Eigen geld binnen huwelijk gvg
Hallo,
Mijn man en ik zijn 25 jaar bij elkaar en getrouwd in gemeenschap van goederen. Afgelopen jaar zijn we in een huwelijkscrisis beland en is de optie van een echtscheiding zeer reeel geweest, gelukkig zijn we er samen uit gekomen maar met het oog op de toekomst wil ik wel wat dingen veranderen. Mijn man en ik denken heel anders over geld. Hij heeft, mede door impulsiviteit en ADHD de houding geld moet rollen. Ik wil graag sparen voor bijvoorbeeld ons pensioen en bijvoorbeeld aflossen op onze hypotheek. Hij geeft erg veel geld uit aan kleding en gadgets en vakanties. Ik ga mee op die vakanties dus ik profiteer daar ook van maar van mij hoeft het allemaal niet zo vaak/ver/duur. Om kleding en gadgets geef ik niets en mijn uitgavenpatroon ligt sus volledig anders dan dat van hem. Dit gaat steeds meer bij mij wringen. Mijn man vind het niet leuk om steeds aan mij ‘toestemming’ te moeten vragen aks hij iets wil kopen. Ook wil hij dat ik stop met zeuren over de talloze geldboetes die hij krijgt voor te hard rijden. Nu heeft hij bedacht dat we beiden een vast bedrag per maand krijgen. En ieder mag dat uitgeven zoals het hem/haar goeddunkt zonder commentaar van de ander. En als ik dan alles wil sparen, moet ik dat zelf weten. In eerste instantie lijkt me dit een prima idee. Echter toen bedacht ik me het volgende. Stel dat hij inderdaad continu al het geld uitgeeft aan kleding,uitgaan, boetes, gadgets etc etc. En ik al het geld netjes spaar. Stel dat ik dan na een aantal jaar zeg maar twintig duizend euro gespaard zou hebben. En hij niets. En we gaan scheiden. Volgens de gemeenschap van goederen heeft hij dan recht op tienduizend euro van mijn spaargeld. Dat is dan toch niet eerlijk? Ik zou ook recht hebben op de helft van de waarde van zijn gadgets maar op vakanties, uitgaan, boetes en kleding kan ik niet de helft opeisen, die hebben geen waarde meer achteraf.. is er een manier waarop ik kan sparen en dit bedrag dan ook echt voor mij zal blijven? En dan bedoel ik uiteraard een legale manier, niet een stiekeme rekening of geld in huis verstoppen ofzo.
Tsjor
Feitelijk komt het erop neer dat zijn ideeën over geld nu volledig voorrang krijgen: hij geeft uit wat en waar hij wil. Hij kan dan ondertussen doen alsof het ook haar ten goede komt, want zij krijgt toch ook leuke dingen, alleen: die leuke dingen wil ze helemaal niet. Zij wil hele andere dingen. Maar daar wordt niet naar geluisterd.
En het is gewoon waar: als zij doet wat zij wil, namelijk haar geld opsparen, of op de hypotheek aflossen, dan zal bij een echtscheiding blijken dat ze voor de helft van dat bedrag haar big spender heeft gesubsidieerd.
Ze zou hooguit haar eigen geld in juwelen kunnen steken onder het motto 'diamonds are a girl's best friend' met het idee dat bij een eventuele boedelscheiding sieraden vaak aan degene worden toebedeeld aan degene bij wie ze horen. Maar juridisch gezien heeft ze dan geen poot om op te staan als hij alsnog de helft van die waarde opeist. Want de leuke nieuwe gadgets die hij nu steeds aanschaft zijn over een paar jaar natuurlijk niks meer waard.
Ik zou denken: elk een eigen rekening en een gezamenlijke voor de kosten van de huishouding zodat iedereen zijn eigen geld heeft om naar eigen inzicht te besteden, zonder gepiep van de ander. Maar daarnaast ook huwelijkse voorwaarden om bijvoorbeeld aflossingen van de hypotheek of gespaard geld op de een of andere manier uit de boedel te kunnen trekken als het huwelijk spaak zou lopen. En misschien kan Mamase als blijk van goede wil de kosten van de notaris betalen voor deze operatie; kost wat, maar dan heb je wel gemoedsrust voor de rest van je huwelijk.
Misschien niet romantisch. Maar menig romantica vindt zichzelf later tandenknarsend terug in een miezerig onderkomen, wensend dat ze beter voor haar eigen financiën gezorgd had.
Groeten,
Temet
Ga latten
En ontbind het huwelijk. Dan kunnen jullie ieder op je eigen manier het financiele gedeelte invullen. Ik zou er vreselijk nerveus van worden om financieel met iemand samen te moeten leven die alles over de balk smijt.
Even over zitten denken hè
Je lost niets af op je hypotheek èn je spaart niet? Hoe gaat die hypotheek dan betaalt worden aan het einde van de looptijd?
Dat zou mij heel iebelig maken hoor. Ik ging er wel werk van maken. Als je aflost betaal je uiteindelijk minder aan rente, waardoor je weer meer over houd.
nou zeg dat
Ik prijs mezelf gelukkig met een partner die net zo met geld omgaat als ik. Hoewel dat in het begin anders was. Hij kwam met een schuld aan het begin van onze relatie, dat hebben we samen opgelost (had fout af kunnen lopen...) maar nu is hij heel reeel met zijn uitgaven.
Wij hebben ook een systeem waarbij wij beiden een vast bedrag naar rato, op de en/of storten en daar betalen we de gezamelijke dingen van.
Ik vind het best apart om het maar vanzelfsprekend te vinden dat je alles -zonder overleg- uitgeeft zonder te kijken of je er echt samen van geniet zeg maar. Ik had wel eens begrepen dat mannen altijd roepen:' Ik verdien het, zij geeft het uit' maar dat ligt nogal eens anders begrijp ik.
hypotheek
het zou mij dwars zitten als er niks afgelost zou worden op de hypotheek en verder ook niks gespaard wordt. Daar zou ik dan als eerste mee aan de slag gaan. Als er dan nog voldoende overblijft na aftrek van de overige vaste lasten, dan kan ieder bekijken naar een bedrag dat vrij te besteden is. Hier zou het echt niet goed komen als mijn man elke maand 1000 euro uit zou geven
40er
"Je lost niets af op je hypotheek èn je spaart niet? Hoe gaat die hypotheek dan betaalt worden aan het einde van de looptijd?"
Het kan nog gekker! Sommige mensen huren! Die betalen net zoveel of zelf *meer* dan ik en lossen niks af. Aan het einde de looptijd hebben ze niks!
Zolang je genoeg inkomsten hebt om de huur of rente te betalen (pensioen) is er geen verschil. Voor 4 ton aflossingsvrij betaal je nog geen 850 EUR bruto per maand, 30 jaar vast...
Aan het eind van de looptijd leen je opnieuw
Als er voldoende waarde in de woning zit, dan kan dat. Dat heet opeten van je huis.
Als je ooit een groter huis wilt, dan is het gunstiger om oude rechten van een aflossingsvrije hypotheek te behouden. En je gespaarde geld gebruik je dan als inleg voor je nieuwe huis.
Verder helemaal eens dat het uitgavenpatroon wel wat beter verdeeld mag worden of in ieder geval meer in overleg moet gaan.
Dank
Voor jullie input. Het is wel duidelijk dat er veel verschillende manieren zijn om e.e.a te doen. Maar dat als ik het écht gescheiden wil houden ik dat juridisch alleen voor elkaar krijg als we over gaan op huwelijkse voorwaarden. Overigens verdienen we nagenoeg evenveel dus in die zin is er geen ongelijkheid. Maar toen we afgelopen jaar in een crisis kwamen en ik eens ging bedenken hoe dat zou gaan als we uit elkaar gaan, besefte ik dat al die spullen waar hij zoveel geld aan uit geeft bij verdeling niets opleveren. Zoals iemand al schreef, die gadgets zijn na een jaar geen moer meer waard. Onze hypotheek is inderdaad aflossingsvrij en kost dus maar 425,- per maand. Ons geld aflossen in de hypotheek is niet zo heel gunstig aangezien we hier niet zo lang meer willen blijven wonen en wat we nu aflossen, kunnen we later niet meer opnemen. Maar ik zou het dus wel willen sparen. En niet iedere maand maar uitgeven. Op dit moment hebben we het geluk dat we voldoende inkomen hebben om te leven zoals we nu leven. Maar het geeft mij gewoon een onrustig gevoel. Ik heb er geen grip op. We hebben afgesproken dat we er samen eens goed voor gaan zitten en een overzicht maken wat er in komt en wat er uit gaat, wat we willen doen in de toekomst qua spaarpot, aflossen, pensioenvoorziening etc. Want daar hebben we nu eigenlijk geen zicht op. Overigens zit er aan de hypotheek wel een lijfrentepolis gekoppeld waarop we sparen voor de aflossing maar door de slechte rendementen gaat dat bij lange na niet voldoende zijn om de hypotheek af te lossen aan het einde van de dertig jaar (over twintig jaar). Hij ziet nu wel in dat die onrust voor mij echt niet fijn is en wil er serieus voor gaan zitten, dus dat is positief. Nu nog even kijken hoe het uitpakt want hoe dan ook gaat het er op neerkomen dat hij minder zal moeten uitgeven, anders is er geen geld voor sparen/aflossen.. maar goed eerst maar eens alles op een rijtje zetten, misschien dat het voor hem dan ook concreter wordt. Nu heeft hij zoiets, zolang we niet rood staan gaat het goed,.. en vind hij mij maar overbezorgd 
25 jaar
Ze zijn al 25 jaar getrouwd. Oftewel: zij is al 25 jaar met hem getrouwd (en omgekeerd) Ik niet, dus of het mijn relatie zou zijn is niet zo heel erg relevant.
Het is nu een probleem, omdat de mogelijkheid van een scheiding blijkbaar even als re-ele optie voorbij is gekomen. Zij heeft groot gelijk, dat ze nu toch echt aan de toekomst wil gaan denken, wil aflossen en eventueel wat wil sparen. Hij is meer van de yolo. Maar het is niet zo dat er een verbod ligt op uitgaven voor haar. Als zij een dure vakantie wil, zou ze dat dan niet mogen denk je? Of een groter huis. Ze wil het alleen niet, het past niet bij haar, het past niet bij haar manier van leven en haar toekomstbeeld.
Tsjor
Reactie
Mijn inbreng was een reactie op Ginny, daarna zag ik de volgende reacties pas.
Juf Ank: 'Ik had wel eens begrepen dat mannen altijd roepen:' Ik verdien het, zij geeft het uit' maar dat ligt nogal eens anders begrijp ik.' Nou ja, als het anders ligt (beiden verdienen het en hij geeft het uit) wordt het ineens echt een probleem bij een boedelverdeling.
Tsjor
Mamase.
Positieve ontwikkelingen, dat komt goed.
Soms duurt het even voor het kwartje valt. En er zal ook nog wel eens een tegenslag zijn. Dat geeft niet, Rome is ook niet in één dag gebouwd.
huren vs hypotheek
Huren is echt niet vergelijkbaar met een aflossingsvrije hypotheek.
Oudere huurders betalen evenveel als jongere huurders. Bij een hypotheek is er een verplichte overlijdensrisicoverzekering. Oudere kopers betalen daar veel meer voor dan jongere kopers.
Er is huurbescherming die voorkomt dat de huren te hard stijgen. Bij kopen heb je aan het einde van de looptijd geen enkele garantie dat je een hypotheek met dezelfde rente kunt afsluiten.
Huurders hoeven niet te betalen voor groot onderhoud of voor een nieuwe erfpachtkanon. Kopers wel. Dan is het toch wel fijn als je spaargeld opgebouwd hebt. Of als je genoeg afgelost hebt dat je weer bij kunt lenen.
Huurders krijgen niet de eerste 30 jaar dat ze huren een gigantische belastingaftrekpost. Kopers wel. Maar slechts 30 jaar, daarna houdt het op.
Dat zijn dus allemaal redenen waarom niets aflossen op de hypotheek veel en veel meer risico's met zich meebrengt dan huren.
Syboor
"Huren is echt niet vergelijkbaar met een aflossingsvrije hypotheek."
Natuurlijk is het iets heel anders, maar het heeft zijn eigen nadelen...
"Oudere huurders betalen evenveel als jongere huurders. Bij een hypotheek is er een verplichte overlijdensrisicoverzekering. Oudere kopers betalen daar veel meer voor dan jongere kopers."
Dat klopt niet. Overlijdensrisicoverzekeringen zijn alleen verplicht bij spaar- en levenhypotheken, volgens mij. Ik heb een aflossingsvrije lening zonder verplichte ORV.
"Er is huurbescherming die voorkomt dat de huren te hard stijgen."
Probeer maar eens een vaste huur van 20 of 30 jaar af te spreken. Dat zal je niet lukken. Kijk eens naar de huurverhogingen van de recente geschiedenis, lekkere bescherming:
http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/?DM=SLNL&PA=70675NED
*slik* zou Donald Duck zeggen...
"Bij kopen heb je aan het einde van de looptijd geen enkele garantie dat je een hypotheek met dezelfde rente kunt afsluiten."
Volkomen waar. Daarentegen kun je vandaag bij Allianz een hypotheek van 2.47% voor 30 jaar vast afsluiten. Zoals Keynes al zei. In the long run we're all dead...
"Huurders hoeven niet te betalen voor groot onderhoud"
Helemaal waar.
"of voor een nieuwe erfpachtkanon. Kopers wel."
Hebben de meeste kopers geen last van.
"Dan is het toch wel fijn als je spaargeld opgebouwd hebt. Of als je genoeg afgelost hebt dat je weer bij kunt lenen."
Da's altijd fijn.
"Huurders krijgen niet de eerste 30 jaar dat ze huren een gigantische belastingaftrekpost. Kopers wel. Maar slechts 30 jaar, daarna houdt het op."
4 ton tegen die 2.47% is 823 EUR (bruto). Voor 823 euro huur je op de meeste plekken echt niet veel. Daar hoef ik die 'gigantische' aftrekpost niet eens voor mee te tellen...
"Dat zijn dus allemaal redenen waarom niets aflossen op de hypotheek veel en veel meer risico's met zich meebrengt dan huren."
Er is een zeker risico aan verbonden, maar als je huurt heb je de absolute zekerheid dat de duimschroeven jaar na jaar verder aangedraaid worden en dat je aan het eind van de looptijd met lege handen staat...
Daarentegen: Het appartement dat ik nog geen dertig jaar terug voor 35k EUR kocht is nu een kleine 3 ton waard.
Prestaties uit het verleden bieden geen garanties voor de toekomst...
Hypotheek
Helaas is ons huis niet zo veel in waarde gestegen in de afgelopen tien jaar want gekocht vlak voor de crisis (1 maand ervoor). Maar gelukkig zitten we inmiddels wel weer op niveau en zouden we als we het nu verkopen een kleine winst maken tov de aankoopprijs. Ook zit er al een deel eigen geld in dus de hypotheek is gelukkig niet 100% van de waarde van de woning. Maar toch zou ik er liever op willen aflossen of in ieder geval dan geld reserveren voor de aflossing of voor de aanschaf van een volgend huis, want we willen hier niet eeuwig blijven wonen. DAar zou ik dan mijn deel van het ‘zakgeld’ natuurlijk voor kunnen gebruiken. Maar dan blijft nog steeds de ongelijkheid dat als we toch mochten gaan scheiden hij dan wel meeprofiteert van mijn spaarlust, en ik niet van zijn kooplust die ongelijkheid realiseerde ik me dus onlangs (want in 25 jaar is dat best opgelopen) en zou ik wat meer recht willen trekken. Maar misschien moet ik het dan inderdaad maar in een sok gaan sparen, of juwelen kopen. Of aan kind schenken?
Mamase
Juwelen zijn een slechte investering, je krijgt hoogstens 2/3 terug. Goud (baren) is beter. De prijs gaat natuurlijk ook op en neer maar het verschil tussen in en verkoopsprijs is vrij klein.
Het was mijn suggestie, en die was niet geheel serieus.
Groeten,
Temet
Wel aflossen
Zeker aflossen op die hypotheek. Die 425,- euro is allemaal rente. Hoe meer je aflost, hoe minder rente je betaalt, hoe meer je spaart.
Zeker als er per maand toch al kapitalen aan onbelangrijke zaken worden uitgegeven.
In mijn vorige huis hebben we door steeds af te lossen op het aflossingsvrije deel van de hypotheek de maandlast met 600,- zien dalen! En de schuld ook zien kelderen. Daarna bleek er financiele ruimte te zijn voor een veel groter huis.
Ongelijkheid
' die ongelijkheid realiseerde ik me dus onlangs' Ik blijf toch een beetje moeite houden met het woordje 'ongelijkheid' in dit verband. Er zijn heel veel situaties, waarin hij meer verdient dan zij en hij na een scheiding ook nog eens meer moet betalen aan haar, zonder dat hij daar iets voor terug krijgt. Dat 'meer' wat hij verdient gaat op aan goederen, aan hypotheek en aan een spaarpot. en bij echtscheiding wordt alles verdeeld. Ook de waarde van het huis, waar zij soms niets, soms minder aan heeft bijgedragen.
Dat heette ' getrouwd zijn in gemeenschap van goederen' en het enige probleem was dat hij nooit genoeg betaalde na de scheiding.
Als er onenigheid was over het uitgavenpatroon, dan werd dat onderling besproken en werden er afspraken over gemaakt.
Nu heet het plotseling ' ongelijkheid' als de spaarpot (die nu ' van haar' is) gelijk verdeeld moet worden bij een eventuele scheiding. Vreemd.
Spaar rustig door, de helft is in elk geval voor jezelf. Idem met aflossen: de helft van de overwaarde is voor jou. En de andere helft is dan voor je ex. Wat ik nu lees is dat je het je nog-niet-eens-zijnde-ex simpelweg niet gunt dat hij de helft zou krijgen en dat jij alles zelf wil hebben. Wil je dat ook als je huis straks verkocht moet worden met een restschuld? Is dan ook alles voor jou? Of is dan alles voor hem, had hij maar eerder moeten aflossen?
Tsjor
Tsjor.
Ik denk dat Mamase het niet zo ziet en ik ook niet.
Het gaat om de "lang leve de lol" instelling van je partner en je ziet de euro's aan allerlei onzinnige aankopen wegvloeien.
Mijn partner geeft ook meer uit dan ik, rijdt een duurdere auto en heeft de nieuwste gadgets. Maar daarnaast hoest hij alle vaste lasten op en lost ons huis af. Mijn inkomen gaat rechtstreeks naar de spaarrekening. Ik lijk dus ook spaarzamer maar dat is dus niet zo. We doen het samen. Natuurlijk gaat, bij scheiding, de helft van de spaarrekening naar man.
Maar bij Mamase gaat alles op en dat (gaat) irritatie's geven als je zelf wat spaarzamer bent.
Het is niet:"had hij maar moeten aflossen", het blijft "hadden we maar moeten aflossen".
Onenigheid
Dat er verschil van omgang met geld is snap ik, maar dat begint dan toch met een gesprek over en weer. Zoals het nu ook loopt. En niet met het veilig stellen van ' mijn' geld.
Tsjor
Tsjor
waarom denk je dat er nu standaard op huwelijkse voorwaarden wordt getrouwd?
gr Angela
Angela
Dan zou dus het antwoord zijn: omdat de vrouw nu ook is gaan verdienen.
Of denk je dat verschillen in uitgavenpatroon nu plotseling nieuw is?
Tsjor
tsjor
het gaat om het beeld dat jij altijd schets volgens mij: trouwen is geen romantische daad maar een zakelijke overeenkomst.
als mamase graag zakelijk wil omgaan met de risico's die gebleken zijn, wie kan daar nou tegen zijn?
gr Angela
Wat ik me afvraag
Zou het anders aanvoelen als je beide 2000 verdient en je man jast er 1000 euro doorheen voor de leuk, of als jij 1000 euro verdient en je man 3000 en hij jast die 1000 er doorheen?
Heb je meer recht om te spreken als jij zelf ongeveer de helft verdient dan wanneer hij alles verdient en jij niets?
Zakelijk
Het is een probleem als het plotseling zakelijk wordt, en dan met name als het plotseling om ' eigen geld' gaat.
Ik ben overigens niet tegen het romantische huwelijk, in die zin dat ik ook de nadelen zie van de huwelijken met bruidsschatten (een soort alimentatie vooraf). En ik heb vraagtekens, bij de huidige relaties, waarbij de onderlinge afstand zo optimaal mogelijk vergroot wordt: samenleven, maar laten we zorgen dat we zo min mogelijk met elkaar te maken hebben. Zoiets. Romantiek, totdat het aan je centen komt is niet zo aantrekkelijk. Dan heb ik nog ik liever romantisch samen op de gedeelde blaren zitten en dat ook accepteren.
Je kunt ook denken: ik ga sparen, zodat we bij een eventuele scheiding allebei een halve spaarpot hebben om de eerste lasten te dragen, of meer overwaarde (en hij is zo dom om daar niet aan te denken).
Tsjor
Ik denk dat het zakgeldprincipe prima kan werken
maar dan wel eerst gezamenlijk bepaalde doelen vaststellen. Zoals bijvoorbeeld een buffer van een bepaald bedrag en een spaarpot voor het volgende huis (ook bruikbaar voor aflossing als dat aan de orde is). Misschien een spaarpot voor de studie van de kinderen. Net wat ze belangrijk vinden.
Daarna het overblijvende geld verdelen over beiden als zakgeld. Ik denkt niet dat TS dan moeite heeft met een verschillende aanpak van uitgeven.
Phryne
Dat denk ik wel ja.
Voor mij zou dat gevoelsmatig wel uitmaken. Al zou ik dan ook wel gecompenseerd willen worden voor de inzet op kinderopvang en huishoudelijke taken.
Het basismenings verschil, potverteren of sparen blijft dan wel bestaan. Hooguit kun je het dan nog hebben over de hoogte van het benodigde spaarbedrag.
Maar ik zou het dan niet verzinnen om te beginnen over geld veilig stellen voor mijzelf om zijn gadgets te compenseren.
Is dat raar? Misschien wel...
in het licht van wat er gebeurd is
ik denk zeker dat de geldproblemen niet voorbij zijn als OP nieuwe afspraken gaat proberen te maken.
Ze verschillen fundamenteel van mening én man is impulsief.
Dus ja, ik denk dat ze zeker dichter bij elkaar kunnen komen als ze allebei graag willen en durven benoemen wat de verschillen zijn (en wat de ander daarvan vindt).
Maar feit blijft dat als ze nu zouden trouwen, dat het op huwelijkse voorwaarden zou zijn. En dan is het veel makkelijker en ook 'gewoner' om duidelijke statements te maken. Bijvoorbeeld die erfenis van achtertante xxx en het erfstuk xxx of het zelf aangeschafte dure motorijzer wat de ander echt niet wil hebben.
en als je eerlijk bent tegen elkaar, waarom zou hij het dan als motie van wantrouwen zien? het is nogal wat wat er gebeurd is en wat er kan gebeuren. En echt: geld dat weg is is weg.
gr Angela
Helft van de helft
Ik vind het helemaal prima dat man de helft krijgt bij scheiding. Daarom zijn we ook in gemeenschap van goederen getrouwd (al was dat in die tijd heel normaal, huwelijkse voorwaarden deed je eigenlijk alleen als een van de partners heel veel vermogen had). Maar als ik nu mijn deel van het ‘zakgeld’ ga sparen op een bankrekening, en hij geeft het uit, en krijgt bij een scheiding nog weer de helft van ‘mijn’ deel, dan krijgt hij dus in totaal 75% en ik 25%. Dat is dan toch ook niet helemaal eerlijk? En ja, het gevoel wat zeker meespeelt is dat híj ons huwelijk op het spel heeft gezet, en dan óók nog eens 75% mee krijgt. Zou het allemaal nog romantiek zijn geweest dan was deze vraag niet opgekomen, dat is in de afgelopen vijfentwintig jaar ook niet het geval geweest.
Ik vind het trouwens ook niet te vergelijken en een heel andere discussie als een de kostwinner is en de ander voor de kinderen zorgt. Dan draag je allebei bij aan het inkomen, de een met het salaris en de ander doordat die ervoor zorgt dat de een kan werken. Dus niet meer dan logisch dat bij scheiding dan ook de helft voor de een is en de andere helft voor de ander. Net als dat ik dat logisch vind als wij nu zouden gaan scheiden we beiden de helft krijgen. Maar ik vind het dus wel een beetje raar dat hij uiteindelijk 75% krijgt en ik 25% tenzij ik ook geld over de balk ga smijten of goudklompjes ga verstoppen in mijn kledingkast. Daarover zou toch gewoon iets vast te leggen moeten zijn, zonder dat het huwelijk meteen ontbonden moet worden?
Daarom
Omzetten naar huwelijkse voorwaarden
Gr Angela