Oud, bijstand, vermogen interen. hoe blijf je dit scenario voor?
Ik zat na te denken over het volgende doemscenario.
Je bent 50 jaar oud, je bedrijf gaat failliet. Dan heb je nog 2 jaartjes WW en kom je waarschijnlijk in de bijstand. Alwaar je je huis opeten moet.
Zo gezien is je geld in je huis stoppen niet heel verstandig. De kans dat je dit zorgvuldig opgebouwde vermogen weer op moet eten is immers niet denkbeeldig. Gewoon sparen zelfde verhaal, dit is immers vermogen.
Zijn er andere vormen van sparen/beleggen die 'veilig' zijn voor dit scenario? Ik zat te denken aan alles in je pensioen steken, dan heb je tenminste uitzicht op een betere situatie na je 67ste. Of wordt extra pensioen ook als vermogen gezien?
Wie weet? Ik las al dat het geld 'waar je niet aan kon komen' niet wordt meegerekend, maar ik weet niet of lijfrentes en aanvullend pensioen daarbij hoort..
Huis opeten niet helemaal waar
ik weet dat dat verhaal ingeburgerd is, maar is niet helemaal waar : http://vlagtwedde.rechtopbijstand.nl/inhoud/index/pid/544 nou is dit over de gemeente Vlagtwedde, maar die stond toevallig bovenaan bij het googlen.
Voorblijven
door vooral nu uit te geven en ervan te genieten. Sparen wordt bestraft dat is in Nederland al lang zo.
Nog niet heel gunstig.
Je mag dus tot 48.000 zelf houden. Dat is op zich weer gunstig.
Maar niet heel gunstig. Je lan wel een kapitaaltje opbouwen, maar 1 ontslagronde en weg is het weer. Tot aan die 48.000 dan.
Maar alle meevallers kun je dus niet zomaar in je pensioen pompen? Dat zou dan een alternatieve manier van kapitaal opbouwen zijn.
Inderdaad
Ik krijg binnenkort een ontslagvergoeding, de organisatie waar ik werk wordt vanwege maatregelen van de vorige regering opgeheven en we worden allemaal op een nette manier ontslagen. Ik krijg dus een ontslagvergoeding, werk er al lang. Ca. 30.000 Euro. Ben nu aan het bedenken wat ik daarmee zal gaan doen.
Vriend gaf advies: zet het vast voor je pensioen (bijv. lijfrente of banksparen). Maar inderdaad, als ik ooit een keer in de bijstand zou belanden, dan zou ik eerst verplicht die lijfrente o.i.d. moeten afkopen (zeer onvoordelig) en dat geld eerst opeten. Dit is trouwens een tamelijk nieuwe regeling. En je maag maar ca. 5500 Euro (pp) vermogen mag hebben bij een bijstandsuitkering (excl huis, daar zijn andere regelingen voor).
Bij een eigen huis krijg je de bijstand als lening als de overwaarde hoger dan 48.000 Euro is.
Een echt pensioen blijft wel gespaard, dat staat vast, maar dat kan je alleen via een werkgever opbouwen. Lullig dus voor zelfstandigen of voor degenen die een pensioengat willen opvullen.
Heel vreemd ook, want iets "extra's" regelen voor je pensioen en pensioengat opvullen wordt fiscaal gestimuleerd, maar of je het ook daadwerkelijk voor je pensioen kunt gebruiken, is dus niet zeker.
Dus ik denk er dan toch maar over om het geld zo weg te zetten dat ik het kan opnemen als ik het nodig heb.
Hier staat een duidelijk verhaal wat er gebeurt bij een eigen huis:
http://vlagtwedde.rechtopbijstand.nl/inhoud/index/pid/544
Zie ook:
http://www.fp-specialist.nl/content/lid_spekman_pensioen_zelfstandige_ondernemers
Gat in de markt.
"Maar inderdaad, als ik ooit een keer in de bijstand zou belanden, dan zou ik eerst verplicht die lijfrente o.i.d. moeten afkopen (zeer onvoordelig) en dat geld eerst opeten. Dit is trouwens een tamelijk nieuwe regeling. En je maag maar ca. 5500 Euro (pp) vermogen mag hebben bij een bijstandsuitkering (excl huis, daar zijn andere regelingen voor).
Bij een eigen huis krijg je de bijstand als lening als de overwaarde hoger dan 48.000 Euro is.
Een echt pensioen blijft wel gespaard, dat staat vast, maar dat kan je alleen via een werkgever opbouwen. Lullig dus voor zelfstandigen of voor degenen die een pensioengat willen opvullen. "
Misschien een idee voor een nieuw financieel product: Een regeling waarbij je kunt sparen, die je niet mag aanbreken en ook niet afkopen. Zo kan de staat er met zijn tengels niet bij.
Een gat in de markt!
Of 'mag' zo'n product niet? Is men bang dat mensen dan toch 'stiekem' iets kunnen opbouwen?
Of fred
Dan legt de staat ook alvast een vordering op de uitkering ooit. Met rente enzo...
Uiteindelijk is het uitgangspunt dat je zelf in levensonderhoud moet voorzien. En dat je alleen bij de staat kunt aankloppen als het echt niet anders kan.
Begrijp wel dat het vervelend is. Ik verwacht trouwens dat er een ander product op de markt komt: een ww verzekering. Die bestaat eigenlijk al, maar het lijkt me dat er nu wel meer mensen zijn die zich graag aanvullend willen verzekeren tegen inkomensterugval.
Levensloopregeling
Inderdaad, zo'n product mag niet. Vermogen is vermogen. Dat telt mee bij de toekenning van uitkeringen e.d.
Wat al een tijdje geprobeerd wordt in verschillende vormen, is dat je dat vermogen kunt schuiven naar de pot die het meeste nodig heeft. Levensloopregeling.
Dat gaat niet alleen over pensioen, maar ook over inkomen (bij ontslag), ziektekosten (dure behandeling), etc.
Ik begrijp ook niet zo goed waarom je meent dat iemand met een eigen huis toch recht op bijstand zou moeten hebben. Dat het pensioen minder wordt van het huis opeten is wel waar. Maar het zou raar zijn als dat niet zo was. Wie in de bijstand zit, bouwt geen extra pensioen op.
Als je werkelijk geld in dat huis gestopt hebt (de hypotheek is lager dan de marktwaarde), dan is dat huis te verkopen.
Dan heb je geld om opnieuw te beginnen. Dat kan ook een nieuw bedrijf zijn. De werkelijkheid is bovendien dat je met een bijstandsuitkering toch niet in dat eigen huis kunt blijven wonen. De stookkosten, het onderhoud en de gemeentelijke lasten, zijn van een uitkering niet op te hoesten.
Groet,
Miriam Lavell
Vangnet
De bijstand is een vangnet - voor de mensen die echt niet anders kunnen. Heb je wel geld en/of een baan, dan voorzie je gewoon in je eigen onderhoud. Daar lijkt mij niets oneerlijks aan. Het zou wat zijn zeg, als iemand met (ik roep maar wat) 20.000 euro op zijn spaarrekening, wel een bijstandsuitkering krijgt. Daar is de bijstand niet voor bedoeld.
Geen lolletje
Bovendien is een bijstandsuitkering geen lolletje. Het is bepaald geen 'gratis geld'. Je moet er van alles voor doen en laten gebeuren (controle plichten). Het is voor jezelf en je eigenwaarde veel fijner als je voor jezelf kunt zorgen. Dan heb je ook meer gelegenheid om alsnog aan werk of inkomen te komen. Je kunt vrij in jezelf investeren, totdat je geld op is.
Als al die inspanning niet lukt, is er alsnog bijstand. Maar dat wil je niet. Daar ga je niet op zitten wachten natuurlijk.
Groet,
Miriam Lavell
Scenario verschuiving
Dus, Fred, om even op je oorspronkelijke vraag terug te komen.
Met het scenario dat je schetst probeer jij een weg te vinden om te voorkomen dat je je huis moet opeten, maar ga je wel in de bijstand.
Als je het scenario verschuift, hoe voorkom ik dat ik in de bijstand kom, dan zorg je dat je vermogen hebt.
In deze tijd is een huis daarvoor trouwens niet zo'n beste investering (dalen in waarde en dat duurt nog wel even). Maar als je dat huis tien jaar geleden gekocht hebt en al voor een belangrijk deel hebt afgelost, dan kun je je huis wel verkopen en van de overwaarde de werkloze periode overbruggen.
Dan heb je bijstand gemeden.
Dat is heel fijn.
Groet,
Miriam Lavell
Kan dat, een ww-verzekering?
"Ik verwacht trouwens dat er een ander product op de markt komt: een ww verzekering."
Kan dat dan? Lijkt mij heel moeilijk te verzekeren, WW. Want er zit een 'perverse prikkel' in: Je krijgt geld als je geen werk hebt.
Hoe maak je dan hard dat je echt alles geprobeerd hebt om aan het werk te blijven/komen? En als verzekeringsmaatschappij, hoe wapen je je op een rechtvaardige manier tegen valse claims?
Het 'recht op'.
Ik snap ook wel dat de staat geen 'rijke' mensen gaat onderhouden.
Maar dat heeft wel een consequentie. Zo kun je niet echt een zeker vermogen opbouwen, zonder groot risico dat kwijt te raken.
Of dat een recht is daar kun je over twisten, natuurlijk. Maar dat is wel de consequentie.
Bijstand
"Als je het scenario verschuift, hoe voorkom ik dat ik in de bijstand kom, dan zorg je dat je vermogen hebt.
In deze tijd is een huis daarvoor trouwens niet zo\'n beste investering (dalen in waarde en dat duurt nog wel even). Maar als je dat huis tien jaar geleden gekocht hebt en al voor een belangrijk deel hebt afgelost, dan kun je je huis wel verkopen en van de overwaarde de werkloze periode overbruggen. "
De bijstand wil je natuurlijk altijd vermijden, als het kan. Ik denk ook niet dat het met mij gaat gebeuren.
Maar als ik op het journaal die massa- ontslagen zie, met bosjes vijftigers die op straat komen te staan, dan vraag ik mij af daar wat te overbruggen valt.
Die komen gewoon in de Bijstand. Zijn ze hun huis kwijt. Al die spaarzaamheid voor niks geweest. Ja, ik denk graag na over hoe je dit scenario voor zou kunnen zijn.
Of wellicht denk ik te zwart over het lot van die mensen, zou ook best kunnen.. ; )
Ww-verzekering
Er bestaan verzekeringsproducten die in geval van ww- voor een bepaalde periode een uitkering geven. Dat zou je dan kunnen doen om je ww aan te vullen, maar je kunt dat geld natuurlijk ook gebruiken om het moment dat je aanspraak moet doen op een bijstandsuitkering vooruit te schuiven.
Toen wij de laatste keer onze hypotheek oversloten is geprobeerd om ons zo'n product aan te smeren. Wij zagen daar het nut niet zo van in (twee hoge inkomen, waarvan 1 redelijk baanzeker en een relatief lage hypotheek), maar ik kan me zo voorstellen dat bij verkorting van het ww-recht er een verzekeraar is die in dit gat gaat springen en voor een leuk bedrag per maand mensen de mogelijkheid geeft om zich hier tegen te verzekeren.
Je kunt daar natuurlijk ook zelf geld voor opzij zetten en dan is de cirkel weer rond.
Korter dan ijsvogeltje
kan ik het niet zeggen. De bijstand is geen verzekering maar een vangnet.
Wat je wél kan doen is zorgen dat je niet van één inkomstenbron afhankelijk bent. Dus kijken of je met je hobby wat bij kan verdienen, of serieus een tweede baan overwegen. Je spullen nu goed onderhouden. Je huis afbetalen. Een cursus klussen of naaien doen. Lid worden van een LETS-cirkel. Zorgen voor een goed sociaal netwerk waarin je diensten kan uitruilen.
Kortom: aan je eigen kracht werken in plaats van de andere leden van de samenleving laten opdraaien voor je levensonderhoud.
Ik vind dit wel zo'n extreem voorbeeld van de calculerende burger. Niets tegen Fred, want we hebben het er met zijn allen naar gemaakt. Eigen initiatief wordt afgestrafd en blijven zitten wordt beloond.
Idioot! Waanzinnig!
Maar fred
Je zegt: Al die spaarzaamheid voor niks geweest." Maar daar spaar je toch juist voor, om in vette tijden geld weg te zetten voor magere (ontslag) tijden. We zijn de laatste jaren natuurlijk zo gewend geraakt aan alleen maar vette jaren, waar je je spaargeld uit kon geven aan tweede husije of zo, maar die tijd is voorbij. Dus die spaarzaamheid is dan JUIST ergens goed voor geweest, jezelf kunnen blijven onderhouden als je geen baan meer hebt.
Werken zul je.
Volgens mij is er ook voor vijftigers best nog wel werk te vinden. Slechtbetaalde tijdelijke banen, maar toen ik vorig jaar een paar maanden in Nederland was - ook nog in een regio met hogere werkloosheid dan gemiddeld - had ik zo aan de slag gekund in een of andere fabriek. Daarmee had ik altijd nog meer verdiend dan een bijstandsuitkering.
Calculerend
"Volgens mij is er ook voor vijftigers best nog wel werk te vinden. Slechtbetaalde tijdelijke banen,"
Okay. Ik hoor altijd van die verhalen dat het helemaal kansloos is.
Nogmaals, ik ga niet van mijzelf uit. En ik zeg ook niet dat ik vind dat ik recht op iets heb.
Het is alleen zo sneu, dat je wat aan comfort inlevert om later ook comfort te mogen hebben, en dat je dat dan moet 'opeten'.
Ja maar nogmaals fred
Dat is toch ook het comfort van later, dat "opeten"? Dat heb je dus toen aan comfort ingeleverd, zodat je later de bijstand niet in hoeft. Niks sneu, maar gelukkig!
De ioaw
Geheel los van deze discussie: je hebt in dit scenario, gezien je leeftijd, recht op IOAW, waarvan de uitkering even hoog is als de bijstand, maar die geen vermogenstoets kent.
Probleem opgelost 
Tot 2014, begrijp ik, althans, ik heb begrepen dat in het regeeraccoord staat dat de IOAW wordt afgeschaft per 2014. Het zou mij overigens niet verbazen als er dan toch weer een gunstiger regeling komt voor 50-plussers die afhankelijk worden van de bijstand.
Groeten,
Temet
Zere plek van de crisis
Er zijn al inkomensverzekeringen. Meestal worden die als pensioen verkocht, maar je kunt het ook aanspreken als je werkloos raakt. Dat geld heb je zelf ingelegd en het kan op, dus je kunt er niet eindeloos van lanterfanteren.
Fred "Zo kun je niet echt een zeker vermogen opbouwen, zonder groot risico dat kwijt te raken.'
LOL!
Dat is de open zenuw van de crisis.
Nee, dat kan niet inderdaad. Of althans: niet iedereen kan dat tegelijk doen. Dat is wel een beetje gebeurd de afgelopen decennia. Allemaal veel geld lenen om een huis te kopen en dan maar met zijn allen tegelijk gaan zitten wachten op waardevermeerdering.
Maar dat is een piramide-spel. Er moet steeds weer een nieuwe aanwas zijn van mensen die huizen willen/kunnen kopen. Maar als al het geld in stenen en schulden zit, dan is er op enig moment niet genoeg geld meer te verdienen voor de nodige aanwas en stort de boel in elkaar.
Zie
Groet,
Miriam Lavell
Maar het is wel oneerlijk t.o.v. normaal pensioen
Ach, daar komen ze weer, de preken over "bijstand is er alleen voor uiterste nood" etc. Daar kun je nog heel wat over twisten, over wat nu een "uitkering" is, 'toeslag", of "belastingkorting", en wie er de gemeenschap nu meer kost: een uitkeringstrekker of een goedbetaalde ambtenaar of werknemer van een gesubsidieerde instelling... (en hangt het er dan van af hoe nuttig dat werk is? en als die ambtenaar "overspannen" is? of betaald ouderschapsverlof heeft? om maar even een beerput aan onderbuikonderwerpen open te trekken...) Ons geld-/inkomen-systeem is erg abstract, we ruilen geen eieren tegen melk of zo...
Hoe dan ook, het is wel enorm oneerlijk dat pensioen opgebouwd in een pensioenfonds, via een werkgever, onaangetast blijft bij bijstand, terwijl een zelf opgebouwd pensioen eerst moet worden opgegeten. (Er zou misschien een regeling kunnen komen dat de compensatie voor een pensioengat niet opgegeten hoeft te worden?)
Dat gaat veranderen
"Hoe dan ook, het is wel enorm oneerlijk dat pensioen opgebouwd in een pensioenfonds, via een werkgever, onaangetast blijft bij bijstand,"
Dat is niet helemaal oneerlijk. Het is het enige potje waar je echt niet bij kan. Bovendien ben je nu nog wettelijk verplicht om mee te doen aan het pensioen.
De VVD wil daarvan af (ik ben voor!). Bovendien gaan er al een tijdje stemmen op om dat pensioen open te breken als noodpot voor de huizenmarkt: wie zijn restschuld niet kan betalen, kan dat misschien wel uit zijn pensioenpot.
Wat het ook wordt, die onaantastbaarheid van het pensioen heeft zijn langste tijd gehad.
Groet,
Miriam Lavell
Brunette
Als je boven de 50 nog kwiek en gezond bent, kun je vast wel de een of andere slecht betaalde baan vinden. De ex van mijn zus is in de 60 en kreeg het ook steeds weer voor elkaar. Dat moet ik hem nageven. Hij heeft zelfs een vast contract gekregen bij de huidige werkgever. Maar als je boven de 50 bent en niet meer zo fris en vrolijk als je zou willen, dan hoor je opeens toch bij die 80 procent die gewoon niet meer aan het werk komt.
Als alleenverdiener verdien je met het minimumloon inderdaad meer dan in de Bijstand, maar als je een partner hebt die ook geen baan (meer) heeft, dan kun je het vergelijken met één minimumloon voor twee personen en dat is bepaald geen vetpot. Zeker niet als er nog kinderen thuis wonen.
Tot slot: bedrijven die met zulke lage lonen werken, draaien meestal ook op tijdelijke contracten. Zit je na drie maanden, als ze je niet meer nodig hebben, weer thuis.
Ja, dus het het is niet eerlijk?
Nee, dat is echt een probleem inderdaad. Je moet keurig op het uitgestippelde pad blijven in onze verzorgingsstaat. Dan krijg je de meeste voordelen. Bekend feit.
Zelf heb ik ook vijf jaar door omstandigheden niet voluit gewerkt. Wel gespaard voor pensioen door heel zuinig aan te doen en inderdaad, daar betaal ik gewoon vermogensrendementsheffing over. Toen pensioensparen bij de bank mogelijk werd heb ik daar informatie over ingewonnen, maar bij de Abnamro waren de drempelbedragen te hoog en de Asn deed er niet aan mee. Dus ik heb me er bij neergelegd, ook doordat ik inmiddels weer in loondienst was.
Kortom, ik ken het probleem uit eigen ervaring.
Maar verlost me dat dan van de opdracht om er zelf een oplossing voor te zoeken? Sinds wanneer moet alles eerlijk zijn? Er zullen heus ook situaties geweest zijn dat ik relatief bevoordeeld ben. Ik heb lang gestudeerd en we hebben een paar jaar van de hoge kinderopvangtoeslag geprofiteerd.
Volgens mij moeten we er gewoon allemaal het beste van maken. En ik denk dat er ook heel veel handelingsruimte is. Gewoon niet meer naar de overheid en de vakbond luisteren maar zelf je koppie gebruiken. Wat Miriam al zei, dat hele verhaal van hoge huizenprijzen, waarde opbouw en dat vermaledijde "uw overwaarde gebruiken" was gewoon een piramidespel.
Bij het overdenken van wat ik mijn kinderen wil meegeven aan bagage, dus aan ervaringen of kennis of nou ja, los van geld bedoel ik. Toen hebben Beukman en ik er al over gepraat in wat voor wereld ze opgroeien en wat belangrijke vaardigheden zijn die onze Beukkinderen nodig zullen hebben. Daar sprongen twee dingen uit:
1. Om kunnen gaan met veranderingen, flexibiliteit. Daarvoor heb je zelfkennis nodig, zelfvertrouwen, ervaringen dat je zelf dingen hebt opgelost etc.
2. Herverbinding. Vage term voor een set deugden en waarden, meer transcendente kennis en informatie die uitmondt in vertrouwen op een heel ander vlak. Niet dat je zelf alles kan maar dat er voor je gezorgd wordt. Dat je erop mag vertrouwen dat je altijd zult hebben wat je nodig hebt. En dat de uitdaging er vooral in zit om zelf goed, echt goed, te onderkennen wat er voor je ligt en wat daarin je handelingsmogelijkheden zijn. Vanuit het vertrouwen dat je niet meer wordt gegeven dan je aankunt, en dat je soms als de zaken je te zwaar worden bij iets buiten jezelf je zorgen neer mag leggen. Dat je dus niet alles hóeft op te lossen. Vroeger haalden mensen dat vertrouwen uit religie, nu is het beeld minder eenduidig.
Maar goed, dat laatste lijkt me dus een stuk zinniger om je mee bezig te houden dan eindeloze herberekeningen, huishoudboekjesdoemdenken of gejammer over oneerlijke pensioenopbouw.
Helpt niet
Een baan vinden, any baan vinden, helpt niet tegen het moeten opeten van je huis. En dat is de vraag van Fred.
Als je bedrijf failliet gaat of je verliest je (goede) baan, dan moet je een baan vinden met een vergelijkbaar salaris om je huis te kunnen houden. "werken zul je" is in die gevallen een beetje een loze kreet. Je kunt je helemaal niet permitteren om elke baan (fabriek) te accepteren.
"Werken voor je geld" is in die gevallen ook geen oplossing voor het niet profiteren van de gemeenschap. Iemand die zijn huis gedwongen moet laten verkopen omdat ie niet meer kan betalen, kost de gemeenschap een veelvoud aan bijstandsuitkeringen.
Het verschil tussen de hypotheek en de opbrengst van het huis, wordt betaald door de NHG (komt voor een deel uit belastingen) en of door de bank (komt uit de -hogere- rente op hypotheken of lagere rente op spaargeld).
Bovendien heeft iemand met een laag betaalde baan en hoge lasten, ook recht op aanvullende bijstand (schoolboeken voor de kinderen bijvoorbeeld).
Groet,
Miriam Lavell
Inflexibel
Rodebeuk, er is wel een beetje een dingetje en dat is dat de systematiek tamelijk inflexibel is.
De vraag die Fred stelt komt tamelijk logisch voort uit die systematiek. Sterker nog: het stimuleren van eigen huizenbezit is er vanuit de gedachte dat dat een buffer oplevert. In slechte tijden kun je het verkopen, dan heb je geld. Of je neemt nog een hypotheek, dan heb je geld. Of je hebt afgelost en je woont goedkoop.
Al die mooie praatjes gaan op dit moment niet op. Je krijgt geen hypotheek ook al is je overwaarde nu nog een ton of meer. Dat huis verkopen gaat zo snel niet meer.
Dan is er nog het verplicht pensioen, ook zo'n mes dat aan twee kanten moet snijden. Je betaalt het zelf in een grote pot. Pensioenfondsen investeren in de vastgoedmarkt. Zo komen er huizen die steeds duurder kunnen worden, want er is steeds nieuw geld (pensioenpremie).
Maar nu hebben die fondsen hebben zich angstig teruggetrokken uit de vastgoedmarkt. De premie gaat omhoog, de uitkering omlaag.
Ondertussen bestaat de gekke situatie dat iemand die 50 is en zijn baan verliest, dus ook zijn eigen huis verliest. Een nieuwe goed betaalde baan zit er voor de meesten niet meer in. Dat wordt 17 jaar sappelen op bijstandsniveau, soms een beetje meer.
En dan, hoera, komt het pensioen los. Dan breken er vette jaren aan in vergelijking tot het bijstandsniveau.
Dat is vreemd.
Het zou mooi zijn als dat systeem wat flexibeler wordt. Zodat je het appeltje voor de dorst kunt aanspreken als je werkelijk dorst hebt.
Maar ondertussen ben ik het natuurlijk met je eens. Je hebt te roeien met de riemen die er zijn. Soms heb je de stroming mee, soms zit ie tegen.
Groet,
Miriam Lavell
Zuur gespaarde centjes
Het is een kwestie van definitie Fred. Jij zegt ‘Zo kun je niet echt een zeker vermogen opbouwen, zonder groot risico dat kwijt te raken’ maar wat is kwijtraken? Uit de bijstand blijven door je eerder zelf verdiende vermogen aan te spreken is toch geen kwijtraken.
‘Die komen gewoon in de Bijstand. Zijn ze hun huis kwijt. Al die spaarzaamheid voor niks geweest. Ja, ik denk graag na over hoe je dit scenario voor zou kunnen zijn.’ De spaarzaamheid is niet voor niks geweest want die houd je uit de bijstand.
Als je dat voor wilt zijn in de zin van, dan ik wil direct in de bijstand want het is niet eerlijk dat ik mijn zuur gespaarde centjes eerst moet opsouperen terwijl iemand die niet gespaard heeft wel direct bijstand krijgt, dan zit er maar 1 ding op. Niet sparen, nu uitgeven en genieten.
Verschil
Dat is toch ook het comfort van later, dat "opeten"? Dat heb je dus toen aan comfort ingeleverd, zodat je later de bijstand niet in hoeft. Niks sneu, maar gelukkig!
Ik zie geen verschil in comfort tussen opeten en bijstand trekken.
Het enige verschil is dat je het niet van de staat trekt, maar je eigen spaargeld op eet. Warmer zit je er iig niet bij.
En ik ben het met je eens dat de staat niet hoeft te zorgen voor mensen zodat zij hun spaarcentjes niet aan hoeven spreken. Maar het is zo lullig als je als 50er niet meer aan het werk komt. Gelukkig is daar nu nog een oplossing voor, zie de post van Temet.
Eerlijk
"Als je dat voor wilt zijn in de zin van, dan ik wil direct in de bijstand want het is niet eerlijk dat ik mijn zuur gespaarde centjes eerst moet opsouperen terwijl iemand die niet gespaard heeft wel direct bijstand krijgt, dan zit er maar 1 ding op. Niet sparen, nu uitgeven en genieten."
Ik geef eerlijk toe: dat gevoel heb ik inderdaad.