Schuldig voelen als je niet hard werkt
Ik ben intern adviseur en werk grotendeels vraaggestuurd.
Ik het tijden dat ik het behoorlijk druk heb op mijn werk, ook wel overwerk/dingen in eigen tijd doe. En soms, zoals nu, heb ik stapels werk liggen, maar is er weinig spoedeisends, niemand die aan mij trekt (vaak is dat wel zo), en dan heb ik soms een dag dat ik weinig doe. Althans, qua werk. Ik laat me dan graag afleiden door chatten met collega-vriendinnen, mijn prive e-mail te checken, prive-dingen regelen (bellen/mailen), door ouders online 
. En doe tussendoor af en toe wel weer wat "nuttigs" of heb een bespreking.
Ik voel me dan eigenlijk wel schuldig dat ik zo weinig doe, terwijl ik toch nog genoeg werk heb liggen (al is het maar mijn inbox of takenlijst legen etc.), maar heb dan moeite me te concentreren en hard door te werken.
Hebben jullie daar ook last van?
En nog tips hoe ik mezelf kan dwingen op zulke dagen (vandaag en vorige week ook zo'n dag) toch (meer) met mijn werk bezig te zijn?
Of hebben jullie ook af en toe zo'n lanterfantdagje en hoef ik me niet schuldig te voelen in jullie ogen?
Ik kom (al wat langer geleden) uit een declarabele omgeving (extern adviseur), en voel kennelijk nog steeds dat gevoel dat ik "productief" moet zijn.
Oh p
Puberaal ben ik zeker, of heet het nou jong van geest?
Ik ben niet heel geschikt voor repeterend werk. Als het nodig is, dan moet het maar.Ik word er doodmoe van. In een enorme piek iets nieuws maken met altijd te weinig tijd en budget, dat is wel weer iets wat ik goed kan. Piek in werkdruk, piek weg en daarna wat lanterfanterig zoeken naar een nieuw project.
En geloof mij, ik heb veel bewondering voor mensen die herhalend werk doen. Ik heb een leidinggevende functie laten schieten omdat ik het al benauwd kreeg bij het idee om iedere week 30 tijdstaten te bekijken, 8 opdrachten door te zetten, jaarlijks 30 gesprekken te houden.
Lanterfanten heeft wel als voordeel dat het mij gaat vervelen, waardoor ik weer iets nieuws verzin. De raderen draaien, is toch de uitdrukking?
P, je denkt binnen eigen kaders
Je schrijft: "Ik verbaas mij gewoon dat je met zulk werk (wees daar blij mee als je dat wil maar denk eens aan al die werklozen en aan al die mensen die keihard werken voor ongeveer het minimum, kijk eens naar Kaaskopjes verhaal hierboven) je er niet meer toe kan zetten om weer te beginnen na het lanterfanten. Serieus. Als je volwassen bent en je verdient er je geld mee zou dat geen probleem moeten zijn"
De werklozen van dit moment en de minima is een argument zoals : eet je bord leeg, de kindjes in Afrika zouden blij zijn met dit eten.
Dit argument heeft volgens mij nog nooit iemand (kind of volwassene) meer laten eten.
Ik ben erg betrokken bij mensen in financiële nood maar dit zal op geen enkele manier mijn werklust beïnvloeden.
Verder ben je erg normatief door te stellen dat iets geen probleem zou moeten zijn omdat je volwassen ben en er geld mee verdient. Daar valt zelfs prostitutie onder 
Ja, ik heb er soms moeite mee om aan het werk te gaan. Het is net zoals Daantje schrijft, als er druk op staat en er wordt inhoudelijk veel van me verwacht, dan vlieg ik.
Maar de repeterende zaken die je al lang beheerst, zijn een ander verhaal. Het kost soms erg veel moeite om daar aan te beginnen en het ook af te maken. Beste oplossing is meestal het uit te stellen totdat je op een gegeven moment geen tijd meer hebt, dan kan het heel snel......
Er zit echt geen knopje in mijn hoofd waarmee ik de boel aan het werk kan zetten.
En ja, als ik geen werk zou hebben en geld nodig had, dan zou ik al het werk aanpakken dat ik kan krijgen.
Ik zou blij zijn dat ik werk kon krijgen. Mijn hoofd zou tegelijk heel ongelukkig worden van het werk (aangenomen dat het geen passend werk zou zijn).
Gelukkig heb ik nu nog een passende baan die niet zomaar fulltime leuk en uitdagend is, zoals alle banen.
"Waarom zou ik nu weer boos zijn?"
Omdat je een beetje boos overkomt
"Mag ik het werkelijk niet een beetje puberaal vinden dat iemand tips moet hebben om na het lanterfanten weer aan het werk te gaan?"
Natuurlijk mag je dat vinden. Maar wat anderen ook al schreven, ik denk echt dat je hier te beperkt naar kijkt. Er zijn veel mensen die soms/geregeld/vaak moeite hebben zich op te peppen en geconcentreerd te blijven werken. Dat heeft volgens mij trouwens helemaal niet (alleen) met repeterend werk te maken. Het heeft ook met discipline te maken. Hoeveel mensen ken jij die zich strak aan hun dieet houden, écht stoppen met roken en volgens plan 3 x per week blijven sporten? Ja, we weten dat het verstandig is om te doen, maar het is vaak lastig vol te houden. Wat verder mee kan spelen: soms heb je van die klussen die gewoon heel lastig zijn. Omdat het breinbrekers zijn, omdat je er tegenop ziet omdat je er bepaalde mensen voor moet bellen, omdat je er inspiratie voor nodig hebt (en die is er niet altijd). Dan zie je dat mensen de neiging hebben het voor zich uit te schuiven en niet tot werken te komen. Daar is niets puberaals aan, dat is een heel normaal menselijk 'trekje', waar we allemaal wel eens last van hebben. Ik vind het juist goed als mensen dit bij zichzelf herkennen en tips vragen hoe ze wél aan het werk komen.
Dat is waar
Er bestaan bergen cursussen en boeken om het lanterfanten uit te bannen. Zo menselijk is het om uit te stellen en een beetje om de hete brij heen te draaien.
Even het archief bijwerken, even koffie halen, even de mail box opruimen, even langs het secretariaat om de kantoorvoorraad bij te vullen. Koffievlek op het bureau wegpoetsen...herkenbaar?
Het betere lanterfanten dat alleen is te doorbreken om die klus in de agenda te zetten. Of in kleine brokjes om de dag mee te beginnen, of in een grote kikker die je weg slikt op een in de agenda gepland moment.
Het is maar net wat bij het karakter past. De boer versus de jager. We hebben ze allebei als voorouders.
Wat late reactie. Nee ook de snelle werkers moeten gewoon doorgaan met werken, omdat dat anders ook weer scheve gezichten kan opleveren met de langzamere werkers. Ze gaat dat nu eenmaal, ook al is duidelijk waarom die snelleren zouden kúnnen lantefanteren. Bij mijn werk wordt álles vertaald naar geld. Een minuut niet productief is een x-hoeveelheid schade voor het bedrijf. Dat zal vast, maar een werkgever moet ook beseffen dat een minuut niet gewerkt door lantefanteren een werknemer soms ook net weer even die 'boost' kan geven om weer fris verder te kunnen gaan. Plezierig werken zou ook wat waard moeten zijn voor een werkgever.
P, ik ben nieuwsgierig
Ben je nu nog steeds bezig discussie te creëren omdat je dat leuk vindt of is dit echt hoe jij denkt?
En, nog nieuwsgieriger, je schrijft dat je productiewerk verkiest boven denkwerk, meestal hoor je andersom, wat is jouw drijfveer?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ely
Ik heb gewoon een HBO opleiding gedaan, was de beste van mijn klas, kon iedereen de stof beter uitleggen dan de leerkracht maar ik ben niet zo handig in de praktijk. Ik had bijv prima kunnen functioneren als ik een opleiding met computers ofzo had gedaan maar ja, in die tijd had ik niet eens een computer 
Ik ben nu orderpicker en dat bevalt mij prima. Ik heb constant goede ideeën over hoe het werk beter kan, ik ben snel, maak weinig fouten, kan goed mensen inwerken en ik ben een goede collega. Geen stress op mijn werk en ik heb het prima naar mijn zin.
De boog kan niet altijd gespannen zijn.
Even lanterfanten, het tempo tijdelijk wat lager, iets te lange koffiepauze, even wegdromen. Laten we zeggen dat ik sommige dagen mijn 8 uur werk ook in 6 uur zou kunnen doen. Maar er zijn ook dagen dat ik 10 uur werk in 8 uur stamp. Afhankelijk van de situatie pas ik me aan. Ben dus een zeer flexibele medewerker
Mensen die structureel de kantjes ervan aflopen heb ik wel wat meer moeite mee. En als het weinige werk dat ze afleveren ook nog van slechte kwaliteit is word ik er wat geïrriteerd van. Maar goed, ik heb intussen de leeftijd bereikt dat ik me er minder aan stoor dan vroeger. Tenslotte is mijn mening niets meer dan mijn mening en niet interessant voor die ander. Misschien vindt die collega wel dat ze keihard werkt en is ze 's avonds ook moe en tevreden.
Ook zo
Bij mij is het ook pieken en dalen. Ik werk het best nder deadlines en kan dan een helehoop gedaan krijgen in een hele korte tijd. Daarnaast ben ik goed in analyseren en prioriteiten stellen. Kortom: ik doe in mijn werkweek van 24 uur gemiddeld hetzelfde als mijn collega in haar werkweek van 32 uur. Dan voel ik me niet schuldig als ik af en toe twee uur achter elkaar zit te lanterfanten. De beste oplossingen voor vraagstukken in mijn denkwerkbaantje (thanks P voor het woord) bedenk ik als ik met mijn hond aan het wandelen ben. Jawel ja: in mijn eigen tijd dus. Denken houdt nooit op en privé en werk lopen daarin in elkaar over. Heb buiten mijn werkdagen, op doordeweekse dagen dan ook gewoon mijn werktelefoon anastaan, en check ook regelmatig op mijn vrije dagen mijn mail, en log op zondagavond in om mijn werkweek voor te bereiden.
Zou ik niet meer die vrijheid hebben om die pauzes te nemen als ik ze nodig heb dan zou ik denk ik eerder overspannen zijn. De boog kan niet altijd gespannen zijn en ik kan niet altijd en continu prestateren.
En ik herken het absoluut dat je moeite hebt om weer op te starten na een tijdje lanterfanten. Ik gebin altijd met kleine klusjes. En bij mij komt van uitstel afstel, dus ik moet echt 's ochtends meteen serieus beginnen en niet eerst gaan lanterfanten.
