Jongvolwassene en schuld
Willen jullie even met me meedenken?
Vriendin van dochter is 19 en heeft schulden, ruim 3000,-. Ze is recent (weer) uit huis gezet door moeder, en logeert nu bij een andere vriendin waar ze gelukkig voorlopig mag blijven. Ze was ontslagen bij baantje vanwege coronamaatregelen (horeca) en heeft nu weer ander werk, minimumloon. Ze werkt fulltime en verdient ong 1000,- per maand. Krijgt verder geen bijdrage van moeder en wil het gezin waar ze nu woont niet op kosten jagen en betaalt daar haar eigen eten, shampoo ed. Van wat ze overhoudt betaalt ze haar schulden af. Ze heeft een tijdje niet haar schulden kunnen afbetalen want geen werk. Dus daar zijn weer boetes bijgekomen vanwege te late betaling. Ik weet dat het enorm lastig is om ongeschoold werk te krijgen in coronatijd dus vind het knap dat het haar is gelukt.
Ik vind het dus enorm k.. dat een net 19 jarige in deze situatie zit (gedeeltelijk buiten haar schuld, gedeeltelijk begrijpelijke stomme acties van haarzelf).Nou overweeg ik om haar schulden over te nemen door de rekeningen te betalen en dus haar dat bedrag te lenen, zonder rente. En dan met een terugbetaaltermijn van bv 4 jaar, zodat ze zich kan richten op sparen, woonruimte zoeken en opstarten van haar leven.
Ik kan het bedrag sowieso voorlopig missen, en als ik het niet terugkrijg is het wel even zuur. Maar niet onoverkomelijk, anders leen ik dat bedrag niet uit. Ik ga er met haar dan geen ruzie over maken, dat is mijn risico. Of ik kan een gedeelte van de schuld betalen, dat is ook nog een optie.Doen? Waarom wel waarom niet?
Praktische dingen waar ik aan koet denken? Emotionele zaken?Wat vinden jullie?
De begeleidende rol lijkt me misschien zelfs wel zinvoller. Was er een tijd geleden ook niet zo'n tv programma met John Williams? Dubbeltje op zijn kant geloof ik dat het heet. Die mensen werden geholpen en er kwam altijd een financieel adviseur langs die samen met de klanten alle financiën doornam. Ongelooflijk als je soms zag dat mensen nog allemaal abonnementen hadden lopen en de duurste spullen in de supermarkt kochten. Daar was allemaal winst op te behalen, achteraf was het vaak helemaal niet zo gek dat ze voornamelijk op dat gebied hulp nodig hadden want die mensen verdienden vaak een prima salaris maar hadden totaal geen inzicht in hun uitgavenpatroon. (het is een tv-programma, dus ik weet niet hoeveel er is aangedikt) maar ik ken het uit mijn omgeving ook. Auto die niet gebruikt wordt, niet laten keuren, want hij staat toch in de garage...maar die moet je wél afmelden, anders krijg je alsnog een boete, daar ging het al mis. Dan dat boeteformulier kwijt raken en er een verhoging bovenop krijgen. Toen ik die zag liggen (had de eerste ook gezien, zou ze gaan betalen zei ze) ben ik bij de tweede die ik zag liggen blijven zeuren dat ze hem even zou betalen, niet straks maar nu. (ze had het geld) en na wat 'ja ik doe het zo wel, kan mijn telefoon niet vinden' heeft ze het toch gedaan omdat ik al voorzag dat er binnenkort een derde verhoging zou komen. Daarna was ze helemaal in haar nopjes van haar goede gedrag, maar het is zo'n zonde van het geld dit - 'ik schuif het van me af, dan is het er niet' - gedrag, iets wat echt afgeleerd moet worden, anders blijven er schulden boven tafel komen. Ik heb haar ook aangeraden om overal automatische incasso's op te zetten (het inkomen is niet het probleem, het chaotische gedrag/kwijtraken van rekeningen wel)
Nog even nav Jesse. Volgens mij mag je een dikke 3000 belastingvrij schenken. De hoofdsom hier is geen schenking, maar een lening. Is die lening renteloos, dan schenk je dus feitelijk de rente. Dat is een bedrag dat veel lager ligt dan die schenkingsvrijstelling. Maar kijk het even goed na.
Groeten,
Temet
Ik vind het ook mooi als je dat voor haar wil doen. Schulden worden alleen maar erger, omdat er een hele industrie is die daaraan verdient. Natuurlijk zet je alles goed op papier.
Ik zou wel even nadenken over hoe diep je in het leven van het meisje wil gaan zitten. Bijvoorbeeld:
'Ik zat nog te denken dat om vriendin bijvoorbeeld het eerste jaar vrij te houden van terugbetalen, zodat ze kan sparen en haar leven op de rit kan krijgen. En vooral woonruimte te vinden nu.'
Dat soort overwegingen zou ik niet doen. Je gaat dan letterlijk in haar beurs en dus ook in haar leven zitten. Jij vindt dat ze moet gaan sparen, bijvoorbeeld. Straks komt ze aanzetten met nieuwe schoenen. Wat dan?
Het meisje verdient nu 1000 euro per maand. Ze betaalt haar eigen levensonderhoud en hopelijk de zorgverzekering, wellicht nog wat voor vervoer (fiets kapot etc.). Laat dat aan haar, hoe ze verder ermee omgaat.
Ik zou vooral een vast bedrag per maand afspreken dat ze aan jou terugbetaalt en dat laten vastzetten, dus een automatische overboeking. Zeg 100,00 per maand. Met de afspraak dat, mocht blijken dat dat bedrag een maand niet bij jou binnenkomt, dat jij dan met haar contact opneemt om te bespreken hoe dat komt.
Op dit moment verblijft het meisje bij een andere vriendin thuis. als je mee wil denken over huisvesting etc., dan zou ik -als zij dat goed vindt- contact opnemen met de mensen bij wie ze nu verblijft. Overigens ook over jouw plan. Als jullie kunnen samenwerken op de praktische problemen (huisvesting, schulden, zorgverzekering etc., dan kan dat een sterk vangnet worden voor het meisje.
Maar als je je gaat verdiepen in: ze zou moeten gaan sparen etc., dan is het risico op conflicten heel erg hoog.
Het mooiste zou zijn als jij de schulden bij haar weghaalt, een vast bedrag afspreekt waarmee ze dat terugbetaalt, dat je alleen als het mis gaat overleg pleegt met het meisje, en dat je de verdere zorg zoveel mogelijk overlaat aan de mensen bij wie ze nu in huis is. Dan gaat het bijvoorbeeld ook over de vraag of ze zorgtoeslag aanvraagt.
Houd daarbij rekening met de mogelijkheid dat je het geld inderdaad kwijt bent: het meisje kan zomaar haar baan kwijt raken, weggaan bij waar ze nu woont, teruggaan naar moeder, of verdwijnen.
Tsjor
Ali schreef op 27-03-2021 om 08:43:Ik zat nog te denken dat om vriendin bijvoorbeeld het eerste jaar vrij te houden van terugbetalen, zodat ze kan sparen en haar leven op de rit kan krijgen. En vooral woonruimte te vinden nu
Dat zou ik niet doen. Al betaalt ze maar 100 euro per maand (dat moet toch lukken met 1000 euro inkomen en 500 euro vaste lasten), ik zou echt meteen met aflossen laten beginnen. Dan went ze vast aan het feit dat ze minder te besreden heeft per maand.
Veel gemeenten hebben goede schuldhulpverlening. Ook met budgetcoaching enzo, en kennis van alle regels. Ik zou zeker eens checken. Als alternatief denk ik dat je haar nog meer helpt met het op orde brengen van haar geldzaken, overzicht creëren en van daaruit bespreken wat jij aan schuld kunt overnemen en hoeveel en wanneer ze jou gaat afbetalen. En gelijk beginnen, niet nog een jaartje freewheelen. Kan me voorstellen dat het haar ook zelfvertrouwen geeft om dit goed op de rit te krijgen. Goed dat je dit doet!
@Tsjor: het is wat mij betreft juist nadrukkelijk niet de bedoeling dat ik me bemoei met de (financiële) keuzes die ze maakt of gaat maken. Dat sparen was meer als voorbeeld bedoeld, ik heb geen sterke mening over of ze moet sparen, of het uberhaupt kan en of ze dat wil. Daar ga ik niet over en dat wil ik ook niet. Ik was wat onduidelijk. Jouw andere alinea + zin is precies hoe ik het zie: de schuld weghalen.
Ik wil gewoon graag dat ze ruimte krijgt, praktisch en in haar hoofd, om haar leven op de rit te krijgen. Gaat vooral over ruimte krijgen. Vandaar ook dat 'respijt'jaar. Daar moet ik nog even over denken.
Nu heeft ze nog weinig vaste lasten, want woont bij ander gezin, en kan ze meer aflossen van haar salaris. Maar als ze wel eigen woonruimte vindt, wordt dat weer anders.
Ben me zeer bewust dat de kans bestaat dat ik het geld niet of maar gedeeltelijk terugkrijg. Dat risico neem ik, en daar zal geen gedoe overkomen van mijn kant. Ik beschouw het als een soort investering, waarbij ik vooral hoop dat het haar lukt.
RosaMontana, schulden zijn lang niet altijd het gevolg van slecht budgettair beleid. Ergens een misser, een vinkje verkeerd, niet alert genoeg reageren en je hebt een schuld die vervolgens alleen maar groeit door incassokosten etc.
Ik heb het gezien bij een zoon van mij. Financiën op orde. Maar plotseling kwamen er brieven van de ziektekostenverzekeraar, dat er nog een bedrag open stond. Dat bedrag was al verhoogd. Er waren eerder geen brieven over ontvangen. Navraag bij de ziektekostenverzekeraar leverde niets op: men wist niet waardoor dat kwam, maar het moest wel betaald worden. Betaald. Weer brieven, zelfde rondes nog een keer. Later bleek dat het om een bedrag van 15 euro administratiekosten ging van anderhalf jaar daarvoor! Dat heeft toen uiteindelijk 250 euro gekost. Basisprobleem: de ziektekostenverzekeraar had geen goed overzicht over wat nu wel en niet betaald was. Deze ene schuld heeft ons bijzonder veel tijd en stress gekost en we hebben het alleen maar op kunnen lossen door bij de laatste brief geen navraag meer te doen, maar opnieuw alles maar te betalen. en een andere ziektekostenverzekeraar te nemen.
Met andere woorden: schulden van jongeren hoeven niet het gevolg te zijn van slecht omgaan met geld. Het is dus echt de vraag of je in haar persoonlijke budget moet en wil duiken. Dan kom je namelijk diep in het persoonlijke leven. In eerste instantie zou de familie waar ze nu verblijft daarvoor de aangewezen persoon zijn. Ik zou dus zeker daarmee in gesprek gaan, wellicht een drie-gesprek, waarin je bespreekt wat het meisje wil, wat jij kunt doen en wat de familie waar ze nu is aankan.
Tsjor
Mochten de problemen van het meisje groter zijn dan je vooraf denkt, dus dat ze inderdaad moeilijk goede keuzes kan maken etc., dan kun je altijd nog besluiten om via de gemeente de problemen aan te pakken.
Tsjor
Heel mooi. Ik zou dat ook doen. En daarnaast ook zitten met haar. Krijgt ze alle toeslagen waar ze recht op heeft? Hoe voert ze admin? Kan ze daarin iets leren? Dus niet alleen geld geven maar ook kijken of ze dingen op orde heeft en haar daarmee helpen.
Temet schreef op 27-03-2021 om 10:25:Nog even nav Jesse. Volgens mij mag je een dikke 3000 belastingvrij schenken. De hoofdsom hier is geen schenking, maar een lening. Is die lening renteloos, dan schenk je dus feitelijk de rente. Dat is een bedrag dat veel lager ligt dan die schenkingsvrijstelling. Maar kijk het even goed na.
Groeten,
Temet
Helder, de schenking is de rente. Dan zou ze in principe ieder jaar van de lening een schenking krijgen van de rente. Dat bedrag zit echt ruim onder de 3000,-.
'Dus niet alleen geld geven maar ook kijken of ze dingen op orde heeft en haar daarmee helpen'
Ik blijf toch even waarschuwen: welke 'orde' telt dan? Jouw orde of die van het meisje? Let op: als je zo te werk gaat kan die lening een bron van frustratie en conflicten worden. Ze hoeft maar een keer aan te komen zetten met gestylde nagels bijvoorbeeld.
Wij hebben onze pleegdochter geld meegegeven toen ze terug ging naar haar land van herkomst. Dat was het geld wat we voor haar gespaard hadden. Ze was zwanger, dus wij dachten dat ze dat goed kon gebruiken. Ze heeft het gebruikt om haar haren in te laten vlechten (duur kapsel). Wij hebben de babyspullen opgestuurd naar de mensen bij wie ze opgevangen werd. Die heeft ze laten staan, niet naar omgekeken. En de mensen bij wie ze opgevangen werd hebben haar toch op een gegeven moment weer uit huis gezet, omdat ze de hele dag niets deed, en de koelkast steeds leeg was. Uiteindelijk leeft ze nu toch wel haar eigen leven, een paar kinderen erbij, wel werk en veel geloof. Ze heeft haar leven 'op de rit', maar het is een andere rit dan ik voor haar had kunnen bedenken.
Daarmee wil ik aangeven dat wat ik/wij 'op orde hebben' vinden niet altijd de orde van het meisje hoeft te zijn.
Kijk goed uit hoe diep je daarin wil duiken. Bovendien heeft ze nog een familie bij wie ze nu woont. Die zit veel dichter op haar dagelijkse leven dan Ali.
Aan Ali: ga niet meer goede bedoelingen achter je mogelijke bijdrage plakken dan wat in de basis al de beste bedoeling is: zorgen dat ze op dit moment niet verder in de schulden terecht komt door oplopende incasso-kosten etc. Dat is iets voor dit moment, nu: je kent de toekomst niet en je moet ook geen verantwoordelijkheid nemen voor mogelijke problemen in de toekomst. Het is zinvol en het is beperkt tot wat jij nu aankunt.
Dus voordat je dit gaat doen zou ik je een afslankdieet willen voorschrijven: laat de ballast van alle goede bedoelingen vallen, tot datgene wat je nu echt kunt overzien en aankunt. Die beperking is geen zwakte, maar een kracht.
Tsjor
Ik zou wel willen weten wat de oorzaak is, want - zoals hierboven ook gezegd - het kan komen door een 'foutje' wat door opstapeling voor een grote schuld heeft gezorgd, maar het kan ook komen doordat ze gewoon geen zicht heeft op haar financiën en niet weet hoe ze daar mee om moet gaan. In dat geval help je haar niet door haar die lening te geven. In tegendeel zelfs.
En daarvoor hoef je niet zelf in haar financiën te duiken (kan wel), maar ik zou het wel uitgezocht willen hebben voor ik haar die lening zou verstrekken.
Er zijn ook mensen (en ik wil dus niet zeggen dat dat voor dit meisje geldt), dat ze 'recht hebben' op bepaalde dingen ook al hebben ze het geld er niet voor. Dus een nieuwe iPhone of een duur telefoonabonnement, ook uit eten kunnen, merkkleding. Eigenlijk alles wat niet noodzakelijk is zeg maar.
Je boodschap is duidelijk Tsjor, en ik ben het met je eens: ik wil geen persoonlijke inmenging van mijzelf in haar leven, in haar keuzes ed. Wat ik voor nu wil is de acute druk en stress weghalen en haar ruimte geven om haar leven naar eigen inzicht op de rit te krijgen. Hoe dat leven eruit ziet is aan haar.
Heb zelf kinderen in die leeftijd en zij maken ook eigen (en impulsieve) keuzes. Ik vind dat er ruimte moet zijn om 'verkeerde' of onhandige keuzes te maken, zeker op die leeftijd, zonder dat je daar direct voor jaren aan vastzit. Ik snap ook heel goed het korte termijndenken van jongeren, nu die nagels, dat dure haar, de tattoo of whatever. Ik heb daar serieus geen oordeel over (heb zelf ook geen vlekkeloze jeugd gehad). Dat gebeurt gewoon.
Daarom bekijk ik het ook zakelijk, en wil niet gaan micromanagen. Vind ik ook niet zo interessant 
Jesse_1 schreef op 27-03-2021 om 11:43:Ik zou wel willen weten wat de oorzaak is, want - zoals hierboven ook gezegd - het kan komen door een 'foutje' wat door opstapeling voor een grote schuld heeft gezorgd, maar het kan ook komen doordat ze gewoon geen zicht heeft op haar financiën en niet weet hoe ze daar mee om moet gaan. In dat geval help je haar niet door haar die lening te geven. In tegendeel zelfs.
En daarvoor hoef je niet zelf in haar financiën te duiken (kan wel), maar ik zou het wel uitgezocht willen hebben voor ik haar die lening zou verstrekken.
Er zijn ook mensen (en ik wil dus niet zeggen dat dat voor dit meisje geldt), dat ze 'recht hebben' op bepaalde dingen ook al hebben ze het geld er niet voor. Dus een nieuwe iPhone of een duur telefoonabonnement, ook uit eten kunnen, merkkleding. Eigenlijk alles wat niet noodzakelijk is zeg maar.
Ik kan me wel voorstellen dat ik haar een voorbeeld begroting geef (als ze dat wil!), zonder haar directe inkomsten en uitgaven te kennen of in te vullen.
Dus inkomsten salaris en toeslagen waar ze recht op heeft en vaste lasten, die ik wel kan bedenken bij een 19-jarige, zoals zorgverzekering en telefoonabo.
Dus weer zonder het persoonlijke. Ik wil haar niet 'financieel' opvoeden wat betreft keuzes maken (tattoo, merkkleding, etc) want daar ben ik niet de juiste persoon voor.
Vooral: ga eerst praten met de mensen waar ze nu woont. Ook als je die lening aangaat, voor hetzelfde geld gaat dat verhaal een eigen leven leiden.
En nog maar eens de waarschuwing: pas op. 'Ik kan me wel voorstellen dat ik haar een voorbeeld begroting geef (als ze dat wil!), zonder haar directe inkomsten en uitgaven te kennen of in te vullen.' Met zo'n gebaar geef je aan dat ze een probleem zou hebben met de begroting (hulp is vaak het opdringen van problemen) en je gaat dan toch richting micro-management.
Je moet nog meer afvallen.
Tsjor