Frustraties werk en maatschappij

tsjor schreef op 06-04-2024 om 15:36:

Nu zomaar vacatures bekijken heeft weinig zin denk ik, je zult overal voor jouw gevoel hetzelfde tegenkomen.
Het verbaast me niet dat je huis meer dan 3 ton kost, wel dat jullie de beslissing hebben genomen om zoveel hypotheek te nemen. Wellicht kon je niet anders, maar dan zou het vreugde moeten opleveren dat het gelukt is. Dit blijft niet 40 jaar zo, want je gaat in de loop van de tijd meer verdienen en de kosten van de hypotheek blijven, als het goed is, nagenoeg gelijk. Er komt dus meer ruimte. Alles wat je nu investeert kun je weer terugkrijgen als je de woning verkoopt. Bovendien kun je de kosten delen met je vrouw.
Wellicht kunnen jullie een andere verdeling afspreken zodat je, voor je gevoel, ook geld overhoudt om zelf te besteden, een klein beetje terrein waar jij dan de baas over bent.
Dan is er nog iets merkwaardigs, stel dat je 1 dag minder gaat werken, dan heb je minder inkomen, maar op een of andere manier lukt het heel vaak om je uitgavenpatroon daarop aan te passen.
Problemen met de organisatie, met de salarissen etc. zou je actief aan kunnen pakken met de vakbond, ze zijn al actief in jullie bedrijf.
Maar veel belangrijker is zingeving. Ik heb indertijd veel gehad aan het boek 'Loopbaanzelfsturing' van A. Hoogendijk. Daar leerde ik onderscheid te maken tussen wat belangrijk is aan werk, wat belangrijk is in het leven en waar je datgene wat voor jou belangrijk is kunt organiseren. Ik zou je adviseren om eerst te verdiepen in zoiets als loopbaanbegeleiding, dus gesprekken om helder te krijgen wat je nu echt wil (in de realiteit, dus niet als een fantastische jongensdroom van veel geld verdienen zonder iets te hoeven doen). Misschien samen met je vrouw. Jullie zijn nu samen ongelukkig met je werk, dus wellicht komen er heel nieuwe perspectieven naar boven als je hier samen serieus over gaat praten.

Tsjor

Dat klopt wat je zegt. Vacatures lijken heel erg op elkaar vind ik, en ze kunnen er in schrijven wat ze willen. Je kan eigenlijk pas weten hoe een bedrijf is als je er begint te werken.

We hadden misschien een goedkoper huis kunnen vinden maar dit had alles wat we wilden en was bovendien dicht bij een familielid waar mijn partner voor zorgt, iets wat voor haar belangrijk was. En op zich ben ik er heel blij mee. Het huis is een project maar als alles klaar is zal het prachtig zijn. Een goedkoper huis had wellicht geen tuin gehad, en ik zie dat mijn vriendin veel voldoening haalt uit de tuin, zeker nu de lente begonnen is. Dat zou ik niet willen missen.

Overigens is het nu zondagmiddag, ik merk dat ik mezelf nu veel beter voel dan begin deze week toen ik dit topic begon.

Ik zal eens bekijken wat die loopbaanbegeleiding kost. 

Poezekat schreef op 06-04-2024 om 18:53:

Mij lijkt het zinvol om erachter te komen waar je hart echt ligt qua werk. Toevallig sprak ik vandaag iemand die vroeger rechten had gestudeerd, ook in andere functies heeft gewerkt maar die nu iets totaal anders doet en daar echt veel voldoening uit haalt (met de handen werken).

Maria87 schreef op 06-04-2024 om 20:45:

[..]

Wat vind je echt heel leuk om te doen? Dat zou ik gaan doen als werk. Dan is werk geen werk meer op de manier waarop jij het omschrijft. Of wordt eigen baas, denk dat het wel bij je past.
je komt over als best wel met geld bezig te zijn, maar als je doet waar je passie ligt in plaats van waar je dit of dat verdient, dan komt geld ook en vooral voldoening.
Succes

Ik hou heel erg van alles wat met techniek te maken heeft. Dus op zich is mijn baan op mijn lijf geschreven. Maar dingen veranderen snel als er geld en politiek mee gemoeid is. 

Ik kan me momenteel niet voorstellen wat voor baan mij maandagochtend met plezier zou doen opstaan. Voor bijvoorbeeld mijn oldtimer zou ik dat wel kunnen. Ik denk dat de voornaamste reden daarvoor is dat je op je werk constant verwachtingen moet inlossen. Qua tijd, maar ook op de manier zoals de persoon boven jou het het best uitkomt (soms in het belang van het bedrijf, soms in persoonlijk belang). Voor de oldtimer zijn er verwachtingen, behalve die van mezelf.

Jonagold schreef op 06-04-2024 om 21:01:

Dus die ring van Antwerpen is wat je qua woon-werkverkeer eigenlijk altijd in de weg zit. Jullie zitten allebei niet op je plek op je werk. Jullie hebben (nog) geen kinderen. Is het dan niet een idee om ergens anders opnieuw te beginnen? Oké, dat zal een flinke puzzel worden, om een nieuw huis en allebei een andere baan te vinden. Maar je hebt op zich geen haast. Wel is de tijd nu gunstig om ander werk te vinden en ook om je huis in de buurt van Antwerpen te verkopen (ik denk dat dat allebei ook in België opgaat, dat de arbeidsmarkt goed is en dat de huizenprijzen flink stijgen). Als je een beetje weg van de grote stad gaat wonen zijn de huizenprijzen vast lager, kun je zelfs misschien winst maken op je huis.
Misschien iets met een garage, zodat je daar kan knutselen aan auto’s. Man en zoon hier hebben ook plannen in die richting gehad, ergens in het buitenland een oldtimer kopen, opknappen en met (een beetje) winst weer verkopen. Gewoon omdat ze allebei erg van auto’s houden, als hobby naast werk en studie. Maar ja, wij hebben geen huis met een garage, en man is net weer voor zichzelf begonnen, dus verhuizen zit er even niet in ivm geen hypotheek voorlopig.

Denk groot, droom groot. Het hoeft niet allemaal werkelijkheid te worden, maar misschien komen jullie er zo wel achter waar je gelukkiger van zou worden.

Op zich woon ik wel graag waar ik nu woon. Ook hele fijne buren enzo. En als de Oosterweel verbinding er eindelijk zou liggen wordt het misschien ook wel beter. Maar tot die tijd…

Ik had hier trouwens meer bijval verwacht. Ik dacht dat er meer mensen niet gelukkig zijn en tegen hun zin werken. Blijkt toch dat ik mij daar vergist heb.

MamaE schreef op 07-04-2024 om 13:08:

Oh ja, die ring van Antwerpen is wel echt drama. Daar sta je op zondagmiddag om 15 uur nog in de file.

Toch zou ik kijken naar waar je wel invloed op hebt en dingen gaan doen waar je wel voldoening uit haalt. Het leven is te kort om hele dagen te besteden aan een sleur waar je niet gelukkig van wordt.

Inderdaad, echt verschrikkelijk aangelegd en die variabele flitspalen die iedereen doen remmen zijn ook vreselijk.

Het is weekend geweest en het was goed weer. Ik heb weer een beetje kunnen klussen eindelijk. Ik voel me nu goed. Morgen weer werken, hopelijk blijft het zo.

tsjor schreef op 07-04-2024 om 19:59:

'Ik zal eens bekijken wat die loopbaanbegeleiding kost.' Het boek kost iets van 25 euro, je kunt er zelf veel mee doen. Maar het is wel prettig om het met iemand te bespreken. Misschien met je vrouw samen?

Ik heb ook wel ergernissen rond mijn werk. Daarom stop ik er binnenkort ook mee. Reizen en files waren/zijn voor mij ook een van die ergernissen. Maar ik heb wel voldoening van mijn werk in die zin dat ik het werk zinnig vind, belangrijk voor de mensen voor wie ik het doe. De basis is dus positief. Ik heb een hele wissel moeten maken in mijn leven en daar heeft het boek van Hoogendijk mij wel mee geholpen.

Tsjor

Heb net gevonden dat het ongeveer €45/u is. Ik denk dat ik eens een paar sessies ga volgen dan kan ik nog kijken.

Ik vind het heel moeilijk om me in te beelden hoe je je werk "belangrijk vindt voor de mensen voor wie je het doet". Ik kan me niet inbeelden dat ik op een dag zoveel bewondering zou hebben voor mijn leidinggevenden dat ik met plezier voor hen zou gaan werken. Knap dat het jou wel is gelukt!

Ysenda schreef op 07-04-2024 om 20:32:

ben je lid van een vakbond? Zij verzorgen ook loopbaanbegeleiding voor hun leden.

Wist ik niet maar net opgezocht. Ik kwam eerst steeds op van die "onafhankelijke coaches" uit. Ik ben inderdaad lid en het zou €45/u kosten. Ik ga dat zeker bekijken.

Pief schreef op 07-04-2024 om 20:59:

Ik was ook niet altijd blij met al mijn werk hoor. Maar je moet wel stappen zetten om iets te vinden dat beter bij je past. Alle vacatureteksten lijken op elkaar als je naar dezelfde soort functies kijkt. Kijk eens naar heel wat anders. En een loopbaantraject is sowieso een goed idee.

Ik bedoelde eerder dat vacatures altijd heel cryptisch en verbloemend geschreven zijn.

Die van de bijbaan die ik had toen ik nog studeerde was de volgende:

"Je assisteert de hoofdproductieleider bij zijn taken. Je bent verantwoordelijk voor een correcte afwerking van de producten en verzekert de kwaliteit naar onze klanten".

Wat het in werkelijkheid wilde zeggen:

"Je staat aan een lopende band waar elke 2-3 seconden een 7 kg zware doos uit rolt. Deze stapel je op een pallet. Als er meer dan drie kapotte dozen achter elkaar uit de machine komen druk je op een belletje."

Overigens heb ik die baan wel 5 jaar gedaan zonder dat ik dat echt erg vond. Ik moest als student geen belastingen betalen op mijn loon en verdiende elke maand ongeveer even veel als nu, en ik werkte enkel in het weekend dus had de hele week altijd voor mezelf.

Evaluna schreef op 07-04-2024 om 22:20:

Fijn dat je het weer wat zonniger ziet.

Ik ben ook regelmatig wel klaar met mijn werk. Op het moment fysieke klachten door mijn werkzaamheden. Het is dan wel nuttig en zinnig, maar het levert me verder maar weinig op.

Klopt gisteren voelde ik mij goed, vannacht slecht geslapen, verkouden en last van mijn nek. Maar nog redelijk positief ingesteld, we gaan kijken wat de dag brengt.

Bedankt iedereen.

Pief schreef op 08-04-2024 om 07:53:

"Ik vind het heel moeilijk om me in te beelden hoe je je werk "belangrijk vindt voor de mensen voor wie je het doet". Ik kan me niet inbeelden dat ik op een dag zoveel bewondering zou hebben voor mijn leidinggevenden dat ik met plezier voor hen zou gaan werken. Knap dat het jou wel is gelukt!"

De mensen voor wie je het doet, dat zijn niet je leidinggevenden, maar de mensen waarvoor je een oplossing biedt. In de zorg zijn dat je patiënten, in het onderwijs je leerlingen en in jouw geval de afnemers of eindklanten. Als je het gevoel hebt dat je het leven van mensen beter maakt, geeft dat voldoening. Zonder dat zou ik niet kunnen werken.

Misschien is het probleem dat je als technisch persoon een beetje de "pineut" bent? Als je voor een patiënt zorgt en die patiënt is daar blij mee dan zal die dat direct tegen jou vertellen.

Als mijn bedrijf een tevreden klant heeft dan is er een verkoper of manager die met die klant eens gezellig gaat eten. Enkel als een klant heel ontevreden is dan wordt die doorverbonden met mij om uit te leggen waarom ons product niet doet wat de klant wenst. Ik zie dus amper waarvoor ik werk, en als ik het al zie is het enkel de negatieve kant. Ik moet gewoon x volle vrachtwagens halen (en als het even kan nog meer) en weet soms niet eens waar die naartoe rijden. Dat gevoel dat ik het leven van mensen beter maak (behalve de portemonnee van mijn managers dan) heb ik totaal niet.

libelletje75 schreef op 08-04-2024 om 08:39:

hoi Y123

Bij jou krijg ik nu meer het gevoel dat je aan het vegeteren bent. Ga léven, zoek je passies.... en zoek je geluk zeker niet in bezit. Wij (eind veertig) hebben ook twee keer bezit gehad (tussenwoning en vrijstaand huis (opknapper)), maar daar werd ik niet perse gelukkiger van.

Wij hebben dus eerst gekeken waar we willen wonen en daar een baan gezocht. Hebben nu een heel leuk sociaal leven, veel vrije tijd, heb een nieuwe hobby waar ik heel mijn zaligheid in kwijt kan en gaan regelmatig op vakantie en hebben een volwassen dochter met wie het ook helemaal prima gaat. Dát maakt mij gelukkig.

Wat betreft zingeving. Je hele leven voor een hoop stenen werken heb ik altijd al onzinnig gevonden, maar ieder zijn keus.

Wat de plek waar ik woon betreft: ik woon er heel graag, mijn partner ook. Wat ik vooral mis door de vele uren (gisteren gemiddeld 22 km/u gehaald op de snelweg, zucht) is het kunnen genieten van die hoop stenen. Ik vind het dan ook moeilijk om het huis waar we zo lang naar hebben gezocht en het allebei naar ons zin hebben weg te doen enkel om sneller bij het werk te zijn (niet per se dichter, gewoon een betere verbinding dan vooral).

Met de bijbaantjes die ik had, overigens ook vaak lange dagen, wist ik soort van dat het even pijn was en daarna ging ik de vruchten er van plukken. Even een paar weken in de zomer verstand op nul en daarna had ik terug geld om naar de kroeg te gaan voor een hele tijd. Nu heb ik het gevoel dat ik voor de rest van mijn leven ga moeten doorbijten en dat die vruchten niet meer komen achteraf.

Labyrinth schreef op 08-04-2024 om 09:18:

[..]

Je gaat geen werk vinden waar de leidinggevende zo leuk zijn dat je voor hen werken zoveel plezier geeft. Vergeet die leidinggevenden. Zoek werk waar de werkzaamheden die je op een dag doet bij je passen, die je leuk vindt om te doen. Als je ook nog achter het doel/impact van het bedrijf kan staan versterkt dat je werkplezier. Als de cultuur dan ook nog niet hierarchisch is (is misschien lastig in een technische omgeving)....

Wat hierboven ook al geschreven staat, haal niet je zingeving uit werk (alleen), zie het leven niet als een rechte lijn waar je wat doelen moet behalen (school afmaken- werk-huis-auto-gezin-promotie-promotie--pensioen-..), waar de betekenis in ligt besloten. De zin ligt in elk moment besloten. Dat rijtje wat ons wordt voorgehouden, zijn meer referentiepunten, maar het heden kan ons alleen voldoening geven. Zoals je gisteren toen je genoot van de zon, bemerkte.

Ik ga nadenken hoe ik dat kan doen. Dat hiërarchische wat je noemt is inderdaad iets wat in mijn hoofd bij elk bedrijf zo is. Je hebt een directeur en daaronder managers en daaronder de mensen die de "echte" activiteit van het bedrijf doen. Ik kan me niet inbeelden dat er bedrijven zijn waar het niet zo is maar misschien moet ik me daar in verdiepen. 

Jonagold schreef op 08-04-2024 om 09:48:

De mensen waar ik voor werk, dat zijn niet mijn leidinggevende(n), maar onze bewoners, de vrijwilligers, mijn collega's. En ja, mijn leidinggevende is ook iemand waar ik het heel erg goed mee kan vinden. Dat moet wel, omdat we nogal intensief samenwerken. Maar dat laatste is niet het enige waarom ik mijn werk leuk vind.

Ik ben de spin in het web, ik zorg dat voor mijn bestuurder, maar ook voor heel veel andere collega's, het werk net even soepeler loopt, ik denk met ze mee, ik hoor hun verhalen aan, probeer oplossingen te bedenken voor problemen. En ik doe tussendoor ook wat voor/met bewoners. Een praatje op de gang, even helpen met eten, samen genieten van het mooie weer in de tuin, kijken bij de kuikentjes die we momenteel hier in huis hebben. Dat zijn de waardevolle momenten, dat is waar ik het voor doe.

En naast mijn werk dus het vrijwilligerswerk. Gezellig achter de bar in het theater, zorgen dat het avondje uit van de bezoekers nog net wat gezelliger en leuker wordt door een gezellig praatje en een grapje. Met de meneer waar ik mentor van ben onderzoek ik wat hij leuk vindt om te doen, want hij is alleen en heeft eigenlijk alleen zijn werk. Dus ik neem iedere keer dat ik hem bezoek een ander spelletje mee, en ik doe suggesties voor hobby's. Zodat hij een leuker en fijner leven krijgt.

Dat is wat mij energie geeft. En daarnaast krijg ik energie van mijn gezin. Dit weekend heerlijk van het mooie weer genoten, lekker gewandeld met de hond, maar ook hard gewerkt in de tuin en 2 uur gesport. Ik realiseer me dat ik een heel goed leven heb, en daar geniet ik heel erg van.

Ik hoop dat je met die loopbaancoach jouw geluk in het leven een beetje meer kunt vinden.

Als ik al die dingen lees die je doet dan begrijp ik vooral niet waar je de tijd haalt. Dat weekend wat je zegt; dat is bij mij om met mijn gewone huishoudelijke taken, naar de supermarkt gaan, een beetje slaap inhalen (ik sta in het weekend meestal pas om 8u op), en dan van die typische dingen als administratie of een winkel/loketbezoek dat door de week niet kon. Een kort rondje wandelen kan wel maar dat is het dan ook wel een beetje.

Het lijkt me ook alsof jouw baan veel minder op tijd gefocust is. De verpleegster die mijn opa de laatste jaren kwam verzorgen die moest precies opschrijven wat ze steeds deed en hoe lang dat duurde. 5 minuten wassen 5 minuten aankleden, zoveel ml zeep gebruikt, zoveel... zodat haar manager kon kijken hoe het sneller en goedkoper kon. Dat lijkt bij jou niet zo te zijn?

Ook het meedenken, ik lijk dat niet echt te kunnen. De lijnen zijn steeds toch al gezet. Ik was laatst in de auto wat willekeurige muziek aan het beluisteren toen ik bij een oud liedje van Dropkick Murphys uitkwam, getiteld "Worker's song". De volgende strofe vond ik heel herkenbaar:

"In the factories and mills, in the shipyards and mines
We've often been told to keep up with the times
For our skills are not needed, they've streamlined the job
And with sliderule and stopwatch our pride they have robbed"

Iets anders wat ik nog wil vertellen: ik had laatst in mijn hand gesneden en toen de bedrijfsarts dat aan het hechten was heb ik er met hem over gepraat. Hij zei dat, zeker door de weinige mooie dagen afgelopen winter en het feit dat ik in het donker vertrek en thuis kom en dus eigenlijk nooit daglicht zie, dat mijn sombere stemming ook aan een vitamine D tekort kon liggen. Op zijn advies neem ik dat nu bij en het lijkt ook wel iets beter met me te gaan nu.