Jongvolwassene en schuld
Willen jullie even met me meedenken?
Vriendin van dochter is 19 en heeft schulden, ruim 3000,-. Ze is recent (weer) uit huis gezet door moeder, en logeert nu bij een andere vriendin waar ze gelukkig voorlopig mag blijven. Ze was ontslagen bij baantje vanwege coronamaatregelen (horeca) en heeft nu weer ander werk, minimumloon. Ze werkt fulltime en verdient ong 1000,- per maand. Krijgt verder geen bijdrage van moeder en wil het gezin waar ze nu woont niet op kosten jagen en betaalt daar haar eigen eten, shampoo ed. Van wat ze overhoudt betaalt ze haar schulden af. Ze heeft een tijdje niet haar schulden kunnen afbetalen want geen werk. Dus daar zijn weer boetes bijgekomen vanwege te late betaling. Ik weet dat het enorm lastig is om ongeschoold werk te krijgen in coronatijd dus vind het knap dat het haar is gelukt.
Ik vind het dus enorm k.. dat een net 19 jarige in deze situatie zit (gedeeltelijk buiten haar schuld, gedeeltelijk begrijpelijke stomme acties van haarzelf).Nou overweeg ik om haar schulden over te nemen door de rekeningen te betalen en dus haar dat bedrag te lenen, zonder rente. En dan met een terugbetaaltermijn van bv 4 jaar, zodat ze zich kan richten op sparen, woonruimte zoeken en opstarten van haar leven.
Ik kan het bedrag sowieso voorlopig missen, en als ik het niet terugkrijg is het wel even zuur. Maar niet onoverkomelijk, anders leen ik dat bedrag niet uit. Ik ga er met haar dan geen ruzie over maken, dat is mijn risico. Of ik kan een gedeelte van de schuld betalen, dat is ook nog een optie.Doen? Waarom wel waarom niet?
Praktische dingen waar ik aan koet denken? Emotionele zaken?Wat vinden jullie?
Als je het idee hebt dat deze jongedame zich niet weer in de nesten zal werken lijkt me er niets tegen. Je kan haar er een grote dienst mee bewijzen. Ik zou wel alles goed op papier zetten: hoeveel je uitleent, terugbetalingstermijn, het feit dat je geen rente in rekening brengt.
Ik vind het wel een mooi plan eigenlijk.
Groeten,
Temet
Als je een deel betaalt zou ik zoveel mogelijk kleinere schulden voldoen. Dus beter 4 kleintjes dan 1 grote. Dan wordt het voor haar overzichtelijker.
Groeten,
Temet
Kijk ook even met haar naar schuldhulpverlening bij de gemeente. Misschien kan er wel wat worden kwijtgescholden.
Temet schreef op 26-03-2021 om 20:41:Als je een deel betaalt zou ik zoveel mogelijk kleinere schulden voldoen. Dus beter 4 kleintjes dan 1 grote. Dan wordt het voor haar overzichtelijker.
Groeten,
Temet
Goeie, voelt daardoor ook rustiger voor haar, kan ik me voorstellen
RosaMontana schreef op 26-03-2021 om 20:41:Kijk ook even met haar naar schuldhulpverlening bij de gemeente. Misschien kan er wel wat worden kwijtgescholden.
Daar zou ik dan met haar helemaal moeten induiken. Ze staat wel nog ingeschreven bij haar moeder. Ik huiver een beetje bij de bureaucratische rompslomp hiervan, maar misschien is dat onterecht? Het leek me juist wel zo’n opluchting voor haar dat ze even van het gedoe af is, zonder veel voorwaarden.
Als je er zelf met haar uit kunt komen zou ik de instanties er buiten laten.
Wel eea vastleggen in een soort schriftelijke overeenkomst. Zo krijgt het toch wat gewicht. Het is voor het eerst, ze is nog jong, geef haar de kans er zonder al teveel bureaucratische romslomp er met jou uit te komen.
Mm.. mooi plan, maar het klinkt alsof er meer met het meisje is dan 'alleen' zo veel schuld. Waar komt die schuld vandaan (bv een gokverslaving is niet zo maar weg!). En een erg groot bedrag voor iemand die pas een jaar meerderjarig is! En waarom zo'n ruzie met de eigen moeder..? En waar is de vader in dit verhaal, die meer de aangewezen persoon zou zijn om dit voor/met haar op te lossen?
Kortom, ik zou me nog eens op mijn hoofd krabben, hoe zeker je de kans acht dat je je geld terug ziet. Je zou trouwens ook nog praktisch kunnen ondersteunen; neem haar zelf (gratis) in huis.
Paasei, ieder zijn meug, maar een jongvolwassene financieel een steuntje in de rug geven lijkt me stukken minder belastend dan haar in huis nemen.
Groeten,
Temet
Nav Emma, die schriftelijke overeenkomst heeft een aantal effecten. Het laat haar zien dat het serieus is. Het geeft jou de mogelijkheid het geld na die 4 jaar op te eisen als je dat toch zou willen. En je weet maar niet of op enig moment moet worden aangetoond dat er sprake is van een lening (bijv als ze bijstand aanvraagt, ooit).
o ja, vergeet zo'n overeenkomst niet te dagtekenen.
Groeten,
Temet
Schenkingsvrijstelling; let op dat je (dit jaar) maximaal € 3.244 belastingvrij renteloos mag verstrekken. [Omdat je het over ruim € 3.000 hebt]
Ik zou de lening en de betalingen inderdaad goed vastleggen. Al is het maar om te voorkomen dat het tussen jouw dochter en die vriendin tot problemen leidt. Want wat doet het met de vriendschap als de vriendin niet betaalt? Of alsnog nieuwe schulden maakt? Wat vindt je dochter ervan als jij die vriendin zou helpen?
Dank voor jullie reacties. Het sterkt me wel in de overweging om de schuld over te nemen. Alles goed vastleggen had ik ook al bedacht, om er ‘gewoon’ een zakelijke deal van te maken.
Goeie, om over de relatie met dochter-vriendin nog te denken. Ik wil dan mijn dochter er daarna buiten houden, dus de deal is tussen vriendin en mij.
Ik zat nog te denken dat om vriendin bijvoorbeeld het eerste jaar vrij te houden van terugbetalen, zodat ze kan sparen en haar leven op de rit kan krijgen. En vooral woonruimte te vinden nu.
Voor zover ik weet speelt er geen verslaving. Van haar thuissituatie weet ik de details niet, en die hoef ik ook niet te weten. Het loopt daar wat stroef, en dat zal wellicht met beide kanten en karakters en omstandigheden te maken hebben. Ze spreekt haar moeder elkaar wel gewoon, en als ze niet bij elkaar in huis wonen is hun relatie beter.
Als ze nieuwe schulden maakt, dan is het natuurlijk heel jammer, vooral voor haar. Maar dat doet niks af aan deze deal. Ik heb niet de intentie om me met haar keuzes te bemoeien of daar iets van te vinden. het heeft meer te maken met haar een kans geven om iets op te bouwen, in de lastige situatie én in coronatijd.
Ik weet niet precies waar ze de schulden heeft, ze zei iets over een boete OV (zwartrijden omdat ze geen geld had om ergens te komen) En over de zorgverzekering. Die laatste wil ik sowieso regelen, en met haar checken of ze wel zorgtoeslag krijgt.
Ik denk dat een schuld best snel oploopt, met een aantal maanden zonder inkomsten en met wat lopende vaste lasten zoals telefoonabo, boetes voor te laat betaalde rekeningen.
Ze vertelde dat ze wel 40 sollicitaties per week de deur uitdeed, en er zelden iets op terughoorde. Dat herken ik van mijn dochter, die wat anders wilde dan de supermarkt. Dat is gewoon niet gelukt: horeca dicht, winkels dicht en al die mensen zoeken ook nieuw werk. En ze woont in een vrij kleine provinciestad, dat helpt ook niet in het aanbod banen (of woonruimte).
Laat haar met de schuldeisers contact opnemen. Vaak zijn boetes en incassokosten te voorkomen door al voor dat de betalingstermijn verstreken is een regeling af te spreken, bijvoorbeeld gespreide betaling.
Ik vind het heel mooi dat je dit wil doen. Je geeft ook een mooi voorbeeld aan je eigen kinderen; anderen vooruit helpen ook als ze zelf eens niet de beste keuze hebben gemaakt. En het geeft vriendin het gevoel dat er iemand vertrouwen heeft dat ze dit op kan lossen.
Het klinkt wel alsof je weinig weet over de schulden, het ontstaan ervan en haar situatie.Misschien zit ik ernaast, maar ik hoor veel ‘ik denk’, ‘ze zei’, in je verhaal. Om haar echt vooruit te kunnen helpen, lijkt het mij goed om wel iets meer inzicht te hebben in hoe de schuld is ontstaan. Ook hoe ze het nu wil afbetalen. En dus ook dit op papier zien, niet alleen haar woorden. Wellicht lukt het haar moeilijk om haar financiën te beheren en kan ze daar wat hulp bij gebruiken. Ik had daar op 18 jarige leeftijd ook nog hulp bij nodig van mn ouders (verzekeringen, toeslagen etc. wist niet hoe dit zat).
Mij lijkt dat de eerste stap voordat je het overnemen van de schuld aanbiedt. Maar misschien sta je hier anders in en wil je echt alleen de schuld overnemen en die begeleidende rol niet op je nemen?
Klopt hoor, dat ik weinig weet over haar schulden. Ik heb niet doorgevraagd, was niet het juiste moment. Ze werd er ook emotioneel van (slikte ze hard weg), en ik ken haar als tough cookie.
Ik wil haar zeker wel aanbieden om samen naar de financiën te kijken.
Mijn dochter ging ook de mist in met zorgverzekering en de toeslag. Had ze te weinig saldo om de zorgverzekering te betalen, omdat de zorgtoeslag ná de premiebetaling werd gestort. We hebben dat nu omgedraaid, de incasso zorgverzekering is nu een dag ná storting van de toeslag.