Modaal gezin; waar blijft mijn geld
Ik moet ff mijn gal spuwen over het feit dat ik als kei hard werkende moeder en dito vader steeds minder te besteden heb, het loopt gewoon de spuigaten uit.
Ik heb sinds 1 jan. al 1.800 euro aan mijn ziektekostenverz. betaald (maandelijkse premie + een fors deel van het eigen risico), om maar wat te noemen..
Of ik ff 450 euro (!) kan ophoesten voor de schooluitwisseling van mijn oudste dochter (4 VWO), nou ok, dat mag dan in delen (godzijdank anders hadden we het haar nog moeten ontzeggen wat ik heel jammer zou vinden), 100 euro voor het kamp van jongste dochter (groep 8) en ga zo maar door.
Ik rook niet en drink niet maar heb een oogaandoening waar niemand iets van merkt verder maar waarvoor ik medicatie heb. Mijn man heeft een manco aan zijn bloedvet-verbranding waarvoor hij medicatie nodig heeft.
Die moeten we nu al grotendeels zelf betalen (2x 220 euro), en volgend jaar gaat dit naar 2x 400 euro.
Ik word er gek van, blijft er voor ons (pa en moe) dan nooit niks meer over tot de kids de deur uit zijn?
Ze krijgen nooit dure kleding of schoenen, niet veel zakgeld, allemaal maar heel gewoon (H&M, Primark) en we gaan tegenwoordig één keer per jaar 2 weken op vakantie naar een camping in een mobile home oid. Ik heb géén duur koophuis, we huren een gewoon huis en we zijn zogezegd Jan Modaal. Hoe doen al die andere mensen dat?
Als ik in de bijstand zou zitten zou ik op allerlei manieren worden gecompenseerd of tegemoet gekomen. Maar omdat wij gewoon beiden keihard werken om onze kop boven water te houden betalen we overal het volle pond.
Mensen die niet kunnen werken daar zit ik echt niet mee, en ja ik vind dat zieken en zwakken daar niet om gevraagd hebben en niet alleen hoeven op te draaien voor alle kosten, maar toch begin ik steeds meer te balen van lamlendigen die te beroerd zijn om te werken (hoe krijgen ze het toch voor elkaar om een uitkering te behouden), mensen die roken en drinken en daardoor gezondheidsproblemen krijgen (die worden nl. wèl vergoed, bijv. hartkwalen en diabetes, gaat NIET van je eigen risico af), jongeren die een studie doen waarbij je van te voren weet dat je werkeloos wordt en dus een uitkering gaan halen, mensen die zwart bijbeunen etc.
Ik werk al 26 jaar onafgebroken, meld me nooit ziek, betaal al mijn belastingen en premies en als beloning houd ik steeds minder over. Van minder zou je depri worden?
Soms denk ik echt: waar doe ik het allemaal voor.
Een woning kopen dat heb ik jaren geleden al uit mijn hoofd gezet, ik heb "niks" en het zal ook nooit veel gaan worden op deze manier.
Natuurlijk zijn wij als Jan Modaal niet ARM en ja ik tel mijn zegeningen en neen, geluk zit hem niet in bezit. Dat weet ik allemaal al lang.
En toch voel ik ze steeds vaker gefrustreerd.
Onjuist
Ja, de huizenprijzen zijn sinds halverwege jaren negentig flink gestegen, maar nee dat was niet de oorzaak dat het gemiddelde Nederlandse gezin meer te besteden had.
Toch slordig geweest
Ik ontdek een belangrijke typefout in een van mijn schrijfsel. Tsjechië heeft niet 29% sociale woningen maar 20%. Bijna 14% verschil tussen Nederland en nr 2 in Europa qua omvang van sociale woningen.
Inflatie volgens tinus_p
'Als we 30% inflatie zouden hebben, is je inkomen 30% hoger, de nominale waarde van je woning 30% hoger, maar je hypotheekschuld 0% hoger.' Ik zie die automatische koppeling van 30% inflatie en 30% hoger loon niet. Ik heb in een land gewoond waar hyperinflatie was. Het inkomen steeg in die periode 350%, maar de prijs van drie tomaten kon in één week wel 300% stijgen en de totale inflatie raakte was ongeveer 1000%. Geloof mij, daar krijg je hoofdpijn van.
Of gok je op de vakbonden en CAO-onderhandelingen? Steeds meer mensen werken niet meer onder een cao. Er zijn talloze manieren om daar onderuit te komen. Een mooi voorbeelden daarvan is waar de aannemers in de bouw (nota bene) tegen protesteren: de zzp-ers die door mannen in maatpak worden bemiddeld, en ondertussen onverzekerd tegen minder dan het minimumloon werken. De vakbonden waren nog niet zover om te protesteren, zij dachten het op te lossen in de cao-onderhandelingen.... tsja, de tijd gaat veel sneller dan je kunt denken.
Bovendien; ik heb altijd begrepen dat inflatie mét loonsverhoging betekent dat de inflatie wordt aangewakkerd: geldontwaarding betekent hogere lonen, betekent hogere prijzen, en weer hogere lonen etc.
Je hebt wel gelijk als het gaat om schulden. Die worden slapend minder bij inflatie.
Tsjor
Izar
Andere optie: afspraken maken over versneld aflossen. Dat gebeurde indertijd met de hypotheken, toen tweede inkomens een rol gingen spelen. Men verwachtte toen nog dat een zwangere vrouw zou stoppen met werken. Kortom: het risico om een hypotheek af te sluiten op basis van twee inkomens schatte men hoog in. De oplossing was niet de rente verhogen, maar afspraken maken over vervroegd aflossen, meestal binnen vijf jaar een bepaald deel van de hypotheek.
Tweede punt: de kredietverstrekkers die de hoge rente vragen staan wel op de stoep bij de overheden in Europa als zij het geld (inclusief hoge rente) niet terugkrijgen. Je laten betalen voor een hoog risico en dan het risico niet willen lopen, dat is ook raar.
Tsjor
Nivellering
Ik ben geen tegenstander van nivellering, als er dan maar het besef is dat het voor iedereen moeilijk is.
De franse president verlaagde zijn eigen loon en dat van de ministers met 30%.
Tsjor
Scheefwonen
ik snap het verhaal over scheefwonen nooit zo goed. Natuurlijk studenten die al lang geen student meer zijn, maar wel in een studentenwoning blijven wonen, dat is een probleem. Maar verder: als je inkomen stijgt krijg je minder woontoeslag, dus betaal je ook meer. Maar daarna daalt het inkomen weer. Hoe moet ik dat zien? Verhuizen als je een nieuwe baan hebt en weer terugverhuizen als je ontslagen wordt? Of kan de woning 'overgaan' van sociale sector naar de niet-sociale sector (particulier, of a-sociaal, hoe heet dat?), zodat de huren marktconform kunnen worden als de huurder boven een bepaalde inkomensgrens zit?
Waarom is zo'n hoog percentage sociale woningbouw een probleem? Waarom is het geen rijkdom? Ik dacht dat de problemen bij de woningbouwverenigingen als Vestia andere oorzaken hebben dan de scheefhuurder.
Tsjor
Tsjor
Je vraagt waarom veel sociale woningen geen rijkdom is ipv een probleem.
Sociale woningbouw kost heel veel geld. Prima dat het bestaat maar het wordt wel betaald door belastinggeld en door 'te stelen van de rijken' (Docters van Leeuwen): woningen duur verkopen om zo de sociale woningen die niet rendabel zijn mede te financieren. Het huidige systeem is niet houdbaar volgens Docters van Leeuwen.
Want....
Ik mis het punt. Volgens mij is het enige verschil met enkele jaren geleden dat woningbouwcorporaties zich mogen gaan gedragen als gewone ondernemingen inclusief winst maken, beleggen, handelen in voor mij vreemde woorden, maar dat zijn zeker geen woningen etc.
Al woningbouwverenigingen woningen te duur gaan verkopen om zo sociale woningbouw mogelijk te maken dan zou dat toch opgelost worden door particulieren die woningen bouwen, of burgers die samen ergens een wijk neerzetten, zoals nu al sporadisch gebeurt?
Tsjor
Bezuinigen
Ik heb nog een bezuinigingstip over orchideeën. Ik geloof dat Manda ze na een paar maanden weggooide. Niet doen! Orchideeën dompel je een keer per week helemaal onder, de wortels zuigen zich dan vol water. Als de orchidee uitgebloeid is kun je de oude bloem met stengel verwijderen, de kans is groot dat de nieuwe bloem al in ontwikkeling is. Even wachten en je hebt weer een bloeiende orchidee.
Overigens: de reden waarom de bezuinigingstips niet zo aanslaan is dat iedereen de meeste al een keer bedacht en uitgevoerd heeft. Ik denk dat de belangrijkste functie is: het gevoel dat je iemand kunt helpen. En boos worden als iemand dan niet dankbaar blijkt te zijn.
Tsjor
Organisatie van financiën
Nog een tip: laat salarissen, kinderbijslag etc. binnen komen op verschillende rekeningen. Plan wat je elke maand overmaakt naar de lopende rekening waarmee de vaste lasten worden betaald; en wat je elke maand nodig hebt voor eten en drinken. Laat de rest staan, ook al is het een lopende rekening. Als je die maand onverwachte uitgaven hebt (fiets kapot bijvoorbeeld, zoals nu) dan kun ej van een vand e andere rekeningen het geld afhalen.
Nog en tip: laat de belastingen voor je hypotheek (als je die al krijgt) niet elke maand terugkomen. Je spaart dan in feite bij de belastingdienst, met rente. En je krijgt een keer per jaar een bedrag voor grotere uitgaven. Bovendien ben je niet meer zo bang voor de HRA-discussie. Het zal alleen wat zuurder zijn als die eenmalige teruggave niet meer komt.
Tsjor
Vermakelijk
Een vermakelijke discussie tussen Kamilla en Blauwtje over het Nibud-onderzoek. Via een dun lijntje, de echtgenote van een kennis die in een duur restaurant zat te eten.... zijn de mensen die moeite hebben om rond te komen plots allemaal hele rijke mensen die geld lenen voor dure vakanties. En dat zouden er in Nederland dan ook nog plotseling 45% zijn. Zo hé, zijn we toch aardig rijk geworden.
Waarschijnlijk is het zo dat die echtgenote zit te eten van het geld dat haar man verdient door de rente die mensen betalen als ze geld lenen (of door de verkoop van zeepbellen), en dat in het restaurant een student werkt als afwasser tegen minimumloon om zo de studieschuld niet al te hoog op te laten lopen. Maar goed, het hapt lekker weg, zo'n gesprek.
Tsjor
Knurf
En moeten we daar dan blij mee zijn? Krijgen we straks mensen die uit hun woning moeten om twee huizen verderop te gaan wonen, zoiets? Tot de hele straat aangepast is?
Tsjor
Geldprikkel
Hoi Elisabeth,
Je schreef:
"Zowel een hoge(re) progressieve belasting als de bijstand (ook een vorm van nivellering) verlaagt de prikkel om te werken en geld te verdienen. De totale welvaart kan door doorgeschoten nivelleringen zelfs dalen. "
Dit snap ik. Dit was ook wat ik zoon uitlegde over nadelen van het socialisme/communisme. Als je zonder te werken (bijna) evenveel geld krijgt, dan is die geldprikkel weg.
Ik denk echter dat je groepen mag onderscheiden.
Ik ben er vrij zeker van dat op een zeker moment méér geld niet meer de prikkel is om méér te werken.
Naarmate je in de hogere inkomensgroepen komt, gaat dat vrijwel altijd gepaard met een meer persoonlijke keuze en vrijheid in werk. Een veel groter stuk voldoening komt dan uit het werk zelf dan bij slechter betaalde banen. Volgens mij is er daarom veel minder geldprikkel nodig naarmate de inkomens stijgen.
Het was geen toeval dat ik uitgerekend de HRA bij de hoge inkomens benoemde. De helft van alle HRA komt namelijk terecht bij de inkomens van 3 keer modaal en hoger. Als we al spreken over inkomensafhankelijke extra's, dan lijkt mij dat dit nu net de eerste is die moet verdwijnen. Hoe hoger je inkomen, hoe duurder je huis, hoe hoger je belastingschaal en dus hoe groter je teruggaaf.
Verder kun je niet zo heel veel, want uit een prachtig overzicht in de NRC op 10 mei, kun je vrij gemakkelijk afleiden dat er niet zo heel veel te halen is bij de top: http://digitaleeditie.nrc.nl/digitaleeditie/NH/2012/4/20120510___/2_25/index.html. Er zijn in heel Nederland maar 150.000 mensen die meer dan een ton verdienen. Daar win je de oorlog niet mee.
Tihama
Tihama- geldprikkel
'Ik ben er vrij zeker van dat op een zeker moment méér geld niet meer de prikkel is om méér te werken.
Naarmate je in de hogere inkomensgroepen komt, gaat dat vrijwel altijd gepaard met een meer persoonlijke keuze en vrijheid in werk. Een veel groter stuk voldoening komt dan uit het werk zelf dan bij slechter betaalde banen. Volgens mij is er daarom veel minder geldprikkel nodig naarmate de inkomens stijgen.'
Het gaat niet alleen om meer werken. Het gaat ook om hoeveel verantwoordelijkheid je draagt. Inkomen /beloning stijgt over het algemeen naarmate verantwoordelijkheid toeneemt.
En misschien moet ik het hele draadje bijlezen (sorry) maar je denkt dat er minder geldprikkel nodig is als de inkomens stijgen. De praktijk wijst echter anders uit. Wellicht dat de SP een aantal voorbeelden heeft van mensen die met liefde afzien van een royalere (financiële) beloning, daarmee blijven ze in de minderheid. Denk jij dan dat in het huidige systeem de echte menselijke aard onderdrukt wordt en in iedereen eigenlijk een SP moraal schuilt?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Nou ely,
Ik ken er één...., mijn schoonzus vindt zelf dat ze belachelijk veel verdiend. Hopt steeds weer naar een andere baan als het niet uitdagend genoeg meer is. Het is niet zo dat ze het daarom laat liggen, maar geld is niet de motivatie. Ze heeft ook veel waardering voor het beroep van mijn broer ( technisch lbo/mbo), want hij werkt even hard, draagt net zo veel bij aan de maatschappij, maar verdient veeeel minder. Zij heeft niet het talent om het beroep van mijn broer uit te voeren en andersom ook niet, maar het verschil in beloning is onbegrijpelijk. En inderdaad, qua stemgedrag in de sp hoek.
Ik realiseer me dat ze waarschijnlijk een vreemde uitzondering is.
schoonzus
Knurf
Het is maar de vraag of die vrijkomende woning van je buurvrouw dan weer goedkoper is. Vrijkomnede huizen worden altijd weer duurder verhuurd namelijk. Mijn buurvrouw woont al 30 jaar in haar huidige woning, en betaald 150 euro minder dan ik. Als zij weggaat, gaat de huur omhoog tot het bedrag wat ik betaal, en misschien nog wel iets meer,ik woon hier ook alweer 15 jaar namelijk.
Wet van de verminderde meeropbrengst
Niu, Ely, ik denk dat het voorbeeld van schoonzus beter aangeeft wat ik bedoel.
Naarmate je inkomen stijgt, is geld steeds minder belangrijk in de motivatie. De meeste mensen op flinke posities veranderen van baan vanwege uitdaging, vernieuwing...ook status. Vanzelfsprekend willen ze er dan niet op achteruit gaan, vandaar dat je daar dan vaak nog steeds ziet dat er extra salaris gevraagd wordt. Meer salaris is dan het bewijs van waardering, maar is lang niet zo belangrijk als wanneer je rond modaal zit.
Geld afstaan dat je eenmaal hebt (dus weggeven) zie ik als een ander aspect. Bij mijn laatste baanwissel heb ik onderhandeld over extra salaris. Het bedrijf wist niet dat ik de baan zo graag wilde dat ik ook ja gezegd zou hebben als ik er iets op achteruit gegaan zou zijn. Ik heb het geld gekregen. Ik zou het echter wel heel moeilijk hebben gevonden om daarna dat bedrag weer terug te geven. Volgens mij is dit een bekend psychologisch fenomeen. Wat verder nog meespeelt is het gevoel van rechtvaardigheid: je wil niet minder verdienen dan collega's die hetzelfde werk doen.
Op die manier vindt er ook opstuwing van salaris plaats. Een soort salariswedloop op hoog niveau.
Maar wat ik vooral bedoel is de wet van de verminderde meeropbrengst.
Blijft natuurlijk over dat er altijd rupsjesnooitgenoeg zullen zijn.
Tihama
Rupsje nooitgenoeg
Heette vroeger De Vooruitgang 
. Od had een ander positief woord dat uitdrukte dat we als mensheid streven en bouwen naar meer en beter, en wat nou beter is en waar het meer van moet, dat lijkt mij nu de vraag.
Tihama, het leuke is dat we het eens zijn. Alleen zie ik om precies dezelfde redenen als jij aandraagt het als een fait acompli dat het werkt zoals ons huidige systeem werkt en zie ik het ook als onderbouwing dat het SP systeem niet zal werken. Wat schoonzus schrijft is mi ook een bevestiging: Ã ) uitzondering b) ze geeft het toch niet alsnog aan haar broer? Of wel (zou ik wel cool vinden). Zolang ze dat niet doet en het fijne idealistische borrelpraat lijkt het mij alleen maar mijn punt onderbouwen: de menselijke aard is over het algemeen niet geschikt om een systeem in te voeren waarbij degene die geen bijdrage levert aan de maatschappij evenveel vangt als elk persoon die zich een slag in de rondte werkt.
Dat gezegd hebbende geloof ik wel dat het anders kan en moet: dat De Vooruitgang anno nu vernieuwing kan brengen in de arbeidsmarkt. Mijns inziens bereik je meer door bv ondernemersschap laagdrempeliger te maken, ondernemersschap waarin een bijdrage wordt geleverd aan die dingen die we nu belangrijk vinden extra wordt gestimuleerd. Bijvoorbeeld voor het betrekken van mensen die niet in het plaatje passen van de perfecte werknemer in de maatschappij, of voor 'groenere' oplossingen bedenken, of voor innovatie in passend onderwijs of om de mensen die te oud zijn voor de huidige werkgever en te jong voor de geraniums te betrekken.
Ik schud het zo nu even uit mijn mouw, de Denkers op dit forum schieten het ongetwijfeld zo lek maar dit is nu beetje mijn denkrichting: iedereen doet mee, werken is voor meer mensen leuk en haalbaar en wordt beloond ipv thuiszitten is financieel aantrekkelijk (mits je bereid bent de bureaucratische rompslomp voor lief te nemen).
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Leerzaam draadje
zeker voor iemand als ik die nooit economie heeft gehad én een hekel aan cijfertjes.
Van de week maar eens naar de VPRO-reeks 'het snelle geld' gekeken. Boeiend. We zitten in een mallemolen waar we voorlopig niet meer uit komen en zeker niet zonder schade. Erg jammer voor de pensionados over 20 jaar en de komende generaties.
Weer die druivenplukkers
"Zolang ze dat niet doet en het fijne idealistische borrelpraat lijkt het mij alleen maar mijn punt onderbouwen: de menselijke aard is over het algemeen niet geschikt om een systeem in te voeren waarbij degene die geen bijdrage levert aan de maatschappij evenveel vangt als elk persoon die zich een slag in de rondte werkt."
Maar dat is dus ook mijn mening. Werken moet beloond worden, want anders neem je de motivatie weg. Mijn mijmeringen gingen er nu juist over dat er geen verschil is tussen mensen in de bijstand en modale fulltime werkenden.
De vraag is hoe je zorgt dat er daar wél een verschil is. Aangezien ik er vanuit ga dat het bijstandsminimum niet verlaagd kan worden, zal het geld van elders moeten komen. Bij een groep die hooguit moet bezuinigen op de wintersport en die toch wel blijft werken ook als ze iets minder verdienen.
En ja: dan moeten ze het maar van mij pakken 
. Inderdaad: ik doneer mijn HRA nu niet in de partijkas van de SP, dus zo principieel ben ik ook weer niet.
Ik heb overigens ook nog nooit SP gestemd en ik betwijfel of ik dat ooit ga doen.
De enige keer in mijn leven dat ik VVD gestemd heb, is toen ik in een gemeente woonde waar de SP de grootste was. Daar zag ik de VVD als interessant evenwicht in de gemeenteraad.
In NRC van gisteren stond trouwens een opsomming van alle bestuurders van de SP die vanwege de verplichte afdracht opgestapt waren. Blijkbaar is het zelfs voor SP-ers zelf moeilijk om het prive uit te voeren.
Tihama
Zelf kiezen
Misschien zijn mensen eerder geneigd om geld weg te geven als ze de bestemming zelf mogen kiezen. We hebben tenslotte 'allemaal' wel eens zonder weerstand een bekende uit de brand geholpen.
En over de hoge inkomens en het feit dat salaris dan minder bepalend is. Volgens mij is dat een gegeven (dat vast door een of andere sociaalpsycholoog al eens is uitgediept). Voor veelverdieners zal het salaris niet de doorslag geven, aangezien geld veel minder belangrijk wordt als je er genoeg van hebt. Zo heeft Martin Schröder in een interview wel eens gezegd dat hij geld totaal onbelangrijk vond. Als hij maar gewoon zijn leuke dingen kon blijven doen (als op zondagmiddag naar Parijs vliegen om daar te lunchen).
Waarom
'Tja, dan is het te begrijpen dat voor mensen met hogere salarissen meer salaris niet echt belangrijk is.' Waarom vragen ze het dan? 1000 ambtenaren die meer dan de balkenendenorm verdienen. Dat zijn dus mensen die voor een ton niet hun bed uit komen. En dan nog niet gelukkiger zijn. Wat een ellendig leven moet dat wezen.
Tsjor
Self fulfilling prophecy
Dat is dan toch een effect waarmee je je eigen waarheid creëert. Als er al twijfel is over het terugbetalen en je zet daar hogere rentes op, dan weet je zeker dat er niet terugbetaald wordt. In elk geval zouden de kredietverstrekkers die hoge rente vragen niet moeten klagen en al zeker niet gecompenseerd moeten worden als ze hun geld niet terugkrijgen. Ze hebben zichzelf al gecompenseerd voor het hogere risico.
Tsjor
Gelukkiger
Nog niet gelukkiger zijn, schreef ik. Volledig: nog niet gelukkiger zijn dan wanneer ze 60.000 euro hadden verdiend. Dat mag je ook lezen als: net zo gelukkig zijn als wanneer ze 60.000 euro hadden verdiend.En die mensen zijn gelukkig.
Tsjor
Interpreteren onderzoeken
Het lijkt me wat kort door de bocht om op basis van 1 zin uit een verder onbekend onderzoek een dergelijke visie/conclusie te verbinden.
Dus maar even op zoek gegaan en kwam o.Ã . deR tegen:
Ik lees een soort asymptotische groei; geluk blijft wel stijgen met het inkomen maar minder snel. Ook interessant en mi in dit draadje terug te lezen: het went. Ik zou bijna zeggen helaas....
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Inderdaad tsjor
Dat denk ik nou ook. Je kunt maar in één huis tegelijk wonen, éénmaal je maag vol eten, waarom zo enorm veel geld? Zoals een ander al schreef - ook veel geld went. De balkenendenorm is toch mooi zat.
Maar ja, het meer is nooit vol. Dat zit in de mens en dat verandert niet, denk ik.
Tevredenheid is een grote kunst.
Verminderde meeropbrengst
Ely schreef:
"geluk blijft wel stijgen met het inkomen maar minder snel"
Precies. Dat is dus die wet van de verminderde meeropbrengst.
Bromvlieg schreef:
"Zoals een ander al schreef - ook veel geld went."
Precies. Wij verdienen nu een heel stuk meer dan toen we allebei studeerden (toen woonden we ook al samen). We kunnen nu heel veel dingen doen en aanschaffen die we toen niet konden.
Wij zijn ontzettend blij en tevreden met ons leven en ons inkomen, maar als ik meer geld zou hebben, dan zou dat ook opgaan. Dan zouden we nieuwe motoren kopen, duurdere vakanties doen etc. We moeten nog steeds keuzen maken, want niet alles kan, maar we hoeven geen píjnlijke keuzen te maken.
Ik denk dat dit gebeurt bij stijgende inkomens. Je hoeft steeds minder keuzen te maken. Het verschil is niet tussen een pijnlijke keuze of een neutrale of zelfs blije keuze. Het verschil is tussen een blije keuze (1 keer op vakantie) en een nog-blijere keuze (2 keer op vakantie). Het trieste hierin is dat je daarmee eigenlijk niet echt gelukkiger wordt. Het verschil tussen blij en heel-blij is een stuk minder, dan het verschil tussen pijnlijk en neutraal.
Ik besefte het fenomeen van minder geluksstijging met meer geld voor het eerst toen we pas werkten. Doordat we allebei kort na elkaar gingen werken, vermenigvuldigde ons maandinkomen in heel korte tijd. In eerste instantie was dit alleen maar enorme opluchting: eindelijk geen zorgen meer of we het einde van de maand gingen halen. Maar het is verbazend hoe verschrikkelijk snel je went aan een hoger uitgavenpatroon.
Ongeveer 1 jaar na deze verandering waren we in de stad en we kochten 3 CD's. Spontaan. Thuisgekomen gingen we genieten van die CD's. Toen merkten we op dat er iets veranderd was. Ooit spaarden we een paar maanden voor 1 CD. We beluisterden die CD diverse malen in de platenzaak. We zochten naar het goedkoopste adres. En als we hem dan eindelijk gekocht hadden, voelde het bijna orgastisch om hem thuis in de CD-speler te stoppen. Dit gevoel bleef vaak weken aanhouden. Ik kan me nu nog herinneren welke CD's het waren en het is meer dan 20 jaar geleden.
De prijs van die CD was gelijkgebleven, maar doordat we er niet meer zo over na hoefden te denken, was een stuk van het blije gevoel verdwenen. Natuurlijk waren we nog steeds blij met die muziek (het was lang, lang voor youtube of I-tunes: je had alleen maar muziek naar keuze via je CD of LP
Het leek wel de gewenning aan drugs. Je hebt meer nodig voor hetzelfde gevoel.
Ik denk wel eens dat het juist voor de mensen in de hogere inkomensregionen om je hiervan bewust te maken. Iets met het kleine waarderen, want geluk zit hem niet in geld (als je er tenminste genoeg van hebt).
Tihama
Alles is broedzorg 
Ely schreef:
"geluk blijft wel stijgen met het inkomen maar minder snel"
Tihama:
"Precies. Dat is dus die wet van de verminderde meeropbrengst."
Sterker nog, ik denk dat geld betrekkelijk irrelevant is voor geluk. Economen zijn heel erg bezig met 'hoe mensen hun behoeftes bevredigen, maar niet met wat die behoeftes nou eigenlijk ZIJN. Daarvoor moet je bij psychologen en biologen zijn, en dan zijn die behoeftes vrij duidelijk: Voortplanting/kinderen, sex, broedzorg, en daar weer vanafgeleide behoeftes als status (= meer sex), autonomie (keuzes hebben die leiden tot sex en kinderen), en zekerheid (is ook goed voor kinderen en de zorg ervoor). Veel kun je terugvoeren op dit soort behoeftes.
Je ziet ook, dat veel onvrede uiteindelijk terug te voeren is op dit soort behoeftes en onzekerheid daarover. Dus wat doen we fout? Bezuinigen op scholen, op kinderopvang, op studiekosten, etc etc etc. Zodat mensen zich nog meer zorgen maken over de toekomst en over de vraag of ze hun kinderen (iig in hun eigen ogen) goede kansen en zorg kunnen geven.
Nog iets over inflatie
Tsjor:
"Ik zie die automatische koppeling van 30% inflatie en 30% hoger loon niet. Ik heb in een land gewoond waar hyperinflatie was. Het inkomen steeg in die periode 350%, maar de prijs van drie tomaten kon in één week wel 300% stijgen en de totale inflatie raakte was ongeveer 1000%. Geloof mij, daar krijg je hoofdpijn van. Of gok je op de vakbonden en CAO-onderhandelingen? Steeds meer mensen werken niet meer onder een cao."
Ik begrijp je zorg, maar het zijn bijkomstigheden. Bij een beheerste inflatie (dus geen hyperinflatie van 300% per week, ik dacht eerder aan pakweg 5% per JAAR), is er voldoende kans om de lonen rustig mee te laten stijgen -vooral als onze overheid daaraan mee zou werken, en dus dat via CAOs + verhoging minimumlonen afdwingt. De overheid kan de inflatie laten stijgen, en ook de gevolgen bijsturen -als je dat WIL, het is een kwestie van willen.
Izar, self fulfilling prophecy
Izar:
"Ik zeg of suggereer helemaal niet dat ratingbureaus objectief of onafhankelijk zijn. Ik zeg dat de rente op een lening wordt bepaald op de markt. Het vertrouwen dat je als geldverstrekker hebt dat de lening wordt terugbetaald bepaalt de prijs van de lening (rente). Het vertrouwen in de Spaanse en Griekse economie is buitengewoon laag. Vandaar de hoge rente op kapitaalmarkt."
Nogmaals, het is goed te beseffen dat dat allemaal om hoogst subjectieve inschattingen gaat, die op zn best door ratingbureaus van een soort officieel stempeltje worden voorzien. Zie ook Tsjor: De kans dat Spanje failliet gaat, wordt vooral bepaald door de rente, die weer wordt bepaald door de inschattingen van de gelduitleners dat Spanje failliet gaat. Kortom, een rasechte self-fulfilling prophecy: Spanje gaat failliet als banken geloven dat Spanje failliet gaat, en Spanje gaat niet failliet als banken geloven dat Spanje zn rente blijft betalen en niet failliet gaat.