Wat doe je als je weet dat iemand nog een paar weken te leven heeft?
Wat zijn de dingen die je doet met iemand (die je heel dierbaar is en die dichtbij je staat)die nog maar een paar weken te leven heeft? Die ziek is, misselijk is en niets wil eten? Hoe maak je iemands leven zo aangenaam mogelijk? Wat doe je met iemand zodat je niet nadat de persoon dood is gegaan, spijt hebt dat je iets niet hebt gedaan? Wat zeg je? Hoe help je?
Ik wil heel graag jullie tips horen.
Gansje en engeltje
Gansje, ik zie herkenbare dingen in je verhaal. Hier ook geen behoefte aan vrienden, bekenden of familie. Alleen aan een heel klein groepje. Dankjewel voor je verhaal.
Engeltje bedankt voor je belangstelling. Er is een week geleden gestart met chemo (op een dieptepunt omdat het niet anders kon, anders was de weg snel naar de dood) omdat er uiteindelijk bereidheid was om de chemo te doen. Het is moeilijk, vooral alle onderzoeken die steeds maar door blijven gaan in verband met de precaire toestand, zijn verschrikkelijk. Pas over een dag of 10 weten we of de chemo is aangeslagen. OP dit moment is er een "chemodip", angst voor allerlei bacterien, virussen en schimmels en constante bloedtransfusies. Het is onduidelijk of het gaat lukken.
Emma,
Ik lees jouw verhaal vanaf het begin mee, ik weet niet precies jouw relatie tot de zieke, maar dat maakt niet uit. Mijn vader is dinsdag overleden, na een kort ziekbed van 3 weken. De tip die ik jou wil meegeven; doe wat jij denkt wat je moet doen. Je hebt maar 1 kans en je kunt het nooit weer overdoen. Vraag wat je nog wil weten, zeg wat je nog wil zeggen. De verzorging kan je met een gerust hart overlaten aan de thuiszorg.
Ik was vanaf het begin al bang dat het heel snel zou gaan. Ben vaak bij mijn vader geweest, ook al was het steeds een eind rijden en ik gewoon aan het werk was. Heb daarom ook elke keer heel bewust afscheid genomen als ik weer naar huis ging. Het zou zo de laatste keer kunnen zijn. Ik ben daar nu heel blij mee. Want de laatste keer dat ik hem in leven zag, vorige week zondag, was er geen gesprek meer mogelijk. Te verward door de morfine. Te veel pijn.
Moeilijk he. Ik leef met je mee.
