Kostgeld vragen aan dochter van 18?
Ik ben alleenstaand ouder; ik heb een WAO uitkering ter hoogte van een bijstandsuitkering. Mijn dochter doet dit jaar eindexamen Gymnasium en daarna gaat zij studeren. Zij wordt binnenkort 18 jaar. We hebben afgesproken dat zij in ieder geval het eerste jaar studie thuis blijft wonen en misschien ook het tweede jaar. Zij is licht autistisch en nog niet zo heel erg zelfstandig/verantwoordelijk. Ze doet bijna niets in het huishouden alhoewel ik haar dit wel probeer bij te brengen maar ze is nogal gemakzuchtig en ook niet echt handig.
Haar vader is altijd buiten beeld geweest; ik heb dus ook nooit kinderalimentatie gekregen. Hij is een paar jaar geleden overleden; als enige erfgenaam kreeg zij het geld wat hij voor zichzelf gespaard had; 9000 Euro. Dit staat vast op een speciale rekening en komt vrij zodra ze 18 wordt.
Als zij 18 wordt, vervallen het kindgebonden budget en de kindertoeslag. Ook vervallen de gemeentelijke tegemoetkomingen en regelingen voor ouders van kinderen onder de 18 (stadspas, sport). Dat is een enorme financiele achteruitgang. Na aftrek van de vaste lasten hou ik iets meer dan 300 euro per maand over waarvan ik alles moet betalen.
Dochter krijgt straks tegemoetkoming scholieren en zorgtoeslag. Zij heeft ook een bijbaantje waarmee ze zo'n 100-150 euro per maand verdient. Alles bij elkaar iets meer dan 400 euro. We hebben afgesproken dat als ze 18 is, zij zelf naast haar zorgverzekering en eigen risico/eigen bijdrage ook haar mobiele abo moet betalen (ze heeft vorig jaar een nieuwe mobiel van mij en haar grootouders gekregen), OV reiskosten, vakantie, kleding, sport, uitgaan en verzorgingsartikelen (behalve zeep, douchegel en dergelijke). Haar grootouders hebben een uitvaartverzekering voor haar betaald en betalen haar autorijlessen.
Nu lijkt het me niet meer dan redelijk of zelfs noodzakelijk om kostgeld te vragen. Ik heb al informatie van het Nibud gelezen en berekeningen gemaakt. Een bedrag van 200 euro per maand zou volgens mij heel redelijk zijn. Voor voeding rekent het Nibud 185 euro per persoon per maand (zonder extra's als frisdrank, snacks, snoep en chips) en als bijdrage voor gas, water en elektra 1/5 deel van de kosten. Dit zou zo'n 25 euro zijn. Dochter doucht graag 2 x per dag lang en met heel warm water. Ook heeft ze de verwarming altijd hoog aan in haar kamer en de computer staat ook altijd aan. Ik let zelf erg op het verbruik dus ik douche maar een keer per dag kort. Lichten uit als het kan en de verwarming niet in mijn slaapkamer aan. Verwarming in de woonkamer niet hoger dan 19 graden. Dochter eet ook veel meer dan ik (ik ben een kleine eter, drink geen frisdrank en alcohol en eet slechts zelden chips en snacks).
Haar kleding wassen kost me een extra wasbeurt (volle trommel) per week. Volgens het Nibud kan je daarvoor 1,80-2 euro per maand rekenen. Dan heb je nog een bijdrage in de schoonmaakartikelen, toiletpapier en dergelijke. Ik reken geen extra kosten voor tv, internet en vaste telefoon, huur en verzekering (inboedel/WA). Al met al zou je op meer dan 200 euro uitkomen maar ik wil haar ook niet het vel over de oren halen.
Als ze gaat studeren krijgt ze natuurlijk studiefinanciering. Ze kan een lening krijgen van maximaal 486 euro en een maximale aanvullende beurs van 396 euro. Maar we willen allebei dat ze zo min mogelijk gaat lenen en daarvoor komt het geld dat ze van haar vader heeft goed van pas. Ze wil dus in ieder geval het collegegeld zelf betalen (geen collegegeldkrediet). Het komt goed uit dat het collegegeld voor aankomende eerstejaarsstudenten gehalveerd is, dus 1030 Euro. We zijn er nog niet over uit hoeveel ze wel gaat lenen naast de aanvullende beurs. Ze moet natuurlijk ook denken aan andere kosten zoals studieboeken, collegegeld van verdere studiejaren, evt. stage in het buitenland en meer. 9000 euro lijkt veel in haar ogen, maar is zo op. Zeker als ze straks op zichzelf gaat wonen.
Kortom, wat is wijsheid en redelijkheid in deze situatie? Ik lig er echt wakker van. Ik baal dat ik niet meer geld heb en kan bijdragen aan haar studie of als ze op zichzelf gaat wonen. Dochter vindt het idee van kostgeld belachelijk; ze zegt dat niemand van haar vrienden dit hoeft te betalen (maar de meeste van haar vrienden komen uit gezinnen die veel en veel meer te besteden hebben) en dat "ze geen geld verdient met haar bijbaantje om dit meteen weer aan mij te moeten geven". Ze begrijpt wel dat we weinig te besteden hebben maar denkt dat je makkelijk met zijn tweetjes van iets meer dan 300 euro per maand kan leven. Inclusief de onvoorziene extra kosten die er altijd zijn.
En ja, ik heb al gekeken of ik niet in aanmerking kom voor de voedselbank; dat is helaas niet zo. Net niet; het scheelt een paar tiental euro...
Wat vinden jullie? Hoe doen andere ouders in een vergelijkbare situatie dit?
Lening is geen inkomen
Zelf vind ik een studielening geen inkomen. De tegemoetkoming scholieren vervalt zodra ze eindexamen heeft gedaan. En de zorgtoeslag is lager dan de zorgverzekering, dus daar 'verdient' ze ook niets mee.
Al met al blijft er dus erg weinig over om 200 euro per maand van te betalen.
ze krijgt
aanvullende studiefinanciering en dat is flink wat. Als ze uithuis zou moeten voor haar studie was ze zo 300-400 euro kwijt voor een kamer en dan nog de boodschappen etc.
Ik zou dus zeker die 200euro kostgeld vragen en er zijn echt straks genoeg medestudenten die het financieel slechter hebben dan zij.
en als ze blijft zeuren
dan gaat ze maar uit huis.
Mijn zoon betaalt de aanvullende studiefinanciering aan ons, wij betalen het collegeld en de boeken. Vanaf nu krijgt hij bijna niets meer (wij zijn meer gaan verdienen) maar nu hebben we ook geen boekenkosten meer. Hij moet zijn eventuele master (nu hbo) wel zelf betalen, wij willen het voorschieten of hij neemt zelf een lening of hij spaart het bij elkaar. De komende maanden gaat hij voor een minor uit huis, dat is zijn eigen keuze (een minor ver weg) en de huur betaalt hij zelf. Eten betalen wij want wij betalen hier minder.
Zorgtoeslag
Dochter krijgt evenveel zorgtoeslag als ik; 99 euro per maand. Mijn zorgverzekering kost 152 euro per maand; die van haar straks 120.
Als ze 200 euro kostgeld zou betalen zou ze na betaling van de vaste kosten zoals zorgverzekering, OV en mobiel abo nog minimaal 50-100 euro per maand overhouden voor eigen gebruik. Dit met de tegemoetkoming scholieren. Als ze studiefinanciering heeft, natuurlijk veel meer. En dan heeft ze uiteraard nog de beschikking over het geld van haar vader maar daar moet verstandig mee worden omgegaan. Een deel zal gebruikt worden voor haar studie en bijbehorende kosten en ik vind dat ze een deel echt apart moet zetten (sparen).
waarom
zoek je niet eerst uit hoeveel aanvullende studiefinanciering ze krijgt en zorg je dat de cijfers kloppend zijn? Weet je zeker dat ze 120 euro moet betalen voor de zorgverzekering? Mijn zoon heeft ook collectief als student.
Studiefinanciering
Ik had al opgezocht en vermeld hoeveel studiefinanciering ze straks krijgt: "Als ze gaat studeren krijgt ze natuurlijk studiefinanciering. Ze kan een lening krijgen van maximaal 486 euro en een maximale aanvullende beurs van 396 euro."
Daarnaast nog de OV-Chipkaart en evt. collegegeldkrediet waar ze dus in ieder geval het eerste jaar geen gebruik van gaat maken omdat ze het collegegeld van het geld van haar vader gaat betalen.
Ze blijft bij dezelfde zorgverzekeraar die ik ook heb maar dan met een zorgverzekering speciaal voor jongeren en studenten. De premie is inclusief jongeren/studenten- en Internetkorting. Hij is misschien wat duurder dan andere verzekeringen maar heeft goede dekkingen voor tandarts, fysio, GGZ, bril en dergelijke en het is een uitstekende zorgverzekeraar.
Sneu
Ik zou nooit kostgeld vragen aan een thuiswonend kind. Ze moet dus straks en haar studiekosten helemaal zelf betalen en haar levensonderhoud. Dan kan ze beter uit huis, heeft ze tenminste ook nog de lusten van de zelfstandigheid.
Ik weet dat ze in Leiden studentenkamers hebben met begeleiding voor studenten met autisme. Misschien komt ze voor zoiets in aanmerking.
Waarom sneu Phryne
De dochter leidt een prinsessenleventje met twee keer per dag lang douchen, verwarming hoog, ze wordt helemaal verzorgd door moeder die straks netto niets overhoudt waar dochter het breed kan laten hangen. Dat is eerder sneu voor moeder. Kostgeld zorgt misschien voor een bewustwordingsproces en dan hoeft moeder ook niet op een houtje te bijten.
Kostgeld
Normaal gesproken zou ik geen kostgeld vragend aan een studerend kind. Echter ik zit ook in de positie dat ik een prima inkomen heb en dat ik dus ook dat gewoon kan betalen.
In jouw geval snap ik dat je wel kostgeld gaat vragen omdat jullie vrij krap zitten. Dochter op kamers kan natuurlijk ook. Dat is sowieso mooi als je gaat studeren, om uit huis te gaan en volop van het studentenleven kan genieten. Wil ze nog niet op kamers dan vind ik in dit specifieke geval het niet raar om deels kostgeld te vragen, zeker als je aan haar merkt dat ze niet echt rekening houdt met zaken. Ze is dan alsnog goedkoper uit dan op kamers te wonen.
Het precieze bedrag zou ik laten afhangen van hoeveel geld ze verdiend. Ik zou er voor zorgen dat ze na aftrekking van alle kosten (inclusief studiekosten) alsnog zo'n 100 euro overhoudt ter vrije besteding.
9000 euro is inderdaad geen enorm bedrag, collegegeld en dan ben je er wel. Dus dat zou ik verder niet berekenen.
Kostgeld
Jammer ik zou uitrekenen wat ze overhoudt na betaling van de studiekosten en zorgkosgen (met haar aanvullende financiering en baantje en toeslag). Dan zal ze minimaal 100 euro moeten overhouden voor eigen zaken zoals kleding en persoonlijke verzorging. De 9000 euro is een mooi bedrag om later een start te kunnen maken bij het op zichzelf gaan.
Verder zorg je dan dat er genoeg eten in huis is voor 3 maaltijden per dag en mag ze elke dag een keer douchen. Bij meer douchen betaald ze jou de kosten ervan......van die overgebleven 100 euro dus.
Alle extra's betaald ze zo zelf.
Nou
Als ouders het makkelijk kunnen betalen ben ik ook geen voorstander van kostgeld, maar in dit geval gaat moeder er financieel wel op achteruit. Daarnaast ook nog het feit dat ze helemaal verzorgd wordt (oud genoeg om te studeren maar ook maar iets doen in het huishouden wil ze niet, nou lekker is dat) en dat ze ook geen rekening houdt met stookkosten e.d. vind ik ook niet kunnen hoor. Ik zie het ook niet als kostgeld vragen als in een soort betaling.on daar te kunnen wonen maar meer als: we moeten sámen rondkomen en hoe ga jij daar je steentje aan bijdragen. Los van het financiele gedeelte lijkt het me ook hoog tijd voor wat taken in huis.
ff ano
Mijn eerste gedachte was, dat ze een deel van de erfenis kan gebruiken om jou een bijdrage te betalen. Het is wel zonde van dat geld, tenminste zo kun je dat zien, maar uit ervaring weet ik dat het best 'schrapen' wordt als alle extraatjes voor jou wegvallen. Ik vind 200 euro wel buiten proportie. Jij hoeft niets voor haar te betalen, dat moet ze zelf gaan doen. Zorgverzekering is nog maar 21 euro, kleding, telefoon e.d. valt onder eigen verantwoordelijkheid. Als het abonnement op jouw naam staat, misschien is dat zo, dan moet ze jou dat geld terugbetalen. Ik vind 100 euro een redelijker bedrag, náást dat ze dus zelf haar kleding, telefoon en restant zorgverzekering moet betalen. Dan is het aan haar hoe wild ze met de rest van haar geld doet, of ze nog iets overhoudt, naast die kosten
Ondanks dat 'schrapen' hebben wij altijd de regel gehad dat een studerend kind geen kostgeld hoeft te betalen. We hebben de pech dat jongste een beetje onder de noemer 'eeuwige student' valt. Wij dragen niets aan de studie bij, dus ook niet het beetje wat van ons verwacht wordt volgens de berekening van DUO/overheid. Dat ging tot nu toe om een paar tientjes, uit mijn hoofd gezegd. Ik vermoed dat dit voor dit jaar komt te vervallen. Vanaf 18 jaar hebben wij geen zakgeld meer gegeven. Hoe sneu dat soms ook kon uitpakken. Oudste had geen inkomen op die leeftijd, dus die mistte (zonder te klagen) dat geld toen wel. Maar daarin zijn we toch volhardend gebleven. Wil je meer, dan moet je meer je best doen om dat zelf te gaan verdienen. Ze deed alsof het haar niet boeide, dat sierde haar wel.
Toch nog...
ik zou er zélf heel veel moeite mee hebben om dat geërfde geld in te laten zetten voor huishoudgeld, dat zeg ik er toch nog even eerlijk achteraan. Maar ik kan me best voorstellen dat het voor jou schuurt dat ze dat heeft, terwijl jij je de tandjes moet bezuinigen om alles betaald te krijgen voor jullie samen. Ik zou het daarom op een volwassen manier met haar bespreken. Ook meisjes met licht autisme, kunnen neem ik aan een redelijk gesprek hierover voeren. Dat kan zelfs juist goed werken. Als ze het gevoel heeft dat ze volgens een bepaalde regel moet handelen, dus dat het eerlijk en terecht voelt en 'zo hoort het', kan het zijn dat ze als ze alles heeft kunnen overdenken en op de juiste plaats heeft kunnen zetten, dat vervolgens zal zien als 'nu hoort het zo, dus moet ik het zo doen'. Ik zou het gesprek daarom niet té veel in een vragende toon voeren. Zet zakelijk uiteen hoe het zit en verwerk je vraag in de vorm van een voorstel die niet helemaal vrijblijvend is. Je zou haar een keus kunnen geven. Of dit of dat, maar je zult er een van moeten kiezen.
kaaskopje
"Wij dragen niets aan de studie bij, dus ook niet het beetje wat van ons verwacht wordt volgens de berekening van DUO/overheid. Dat ging tot nu toe om een paar tientjes, uit mijn hoofd gezegd. "
Natuurlijk draag je geld bij volgens de berekening van DUO: elke maaltijd die je haar voorzet, elke douche die zij bij jou neemt, elke nacht die ze bij jou slaapt is daar toch ook een deel van? Die hoeft ze nergens anders te betalen.
Ik vind 200 euro wel redelijk, als ze op kamers gaat is ze veel meer kwijt. Ik wil geen parasiet die niets doet in huis, veel te lang doucht etc zodat ik er op achteruit ga. Ze krijgt bijna 400 euro per maand aan aanvullende studiefinanciering, nou daar kun je met gemak je studie van betalen, dat hoeft helemaal niet uit de erfenis.
Phryne
Je begrijpt niet dat op kamers gaan waarschijnlijk 3x zo duur is als die 200 euro kostgeld?
Waarom moet een moeder er op achteruit gaan en mag een kind geld overhouden aan haar studiejaren? Wat een vreemd uitgangspunt.
Wat zijn de lusten van het studentenleven als je al 3x zoveel moet betalen als thuis, licht autisme hebt etc? Een jaar overdoen is veel duurder.
Geld overhouden?
Het collegeld is 1000 euro in het eerste jaar en 2000 euro in de jaren daarna. Met die 9000 euro kan de dochter van TS dus haar collegegeld betalen. Dan heeft ze nog 2000 euro over voor boeken en alle andere bijkomende studiekosten. Ze houdt geen geld over, ze zal eerder tekort komen.
Yanea
Ze krijgt bijna 400 euro per maand aanvullende studiefinanciering.
Trivia
De aanvullende beurs is maximaal (!) 390 euro en is een lening tot het diploma is gehaald. Dan pas wordt het een gift.
jaja
bijna 400 euro en ja een lening. Jij nam dat hele bedrag niet eens mee.
Toekomst
Ik weet niet hoeveel last het kind heeft van haar autisme, maar ik zie aan mijn dochter wel dat dat een grote belasting is. In de toekomst is het dus de vraag of ze net zo goed/makkelijk aan een baan komt als studiegenoten zonder stoornis. Met het oog daarop zou ik het dus sneu vinden om het kind al haar spaargeld te laten inzetten plus nog haar ‘inkomen’ aan moeder betalen. Dan staat ze straks op 0 en wordt het alleen nog maar moeilijker om te starten in de maatschappij.
Hoe zit het eigenlijk met die ‘gratis’ beurs als ze het onverhoopt niet zou halen, de studie? Moet dat dan ook terugbetaald worden?
phryne
Ja dan wordt die beurs een lening, daarom snap ik niet dat jij haar juist het huis uit pusht om te genieten van het studentenleven en 3x zoveel uitgaven.
Ik snap ook niet waarom een kind met geld over uit een studie moet komen en jij dus wederom zegt dat ze beter het huis uit kan, dan houdt ze nog veel minder over. Wat wil je nu precies? Al houdt een kind 8000 over, dat is zo op hoor als je geen baan hebt, inboedel nodig hebt etc en dan al die tijd de moeder er financieel op achteruit laten gaan?
Triva
ik vraag me af of moeder wel zou rondkomen als het kind er niet meer zou wonen. Je wilt jezelf toch niet door je studerende kind laten onderhouden? Ik heb uit huis gaan altijd een goed idee gevonden, mijn dochter ziet dat helaas niet zitten. En aangezien ze geen stufi krijgt is het eigenlijk ook geen optie meer. Als ze 390 euro per maand had gekregen had ze er al gezeten 
phryne
Maar moeder hoeft er toch niet op achteruit te gaan terwijl dat kind geld zat heeft? Tel eens op wat ze nu per maand binnen haalt.
Mijn zoon zou met 390 ook niet uitwonend gaan zitten, die spaart het liever op, ziet geen voordeel aan op een kamer. Hij had dan meer moeten betalen aan zijn studie dus had er weinig aan overgehouden.
Ja wellicht als hij kan samenwonen tijdens zijn master dat hij dan uitwonend gaat zitten maar dan moet hij zich laten onderhouden door zijn dan al werkende vriendin 
Mja
Wat vindt je dochter?
Ik zou dat namelijk ook belangrijk vinden, misschien maak je je nu druk over iets wat voor haar geen issue is.
lastig
Want ik snap je fin. situatie. Maar ik vind 200 euro wel heel veel, als ze zelf voor haar overige kosten zorgt. M.i. zou ze in dat geval veel minder daadwerkelijk 'kosten' voor jou.
Feitelijk zou het dan alleen om eten en g/w/l gaan. Met z'n 2'en eten kost niet 2x zoveel als alleen eten. Idem voor g/w/l.
Ik zou wat dat betreft het volgende met haar afspreken: jij zorgt voor het noodzakelijke eten (brood, warme maaltijd), zij zorgt zelf voor niet noodzakelijke extra's die ze evt. wil (frisdrank, koek, extra beleg enz). Verder spreek je af dat ze zeer zuinig met energie om gaat. Dus alleen licht aan indien noodzakelijk en direct weer uit. Geen opladers in stopcontacten laten zitten. 1x per dag kort douchen, verwarming zo laag mogelijk (doe maar een trui aan) enz. In dat geval zou zij m.i. echt geen 200 euro p/mnd kosten.
Reacties
Wat een uiteenlopende reacties, heel fijn om al die feedback te krijgen!
Mijn dochter is absoluut nog niet zo ver dat ze op zichzelf zou kunnen wonen. Studeren is al een hele nieuwe, intensieve ervaring en dochter kan al niet zo goed tegen verandering dus daarom lijkt het ons allebei het verstandigst als ze in ieder geval het eerste jaar thuis blijft wonen. Dan kan ze wennen en zich (hopelijk) vooral richten op het studeren. Leren en studeren gaat haar gelukkig redelijk goed af en ze kan vanuit de universiteit extra begeleiding krijgen en mocht het nodig zijn, zijn er speciale (financiele en praktische) regelingen voor studenten met een beperking.
Daarnaast krijg je natuurlijk ook niet zomaar een (betaalbare) studentenkamer; het aanbod is klein en de vraag groot. Ze staat al wel ingeschreven. Ook gaat ze in ieder geval haar bachelor bij een universiteit dichtbij doen dus qua reistijd hoeft ze ook niet meteen op zichzelf wonen.
Ik vind het niet erg dat ze nog even thuis blijft wonen en dochter ook niet. Maar er gaan wel duidelijke afspraken gemaakt worden over hoe vaak en hoe lang douchen en dergelijke en ik wil wel dat ze iets gaat doen in het huishouden; ook met het oog op later op zichzelf wonen. Ze moet het toch leren en het is hier geen hotel
Misschien is het beter om het in plaats van "kostgeld" een financiele bijdrage in de kosten te noemen. Dochterlief en ik hebben nog eens om de tafel gezeten en een bedrag van 150 euro vinden we allebei redelijk en goed te doen. Dan houdt ze ruim 100 euro per maand over voor eigen besteding. Dit in ieder geval totdat ze studiefinanciering krijgt dus 1 september; daarna bekijken en berekenen we het weer.
De maanden juli en augustus krijgt ze geen tegemoetkoming scholieren meer maar ook nog geen studiefinanciering; dan betaalt ze de bijdrage van het geld van haar vader. Hoeveel ze gaat lenen van DUO naast de aanvullende beurs moeten we nog bekijken. Ik heb ergens anders een draadje gezien over lenen voor de studie en daar staat ook veel handige informatie in. 9000 euro is in onze ogen heel veel geld (ik heb zelf nog nooit zoveel gehad) maar ik besef iets beter dan dochterlief dat het ook zo op is. En aangezien ik niets kan bijdragen, nu niet en in de toekomst niet, moet er heel verstandig met dat geld worden omgegaan...
grrrr
Hele tekst geschreven en foetsie ……….
Waar het kort op neer komt:
Ouders hebben, ongeacht hun lage inkomen of vermogen van hun jong volwassen kind, onderhoudsplicht tot 21 jaar.
Wonen en eten bij je ouder(s) op 18 jarige leeftijd is een recht een geen gunst van die ouder(s).
Van diezelfde Nibud
https://www.nibud.nl/consumenten/uw-kind-wordt-18-jaar/
Onderhoudsplichtig
Als ouder blijft u onderhoudsplichtig totdat uw kind 21 jaar wordt. Dat betekent dat u er nog steeds verantwoordelijk voor bent dat uw kind onderdak, kleding, voeding, scholing en medische hulp krijgt.
Burgerlijk wetboek
Titel 17. Levensonderhoud
Afdeling 1. Algemene bepalingen
Artikel 395a
1. Ouders zijn verplicht te voorzien in de kosten van levensonderhoud en studie van hun meerderjarige kinderen die de leeftijd van een en twintig jaren niet hebben bereikt.
Lees ik het nou goed Jo
Ook verplicht de studie te betalen tot 21 jaar?
Laat dat een ietwat luie autistische puber maar niet lezen, haha 
Ach nee Jo
Waar denk je dat die aanvullende stufi voor is?
Ik ben ook niet voor kostgeld betalen voor een student, maar ik kan dat makkelijk roepen.
Je snapt toch ook wel dat als moeder amper haar eigen kosten kan voldoen, het niet logisch is om een financiele bijdrage te doen aan je kind dat verl ruimer bij kas zit.
TO: fijn dat je dochter en jij eruit gekomen zijn. Ook dit hoort bij een (financiele) opvoeding. Ze mag best leren dat het leven niet gratis is, en dat je op een gegeven moment in je eigen onderhoud moet voorzien. 18 jaar is echt geen gekke leeftijd om daar mee te beginnen.
Wat een mooi compromis!
Zo te lezen begrijpt je dochter heel goed hoe de vork in de steel zit.