Teleurgesteld in Vriendschap. Waarom laat ik me zo raken?

Dat jij iemand opvangt hoeft niet te betekenen dat zij jou dan opvangt als je in de probemen zit. Misschien kon zij het gewoon niet, ze komt geestelijk niet erg sterk over. 
Maar als ik het goed begrijp hebben jullie geen contact gehad voor een tijd en nu wil ze wel contact en dan toch weer niet.
Laat het gaan. Richt je op je goede vrienden waar je energie van krijgt, waar je een gelijkwaardiger relatie mee hebt.
Wat je dan met deze 'vriendin' wil moet je zelf weten en hangt van je draagkracht af..
Als ze toch wil afspreken kun je dat dan aan? Als ze afbelt en dan weer wil afspreken zou ik haar confronteren. En zeggen dat je daar geen zin in hebt.. eerlijk gezegd denk ik dat je het maar een beetje moet laten gaan en het van haar aflaten hangen tenzij je er spuugzat van wordt, dan duidelijk strepen in het zand trekken. Niet bang zijn dat je dan weer een vriendin kwijt raakt.. is dit een vriendin dan? 

eigenlijk wil je hier bevestiging van wat je zelf al heel goed aanvoelt: deze vriendin is geen vriendin. Contact zoeken en dan afzeggen via een app! Als ze je echt miste en ervan baalde dat ze corona had, had ze je gebeld en het hoestend 🙂 uitgelegd, maar dit is laf. Koester de vrienden die je hebt en laat dit doodbloeden. Neemt ze nog eens contact op dan reageer je niet meteen maar na n paar dagen. 

Pinokkio schreef op 03-08-2022 om 02:03:

[..]

Rhonda, ik ben misschien vreemd dan maar voor mij is het heel gewoon afspraken zowel te maken maar ook te veranderen en af te zeggen via app.
En zo doen al mijn vrienden dat ook.
Wij zeggen allemaal heel geregeld af eigenlijk (via app) en voor mij is daar niets vreemds en zeker niets lafs aan.
En wie weet is ze wel flink ziek en staat haar hoofd nu echt niet naar afspreken.

Ts, ik zou dit gewoon proberen open te gooien bij een nieuw contact met haar. (Komt dat er niet dan is het ook vrij duidelijk…) Wel wat luchtig houden, maar wel aangeven waar je mee zit.

Dit dus. Hier gaat ook alles via de app met vrienden en familie, iedereen doet dat zo. Bellen doen we zelden. Beetje vreemde redenatie dat als je een afspraak moet afzeggen omdat je ziek bent, je moet bellen zodat de ander kan horen hoe ziek je bent. 

Voor mij is dit zeer herkenbaar. Ik kon ook volledig overstuur raken van dingen met vrienden of familie die makkelijk te beredeneren zijn en die je dus zou moeten kunnen loslaten. De oplossingen hier zijn ook erg logisch en verstandig. Maar het zou moeten gaan over hoe jij je voelt. Je vraagt je terecht af: waarom raakt dit mij zo, ik weet toch precies hoe het zit?
Ik heb veel baat gehad bij familieopstellingen. Je markeert je plek in jouw familiesysteem en zowel jij als de anderen (de 'familie') kijken daar met een niet- oordelende blik naar.
Naast het ontdekken van patronen en het beredeneren van oorzaken waren de familieopstellingen voor mij een noodzakelijke aanvulling om met mijn gevoel om te kunnen gaan. Dat onberedeneerbare overstuur raken is daarna zo goed als verdwenen.

Pinokkio schreef op 03-08-2022 om 02:03:

[..]

Rhonda, ik ben misschien vreemd dan maar voor mij is het heel gewoon afspraken zowel te maken maar ook te veranderen en af te zeggen via app.
En zo doen al mijn vrienden dat ook.
Wij zeggen allemaal heel geregeld af eigenlijk (via app) en voor mij is daar niets vreemds en zeker niets lafs aan.
En wie weet is ze wel flink ziek en staat haar hoofd nu echt niet naar afspreken.

Ts, ik zou dit gewoon proberen open te gooien bij een nieuw contact met haar. (Komt dat er niet dan is het ook vrij duidelijk…) Wel wat luchtig houden, maar wel aangeven waar je mee zit.

Ik ben niet tegen afspraken maken en afzeggen via de app, maar dit is een andere situatie. Na een jaar appt ze dat ze TO zo mist en een knuffel wil. Dat rijmt niet met zo koel afzeggen en niks meer laten horen. Ik ga ervan uit dat ze inderdaad corona had, maar dan had ze na de ergste ziekteverschijnselen wel even kunnen bellen 

Maar je hebt nu nog 3 andere goede vrienden plus het groepje kennissen, de buren en misschien heb je ook nog familie, kinderen en collega’s hoe kan 1 vriendin je zo emotioneel bezig houden. Als je verder niemand had zou ik het een beetje kunnen begrijpen.

Voor mij zou het niet uitmaken als iemand via whatsapp een afspraak zou afzeggen vanwege corona. Maar ik heb een hekel aan bellen dus dat scheelt natuurlijk. 
Verder heb je gelukkig ook een aantal vrienden waar je jezelf bij kunt zijn dus ik raad je aan je energie in die mensen te stoppen en niet in die ene vriendin. Jij hebt haar destijds opgevangen maar dat houdt niet altijd in dat iemand dat ook voor jou zou doen, al verwacht je dat misschien wel. 

Probeer een goede balans te zoeken! Stel hier en daar een activiteit voor en dan is een rustig avondje ook altijd lekker! Hopelijk heb je daar wat aan

Babette102 schreef op 03-08-2022 om 11:05:

mij maakt het idd niet uit dat mijn vriendin via de app af heeft gezegd. Ik ben geen beller dus dat is prima. Dat ze alleen verder niet met een nieuwe datum komt en nu niet meer reageert, stoort me wel heel erg. En dan vooral van mezelf: ga ik hier weer op wachten en weer zo van slag zijn?? Ik snap dat niet goed van mezelf - kan het amper loslaten (of laten doodbloeden)…
Iemand opperde een familieopstelling dat is misschien een idee. Tegelijkertijd denk ik wel te snappen (rationeel) waar dit gedrag raakt aan oude pijn…?
Lastig, vind ik. Zou willen dat ik er overheen kon stappen…

Dat zou best kunnen en misschien ben je je er ook wel van bewust. Maar het maakt niet dat die pijn daardoor minder wordt of dat je er makkelijk afstand van kunt nemen. In mijn geval heeft een familieopstelling daar wel aan bijgedragen. 

"Dat vraagt dus ook wat van anderen en kan - naar ik me kan voorstellen- ook verstikkend werken."  "De laatste jaren ging het niet fijn met mij. Ik had haar nodig - ik had ook verdriet en zorgen."
Deze zinnen triggeren me. Ik heb ook een vriendin die vindt dat ik haar in de steek laat en tegelijkertijd is ze zo claimend en verstikkend dat ik voor mijn eigen gezondheid wat afstand moet nemen. Ik ken jou natuurlijk helemaal niet, maar kan het zijn dat die ene vriendin jou wel een leuke vrouw vindt, maar dat ze toch wat bedenkingen heeft bij de afspraken met jou?
Mijn vriendin heeft veel pech met haar gezondheid en ik heb het oprecht met haar te doen. Maar als ik een keer iets vertel over mijn overgangsklachten, dan krijg ik de wind van voren, want die zijn lang niet zo erg als haar ziekten. Objectief gezien is dat zo, maar ik mag toch ook wel eens iets vertellen over de belemmering van overmatig bloedverlies? Nog een voorbeeld: ik heb sinds een aantal jaren (naar jarenlang alleenstaand te zijn geweest) een nieuwe vriend. Zij is alleenstaand. Omdat zij zoveel pech in het leven heeft, vindt ze eigenlijk dat zij meer 'recht' heeft op geluk dan ik en als ik met mijn vriend iets leuks ga doen, komt er altijd een negatieve opmerking van haar kant, in de trant van 'laat mij maar weer alleen'. Haar volwassen dochter heeft geen opleiding afgemaakt en is al een paar keer met justitie in aanraking geweest. Hartstikke vervelend, maar niet nodig om mijn (ook volwassen) dochter, die studeert en prima gaat in het leven, af te schilderen als een heilig boontje dat vast dingen stiekem doet. 
Als ze goed in haar vel zit, is mijn vriendin een leuke vrouw met humor. Maar als het niet lekker gaat (en dat is nogal eens) zuigt ze alle energie uit me. Ik kan haar problemen niet oplossen. Ik wil graag naar haar luisteren, maar de urenlange klaagzangen benauwen me. Als ik zelf heel druk ben of moeilijke dossiers heb op mijn werk, kan ik het er echt niet bij hebben, hoe sneu ik het ook vind. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook wel eens een afspraak heb afgezegd en een vervolgafspraak heb laten 'hangen'. 
Nogmaals, Babette, ik ken je helemaal niet dus ik heb geen idee hoe dat bij jou gaat. Denk er eens over. Ik wil mijn vriendin niet kwetsen en tegelijk heb ik niet altijd puf om af te spreken met haar. En dan krijg je dat halfslachtige gedoe. 

Heeft iemand wel eens tegen jou gezegd dat je te afhankelijk, claimend, verstikkend bent?  Het lijkt erop dat je vooral wilt voorkomen dat iemand dat van jou denkt. En niet zo goed weet wat je zoal van iemand mag vragen.  Dat lijkt wel op iets ouds.  Op je niet afhankelijk mogen voelen, en dat jouw behoeften de ander vooral tot last zijn.