Stiefvader overleden en schuldgevoel
Hoi. 2 weken geleden is mijn stiefvader onverwachts overleden op 57jarige leeftijd. Ik ben van kleins af aan met hem opgegroeid. Mijn ouders waren gescheiden en daarna overleed mijn vader toen ik 8 was. Ik heb dus veel meer herinneringen met mijn stiefvader als met mijn eigen vader en zag hem ook echt als vader. In 2012 overleed mijn moeder en werd het contact met mijn stiefvader anders/minder. Zelfs een tijd lang helemaal geen contact. Daar koos hij zelf ook voor dus niet persee ik. Tot hij zomaar een keer aan de deur stond en heb hem ook gewoon binnen gelaten. Sindsdien zag ik hem wel bij mijn zusje op verjaardagen en kerst enzo. Ik wist dat hij weer alcohol was gaan drinken en daarom hield ik ook wat afstand want hij werd er niet altijd leuker van. En we wonen niet in dezelfde stad dus daarom zag ik hem ook gewoon weinig. Vorig jaar nog samen eerste kerstdag gevierd. In april nog samen op de verjaardag van mijn zusje. En ik dacht ook al helemaal aan komende kerst van dan zie ik hem wel weer bij mijn zusje. Hij had ook gezegd tegen mijn zusje als ze komt dan kom ik ook weer. Mijn zusje zei wel dat hij een beetje achteruit ging maar hij had medicijnen voor zijn spieren enzo en dronk daar alcohol bij. Dus ik dacht als hij nou eens mindert met alcohol gaat hij vast weer vooruit. Dat hij zou overlijden hebben we niet aan zien komen. Nu voel ik me schuldig dat ik niet vaker contact met hem heb gezocht want hij heeft wel van jongs af aan voor ons gezorgd. Moet ik me schuldig voelen of vinden jullie niet? Ik hou me maar vast aan het idee dat er tenminste nog wat contact was. Maar het doet wel pijn. Ik mis hem ook ondanks het minimale contact. Want hij was er nog en dat maakte me blij. En dacht ga hem nog vaak genoeg zien de komende jaren.
Nee, je hoeft je helemaal niet schuldig te voelen. Contacten lopen zoals ze lopen. Daar kies je samen voor.
Er is niets zo energieverslindend als schuldgevoelens en je helpt er niemand mee, en je wordt er geen blijer mens van. Dus... niet doen!
Als hij meer contact met jou wilde moest hij het zelf maar opzoeken. Misschien was voor hem de mate van contact met jou meer dan voldoende.
Nee hoor, geen schuldgevoel hebben! Je hebt er goed aan gedaan toen hij voor je deur stond en je bent op jouw manier (en dat voelde dus goed, in ieder geval goed genoeg) doorgegaan met contact houden.
Ik herken dat gevoel wel beetje, vorige jaar rond deze tijd is mijn oudste zus overleden en 2 maanden later een 2e zus. Ik had ook dat schuldgevoel, 'ik had er vaker naar toe moeten gaan, ik had dit ... ik had beter dat...' Heb contact met nichten en neven (hun kinderen dus) en daaruit blijkt dat het goéd was zoals het was.
Oh en natuurlijk gecondoleerd nog en sterkte de komende tijd!
Gecondoleerd.
Je stiefvader is jong overleden.
Jullie kontakt was gewoon zoals het was. Dat verloopt natuurlijk en er is geen reden om je schuldig te voelen.
Heel menselijk ook om iets afstand te bewaren als iemand drinkt.
Hij is jong komen te overlijden en dat had niemand zien aankomen.
Ik kan me voorstellen dat het jullie overvallen is.
En dat je hem mist.
Sterkte bij het een plekje geven van dit verlies 
Gecondoleerd. Het feit dat jij je schuldig voelt, geeft aan dat je hart op de goede plaats hebt.
Ik ben zelf gelovig en zou om vergeving vragen en precies t gene zeggen wat je hier geplaatst hebt, nl dat je hem mist, blij was met t contact dat jullie al hadden en dat je dacht nog tijd te hebben om elkaar vaker te zien. (En vergeving bedoel ik echt in een positieve zin, niet dat jij iets fout hebt gedaan.)
Je kan hem ook een brief schrijven, als afsluiting voor jezelf.
Sterkte, meis *knuffel.
