Frustraties werk en maatschappij
Ik ben begin de dertig en eigenlijk sinds ik ben beginnen werken (toen ik mijn masteropleiding afgerond had, een kleine 10j geleden) nooit echt gelukkig geweest met mijn werksituatie.
Ik verdien op zich niet heel slecht (hoewel ik ook geen gigantisch loon heb), mijn partner en ik hebben een eigen huisje (niet enorm maar met een tuintje, iets wat we graag wilden), en ik rij met een golfje van 15 jaar oud, niet moeders mooiste auto maar ik vind het wel prima.
Toch heb ik het gevoel dat ik heel weinig terug krijg voor de tijd die ik in mijn werk stop. Ik reken steeds aan €100/gewerkte dag, dat telt makkelijk (en klopt ongeveer wel), en als ik dan kijk hoe duur alles en wat ik voor dat geld kan kopen vraag ik mij af waar ik het allemaal voor doe. Zo sneuvelde mijn broek op het werk een aantal weken geleden, en dus had ik bijna een hele dag voor niks gewerkt. Ook als ik mijn auto vol tank (die ik eigenlijk bijna alleen gebruik om naar het werk te gaan), kost me dat een dag werken. Laatst had ik per ongeluk een paar km te hard gereden op weg naar huis, weer een dag weg...
En daar sta je dan elke dag vroeg voor op, doe je je best om je werk zo goed mogelijk te doen met de bescheiden middelen die je krijgt, sta je 's avonds in de file,... En dat terwijl de directeur duizenden keren meer verdient, zijn boetes even duur en wellicht voor het bedrijf zijn en zijn broek niet zal scheuren. En hij kan zichzelf op de borst kloppen en een bonus toekennen als het een goed jaar was, terwijl ik daar ook aan heb meegewerkt maar er nog geen bedankje voor krijg.
Ergens weet ik wel dat ik maar een gemiddeld persoon ben en daarom niet als een koning beloond kan worden, en misschien moet ik wat nederiger zijn en blij zijn dat ik gezond ben, maar het vreet toch vaak aan me. En misschien niet eens echt het financiële, maar meer het gevoel van niet vooruit te komen. Vroeger met mijn bijbaan had ik een doel waar ik voor spaarde, en meer werken bracht mij dichter bij dat doel. Toen had ik er geen problemen mee. Maar nu overleef ik maar een beetje, en als ik eens een paar maanden zuinig aan doe kan er misschien eens een nieuwe dakgoot aan ons huis of kunnen we misschien eindelijk de woonkamer schilderen, dingen die ik ooit als vanzelfsprekend zou hebben beschouwd. En ik merk dat dit heel vaak een grote invloed heeft op hoe ik mij voel, hoewel ik er waarschijnlijk weinig aan kan doen.
Ben ik de enige die hier last van heeft? Hoe gaan jullie hier mee om?
Ik zag dat ze mensen bij de wegenwacht zoeken, is dat niet iets voor jou? Lekker aan auto's sleutelen en iedereen is blij dat je ze hebt geholpen.
RosaMontana schreef op 19-04-2024 om 08:29:
Ik zag dat ze mensen bij de wegenwacht zoeken, is dat niet iets voor jou? Lekker aan auto's sleutelen en iedereen is blij dat je ze hebt geholpen.
Klinkt leuk maar het brutoloon van een wegenwachter is lager dan mijn huidig nettoloon (volgens intermediair, 2023). Gemiddeld 2300 bruto. Dan moet ik mijn huis verkopen helaas.
Ik vind dat loon trouwens echt te laag voor wat die mensen moeten kunnen.
Y123 schreef op 20-04-2024 om 08:16:
[..]
Klinkt leuk maar het brutoloon van een wegenwachter is lager dan mijn huidig nettoloon (volgens intermediair, 2023). Gemiddeld 2300 bruto. Dan moet ik mijn huis verkopen helaas.
Ik vind dat loon trouwens echt te laag voor wat die mensen moeten kunnen.
Maar ze zijn wel heel gelukkig met hun werk. Ik ken er een paar van dichtbij en die zijn idd overgestapt van en goed betaalde baan waar ze niet happy waren naar minder betaald naar wel happy en zeggen achteraf dat ze dat eerder hadden moeten doen.
En ja dat vraagt offers maar heeft ze wel de energie gegeven om weer met plezier in het leven te staan.
Y123 schreef op 20-04-2024 om 08:16:
[..]
Klinkt leuk maar het brutoloon van een wegenwachter is lager dan mijn huidig nettoloon (volgens intermediair, 2023). Gemiddeld 2300 bruto. Dan moet ik mijn huis verkopen helaas.
Ik vind dat loon trouwens echt te laag voor wat die mensen moeten kunnen.
In vacatures zeggen ze tot 3800 bruto plus onregelmatigheidstoeslag. 2300 bruto is tegenwoordig volgens mij minder dan het minimumloon.
Y123 schreef op 20-04-2024 om 08:16:
[..]
Klinkt leuk maar het brutoloon van een wegenwachter is lager dan mijn huidig nettoloon (volgens intermediair, 2023). Gemiddeld 2300 bruto. Dan moet ik mijn huis verkopen helaas.
Ik vind dat loon trouwens echt te laag voor wat die mensen moeten kunnen.
Ik zie een vacature tussen de 2200 - 3282, exclusief onkostenvergoeding, onregelmatigheidstoeslag, heel veel vrije dagen... volgens mij moet je iets meer in kansen denken dan in onmogelijkheden. Wat heb je aan een duur huis vanwaar je altijd in de file staat om ergens te komen als je elke dag ongelukkig naar je werk gaat?
Automonteur Wegenwacht Eindhoven | Werken bij ANWB
Y123 schreef op 20-04-2024 om 08:16:
[..]
Klinkt leuk maar het brutoloon van een wegenwachter is lager dan mijn huidig nettoloon (volgens intermediair, 2023). Gemiddeld 2300 bruto. Dan moet ik mijn huis verkopen helaas.
Ik vind dat loon trouwens echt te laag voor wat die mensen moeten kunnen.
Dat is het salaris van een leerling of starter. Niet wat je maximaal kunt verdienen.
MMcGonagall schreef op 20-04-2024 om 11:19:
[..]
In vacatures zeggen ze tot 3800 bruto plus onregelmatigheidstoeslag. 2300 bruto is tegenwoordig volgens mij minder dan het minimumloon.
Intermediair schrijft tussen 1700 en 3800 bruto met 2300 gemiddeld. Ik had niet verder door gelezen wat voor de verschillen zorgt maar wellicht heb je voor 3800 wel heel wat ervaring nodig.
RosaMontana schreef op 20-04-2024 om 11:21:
[..]
Ik zie een vacature tussen de 2200 - 3282, exclusief onkostenvergoeding, onregelmatigheidstoeslag, heel veel vrije dagen... volgens mij moet je iets meer in kansen denken dan in onmogelijkheden. Wat heb je aan een duur huis vanwaar je altijd in de file staat om ergens te komen als je elke dag ongelukkig naar je werk gaat?
Automonteur Wegenwacht Eindhoven | Werken bij ANWB
Je doet net alsof ik een grote villa gekocht heb die ik helemaal niet kan betalen. Maar mijn huis van 4,5 ton was ongeveer het goedkoopste wat we konden vinden zonder dat we meteen grote structurele verbouwingen moesten doen. Hadden we het beiden €1000 bruto minder gehad (bij de wegenwacht of ergens anders) dan hadden we nooit een huis kunnen kopen.
Ik kijk wel rond naar wat anders, maar mijn koophuis wil ik er niet zomaar voor opgeven, daarvoor heb ik er te lang naar gezocht.
En die file heb je met elke baan die verder is dan fietsafstand.
MMcGonagall schreef op 20-04-2024 om 11:19:
[..]
In vacatures zeggen ze tot 3800 bruto plus onregelmatigheidstoeslag. 2300 bruto is tegenwoordig volgens mij minder dan het minimumloon.
2300 bruto is inderdaad het bruto minumumloon. Onregelmatigheidstoeslag is volgens mij behoorlijk wat en ik denk dat je niet als starter hoeft te beginnen als je een technische achtergrond hebt.
TO: je klinkt als mijn vader die zo lang ik mij kan herinneren kan ontevreden was over zijn werk (en leven in het algemeen), maar liever bleef zeuren dan actie ondernam. Nu zeurt hij nog steeds en is hij inmiddels zeer vroeg oud en ontevredener dan ooit.
Doe er wat aan. Ga eens ergens solliciteren en kijk waar het schip strandt. Ook al willen ze je ergens aannemen maar is het salaris te laag, je kunt alsnog weigeren. Als je niet probeert weet je het nooit. In het uiterste geval verkoop je dat huis weer.
En die file heb je met elke baan die verder is dan fietsafstand.
Kan je niet een baan zoeken de andere kant uit?
Y123 schreef op 05-04-2024 om 06:11:
[..]
Het is ook niet puur financieel waar ik over klaag.
Het huis waar ik woon werd eind jaren 70 gebouwd door iemand van 21 die als schilder werkte en zijn 18 jarige vrouw die vanaf toen huisvrouw werd zonder inkomen en dat altijd geweest is. Mijn vriendin en ik hebben beiden een universitair diploma en een "goed" inkomen en zijn beiden de 30 voorbij en moeten voorzichtig zijn om datzelfde huis, maar in veel slechtere staat dan toen, te kunnen betalen. Dat klopt toch niet?
In de jaren zeventig waren de basisuitgaven lager. Mensen hadden geen uitgaven aan: computer, mobiel, internet, iedere tien jaar een nieuwe keuken en nieuwe meubels. Ze gingen niet naar Bali, Curacao en de Malediven, maar naar Bakkum.
1968 schreef op 20-04-2024 om 16:55:
[..]
Kan je niet een baan zoeken de andere kant uit?
Het probleem is water en geen brug, ik moet altijd rond rijden hoe dan ook. Dat is ook een deel van mijn frustratie. Toen ik begon te werken reed ik bijna elke dag op 20 minuten naar het werk, want ver is het niet. Uitzonderlijk was er eens een file. Bovendien kon ik toen nog wat schuiven met mijn werkuren waardoor ik een beetje meer buiten de spits kon rijden. Ik dacht toen dat ik een goede baan gekozen had. Na corona kwam er enorm veel verkeer bij, elke dag ongelukken, en de file lijkt nu de regel te zijn. Bovendien trekt het management de touwtjes elk jaar strakker aan want er moet elk jaar meer bespaard worden (een jaar zonder recordwinst dat kan toch niet?). Dus schuiven met de uren zit er ook niet meer echt in. Zogenaamd als het rustig is wel, maar dat is het natuurlijk nooit.
troelahoep schreef op 20-04-2024 om 16:52:
[..]
2300 bruto is inderdaad het bruto minumumloon. Onregelmatigheidstoeslag is volgens mij behoorlijk wat en ik denk dat je niet als starter hoeft te beginnen als je een technische achtergrond hebt.
TO: je klinkt als mijn vader die zo lang ik mij kan herinneren kan ontevreden was over zijn werk (en leven in het algemeen), maar liever bleef zeuren dan actie ondernam. Nu zeurt hij nog steeds en is hij inmiddels zeer vroeg oud en ontevredener dan ooit.
Doe er wat aan. Ga eens ergens solliciteren en kijk waar het schip strandt. Ook al willen ze je ergens aannemen maar is het salaris te laag, je kunt alsnog weigeren. Als je niet probeert weet je het nooit. In het uiterste geval verkoop je dat huis weer.
Iedereen hier zegt dat ik een andere baan moet vinden maar ik heb het gevoel dat het veel dieper zit dan dat. Dat er iets anders is wat ik eerst moet oplossen. Maar ik weet niet hoe of wat. Ik zou willen dat ik daar de oplossing voor vond, dan kan ik verder gaan zoeken. Nu heb ik het gevoel dat een andere baan het niet zal oplossen. Dat komt zeurderig over, maar dat is niet de bedoeling. Ik weet niet hoe ik beter kan uitleggen hoe ik me voel zodat mensen me begrijpen.
Annaniem2023 schreef op 20-04-2024 om 20:12:
[..]
In de jaren zeventig waren de basisuitgaven lager. Mensen hadden geen uitgaven aan: computer, mobiel, internet, iedere tien jaar een nieuwe keuken en nieuwe meubels. Ze gingen niet naar Bali, Curacao en de Malediven, maar naar Bakkum.
Onze meubels zijn tweedehands, die plekken die je opnoemt daar ben ik nooit geweest, mijn laptop is 10j, mijn mobiel 10j.
Als ik kijk naar de prijs van het huis dat mijn vader kocht (alleen), en naar zijn loon toen, en ik kijk even wat dat huis vandaag ongeveer waard is en ik vermenigvuldig zijn loon toen met dezelfde verhouding, dan zou ik nu ongeveer €10000 netto moeten verdienen.
Met de fiets naar je werk?
Dat diepere waar je naar je op zoek ben, zijn dat niet bepaalde levens- en zingevingsvragen en misschien ook wel maatschappij-kritische vragen. Je haalt onvoldoende betekenis uit je werk, en uit je verdere leven. Vragen moet je niet alleen stellen, maar ook (door)leven. Een goede loopbaancoach haalt dit ook bij je naar boven.
Ik zou zelf heel ongelukkig worden als een radertje ben in een bedrijf, waar ik gereduceerd wordt tot een productie-onderdeel, zonder medezeggenschap. (ook nog een idee, ga in de ondernemingsraad).
Over een heel andere boeg, ik heb nooit sterk een bewuste kinderwens gehad, maar ik ging op een gegeven moment wel iets missen, wat niet door werk kon worden opgevuld.
Misschien heb je er geen tijd voor, maar ga vrijwilligerswerk doen.
Deze week met mensen gewerkt die buiten slapen, en meerdere keren op een dag kreeg ik te horen, het enige wat belangrijk is, een eigen plek en rust.
Rust kan je alleen ontdekken door simpel weg te zijn (niet door te doen), te zijn op elke plek waar je ben, ook als radertje in een systeem wat je verafschuwt.
Ben je niet gewoon depressief?
Annaniem2023 schreef op 20-04-2024 om 20:12:
[..]
In de jaren zeventig waren de basisuitgaven lager. Mensen hadden geen uitgaven aan: computer, mobiel, internet, iedere tien jaar een nieuwe keuken en nieuwe meubels. Ze gingen niet naar Bali, Curacao en de Malediven, maar naar Bakkum.
In de jaren 70 telde het inkomen van de vrouw niet mee voor de hypotheekaanvraag. Op zeker moment vond men dat onaanvaardbaar, alsof vrouwen niet serieus een broodwinning hadden. En toen dat is veranderd konden stellen dus voortaan hogere hypotheken krijgen. Maar dat heeft ook een prijsopdrijvend effect gehad. Als je meer kunt bieden, heb je grotere kans een huis te kunnen kopen, maar worden huizen in het algemeen ook duurder.
En dat de basisuitgaven lager waren durf ik te betwijfelen. Mensen hadden geen computers en internet, maar voedsel en consumentengoederen waren duurder dan nu. Een wasmachine kostte een vermogen en vlees was niet voor iedereen dagelijks betaalbaar.
En vakantie naar Bali is geen basisuitgave naar mijn mening.
Neemt niet weg dat het best even slikken is als je baan nauwelijks genoeg oplevert om de dagelijkse kosten van te betalen. Ik ben ook na mijn studie nog een aantal jaren vrij arm geweest. De oplossing was toch om te veranderen, en niet door te gaan op het ingeslagen pad.
Y123 schreef op 21-04-2024 om 18:02:
[..]
Het probleem is water en geen brug, ik moet altijd rond rijden hoe dan ook. Dat is ook een deel van mijn frustratie. Toen ik begon te werken reed ik bijna elke dag op 20 minuten naar het werk, want ver is het niet. Uitzonderlijk was er eens een file. Bovendien kon ik toen nog wat schuiven met mijn werkuren waardoor ik een beetje meer buiten de spits kon rijden. Ik dacht toen dat ik een goede baan gekozen had. Na corona kwam er enorm veel verkeer bij, elke dag ongelukken, en de file lijkt nu de regel te zijn. Bovendien trekt het management de touwtjes elk jaar strakker aan want er moet elk jaar meer bespaard worden (een jaar zonder recordwinst dat kan toch niet?). Dus schuiven met de uren zit er ook niet meer echt in. Zogenaamd als het rustig is wel, maar dat is het natuurlijk nooit.
[..]
Iedereen hier zegt dat ik een andere baan moet vinden maar ik heb het gevoel dat het veel dieper zit dan dat. Dat er iets anders is wat ik eerst moet oplossen. Maar ik weet niet hoe of wat. Ik zou willen dat ik daar de oplossing voor vond, dan kan ik verder gaan zoeken. Nu heb ik het gevoel dat een andere baan het niet zal oplossen. Dat komt zeurderig over, maar dat is niet de bedoeling. Ik weet niet hoe ik beter kan uitleggen hoe ik me voel zodat mensen me begrijpen.
[..]
Onze meubels zijn tweedehands, die plekken die je opnoemt daar ben ik nooit geweest, mijn laptop is 10j, mijn mobiel 10j.
Als ik kijk naar de prijs van het huis dat mijn vader kocht (alleen), en naar zijn loon toen, en ik kijk even wat dat huis vandaag ongeveer waard is en ik vermenigvuldig zijn loon toen met dezelfde verhouding, dan zou ik nu ongeveer €10000 netto moeten verdienen.
Bold 1: Dat zou natuurlijk heel goed kunnen. Dan lijkt het me zaak dat je daarnaar op zoek gaat. Dat kan met een therapeut, maar ik denk net als Labyrinth dat een loopbaancoach misschien ook al een goed begin is. Ik heb zelf heel veel gehad aan een coach die o.a. NLP gebruikte, maar dat was wel voor andere problematiek. In ieder geval is het duidelijk dat je iets moet doen om verandering in je situatie te brengen. Je kunt ook online eens een drijfverentest doen. Dan krijg je hopelijk voor jezelf al wat meer helder waarvan jij 'aan' gaat, waar jij 's ochtends wel enthousiast je bed voor uitkomt.
Bold 2: Als ik dit zo lees denk ik dat je misschien wel heel blij kunt zijn met je huis, maar dat het dus eigenlijk gewoon te duur voor je/jullie is. Wij hebben er destijds bewust voor gekozen om geen top-hypotheek te nemen, omdat we ook nog wilden leven. En daar ben ik achteraf ontzettend blij mee. Daardoor kon man een heel aantal jaren geleden voor zichzelf beginnen, kan hij periodes met veel werken afwisselen met een paar weken thuis blijven, kunnen de kinderen studeren zonder studieschuld, kunnen we mooie reizen maken en staan er 2 auto's voor de deur. Allemaal dingen die we anders niet hadden kunnen doen. Een huis moet wat mij betreft wel echt een paleis zijn wil ik het ervoor over hebben dat ik verder niks kan...
Ik zou toch nog eens overwegen of echt helemaal opnieuw beginnen op een andere plek met meer betaalbare huizen en werk met (veel) minder reistijd niet een optie zou zijn. Maar ga in ieder geval eens met iemand het gesprek aan om je gevoel te onderzoeken.