In dubio baan
dag allemaal,
ik ben een mama van 30 jaar en samen met mijn man hebben wij 1 zoontje van 3 jaar.
sinds 2013 ben ik werkzaam in de zorg ik werk 24 uur onregelmatig.
Mijn man werkt 60 uur of meer en ook onregelmatig. ( door heel NL) Hij heeft geen vast schema en heeft soms alle diensten in 1 week. Kortom hij werkt veel en zit daarom
Ook regelmatig in de kost. Ik vind dit prima want hij is ook hoofd verdiener.
Hierdoor ben ik wel veel alleen.
Als wij beiden werken is mijn zoontje bij oma. Ook veel savonds en snachts is hij daar vanwege onze onregelmatigheid.
Hierdoor is ons zoontje weinig thuis.
na wikken en wegen zit ik te overwegen om te stoppen in de zorg en een stap te gaan maken als huishoudelijk hulp.
Heel wat anders. Maar doordat wij zoveel werken en die onregelmatigheid is het echt bijna niet meer te doen / combineren. En is lijkt ons die keus beter om er meer voor ons zoontje te zijn.
vanwege ons werk houd het ons op dit moment ook tegen om voor een 2e kindje te gaan…..
Als ik de keus maak om als HHH te gaan werken
Kan ik mijn zoontje zelf naar psz/school brengen en ben er eind vd middag gewoon weer.
Geen weekenden geen feestdagen geen avonden en nachten meer voor mij.
Maar….. ik vind het nogal wat. Het voelt voor mij als falen ofzo om deze keus te ( moeten) maken. Ook ga ik dan een stuk minder verdienen maargoed, dat is nog niet een heel groot probleem Maar toch… wij weten dat deze keus voor ons gezin beter zou zijn en wij meer tijd hebben Voor onze zoon.
wat zouden jullie doen? Minder uren werken in de zorg is voor mij geen optie want dit lost het probleem niet op.
Iemand ervaring in de huishouding?
of iemand ervaring met het stoppen in de zorg en een andere baan en hoe is dit bevallen?
en wat zouden jullie doen in deze situatie?
excuses voor de lange tekst maar anders moeilijk uitleggen hihi…
Alvast bedankt!!!!😊
Je zou kunnen proberen om bij de GGD te gaan werken. Injecteren kun je vast wel. Ik hoorde dat ze veel personeel nodig hebben. Dan kun je later wel weer opnieuw kijken 
Ik werk als huishoudelijke hulp via een thuiszorgorganisatie en het is best zwaar. Je moet (bijna) overal bedden verschonen, stofzuigen en noem maar op. Maar het is ideaal te combineren! Ik heb elke ochtend een cliënt en 3 middagen, 22 uur in totaal. Voor mij is dit genoeg. Ik lunch elke dag thuis en kan dan de hond uitlaten.
Maar overleg eens op je werk wat ze voor je kunnen betekenen? Hebben jullie ook een huishoudelijke tak? Misschien dat je daar (tijdelijk) naar toe kunt?
Ik luisterde deze podcast, misschien heb je er wat aan 
https://podcasts.apple.com/nl/podcast/ik-ken-iemand-die/id1230027724?i=1000542228509
Leene schreef op 18-11-2021 om 17:04:
[..]
Maar goed weet je als jij en hij tevreden zijn met de baan en de taakverdeling dan kun je tijdelijk wel in de huishouding gaan werken. Dat verdient alleen heel slecht en lijkt mij niet leuk maar goed... mensen zijn wel heel blij als je komt en je bouwt een band op met mensen. Dus als je het nu beter uitkomt?? Maar ik zou die beslissing wel met je echtgenoot nemen en hem erbij betrekken, ( ook als hij zegt dat hij alles best vindt, toch aandringen om mee te denken.)
Het ligt eraan waar je werkt, als je via een schoonmaakbedrijf gaat werken, dan verdien je inderdaad niet zoveel. Bij het poetsen in een ziekenhuis valt dat echt veel mee, maar ja, het is wel heel ander werk dan waarvoor je bent opgeleid dus wel kans dat je er spijt van krijgt.
Fourtyfour schreef op 19-11-2021 om 07:38:
Ik werk als huishoudelijke hulp via een thuiszorgorganisatie en het is best zwaar. Je moet (bijna) overal bedden verschonen, stofzuigen en noem maar op. Maar het is ideaal te combineren! Ik heb elke ochtend een cliënt en 3 middagen, 22 uur in totaal. Voor mij is dit genoeg. Ik lunch elke dag thuis en kan dan de hond uitlaten.
Maar overleg eens op je werk wat ze voor je kunnen betekenen? Hebben jullie ook een huishoudelijke tak? Misschien dat je daar (tijdelijk) naar toe kunt?
Poetsen via de Thuiszorg is inderdaad zwaarder dan wat ik doe.
Ik vraag me nu oprecht af waarom de beantwoorders zo bezig zijn met het feit dat het niet in evenwicht is qua werk en zorg? En waarom ze de echtscheidings topics moet lezen?
Bij ons is het ook altijd geweest dat ik meer zorgde en thuis was, de carrière van mijn man ging voor. Een bewuste keuze van ons tweeën. Inmiddels liggen de tropenjaren achter ons, wat betreft zorg, werk ed (al begint nu het mantelzorgen) en ben ik ook meer gaan werken en helpt man meer in huis mee. Maar als iemand me 15 jaar geleden had gezegd dat man maar minder moest gaan werken en ik de echtscheidings topics gaan lezen had ik dat ook niet kunnen waarderen. Ieder gezin maakt andere keuzes en ik heb nooit spijt gehad van mijn (onze) keuze.
Fourtyfour schreef op 20-11-2021 om 13:04:
Ik vraag me nu oprecht af waarom de beantwoorders zo bezig zijn met het feit dat het niet in evenwicht is qua werk en zorg? En waarom ze de echtscheidings topics moet lezen?
Bij ons is het ook altijd geweest dat ik meer zorgde en thuis was, de carrière van mijn man ging voor. Een bewuste keuze van ons tweeën. Inmiddels liggen de tropenjaren achter ons, wat betreft zorg, werk ed (al begint nu het mantelzorgen) en ben ik ook meer gaan werken en helpt man meer in huis mee. Maar als iemand me 15 jaar geleden had gezegd dat man maar minder moest gaan werken en ik de echtscheidings topics gaan lezen had ik dat ook niet kunnen waarderen. Ieder gezin maakt andere keuzes en ik heb nooit spijt gehad van mijn (onze) keuze.
Bij ons was mijn man bereid om andere diensten te draaien (wel fulltime blijven werken) zodat ik dezelfde diensten kon blijven houden als eerst. Was zeker een mooie oplossing geweest maar dan hadden we doordeweeks meer langs elkaar geleefd, de een net thuis en de ander weg en dat leek me niet fijn. Maar uiteraard waardeerde ik wel het aanbod. Ben zelf van fulltime naar parttime gegaan en naderhand heb ik de uren weer opgebouwd.
Fourtyfour schreef op 20-11-2021 om 13:04:
Ik vraag me nu oprecht af waarom de beantwoorders zo bezig zijn met het feit dat het niet in evenwicht is qua werk en zorg? En waarom ze de echtscheidings topics moet lezen?
Bij ons is het ook altijd geweest dat ik meer zorgde en thuis was, de carrière van mijn man ging voor. Een bewuste keuze van ons tweeën. Inmiddels liggen de tropenjaren achter ons, wat betreft zorg, werk ed (al begint nu het mantelzorgen) en ben ik ook meer gaan werken en helpt man meer in huis mee. Maar als iemand me 15 jaar geleden had gezegd dat man maar minder moest gaan werken en ik de echtscheidings topics gaan lezen had ik dat ook niet kunnen waarderen. Ieder gezin maakt andere keuzes en ik heb nooit spijt gehad van mijn (onze) keuze.
Dat noemen ze emancipatie tegenwoordig en vrijheid van de vrouw; anderen vrouwen die je vertellen dat je moet werken en hoe je je gezinsleven in moet delen. Heel bevrijdend..
ik vind de reacties anders heel begrijpelijk. Het is toch ontzettend krom in dit gezin dat man 60 uur werkt en vrouw 24 uur. Als man 40 uur werkt, dan is ie al 20 uur in de week meer thuis. En hoeft zij hooguit nog 4 uur minder te werken evt. Maargoed. Zou mijn keuze ook nooit zijn om minder dan 32 uur te werken. Ook wanneer het uit gaat wil ik niet op een houtje hoeven bijten.
Junio schreef op 20-11-2021 om 13:53:
[..]
Dat noemen ze emancipatie tegenwoordig en vrijheid van de vrouw; anderen vrouwen die je vertellen dat je moet werken en hoe je je gezinsleven in moet delen. Heel bevrijdend..
Ze vraagt advies. En dat krijgt ze.
en je leest genoeg tussen de regels dat ze zelf ook ene zekere mate van discrepantie voelt.
gr Angela
Angela1967 schreef op 20-11-2021 om 14:48:
en je leest genoeg tussen de regels dat ze zelf ook ene zekere mate van discrepantie voelt.
gr Angela
Ik denk dat iedereen er uit pikt waar zijn of haar gevoeligheid ligt. Ik lees namelijk ‘voor mij voelt dit als falen’ als belangrijkste reden om het niet te doen. Zo voelde dat voor mij ook, omdat je als vrouw tegenwoordig ‘hoort’ te werken om mee te doen. Alle reacties die volgen bevestigen dit.
Junio schreef op 20-11-2021 om 15:13:
[..]
Ik denk dat iedereen er uit pikt waar zijn of haar gevoeligheid ligt. Ik lees namelijk ‘voor mij voelt dit als falen’ als belangrijkste reden om het niet te doen. Zo voelde dat voor mij ook, omdat je als vrouw tegenwoordig ‘hoort’ te werken om mee te doen. Alle reacties die volgen bevestigen dit.
Maar als iets voelt als falen, dan geeft het dus aan dat je het belangrijk vindt en het liever ziet slagen.
Dan kun je twee dingen doen: denken dat het jouw eigen wens is om te slagen en voor je doel gaan óf denken dat het dwang van buitenwereld is (zeker als je man ook nog eens niet geemancipeerd is) en dat het dus normaal is dat je faalt.
Om dat tweede te voorkomen zul je moeten inzetten op het eerste. Want als je stopt zvanwege de tweede redenering, zul je nooit meer denken: ik wil dit zelf en ik ga net zo hard door met zoeken en meebewegen én vooruitgaan dat ik wel ergens kom waar ik wil zijn.
gr Angela
Lotus_ schreef op 20-11-2021 om 14:42:
[..]
Ze vraagt advies. En dat krijgt ze.
Dat klopt, prima ook. Maar wat Fourtyfour schrijft is niet zomaar.
Ze heeft wat aan advies wat bij haar past. Als zij het belangrijker vindt nu meer thuis te zijn, het niet erg vindt om haar baan nu op te zeggen en het oke vindt dat haar baan daarnaast 60u werkt dan is dat aan haar. (Ik zou dit misschien niet oke vinden, maar als zij zich als gezin hier prettig bij voelen dan moeten zij het zo inrichten).
De adviezen gaan er voornamelijk vanuit dat ze moet blijven werken.
Wil ze dat eigenlijk wel? Of heeft ze het gevoel dat dat zo hoort? Mij wordt dit niet duidelijk uit de openingspost, misschien kan TO hierover opheldering geven? Of ben je er zelf ook nog niet uit?
Angela1967 schreef op 20-11-2021 om 15:16:
[..]
Maar als iets voelt als falen, dan geeft het dus aan dat je het belangrijk vindt en het liever ziet slagen.
Dan kun je twee dingen doen: denken dat het jouw eigen wens is om te slagen en voor je doel gaan óf denken dat het dwang van buitenwereld is (zeker als je man ook nog eens niet geemancipeerd is) en dat het dus normaal is dat je faalt.
Om dat tweede te voorkomen zul je moeten inzetten op het eerste. Want als je stopt zvanwege de tweede redenering, zul je nooit meer denken: ik wil dit zelf en ik ga net zo hard door met zoeken en meebewegen én vooruitgaan dat ik wel ergens kom waar ik wil zijn.
gr Angela
Je kan ook het gevoel hebben dat je faalt, omdat een ander je dit gevoel geeft.