Financiën en salaris delen met kinderen?

Is echt niet zo gek, Barveaux

"Je weet nog niet eens wat je kwijt bent aan je hypotheek en vaste lasten? Je weet niet wat je laatste vakantie heeft gekost? Je kijkt dus ook nooit eens een bankafschrift in of je kijkt nooit eens op internetbankieren? Je weet wel dat je spaargeld elk jaar meer wordt dus je kijkt er wel eens op."

Zo raar is het niet als je goed verdient. Zeker als de inkomsten behoorlijk meer zijn dan de uitgaven. Het is dan niet belangrijk. Als je om wat voor reden dan ook het exacte hypotheekbedrag moet weten dan kan je het altijd opzoeken. Maar als je zoveel verdient dan maakt het niets uit. Het wordt toch automatisch afgetrokken en je hebt genoeg over.

Anders ligt het als je heel moeilijk kan rondkomen. Dan telt elke cent en je weet dan exact wat de bedragen zijn van de posten die je moet betalen... en zo zijn er ook mensen die elke keer alles paraat willen hebben door elke week of maand een overzicht te maken. Zij moeten alles onder controle hebben.

En wat mijn kinderen betreft: zij weten globaal wat er binnen komt en er uitgaat. Ja, ze hebben mijn salaris wel eens gezien bij het telebankieren en dat hebben ze voor kennisgeving aangenomen. Zeker nadat ik hen verteld heb wat er allemaal af gaat... en sinds ze zelf hun geld bij elkaar sprokkelen met hun bijbanen weten ze ook dat geld iets is wat je maar één keer uit kan geven en dat het vaak meer lijkt dan het is.

idd

Onze hypotheek bestaat ook uit meerdere componenten en daarnaast ook nog een overlijdensrisicoverzekering. Verder krijg je natuurlijk hypotheekrenteaftrek terug. Ik zou het netto bedrag ook niet exact kunnen noemen. Dat is ook lastig aangezien wij variabele rente betalen, dus het bedrag kan elke maand anders zijn. Als je elke maand hetzelfde bedrag aan huur betaalt ligt dat heel anders.

Wat ik kwijt ben aan G/W/L? Geen idee en ook niet heel belangrijk zolang het me geen moeite kost om te betalen. Sommigen vinden het een kunst om daarop te besparen, mij interesseert dat niet. Ik weet zelfs niet was ons netto inkomen is, erg he?

niet met je eens

het is ook een uitspraak die ik zelf regelmatig gebruik. Ik spaar 30% van mijn inkomen (dus salaris, toeslagen en andere inkomsten maar exclusief het bedrag naar dat de reserveringen gaat voor jaarlijkse uitgaven (belastingen, onderhoud auto), en vergeet door mijn zuinigheid regelmatig ook gewoon te genieten of mezelf iets te gunnen.

Ik heb mezelf echt moeten leren om van de extra inkomsten te genieten. Schulden heb ik behalve een hypotheek en een studieschuld nooit gehad, wel een tijdje op bijstandsniveau moeten leven.

amk

Jij vergat te genieten van geld wat er is.
Ik ben het helemaal eens met 'een moeder' , genieten van geld wat er eigenlijk niet is is een vd grote valkuilen.

Wij hebben een flinke buffer en de afgelopen zeven jaar is die vijf jaar lang iets kleiner geworden door 'genieten' en dat is prima maar ik was ook wel weer blij dat die de laatste twee jaar weer ietsje is gegroeid. Ik zou niet kunnen genieten zonder buffer van geld wat er eigenlijk niet is. Ik (ja... ik) vind dat echt een verkeerde keuze en het gevolg is dan ook dat wij altijd een buffer hebben gehad.

leef

Ik zie dat toch anders. Mensen die een minder ruim salaris hebben mogen, vind ik, ook gerust van wat extra's genieten, zonder dat er een flinke buffer achter de hand is. Anders zou dat genieten waarschijnlijk nooit kunnen, omdat de mogelijk van sparen in sommige huishoudens nu eenmaal minder gemakkelijk is.

Ik vind het wel heel gemakkelijk om te zeggen dat je dat niet moet doen als je het heel gemakkelijk hebt wbt financiën/sparen. En dan gaat het er niet om dat je geld uit moet geven wat er niet is, dat is onverstandig . Maar dat je gekd uit mag/durft te/kan geven zonder een flinke buffer te hebben.

Karoli

Ik denk dat wij verschillen van mening waar het gaat om een 'flinke' buffer. Ik denk dat je toch zeker minstens een buffer moet hebben van een maandinkomen, die 5000 die eerder genoemd is is inderdaad vaak te hoog.

Met een maandinkomen heb je in ieder geval nooit zomaar een stukje maand over als er iets stuk gaat en je zult een kapotte wasmachine tweedehands moeten aanvullen maar dan héb je nog iets.

Als je elke week denkt dat je moet genieten ook als je geen buffer hebt dan denk ik (ik) dat je zo niet echt kan genieten. Het lijkt er meer op dat je vindt dat je óók recht hebt op iets maar dat gewoon niet hebt. Ik heb ook geen recht op dingen die ik niet kan betalen (skireizen bijv) met ons inkomen.

Verder vind ik het in ons geval ook belangrijk om een buffer te maken en te onderhouden juist omdat we géén koophuis hebben. Wij kunnen later geen huis verkopen en gaan huren om ons pensioen aan te vullen en veel geld hebben we ook niet om daar nu zelf mee bezig te zijn en de duurste tijd met de kinderen gaat nog komen. Wij weten dat we niets te verwachten hebben van ouders in koophuizen (ik las elders al dat een dochter die nog moet gaan studeren werd verteld dat er nog een erfenis zit aan te komen) en dat betekent ook dat wij het later niet ruim krijgen.

Aan de andere kant zitten de oudere mensen in Groningen die nu hun huis wilden verkopen helemaal in de problemen, want niemand wil het hebben.

opmerkelijk

Ik weet wel uit eigen ervaring dat het makkelijk is om het overzicht wat te verliezen als je ruimer in de slappe was zit. Maar hoe weet je nou dat je je geld besteedt aan je prioriteiten als je geen overzicht hebt? Stel dat het inderdaad aan alle kanten het raam uitvliegt en dat je ruim voldoende hebt plus nog wat. Ook dan is het toch fijn om af en toe de lat erlangs te leggen? Dan kan je bijvoorbeeld uitzinnige dingen doen met goede doelen, of een mooie reis naar een ver land plannen, of grote studiepotten voor de kinderen opbouwen. Of een huis voor je ouders kopen.

saldo

Mooi gezegd, zo zie ik het ook. Wij hebben het heel lang gedaan met een onder modaal inkomen maar ik zou nooit kunnen genieten van geld uitgeven als er niet iets achter de hand is. Ik (weer ik...) hoop dat ik dát mijn kinderen kan meegeven en niet dat ze het gevoel hebben altijd te moeten genieten en dus geld moeten uitgeven.

Ik kom uit een gezin waar niet gesproken werd over geld en ik heb ook nooit geweten dat mijn ouders niet konden sparen. Ik begrijp niet hoe ze zo hebben kunnen leven en mijn vader moet nog steeds zo leven. Elke maand weer in het rood terwijl hij best een goed pensioen heeft maar ja toch teveel een auto willen (en dan ook eentje die duur is in benzine, belasting en onderhoud) en niet de wijk uit willen verhuizen naar kleiner en goedkoper en allerlei andere dingen. Nu moet hij zijn privacy opgeven met alle problemen van dien omdat je huurders hebt die zelf in de financiële shit zitten en bij mijn vader gaan lenen (waarop hij weer geen boodschappen kon betalen).

rode beuk

Wat bedoel je met

"Maar hoe weet je nou dat je je geld besteedt aan je prioriteiten als je geen overzicht hebt?"

Ik geef mijn geld uit aan de dingen die ik belangrijk vind. Dat zijn (blijkbaar) mijn prioriteiten. Als ik de lat er naast moet leggen om te kijken wat mijn prioriteiten zijn zijn ze blijkbaar niet zo belangrijk. Toch?

amk

Genieten van een net iets duurdere koffie lijkt mij prima maar vaak blijft het daar niet bij. Een maand later is dat geen genieten meer maar dagelijks gebruik. Dan moet je een kop koffie kopen als je gaat winkelen want dan is dát genieten en dan is de koffie pas lekker tijdens een nachtje vakantieveilingen (ik doel hier op de collega van mijn man overigens die een soort tic heeft omdat hij dénkt dat hij die veilingen wínt en echt de gekste dingen scoort omdat hij vindt dat hij moet genieten).

Genieten van geld uitgeven kunnen blijkbaar veel mensen pas als ze ook geld op de spaarrekening hebben maar er zijn ook andere mensen die willen genieten van geld uitgeven als ze dat niet hebben omdat ze vinden dat ze een soort van recht op genieten hebben. Ieder zijn keus maar die keus heeft wel gevolgen en die gevolgen zijn dat je dan nooit een buffertje krijgt en de vraag is dan of je wel echt geniet?

Eigenlijk lijkt het op het volgende: Ik probeer mijn jongste te laten begrijpen dat genieten van de Xbox veel beter gaat als zijn huiswerk af is en dat genieten van de Xbox niet zo veel genieten is als in zijn hoofd dat proefwerk Engels en het huiswerk voor wiskunde zit en het feit dat hij morgen krantjes moet lopen en dat hij vanavond big bang theory wil meekijken met ons (ik noem maar wat).

Hij wil, als hij thuis komt even niet aan huiswerk denken en wat eten, wat drinken en even relaxen. Dat is natuurlijk prima en ook heel normaal en begrijpelijk maar als hij bij dat relaxen ook een uur wil Xboxen dan wordt het lastig als hij dan ook mijn hulp nog wil hebben voor het eten.

Nu na een half jaar zie ik dat hij zich realiseert dat hij minder geniet van Xbox als zijn huiswerk niet klaar is en soms botst het enorm als hij klaar is en net zijn broer achter dat ding is gaan zitten maar hij mag blij zijn dat hij niet twee broers heeft

Omdat wij ons een jaar of vijf realiseerden dat we nu leven en nu de kinderen jong thuis hebben zijn we wat meer gaan uitgeven aan vakanties in het buitenland, wat nieuwe meubelen, een beter bed etc maar ik zou van dat alles niet genoten hebben als daarmee de buffer onder een bepaalde grens zou komen waardoor je geldzorgen krijgt.

Aan de andere kant begrijp ik heel goed dat als je altijd maar geldzorgen hebt je ook wel eens wil genieten maar pas op dat het niet steeds duurder moet (zie voorbeeld van de koffie).

Barveaux

ik denk dat wij het weer eens heel erg eens zijn.

Geld is een raar goed, en mensen kunnen er heel rare gedachten en gedragingen bij hebben.

hanne

Je weet met name niet hoeveel geld je uitgeeft aan je niet-prioriteiten. Geld dat weglekt. Dus je weet ook niet hoeveel er zou kunnen zijn voor de dingen die je wel belangrijk vindt.

Ik snap dat dit een keuze is, zonder meer. Alleen maar knieperen en op de centen letten kan als iets heel negatiefs worden neergezet. Je kunt het ook goede planning noemen . Maar er zijn gewoon veel verschillende smaken in dezen.

Ik ben een voorstander om kinderen

vroeg te leren met geld om te gaan. Zakgeld is in mijn ogen leergeld. Je krijgt als kind geld om uit te geven, maar daarbij krijg je bijvoorbeeld te horen dat er van jou wordt verwacht om van je eigen geld een klein kadootje voor mama, papa of brusje te kopen. Op die manier moet er al rekening worden gehouden met een 'vaste' last.

Kleedgeld is daarom in mijn ogen een belangrijke 2de stap.

Vertel ik wat ik precies verdien aan de kinderen. Nee, ik houd het ook op globale cijfers, dat geld voor inkomsten én uitgaven.

Als ik kijk naar mijn dochter van 13, dan denk ik dat zij het prima doorheeft. Ze heeft kleedgeld en zakgeld bij mij, krijgt dat op één rekening binnen en heeft daarom een appje op haar Ipad waarin ze bijhoudt wat ze uitgeeft.

Ik heb het op dit moment niet rijk in geld. Sparen doe ik nagenoeg niet, al zorg ik wel dat ik wat achter de hand heb (ongeveer een maandinkomen). Wat ik wel doe is extra aflossen om hopelijk over een aantal jaar schuldvrij verder te kunnen leven. Soms verwen ik mezelf, dan koop ik een keer een broodje i.p.v. dat ik het van huis meeneem. Ik zie dat dan echt als een kado aan mezelf. Door het op die manier te zien zorg ik ervoor dat ik het niet 'normaal' ga vinden.

Het niet weten wat er precies inkomt en uitgaat herken ik niet van mezelf. Ik ben graag op de hoogte van alles. Mijn ex was wel zo'n type. Het interesseert hem gewoon niet. Nu in mijn ogen nog steeds niet, zolang er maar geen geld van hem mijn richting op komt.

Zeker nu weet ik precies wat er binnenkomt en wat er uitgaat, ook aan niet-prioriteiten, daar ik de valkuil daarvan ken. Voor kinderen is het in mijn ogen om zich ook bewust te zijn dat ze geld uitgeven. Een kind alleen zakgeld geven is in mijn ogen dus niet genoeg. Er moet wel 'iets' zijn waar ze rekening mee moeten houden.

saldo / recht hebben op

"Ik geniet van het hebben van geen geldzorgen. Het idee dat ik het uit zou kunnen geven en uit kan geven als het nodig is. Daar kan geen vakantie, nieuwe auto, keuken of badkamer tegenop."

Mooi gezegd en helemaal met je eens.

En voor mij dus erg moeilijk te begrijpen dat er mensen zijn die daar anders in zijn.

Bij sommigen vanwege een "beperking" (niet met geld om kunnen gaan, geen overzicht kunnen krijgen?), maar ik denk ook dat er mensen zijn die vinden dat ze ergens "recht" op hebben, zoals Barvaux mooi omschrijft. Daar maken ze het zichzelf (maar ook hun omgeving bij wie ze schulden creëren die ze niet afbetalen bijv.) erg moeilijk mee.

nu ga ik iets schrijven waarmee ik mensen misschien tegen het hoofd stoot, sorry, maar vraag me af of het herkenbaar is.
Ik zie om me heen veel scheidingen waar de omgeving dan totaal verbaasd over is. Ik niet. Ik zie mensen in financieel/ materieel opzicht dingen doen waar ze het "gelukkig zijn" in zoeken om er dan uiteindelijk achter komen dat dat het ook niet is.

saldo

Ik begrijp je laatste reactie niet. Heeft het stukje over de scheidingen te maken met het stukje over de financiën?

Ik bemoei me bijna niet met mensen uit de buurt dus elke scheiding komt hier als een verrassing behalve die van mijn vriendin die al drie jaar eerder had aangekondigd dat ze het nog een paar jaar vol zou houden

teveel zwart wit denkend

Ik vind veel reacties nogal zwart/wit. Of je hebt een buffer en kunt daardoor genieten of je geeft geld uit terwijl je al in het rood staat. Er zijn natuurlijk ook nog wat grijze gebieden. Mezelf als voorbeeld. Geen grOte buffer maar ook niet zo onverstandig om geld uit te geven wat er niet is. Zorgen dus dat ik niet in het rood kom. Dat wil niet zeggen dat we niet eens heerlijk kunnen genieten van een avondje uit eten met kinderen. Dat is dus genieten voor ons, het gaat helemaal niet om die luxe auto, dure vakantie oid. Dat etentje hadden we ook extra kunnen sparen om een grotere buffer te krijgen maar ik vind idd dat we dat onzelf af en toe eens moeten gunnen. Lees goed: af en toe, er staat niet iedere week! Waarom dat een gevalletje glijdende schaal zou moeten zijn is een vreemde gedachte. We hebben altijd zo geleefd en dat werkt prima voor ons.

Ps 30 jr gelukkig getrouwd. Voor de statistieken

Onbegrip

Ik denk dat het voor veel mensen moeilijk is om te begrijpen hoe het is als je altijd weinig geld hebt. Dat is een stuk ingewikkelder dan als je toch wel geld genoeg hebt. En de een is daar een stuk creatiever en handiger in dan de ander. Vooral als er ook nog eens andere problemen om de hoek komen kijken. Mensen gaan bij de dag leven.
Ik vind het zelf te makkelijk om daar zo over te oordelen. Vanuit je eigen riante positie.
Bovendien, ook al denk je dat het jou niet overkomt, je kunt zelf ook in een minder riante positie terechtkomen. De meeste mensen leven toch een maand, of een paar maanden, van het eind van hun financiële middelen af.
Dat omschakelen van royaal naar voortdurend de bodem in zicht kan ingewikkeld zijn.
Ook al worden daar bij Telfort grapjes over gemaakt.

barveaux

ja, dat bedoel ik.
Het geluk in materiële dingen zoeken, (als toch nog een kind "nemen", dat misschien nog een opleving van het huwelijk geeft).
Haha Kliem, nee , dan heb ik het niet over een etentje, maar over dat grotere huis willen kopen en dan alsnog uit elkaar. Het perfecte gezin vormen met x verbouwd huis, nieuwe auto, vakanties. Vol trots bekostigd uit de verhoogde hypotheek ( toen het nog kon) en dan volgt "bezit van de zaak is het einde van het vermaak" en ga je samen de schuld verdelen.
Dat is wat ik in mijn omgeving zie.

Kliem

Om een punt te maken is het makkelijker om zwart/wit te denken maar ik gaf al aan dat de buffer die iemand zou moeten hebben niet zo hoog hoeft te zijn. Een maandsalaris is al een aardige buffer als je het niet breed hebt om mee te beginnen.

Als je geen enkele buffer hebt vind ik (ik!) het niet verstandig om uit eten te gaan. Ik zou daar niet van genieten. Dat iemand begon over vakanties en keukens is het punt niet. Met een minimum inkomen zonder buffer gaat het om minimale 'genietmomentjes' en in mijn ogen hoort daar dus geen uit eten bij maar extra lekker koken thuis of een patatje halen.

we denken anders over wat genieten is

Barvaux, ik heb het ook niet over een minimum aan inkomen gehad. Wel over geen grote buffer. Hier 2 mbo salarissen maar ook 2 studerende kinderen op kamers. Redelijk inkomen samen maar het geld gaat er ook met bakken uit. We sparen niet veel, halen op het moment zelfs maar 50 euro in de maand. Dat geld is voor grotere uitgaven zoals wasmachine. Ik zou niet genoeg genieten halen uit een avondje lekkerder koken(is lekkerder duurder ). We gunnen ons af en toe eens wat extra's. In sommige ogen hier beter van niet omdat er niet genoeg spaargeld op de rekening staat.Voor ons toch wel eens nodig. De boog kan niet altijd gespannen staan. En ik geniet echt niet minder met in mijn achterhoofd geen 2000 euro achter de hand.

Saldo, daar maakte je naar mijn idee ook een inschattingsfout. Waarom moet genieten over luxe keukens/auto's of wintersportvakanties gaan?

Open en eerlijk

Ik ben open en eerlijk; ook als het om financiën gaat. Maar mijn zoon (nu 14) heeft ook meegemaakt dat ik van zijn 5e t/m zijn 9e in de schuldsanering zat dus hij was al vroegwijs wat geld en geldzorgen betreft. Ik heb altijd een minimuminkomen gehad en nog steeds. Hij weet wat er binnenkomt, hoe hoog ongeveer de vaste lasten zijn en waar deze uit bestaan en hij weet dat er geen ruimte is om te sparen (ik heb dus ook geen buffer), ieder jaar op vakantie te gaan, voor luxe artikelen, nieuwe kleding etcetera. Nu is hij dus zelf ook superzuinig (wat zeg ik, het is een rasechte vrek; hij kent uiteraard de waarde van geld door schade en schande heel goed en hij spaart al zijn geld, zeker nu hij sinds een jaar een bijbaantje heeft. Hij weet dat ik geen geld heb om zijn rijbewijs te betalen of zijn studie dus vandaar. En dat hoort hij ook te weten. Hij wil iets met economie gaan doen of een eigen onderneming beginnen en voor economie op school was er laatst ook een opdracht die ging over inkomen/uitgaven thuis en of en hoeveel de betreffende leerling spaart. Ik vind het in het kader van de opvoeding wel belangrijk dat je redelijk open bent over financiën en dat kinderen ongeveer weten hoeveel "rek" er qua uitgaven in zit, waar het geld aan uitgegeven moet worden en of je relatief meer of minder verdient dan gemiddeld. Daar hoort ook zak- en kleedgeld bij en het eventueel bijhouden van een kasboekje. Zo leren ze de waarde van geld kennen en er verantwoord mee om te gaan. Wat mij betreft kan je daar niet vroeg genoeg mee beginnen; je hoeft je toch ook niet te schamen voor je inkomen; of dat nu hoog of laag is?

Bewust

Zoon heeft een aantal vrienden wiens ouders echt bovenmodaal verdienen en ze hebben natuurlijk ook onderling gesprekken hierover. Hij zegt dan: "geld op zich maakt niet gelukkig maar het maakt het leven wel verd#@d veel makkelijker en zorgelozer. En geen geld maakt wel ongelukkig en ongezond door de stress en de zorgen." Dus hij wil zo snel mogelijk veel geld gaan verdienen om mij een wat zorgelozer leven te geven en ook zichzelf en later zijn gezin. De wijze lieve schat Maar hij heeft meegemaakt dat er tijden waren dat er niks te eten was dan brood met pindakaas, dat er geen sinterklaas gevierd kon worden en dat ik wakker lag van de geldzorgen. Niet leuk maar wel heel waardevol. Gezeur en ruzie om geld en materiele dingen hebben we dan ook niet. En hij is de eerste om het licht uit te doen want hij weet dat die energierekening ook betaald moet worden...

Geen zorgeloze jeugd, Elisa.zorgen

Ik heb ook tijden gehad dat ik wakker lag van de geldzorgen Elisa. Maar ik heb juist geprobeerd mijn kind te beschermen voor mijn zorgen. Het waren mijn zorgen, zorgen van een volwassene, niet van een kind. Sinterklaas werd gevierd met een afgeprijsde chocoladeletter, een plastik dinosaurus en een leesboek van de kringloop. Kosten:2,50.
Natuurlijk leer je je kind met geld om te gaan maar ik heb niet de behoefte gehad om mijn zorgen met hem te delen. Een beetje onbezorgde jeugd lijkt mij ook niet onbelangrijk. Tenslotte ben je maar een keer jong.

Over die erfenis voor een a.s. student

Barveaux: "Wij weten dat we niets te verwachten hebben van ouders in koophuizen (ik las elders al dat een dochter die nog moet gaan studeren werd verteld dat er nog een erfenis zit aan te komen) en dat betekent ook dat wij het later niet ruim krijgen."
Ik denk dat deze mensen graag zouden willen dat degene die binnenkort zal overlijden door omstandigheden, zou blijven leven. En dat zij liever minder te besteden hebben dan dat diegene overlijdt.
Ik zou daarom niet suggereren dat zij beter af zijn dan jij omdat zij een erfenis krijgen. Dat is wat wrang.

Moni

Wáár zeg ik dat ze beter af zijn? Verder doen mijn kinderen het bijna hun hele leven al zonder oma's dus daar weet ik wel wat van af!

Een moeder

Kaaskopje

"Zuinig is goed, maar je mag op zijn tijd best genieten. "

Niet persoonlijk bedoeld hoor, maar oh oh, dat vind ik dan weer typisch zo'n uitspraak van iemand die eigenlijk meer geld uitgeeft (en in elk geval minder geld spaart) dan verstandig is voor zijn/haar inkomen ...... .

Genieten kun je in verhouding tot je financiële situatie doen. Ook mensen met een laag inkomen, hebben af en toe behoefte aan een kleine verwennerij. Of vind jij dat je nooit eens een patatje mag halen met je kinderen omdat je dat geld beter in de spaarpot had kunnen doen?

Ik denk overigens dat de opmerking wel persoonlijk bedoeld was. Je ontleent je opmerking aan wat je van mij weet of denkt te weten.