Financiën en salaris delen met kinderen?
Dochter van 15 vroeg laatst (heeft het wel eens eerder gevraagd, maar is alweer een tijd geleden) wat mijn salaris is. Ze wil wat meer een idee hebben wat wij verdienen en wat dingen kosten.
Wie deelt dit soort info met zijn/haar kinderen en zo ja vanaf welke leeftijd?
En wat voor financiële informatie deel je dan? Salaris, hypotheekkosten nog meer?
Ik heb het nog niet aan haar verteld, uitgelegd dat ik het ook niet aan veel mensen vertel. Ik verdien ver boven modaal, mijn man ook, en ik heb niet zo'n behoefte om mijn salaris met jan en alleman te delen, mede vanwege mogelijk afgunst (en omdat dit in Nederland volgens mij ook niet zo gebruikelijk is). Ik heb ook niet zo'n behoefte mijn salaris te vertellen aan vriendinnen die (veel) minder verdienen dan ik. Dan wrijf ik het voor mij gevoel erg in dat zijn redelijk weinig verdienen (kan nog veel minder, we hebben het niet over minimumloon of zo, maar toch een behoorlijk verschil).
Maar goed, ik zal eens overleggen met mijn man of hij bezwaren heeft als ik het vertel, want ik vertrouw mijn dochter dat ze het niet verder zal vertellen en vind dat ze op een leeftijd is dat ze het wel mag weten. Jongste van 13 vind ik nu nog te jong daarvoor.
Enige argument tegen om het te vertellen is dat wij (dus) vrij veel verdienen) en ook vrij veel aan vakantie uitgeven. Maar ik geef wel regelmatig aan dat ik niet het duurste van het duurste wil doen en probeer in het algemeen (ook met kleding of iets anders) toch nog wel enigszins zuinig te doen. Als ze eenmaal weet wat we verdienen zal ze wat "moeilijker" gaan doen als ik zuinig wil doen (ik weet het niet hoor, valt misschien ook wel erg mee, maar dat zie ik op dit moment als grootste nadeel om open te zijn).
Ik ben heel benieuwd hoe andere ouders hierover denken en hoe ze hiermee omgaan.
Geen geheim
Ik heb er eigenlijk nooit geheim over gedaan maar ze hebben er ook geen interesse in. Oudste ziet wel eens wat er op mijn rekening staat, en ze weet ook wel ongeveer wat ik verdien. Ik ga er vanuit dat ze dat niet rondbazuint, maar anders is het ook geen schande. Ik verdien niet weinig maar ook weer niet een salaris waar iemand iets van zou kunnen vinden 
nee, niet aan iemand van 15
die heeft nog geen flauw idee van alle lasten en plichten. Komt vanzelf als hij/zij zelf gaat verdienen. Het lijkt me niet prettig als 15-jarige zo serieus bij het financiële leven van je ouders betrokken te worden.
Als een van hen toevallig iets ziet op een bankafschrift en dan zegt 'oei wat veel' dan is het vroeg genoeg om er iets over te vertellen.
'Ik ga ervan uit dat ze het niet rondbazuint' zegt Katniss. Nee, dat zal ze wellicht niet doen. Maar als je echt heel ruim (of heel krap) verdient, zou ik kinderen van die leeftijd er toch liever niet mee belasten. Alles heeft zijn tijd.
hmm
Je zou nog een tussenfase kunnen maken met procenten. Dus ma verdient 60% van het totale inkomen (laat ik eens niet uitgaan van het standaardpatroon) en pa 40%. Daarvan gaat 25% naar de hypotheek, 10% naar vaste lasten, 10% naar boodschappen, 5% naar kleding en 15% gaat naar de vakantie. Ook is het handig om wel eens te bespreken wat een modaal inkomen is, wat een minimum inkomen is, wat een auto gemiddeld kost en wat een uurloon is voor jongeren en volwassenen.
Mijn zonen (13 en 16) weten het niet echt, ze zien wel eens wat voorbij komen dus snelle oudste kan zijn conclusies wel hebben getrokken maar zeker als ik veel zou verdienen weet ik dat een kind daar de verkeerde conclusies uit kan trekken en dat wil ik voorkomen. Ik wil gaan gezeik over de hoeveelheid zakgeld, een duurdere jas dan ik in mijn hoofd heb en wie er wat gaat betalen als ze wat ouder wordt.
Over anderhalf jaar gaat oudste studeren en dan wil ik dat hij het wel weet dus binnenkort zal ik hem wel het één en ander vertellen.
Fictief.
Ik gebruik altijd fictieve bedragen. Zoon weet veel van inkomsten en uitgaven. Weet wat het bijvoorbeeld kost als hij nu op een flat zou gaan wonen aan vaste lasten. Weet wat ongeveer een eigen huis voor kosten met zich mee brengt. En ook wat er nodig is voor de inrichting en de bijkomende kosten.
Hij weet niet wat precies onze inkomsten zijn, of dat er veel of weinig spaargeld is. Hij is 16 en is op de toekomst voorbereid
Maar niet met onze persoonlijke cijfers.
Ja hoor..
Wij zijn heel open naar onze kinderen (13, 15) toe, over van alles. Geld is geen uitzondering, als ze iets vragen geven wij gewoon antwoord. We bespreken onze financiën -als dat zo uitkomt- dus ook gewoon waar de kinderen bij zijn.
Ze weten de waarde van geld prima, en ook dat we het heel ruim beter dan gemiddeld hebben.
Ik vroeg het net
Ik vroeg net aan mijn oudste of ze weet wat ik verdien. Ze wist het niet, maar gokte wel aardig in de buurt (met een marge van 1000 euro). Ik weet zeker dat ik het wel eens heb gezegd, toen we een discussie hadden over waarom het minimumloon voor een 15-jarige 10% van een normaal salaris is. Dat vond ze belachelijk
Als het echt veel is
zou ik er denk ik niet al te precies over zijn. Niet eens omdat ik de kinderen er niet mee zou willen belasten. Ik vind dat een wat aparte motivatie om kinderen onwetend te laten. Het gaat mij er dan denk ik meer om dat ik het echt niet prettig zou vinden als het per ongeluk toch op straat terecht komt. Bij rijke mensen valt iets te halen...
Een kind van 15 hoeft nog niet te weten wat zijn ouders verdienen. Als kind zelf enig besef van inkomsten en uitgaven gaat krijgen en de verhouding meer gelijkwaardig wordt in plaats van opvoeder vs kind, dan zou je er iets openhartiger over kunnen zijn, maar ook dan hoeft een kind niet het naadje van de kous te weten. Mijn dochter verdient net zoveel als ik verdiende en daar ben ik wel eerlijk over geweest. Onze kinderen weten nu dus wel zo'n beetje hoe de vork in de steel zit bij ons.
Budget studie
Mijn oudste is nu een raming aan het maken voor als ze gaat studeren (dat is volgend schooljaar). Ze schrikt ervan wat alles kost voor een student, zeker als je op kamers gaat. Ze rekent ook uit hoeveel zij zelf kan verdienen en hoeveel ze kan lenen. Wij moeten nog bepalen hoeveel wij willen/kunnen bijdragen.
Ik denk dat we haar de komende maanden meer inzicht gaan geven in de gezinsfinanciën. Dat past bij de situatie. Daarvoor vond ik het niet nodig.
Wel was ze al vroeg op de hoogte van het minimumloon per leeftijd, wat grote uitgaven zijn zoals een nieuwe combiketel, wat een tank benzine kost, etc.
katniss
Dus jij leert je dochter dat een normaal salaris 29 euro per uur is?
open
dochter is 9 en vanaf dat ze zakgeld krijgt weet ze wel zo ongeveer wat er binnenkomt en waar het er weer uit gaat.
Ze weet dat ik best goed verdien, dat haar vader nog veel meer verdient en dat wij het beter hebben dan veel anderen.
Ze weet ook dat het iets is dat je niet met iedereen bespreekt.
Net als alle ander opvoeddingen, steeds een beetje meer vertellen.
Barvaux
Toen we het daarover hadden was het minimumloon voor een 15-jarige ongeveer 2,60. 26 euro per uur is wat je ongeveer verdient als je een opleiding (HBO/ac) hebt en al heel lang werkt. Natuurlijk heb ik haar ook verteld dat er een minimumloon is, en dat de meeste mensen een modaal salaris verdienen.
Echt niet
Misschien zou ik het bij een kerngezin anders doen maar hier is het niet iets wat openlijk besproken wordt. Sowieso is ons inkomen niet stabiel en zet ik (natuurlijk) vrij veel apart. Ik wil niet dat kind(eren) zich rijk rekent. Oudste is veertien, de anderen stukken jonger. Met oudste reken ik wel voor: stel je verdient gemiddeld, 1850 netto. Wat gaat er dan naar huis, gwl etc.
Natuurlijk hoort hij weleens offerte prijzen etc (man ook ondernemer) maar hij weet ook dat er kosten zijn. Hij weet wel dat we boven dat gemiddelde zitten maar niet ver boven.
Ik zit me trouwens af te vragen of je zoiets moet delen. Ik wist het iig van mijn ouders niet.
Katniss
Het ligt nu op 2,89 en je kind op die manier bewust maken van lonen vind ik wel de slechtste die er is.
Dat inkomen is nog steeds niet 'normaal' voor hbo/universitair en ligt veel hoger dan gemiddeld.
Verder moet je daar inderdaad eerst al jaren voor werken.
Verder gaat daar een enorme hoeveelheid belasting af, iets waar je met vijftien geen last van hebt.
Hier
weet dochter van 12 globaal zo'n beetje wat erin komt en vooral ook wat eruit gaat. Ze heeft dat eens gevraagt en toen hebben we het wel verteld, maar vooral de nadruk gelegd op hoeveel je uiteindelijk overhoudt voor extraatjes.
Wij zijn daar wel open over vind ik. Als we eens een dure maand hebben zeg ik bij wensen ook gewoon dat ze even moet wachten tot het volgende salaris. En dat mijn man vorige week een flinke bonus kreeg en daar vervolgens bijna de helft van aan de belasting moest geven weet ze ook. Dat bespraken mijn man en ik aan tafel en dat krijgt ze dan heus wel mee.
Het is hier dus geen geheim.
wij geven daar heel veel informatie over
Maar wel in verhouding, en aangepast aan de leeftijd.
Met "in verhouding" bedoel ik bijvoorbeeld dat ik uitleg hoe groot de proportie van ons inkomen is dat nodig is voor de vaste lasten. Hoe groot ons vrij besteedsbare inkomen is. Welk gedeelte we sparen en waarvoor.
Verder laat ik ook aan grafiekjes van het CBS zien waar we zitten kwa gezinsinkomen, en hoe inkomens verdeeld zijn.
Ik vind dit soort informatie erg belangrijk, al laat je ze maar de informatie van het CBS zien. Ze moeten een idee krijgen van met name die vaste lasten. Een bedrag aan inkomen zonder dat duidelijk is hoeveel alle kosten van het dagelijkse leven zijn zal allicht aanleiding zijn voor idiote verzoeken.
En verder leg ik de kinderen ook uit dat geld levensenergie is, dat je het maar één keer kan uitgeven tralala etcetera. Het consuminderverhaal. Daar hoort bij dat je goed weet wat je prioriteiten zijn. Als je dat weet, zul je altijd je geld uitgeven aan de dingen die je het belangrijkst vind. Ook met een wat krappere portemonnee heb je dan die zekerheid.
Ander onderwerp is waarom sparen? Uitleggen waarom een buffer belangrijk is, waarom die ook weer niet te groot hoeft te zijn etc.
Ik vind het echt onderdeel van de opvoeding, en ik vind het verkeerd als een puber geen idee heeft van geld. Dan zet je hem/haar imho op een achterstand. Hoe moet ze dan later weten hoe groot de proportie van inkomen is dat ze moet reserveren voor vaste lasten, hoe moet ze een idee krijgen van wat genoeg is om van rond te komen.
Bottom line: de hoogte van het inkomen moet geen reden zijn voor een aankoop. Die moet voortkomen uit een goede planning. En voor kinderen is het belangrijker om deelgenoot te worden van die planning, dan van dat bedrag.
Hier niet
Wij zitten ruim in het geld, wonen mooi en hebben flink wat beleggingen en zo. Maar we leven redelijk zuinig, en dat weten de jongens (15 en 17) ook. Ze weten niet wat we verdienen, en zeker niet wat er aan reserves is. Dat komt later wel, als ze gaan studeren is vroeg genoeg (en dan vertellen we ze zeker ook nog niet alles). Ze zijn er ook zelf helemaal niet mee bezig, ze weten dat bijna alles wat ze vragen op de een of andere manier er uiteindelijk wel komt. Kleedgeld zijn ze niet in geïnteresseerd, maar misschien vind ik dat zelf binnenkort wel nodig. Ook bijvoorbeeld nieuwe laptop: wachten tot verjaardag, en er dan zeker 3-4 jaar mee doen. Maar wel uitgebreid muziekles en instrumenten, en wat dat kost weten ze prima. Ook dat we dat kunnen en willen betalen voor ze, net als rijlessen. We gaan niet veel op gezinsvakantie (vanwege zin en gezondheid van man/vader), maar ze kunnen altijd wel op zomerkamp en skikamp. En in de meivakantie als we als gezin gaan dan gaan we echt niet goedkoop, met duikcursus etc.
Vroeger wist ik wel iets meer details denk ik, mijn ouders hadden met één ingenieurssalaris een goed inkomen. Maar met 3 kinderen toch ook wel zoveel kosten dat er niet heel veel overbleef voor dure extra's, zeker toen we alle drie gingen studeren.
bedankt zover
voor jullie reacties. Weet dat ik ze geinteresseerd lees.
Geen tijd nu voor uitgebreid ingaan op jullie individuele reacties, maar mijn eerste gedachte is vooral:
ik heb GEEN idee hoeveel wij precies aan hypotheek, (andere) vaste lasten, boodschappen, kleding en vakantie besteden. Oeps, erg?
Het is gewoon nooit nodig geweest dat precies te weten. We verdienen genoeg, hebben (zeer) ruim spaargeld en zien ons spaargeld jaarlijks groeien .
Kan sommige dingen nog wel uitrekenen (maar oef, geen zin/tijd).
Maar de tip om misschien meer aan te sluiten bij minimumloon, beginsalaris na afstuderen (veronderstel dat ze WO gaan doen) en CBS info over salaris en bestedingen is misschien wel een goede.
En tweede gedachte: ik wist volgens mij vroeger NIETS van de financiën van mijn ouders, maar ben zuinig opgevoed en heb dat altijd behouden en (mede daardoor) nooit financiële problemen gehad. Dus hoewel ik het prima vind info met de kinderen te delen, weet ik niet of het noodzakelijk is.
Deels
Onze kinderen weten niet precies hoeveel we verdienen en wat onze vaste lasten zijn. Ik wil daar niet geheel openheid over geven. Tegelijk heb ik er geen probleem mee om inderdaad bijvoorbeeld percentages te delen of aan te geven hoeveel geld we vrij besteedbaar hebben per maand. Maar echt 100% informatie geven doen we niet. Ze weten wel wat bijvoorbeeld het minimum loon is en ze hebben heus wel door dat wij meer verdienen dan dat maar precies hoeveel vind ik niet nodig. Het bedrag zelf is namelijk niet interessant zonder dat ze zouden weten hoeveel we uitgeven aan verschillende dingen. Zo'n bedrag zegt pas wat als ze de hele financiele situate kennen en ik wil toch niet alles met ze delen.
Nibud
Wat kost studeren, wat kost een kind, minimum loon enz. Daarvoor vind ik de site van het Nibud ook altijd handig. Daar kan je je eigen financiele situatie invullen en vergelijken met het gemiddelde.
Misschien ook leuk om eens te bekijken "een moeder? samen met je dochter. Werkt ook prima met fictieve cijfers
Je weet nog niet eens wat je kwijt bent aan je hypotheek en vaste lasten? Je weet niet wat je laatste vakantie heeft gekost? Je kijkt dus ook nooit eens een bankafschrift in of je kijkt nooit eens op internetbankieren? Je weet wel dat je spaargeld elk jaar meer wordt dus je kijkt er wel eens op.
Ik wist dat het bestond maar ik ben nog nooit iemand tegengekomen die zo leeft 
Risico
Wij praten met de kinderen ook in het algemeen over onze financiële situatie, zoals door wel meer hier omschreven. Het risico op het noemen van bedragen lijkt me dat je dan in een positie komt dat je kind verwacht dat je je verantwoordt waarom dit of dat niet kan, want het weet dan precies wat er van het salaris overblijft ter vrije besteding.
skik
Deels
Over de uitgaven mogen de kinderen alles weten wat ze willen. Dus als een van hen wil weten hoe hoog de hypotheek is, over verzekeringspremies, kosten voor een vakantie of voor boodschappen, dan vertellen we dat. Over onze salarissen doen we echter geen uitspraken. Ze weten dat we goed verdienen (maar ook dat we daar hard voor moeten werken), dat vinden we genoeg. Jongste (13) vraagt wel geregeld naar ons salaris, maar ik weet dat als we dat zouden vertellen, binnen een dag zijn hele klas het ook weet. Dat wil ik niet.
Dus: over uitgaven zijn we open, over inkomsten niet.
Barvaux
Aolang je alle risico's afgedekt hebt en je houdt je kpi's (key performance indicatoren) in de gaten hoef je echt niet alle saldi/kostenplaatjes paraat te hebben.
gr Angela
Barvaux: de slechtste die er is
Toe maar! Ik doe het dus op de slechtste manier die er is? Laten we het er maar op houden dat we het allemaal anders doen. Overigens zag ik in jouw link ook een paar aardige netto maandsalarissen in de kolom '5 jaar werkervaring', dus zo ver zit ik er ook weer niet naast. Je moet alleen geen HBO Dans hebben gedaan dan
Katniss
Het rijtje wat je bekeek waren dan dus wel de 10 hoogste salarissen op HBO niveau. Als jij vindt dat dat nog steeds normaal is dan verschillen we inderdaad van mening
Verder vond ik het de slechtste manier die er is inderdaad omdat je niet appels en peren maar appels en bankstellen aan het vergelijken bent. Verder heb ik netjes gezegd dat IK dat vind, jij hoeft dat niet te vinden maar ik vermoed dat je kind nu ook geen stapje harder loopt om een baantje te vinden. Het is als het vergelijken van het minimumloon met dat van de bestbetaalde CEO.
Tuurlijk wel Barvaux
Ze weet nu wat ze zou verdienen, maar ziet zelf ook wat ze daarmee kan (en 100 euro is voor haar een hoop geld, meer dan haar zak- en kleedgeld voor een maand). Daarnaast weet ze dat ze in twee maanden nog niet genoeg kan verdienen om de hypotheek te betalen, maar dat hoeft gelukkig ook niet.
Volgens mij vergelijk ik gewoon grote appels en kleine appeltjes.
weet het ook niet
"Je weet nog niet eens wat je kwijt bent aan je hypotheek en vaste lasten? Je weet niet wat je laatste vakantie heeft gekost? Je kijkt dus ook nooit eens een bankafschrift in of je kijkt nooit eens op internetbankieren? Je weet wel dat je spaargeld elk jaar meer wordt dus je kijkt er wel eens op.
Ik wist dat het bestond maar ik ben nog nooit iemand tegengekomen die zo leeft "
Ehm... hier idem. Ik kan je zo uit m'n hoofd niet vertellen wat ik aan hypotheek/gas/water/electra etc betaal. Sterker nog, ik weet niet precies wat mijn partner verdient (ongeveer ,maar kan ook zo 500 euro hoger zijn) en ik kan je niet op de cent nauwkeurig vertellen wat ik verdien.
Maar ik weet wel waar ik dat allemaal op kan zoeken én ik weet dat we nooit rood staan en dat de spaarrekening jaarlijks groeit.
Ik zie eerlijk gezegd het probleem niet. Ik heb een aantal jaar geleden wel eens een overzicht gemaakt en daaruit bleek dat we alles prima konden betalen. Daarna ben ik de bedragen weer vergeten. Ik zie niet in waarom ik dat moet onthouden.
Zolang ik aan het einde van de maand nog consequent geld over houd zie ik geen reden om weer zo'n overzicht te maken.
Precies!
Ik weet ook niet precies wat er hier binnenkomt of uitgaat. Wel ongeveer, maar ik kan er zo 10-15% naast zitten (of honderden euro's). Hypotheek bijvoorbeeld bestaat bij ons uit 5 of 6 (kijk, zelfs dat weet ik niet) verschillende delen. Die zou ik dus moeten optellen om te weten om hoeveel het exact gaat. Zolang er ruim meer geld binnenkomt dan eruit gaat is het voor mij niet echt heel relevant wat de precieze bedragen zijn.
We halen het spaargeld er overigens vooraf al af, er gaat dus een afgepast bedrag naar onze betaalrekening. Hierdoor let ik behoorlijk goed op wat ik uitgeef, omdat ik wel graag de hele maand met dat geld wil kunnen doen. Dat is ook wat ik de kinderen meegeef en wat ze zien. De goed gevulde spaarrekening vergeet ik vaak gewoon (en dat bedoel ik letterlijk), afschriften bekijk ik eigenlijk nooit.
Ik ben dus ook niet bang dat mijn kinderen veranderen in geldwolven omdat ze weten wat we op de bank hebben staan. Dat zit gewoon niet in ze.
studievoorschot
Mijn kinderen weten niet wat er binnenkomt, wel dat dit niet riant is en we goed na denken voor we iets uitgeven, maar we hebben het zeker niet slecht..
Ik heb het verhaal rondom het studievoorschot goed gevolgd en dat ontging mijn oudste niet. Ons financiële plaatje zou van invloed kunnen zijn op haar keuzes. Ik heb haar toen uitgelegd dat we gezien het inkomen nog wat tegemoetkoming kunnen verwachten en er ook een spaarpotje is. Dat ze zich door de kosten niet af moet laten schrikken en best met beleid mag investeren in haar toekomst. Ze kan een erfenis verwachten waaruit ze dit kan betalen. Dit laatste had ik haar onder andere omstandigheden niet verteld.
Niets van je ouders weten
En tweede gedachte: ik wist volgens mij vroeger NIETS van de financiën van mijn ouders, maar ben zuinig opgevoed en heb dat altijd behouden en (mede daardoor) nooit financiële problemen gehad. Dus hoewel ik het prima vind info met de kinderen te delen, weet ik niet of het noodzakelijk is.===
Ik heb ooit een bankafschrift zien liggen met daarop het salaris van mijn vader. Mijn hemel, voor die tijd zeer riant. Ik wist wel dat hij goed verdiende, maar dit was meer dan gedacht. Had ik het maar nooit gezien, want door deze kennis vond ik dat mijn ouders niet bepaald naar hun inkomen geleefd hebben. Zuinig is goed, maar je mag op zijn tijd best genieten. Dat is ook iets wat je je kinderen mee kunt geven, vind ik.