af of ik daar ‘recht’ op had, terwijl er over gevoel natuurlijk niet valt te twisten.
Overigens is het geen vakantie. Het werk zal gewoon doorgaan, want we kunnen allemaal onze computer meenemen en met een internetverbinding kunnen we daar hetzelfde als hier. Het zal wel afgewisseld worden met (nog onbekende) activiteiten tussendoor.
Eén nachtje zou ik mee kunnen leven. En gewoon ‘ergens’ in NL zou toch prima zijn. Tja, dat is iets wat anderen vast niet met me eens zijn, want hoe verder hoe beter. Als ik het rijtje af ga… vier hebben geen kinderen. Twee hebben jonge kinderen, maar ook een partner thuis – maar blijkbaar vinden die ook geen probleem om dat op te vangen. En twee, waaronder ik, hebben kinderen die zichzelf wel kunnen bedruipen. Er zijn ook twee buitenlandse collega’s, dus daarom is er voor gekozen om ergens samen te komen in een warm land. En dan is de reis te ver voor één of twee nachtjes.
Het moet ook een prijzig geintje zijn, zonde van het geld in mijn ogen, maar daar ga ik natuurlijk niet over. 
Je kunt inderdaad ook gewoon niet meegaan. Ik heb ook wel collega’s die zelfs het teamuitje van een dag overslaan omdat ze liever gaan werken. Daar vinden we wel wat van, maar het is niet zo dat die mensen dan niet meer mee mogen doen of zo. Meestal houden ze werk en privé ook strikt gescheiden, van sommige weet ik niet eens of ze kinderen hebben.
Ik had ooit een collega die zich met de teamdag altijd ziek meldde. Verder was hij nooit ziek. Maar die man had echt nul behoefte aan sociale contacten en zat altijd heel stil in een hoekje te werken en sprak op kantoor al amper met collega's, enkel indien strikt noodzakelijk. Iedereen wist ook dat hij dan niet echt ziek was, maar het werd geaccepteerd omdat hij super goed was in zijn werk.
Duitsland heeft strengere toelatingseisen vanaf dinsdag, misschien volgen meer landen. Welke sukkel van een werkgever bedenkt in een pandemie dat iedereen door Europa moet gaan reizen? Dure vliegtickets, dure overnachtingen, coronatesten 48 uur van tevoren en drie van de tien kunnen niet mee. Tel daarbij die collega op wiens zoon corona heeft en van wie het hele gezin in quarantaine moet een dag voor vertrek.
Dit gaat helemaal niet door joh.
Ga naar een Waddeneiland. Kan ook niemand 's avonds naar huis en heb je niks te maken met reisbeperkingen.
voor de buitenlandse collega's is het juist leuker om in Nederland te blijven? Inderdaad naar een Waddeneiland of anders Giethoorn ofzo.
Ik ben extravert, maar houd werk en privé graag gescheiden. Eén of twee teamdagen met collega's met een op z'n minst deels inhoudelijk programma, dat trek ik nog wel.
Een week naar het buitenland met mijn collega's zou ik echt niet fijn vinden.
Ik heb geen principiële bezwaren tegen vliegen en ben gevaccineerd. Afhankelijk van hoe belangrijk ik mijn baan vind zou ik mee gaan. Maar wel een eigen kamer vragen en laten weten dat ik me soms terug moet/wil trekken.
Maar ik vind het een ongewenste activiteit en denk dat de achterblijvende partners met kinderen er ook niet blij mee zijn.
Ik vind het idee van een gezamenlijke kamer heel raar. Of sta ik nu buiten de werkelijke wereld en is het normaal om een kamer te delen met een collega?
(TO rept hier overigens niet over, maar gezien de reacties vraag ik mij dat af).
Ik heb het niet over een kamer delen omdat ik nog niet weet hoe mijn werkgever dat ziet. Wellicht gaat hij er wel vanuit dat iedereen een eigen kamer krijgt? Hij wil nu alles toch gaan regelen, met onder voorbehoud de dan geldende corona-maatregelen.
Maar het is dus wel het moment om dat dan aan te geven, ofwel: ik 'eis' een 1-persoonskamer, ofwel 'ik ga niet mee'. Ik wil het gesprek morgen wel aangaan.
Misschien kun je beter aan je werkgever voorstellen om een ontmoeting met verwegcollega's voor nu anders vorm te geven. Online, is er geen museumbezoek online of een voorstelling waar je gezamenlijk naar kijkt en dat je werkgever dan wat lekkers bezorgt hier bij de collega's en daar bij de collega's en dat je dan na de 'voorstelling' een nazitje hebt.
Of een gezamenlijke workshop op zoom?
Je ziet niets in zo'n wereldreis voor jezelf, en al helemaal niet in coronatijd.
https://uitjesbureau.nl/teambuilding/
Er heeft zich inmiddels een hele industrie rondom de online teambuilding ontwikkeld.
Het is mogelijk even zoeken, maar dat is wel de moderne tijd.
je hoeft geen tegenvoorstel te doen. Want alles wat je aandraagt als alternatief of reden kan weer voer voor discussie zijn. En volgens mij wil je geen discussie, je wilt gewoon niet mee.
Mochten er meer mensen bezwaren hebben dan blijkt dat vanzelf wel en kan er gepraat worden over alternatieven.
Maar zorg dat je geen onderdeel van probleem of oplossing wordt!
Gr Angela
Bij de teamtweedaagse waar ik in mijn eerdere posting over sprak, werd uitgegaan van kamerdelen, dat werd ook meegedeeld. Als je daar heel erge bezwaren tegen had kon het wel anders, maar dat was om budgettaire redenen zeer duidelijk niet de bedoeling, we waren met een grote groep. Het ging maar om 1 nacht natuurlijk.
Ik ontsprong door een toevalligheid de dans en kreeg een kamer voor mezelf, maar dat was blind mazzel.
Leanne, ik zou dit expliciet aankaarten, als je niet voor vervelende verrassingen wilt komen te staan.
Je kan dat ook luchtig brengen. Ieder krijgt neem ik aan een eigen kamer? Nee, o, nou, dan kan ik helaas niet meegaan, ik ben een ontzettend lichte slaper, dat wordt niks, dan kun je me opvegen op dag 3. Nee, jammer, dan werk ik wel door vanuit huis.
Groeten,
Temet
weet je al wat je gaat doen? Wel of niet mee met het teamuitje?
Ik vind zo'n mix van werk en fun heel onduidelijk. Ik denk dat verschillende werknemers en managers al gauw heel verschillende verwachtingen hebben van hoe dat moet.
Hoe gaat dat met budgetten? Als je voor werk naar een conferentie gaat krijg je een ruime vergoeding voor 3 maaltijden per dag. Bij meerdaagse fun uitjes ligt die verwachting toch vaak anders. Vaak neemt de organisatie alleen reis, verblijf en halfpension voor z'n rekening. Dan is iedereen zelf verantwoordelijk voor lunch en is er daarnaast een soort ongeschreven sociale verwachting dat je elkaar rondjes geeft. Dat kan trouwens ook flink misgaan, als dikbetaalde senior salesmedewerkers met een voorkeur voor dure wijn of sterke drank onbewust hun norm opdringen aan jonge minimumloners.
Ook qua declarabele uren / productiviteit vind ik zo'n vakantiewerkweek zeer zeer onduidelijk. Mensen die meegaan zouden daar zomaar weleens allemaal heel anders over kunnen denken.
Meerdaagse uitjes kunnen heel leuk zijn als er echt alleen maar mensen gaan die het leuk vinden. Ik heb bij een klein bedrijf echt veel plezier gehad van jaarlijkse skitrips waar ongeveer de helft van de medewerkers meeging. Maar bij die reis mochten partners mee. Dat maakt het meteen veel minder 'kliekerig' en de druk om de hele dag alles samen met collega's te doen valt dan ook weg.
Ik zou als tegenvoorstel doen een leuk meerdaags uitje van donderdagavond tot zondagavond, alleen voor mensen die daar echt zin in hebben, waarbij partners welkom zijn om mee te gaan. De werkgever 'schenkt' één vrije dag, maar mensen worden niet geacht te werken en kunnen zelf hun dagen indelen.