Oud, bijstand, vermogen interen. hoe blijf je dit scenario voor?
Ik zat na te denken over het volgende doemscenario.
Je bent 50 jaar oud, je bedrijf gaat failliet. Dan heb je nog 2 jaartjes WW en kom je waarschijnlijk in de bijstand. Alwaar je je huis opeten moet.
Zo gezien is je geld in je huis stoppen niet heel verstandig. De kans dat je dit zorgvuldig opgebouwde vermogen weer op moet eten is immers niet denkbeeldig. Gewoon sparen zelfde verhaal, dit is immers vermogen.
Zijn er andere vormen van sparen/beleggen die 'veilig' zijn voor dit scenario? Ik zat te denken aan alles in je pensioen steken, dan heb je tenminste uitzicht op een betere situatie na je 67ste. Of wordt extra pensioen ook als vermogen gezien?
Wie weet? Ik las al dat het geld 'waar je niet aan kon komen' niet wordt meegerekend, maar ik weet niet of lijfrentes en aanvullend pensioen daarbij hoort..
Ja snap ik
dat vind ik ook wel een beetje. Het is de andere kant van de verzorgingsstaat. Als je ruim hebt geleefd en niet hebt gespaard dan krijg je snel bijstand want er is immers geen persoonlijk vangnet. Als je altijd zuinig bent geweest voor 'later' dan mag je eerst jezelf daarmee bedruipen. En dan alsnog, toch maar, in versneld tempo die mooie reizen gaan maken die je eerder te duur vond tja dat mag dan niet meer want dan is je geld te snel op.
Verzorginsstaat.
Precies!
Er is verder ook niks aan te doen natuurlijk. Het is inherent aan onze verzorgingsstaat.We laten niemand op straat verhongeren.
Sommige mensen hebben nooit voor een persoonlijk vangnet kunnen sparen. Dus die help je. En de minder dringende gevallen kunnen wachten.
Maar het voelt wel vervelend.
Spaargeld/bijstand/toeslagen
"Als je dat voor wilt zijn in de zin van, dan ik wil direct in de bijstand want het is niet eerlijk dat ik mijn zuur gespaarde centjes eerst moet opsouperen terwijl iemand die niet gespaard heeft wel direct bijstand krijgt, dan zit er maar 1 ding op. Niet sparen, nu uitgeven en genieten."
Dat geldt ook voor sommige toeslagen, dat je eerst beneden een bepaald vermogen moet komen. En dat is toch ook logisch? Ik vind het niet kunnen dat je in aanmerking komt voor een toeslag of voorziening voor de laagste inkomens terwijl je nog een bom duiten op de bank hebt.
Voor huurtoeslag is dat ca. 20.000 euro eigen vermogen, voor bijstand is die grens ca. 6000 voor alleenstaanden en 11.000 voor meerpersoonshuishoudens. Auto's (vanaf een bepaalde dagwaarde), caravan, boot, antiek telt voor de bijstand mee als eigen vermogen.
Ja, dat is zuur. Ik heb in datzelfde schuitje gezeten. Een aantal jaar geleden kwam ik uit mijn scheiding met de helft overwaarde van de eigen woning. Dat was een heel bedrag. Ik had geen bijstand maar wel een minimum inkomen, het eerste jaar zelfs ver beneden het minimum, maar moest éérst de eigen centjes opmaken.
Nogmaals, dat is zuur, want ik heb in mijn huwelijk ook keihard gewerkt voor de afbetaling van de hypotheek. Maar het is ook eerlijk, want waarom huurtoeslag als je >20.000 euro op de bank hebt, of bijstand als je resp. >6.000 of >11.000 euro hebt? Je hebt nergens recht op en valt onder de "NUG-gers".
Dit is al heel lang zo en kwam al voor, maar nu de WW-tijd wordt verkort en de bijstand (helaas) voor veel meer mensen geen ver-van-mijn-bed-show meer is, realiseren meer mensen zich dat dit bestaat en dat dit hen kan overkomen.
En vooral als je uit een behoorlijk leuke inkomenssituatie komt en na ontslag niet aan de bak komt, kan dat een heel harde klap zijn, en kan me goed voorstellen dat je dan goed bang bent... Niet leuk!
Maar wees eerlijk... Als dit zwaard van damocles niet dichterbij was gekomen, he? Hoe zou je dan denken over mensen in de bijstand die wel enkele tienduizenden euro's vermogen hadden in één of andere vorm? (en dat bedoel ik niet sarcastisch of zo want ik vind het ook krom als dat zou kunnen!)
Nathalie
In versneld tempo die mooie reis maken van je spaargeld. Volgens mij mag dat helemaal niet als je in de bijstand zit en je huis/vermogen op moet eten. Ik meen dat je dan ook maar max. zoveel euro per maand mag besteden. Wil graag weten hoe dat zit en ook of je in de WW wel eigen spaargeld mag verbrassen. Iemand die dat weet?
Zwaard.
Maar wees eerlijk... Als dit zwaard van damocles niet dichterbij was gekomen, he? Hoe zou je dan denken over mensen in de bijstand die wel enkele tienduizenden euro\'s vermogen hadden in één of andere vorm? (en dat bedoel ik niet sarcastisch of zo want ik vind het ook krom als dat zou kunnen!)
Het zwaard van Damocles is nog niet dichtbij. Niet voor mij. Dus ik snap heus wel dat het krom is om de boterham van vermogende werklozen te betalen in een tijd dat iedereen inlevert.
Ook dat klopt.
"En dan alsnog, toch maar, in versneld tempo die mooie reizen gaan maken die je eerder te duur vond tja dat mag dan niet meer want dan is je geld te snel op."
Ook dat klopt. Ik kon mijn centjes ook niet over de balk gooien en uitgeven aan luxe vakanties of dure kleding, want als ik niet snel meer werk vond en mijn geld raakte op, dan had ik géén recht op bijstand. Ik geloof dat het iets van 130% van bijstandsniveau is dat je mag uitgeven.
Maar nogmaals: het is een vangnet. En je wordt geacht er alles aan te doen zo min mogelijk beroep te doen op dat vangnet.
Ik kan het nog sterker zeggen: iemand in de bijstand, die de (leuke) erfenis van zijn of haar ouders accepteert, kan hiermee de bijstand verliezen. Eérst dat opmaken, en niet over de balk smijten, voor je weer wordt toegelaten (als je dan nog geen werk hebt).
En dat is zuur, hard, akelig, maar wel eerlijk.
Zusenzo
Als jij WW krijgt maakt eigen vermogen niets uit.
Maar als jouw WW stopt, je hebt nog geen baan en je moet de bijstand in, kijkt de bijstand wat jij het afgelopen jaar met je eigen vermogen hebt gedaan. En als je boven die grens zit, hang je.
Zwaard
Fred, ik ken genoeg mensen die het nu echt heel benauwd krijgen. Werkloos, 50+, eigen huis, spaarcentje. Heel akelig. Dan komt dat zwaard inderdaad dichterbij.
Herstel
Ik zei dat de bijstand kijkt naar wat je het afgelopen jaar met je vermogen hebt gedaan, maar ik weet eerlijk gezegd die termijn niet, of dat echt een jaar is, of dat dat langer of korter is. Misschien scheelt dat per gemeente. Maar feit is dat je niet zomaar veel kan gaan uitgeven. Je moet met een héél goede verklaring komen als je boven die grens bent uitgekomen.
Rode vulpeninkt
Maar als er nog helemaal geen zwaard is zoals bij Fred, dan ben je toch gewoon vrij om je geld erdoorheen te jassen? Daar kunnen ze als het zwaard wel valt toch geen verwijten over maken? Nou ja, in zoverre, ze zouden kunnen zeggen dat het niet slim is om alles erdoor te jagen, maar verder niet lijkt mij. Mocht het zwaard wel vallen, dan zit je voor de bijstand vaak nog in de WW, dus als je in de twee jaar voor de Bijstand je spaargeld op Bali laat verdampen, dan lijkt het mij terecht dat je daarop aangesproken wordt.
Kaaskopje
Met dat zwaard bedoel ik eigenlijk het besef dat steeds meer mensen krijgen dat werk niet zo vanzelfsprekend meer is, en dat de bijstand iedereen kan treffen. Ook al is er op dat moment in de persoonlijke situatie nog niets aan de hand, het is wel even schrikken als je je dat realiseert.
Als je baan dan daadwerkelijk in de gevarenzone dreigt te komen komt dat zwaard serieus dichterbij. Maar dan kan je nog gewoon je geld uitgeven, hoor 
Pas als er concreet WW is, moet je na gaan denken. Want als het inderdaad mis gaat en je de bijstand indraait, moet je toch echt kunnen aankomen dat je in de tijd voorafgaand aan de bijstandsaanvraag zorgvuldig met je vermogen bent omgegaan,
Ik heb me even suf gegoogled (meeste sites gaan over het vermogen op moment van aanvraag, niet over het vermogen in de maanden voor de aanvraag) en vond uiteindelijk dit:
http://www.veit.nl/517255-vermogen-en-interen
Daarin vraagt een man, die WW heeft, zijn kansen op werk laag in schat en teveel vermogen heeft voor de bijstand, wat hij met dat "overschot" moet doen en of hij dat misschien beter kan opnemen of uit kan geven. Het eerste antwoord luidt duidelijk: "Zo eenvoudig is het niet. Je moet voldoende 'verantwoordelijksbesef hebben getoond' (of woorden van die strekking) en mag het geld dus niet in een mum van tijd verbrassen."
Is waar rode vpi
Het zou ook krom voelen als iemand bijstand kreeg met veel geld op de bank. Maar die andere kant waar Fred het over heeft kan ik ook wel invoelen. Als je zuinig hebt geleefd 'want later gaan we die mooie reizen maken' en je mag dan voor het zover is eerst alles opeten, terwijl je buurman die die reizen alvast eerder heeft gemaakt wel bijstand + mooie herinneringen heeft dan is dat ook zuur. Dat voelt dan een beetje als zuinigheid wordt bestraft.
Dat gevoel heb ik ook heel erg gehad. Ik had me mijn toekomst ook heel anders voorgesteld.
Aow
AOW is een 'hier en nu' systeem. Dus hoe meer mensen premie afdragen hoe meer er in de kas zit voor de AOW. En of dat persé mensen met een goede opleiding en een goed inkomen moeten zijn, dat weet ik niet. Dus als 67 ben, is het te hopen dat er genoeg mensen premie betalen om het leven van gepensioneerden aangenaam te houden. En zo voor iedereen uiteraard
Rode Vulpeninkt: zo bedoelde ik het denk ik ook
Brassen en jassen
"Maar als er nog helemaal geen zwaard is zoals bij Fred, dan ben je toch gewoon vrij om je geld erdoorheen te jassen? Daar kunnen ze als het zwaard wel valt toch geen verwijten over maken?"
Dat klopt. Maar dat is nou juist ook jammer, want sparen wordt zo wel ontmoedigd. Zie ook de post over de buurman met mooie herinneringen.
Het leven is wat je overkomt terwijl je andere plannen maakt
"Het leven is wat je overkomt terwijl je andere plannen maakt, weet je nog? Het leven is lang niet zo voorspelbaar en maakbaar als je doet voorkomen. "
Dat het leven inherent onzeker is, en dat er morgen een meteoriet op je kop kan vallen neemt niet weg dat het handig is bepaalde situaties te anticiperen, zodat je vermijdbaar leed voor kan zijn.
Dat is mij ook altijd ingeprent: zorg dat je zaakjes goed geregeld zijn, zodat in het geval van Grote Pech, je in ieder geval niet financieel in de kou komt te staan.
Ja dat is de ideale gang van zaken
Maar het komt ook voor dat je gewoon niet (meer) toe komt aan de ideale situatie. Mij is ook Grote Pech overkomen. Ik ben ontzettend blij dat ik Nederlander ben, omdat je als Nederlander met Grote Pech vaak wel hulp kunt krijgen.
Uiteindelijk
Is in de bijstand de spaarder toch beter af dan de brassende buurman. Van een kale bijstand valt bijna niet te leven. Dan is het toch handig om ieder geval een beetje geld achter de hand te hebben voor als de wasmachine het begeeft.
Ik denk dat sparen wel gepromoot wordt, maar niet te veel. Dat past ook wel bij deze consumptiemaatschappij.
Niet teveel
"Van een kale bijstand valt bijna niet te leven. Dan is het toch handig om ieder geval een beetje geld achter de hand te hebben voor als de wasmachine het begeeft."
Dan zou je dus kunnen stoppen met sparen als je over het vrijgestelde bedrag beschikt. Anders ben je dief van je eigen portemonnee (nu op een houtje bijten, en straks ook). Ik denk dat ik ga sparen tot de vrijstelling voor de vermogensrendementsheffing, het staat me tegen om over mijn eigen spaargeld belasting te betalen. Ik heb heel veel wensen, dus het zal nog wel even duren voor ik kan sparen om het sparen...
Bijstand is een luxe
In tijden of landen waar geen bijstand bestaat, is spaargeld opmaken heel gewoon. Het idee dat de regering een ouder iemand in staat moet stellen zijn spaarcentjes (inclusief huis) binnenboord te houden, is nogal verwend.
Aan de andere kant bestaan in een land als Spanje bijstand-achtige uitkeringen waarbij je niet je huis hoeft op te eten. Het zijn puur inkomensafhankelijke regelingen, je kunt bij wijze van spreken in een villa wonen en toch zo'n uitkering krijgen. Onterecht? Ideaal? Waarom redeneert men in Spanje anders? Omdat het bedrag dat je krijgt te laag is om huur of hypotheek van te betalen, het is puur voor eten en kleren bedoeld, omgerekend naar Nederlandse maatstaven pakweg 400-500 euro. Het bezit van een eigen woning is in Spanje een vanzelfsprekend recht. Er bestaat een steeds grotere groep van arme mensen die een eigen dak boven het hoofd heeft maar leeft van voedselpakketten van het rode kruis.
Wat vic zegt
"Van een kale bijstand valt bijna niet te leven. Dan is het toch handig om ieder geval een beetje geld achter de hand te hebben voor als de wasmachine het begeeft."
Volgens mij heb je ook als je aan het opeten bent een max bedrag per maand Ruim is dat niet.
Wat Vic zegt. Nu op een houtje bijten, zodat je later ook op een houtje mag bijten. Net zo'n houtje als je buurman. En heb je het nog zelf betaald ook, terwijl de buurman snoep van dat geld heeft gekocht.
Ik snap dat de bijstand een vangnet is, maar zuur is het wel. Vooral voor mensen die niet meer aan het werk komen, zoals ouderen. Wbt ouderen is het CDA het met me eens: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/10637/VK-Dossier-Verkiezingen-van-2012/article/detail/3314502/2012/09/11/CDA-wil-niet-dat-werkloze-ouderen-eigen-huis-opeten.dhtml
Pervers
Het perverse is dat de overheid het fiscaal stimuleert om "extra" voorzieningen voor je pensioen(gat) te regelen, zoals lijfrente, banksparen etc., maar er niet bij waarschuwt dat je verplicht bent dit zeer onvoordelig (!!) open te breken en op te eten als je ooit een keer in de bijstand dreigt te belanden. En dan gaat het niet om het sparen en opeten an sich, maar om het feit dat het voortijdig openbreken van zo'n constructie veel geld kost (boete). Daar wordt niemand beter van, ook niet de overheid/gemeenschap, er "verdwijnt" dan gewoon geld, alleen de banken worden er beter van. En die banken, tsja hoe zat het daar ook alweer mee?
Je had het geld dan beter op een andere manier kunnen sparen, misschien fiscaal wat minder aantrekkelijk, maar achteraf toch minder verliesgevend.
Het ene deel van de overheid biedt dus stimuleringsmaatregelen die vanwege een andere tak van diezelfde overheid juist ongunstig zijn. Ik vind het vals. Waarschuw er dan meteen duidelijk voor, maar dat gebeurt niet. En de banken waarschuwen er zeker ook niet voor, ze kunnen zelfs geen antwoord geven op de vraag: "wat gebeurt er met lijfrente/banksparen als iemand ooit in de bijstand zou belanden?", is mijn ervaring.
In plaats daarvan wordt de burger met valse voorwendselen aangemoedigd om geld vast te zetten voor na het pensioen, terwijl het beschikbaar moet zijn voor de periode voor het pensioen.
Zwaard
Man en ik zijn ooit dat zwaard tegengekomen. Het heeft veel spaarcenten gekost. Toen ik een hele tijd later een baan aangeboden kreeg, 200 km verderop, heb ik onmiddelijk ja gezegd. Dan maar huis verkopen. Ook dat heeft veel geld gekost, tijdlang dubbele woonlasten en lage opbrengst bij huisverkoop. Goed, dat is geweest, ik heb een baan en voel me daarmee rijk. (Vooral niet vergelijken met de tijd voor het zwaard). Een paar jaar verder ben ik m'n baan weer niet zeker en het voelt vrij vervelend dat ik weinig anders kan doen dan flink doorwerken en hopen. Misschien volgend jaar toch maar een reisje boeken maar dat voelt met mijn zuinigheid ook vreemd.
Goudhandje
"En dan gaat het niet om het sparen en opeten an sich, maar om het feit dat het voortijdig openbreken van zo'n constructie veel geld kost (boete). "
Klopt. Het is zo zonde wat je daardoor kwijtraakt.
Het voordeel
Fred:"Wat Vic zegt. Nu op een houtje bijten, zodat je later ook op een houtje mag bijten. Net zo\'n houtje als je buurman. En heb je het nog zelf betaald ook, terwijl de buurman snoep van dat geld heeft gekocht."
Maar zonder sollicitatieplicht, zonder controles en verschijningsplichten, met een auto (die hoef je niet te verkopen) en met het recht om in jezelf te investeren (studie bijvoorbeeld).
Kortom: je eigen vermogen opeten verschaft je veel meer mogelijkheden en ruimte om nog wat van dat bestaan te maken.
"Ik snap dat de bijstand een vangnet is, maar zuur is het wel."
Daar is dus niks zuurs aan.
"Wbt ouderen is het CDA het met me eens: "
Gehuil met de achterban. Het is toch raar dat pensioengerechtigden gemiddeld het best in de slappe was zitten? Dan zou je daar niet aan mogen komen, maar wel allerlei maatregelen moeten treffen zodat starters met geen mogelijkheid aan het opbouwen van zelfs maar een beetje vermogen kunnen komen (hoge studieschuld, hoge huur, hoge zorglasten, etc.)
Daarmee wordt het leed wel heel ongelijk verdeeld.
Nu wordt het al lastig om die 65+ers alsnog hun vermogen op te laten eten (dat is hun pensioen en ze leven er al van), maar er is geen reden om 50 + ers zonder werk zo te beschermen dat zij er straks op vooruit gaan als hun pensioenleeftijd aanbreekt.
Groet,
Miriam Lavell
Fout concept
"In plaats daarvan wordt de burger met valse voorwendselen aangemoedigd om geld vast te zetten voor na het pensioen, terwijl het beschikbaar moet zijn voor de periode voor het pensioen."
Ja. Maar dat is dus een fout concept geweest. Nog uit de tijd dat men dacht dat dat eeuwig voort kon duren.
Het is niet voor niks dat het regeerakkoord de stimuleringsmaatregelen voor dit soort voorzieningen, drastisch wil beperken.
http://www.nu.nl/economie/2950867/pensioenen-kwart-lager-regeerakkoord.html
En juist in dat licht past ook dat mensen die al wel dit soort voordelen hebben opgebouwd (50+ers), daar ook wat van inleveren en niet in aanmerking komen voor staatssteun als er bijstand dreigt.
Groet,
Miriam Lavell
Nou cabra
je doet dan wel 'duh' tegen mij maar je doet wel precies wat ik al tegen Fred zei, namelijk niet teveel sparen voor later maar opmaken aan leuke dingen. Dat je boven de belastingggrens stopt met sparen en voor de luxe gaat zegt dan toch ook alleen maar dat je niet wilt sparen voor de mensen waarbij het leven gebeurde toen ze andere plannen maakten (en nu in de bijstand ziten) maar vooral voor jezelf.
Waarbij ik niet zeg dat dat verkeerd is. Maar die buurman die ook onder de belastinggrens al snoep ging kopen is dan ook nog niet zo dom.
‘het echt fijner om zelf geld achter de hand te hebben voor de onvoorziene kosten dan om de problemen het hoofd te moeten bieden vanuit een kale ruif.’ Dat valt dus nogal tegen, als je eerst je eigen spaargeld moet opeten is je houtje nauwelijks groter dan dat van die buurman. Het komt wel van een andere boom, dat wel. Of het daardoor beter smaakt is de vraag. Buurman vindt vast dat de mooie herinneringen (de nasmaak van snoep) veel helpen en Fred denkt dat zijn houtje van de eigen boom dan nogal zuur zal zijn.
Geld uitgeven
Sommigen hebben het over geld verbrassen (m.b.t. vermogen opeten), maar wat dacht je ervan om daar bijvoorbeeld nieuw witgoed van te kopen, zodat je in ieder geval (normaal gesproken) voorlopig geen ellende meer hebt met muitende wasmachines en haperende koelkasten als de bijstandsshit werkelijk de fan heeft geraakt en het laatste beetje vermogen dat je nog mag hebben niet meteen daaraan moet spenderen maar als buffertje kan houden. Of investeren in degelijke kleding en schoenen zodat je voorlopig ook daar geen zorgen meer over hebt.
Gehuil
"maar er is geen reden om 50 + ers zonder werk zo te beschermen dat zij er straks op vooruit gaan als hun pensioenleeftijd aanbreekt. "
Jawel, want zijn vinden bijna geen werk weer, zodat 1 reorganisatie genoeg is om hun spaarcentjes te zien verdwijnen.
Ik ben het wel met je eens hoor, voor een deel is het ook gehuil. Je kan het voor zijn door nu te genieten, want hoe je er over een paar jaar bij staat weet je niet.
Pechvogels en geluksvogels.
"Of het daardoor beter smaakt is de vraag. Buurman vindt vast dat de mooie herinneringen (de nasmaak van snoep) veel helpen en Fred denkt dat zijn houtje van de eigen boom dan nogal zuur zal zijn."
En dan heb ik het nog niet eens over die enge geluiden van huis opeten voor pensioen die je soms wel eens hoort.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/3268145/2012/06/09/Iedereen-moet-gaan-zorgsparen.dhtml
Fred verwacht niet dat de staat voor hem gaat zorgen als hij nog genoeg heeft, maar beseft wel dat de buurman het het slimste bekennen heeft. Hij gaat de buurman maar eens vragen waar hij die mooie cruise geboekt heeft ; )
Ja, dat is misschien asociaal. Ik zou ook niet al mijn geld verbrassen om het maar niet op te hoeven eten, omdat dat het systeem onhoudbaar zou maken.
Maar toch, zulke maatregelen doen wel heel veel beroep op de veronderstelde nobelheid van mensen. Zou het echt, in deze tijd, dat geluksvogels gaan sparen, niet voor mooie reizen maar voor zorg en bijstand, zodat het voor de pechvogels betaalbaar blijft?