Slaande ruzie met familie
hallo allemaal
Ik zit met een vreselijk groot probleem en verdriet en voelt tevens als verlies.
Wij zijn een familie met een hechte band.
Wij zijn altijd veel op vakantie geweest met elkaar en hebben altijd veel tijd met elkaar doorgebracht.
Sinds we een kleine hebben van 3 veranderde de band ook waardoor me ouders vaak met veel dingen bemoeide.
Voor hun was dat uit voorzorg maar vaak voor mij was het heel lastig om hun te begrijpen omdat ze een andere jeugd en tijd hebben beleefd.
We zijn vorige week op vakantie geweest en daar kregen mijn man en vader een discussie.
Het liep zo hoog op dat ze elkaar vernederde en me moeder erbij kwam zitten en riep als hij jou pakt maakt hij jou dood.mijn vader zei iets wat me man boos maakte omdat me moeder laatste tijd heel veel heeft geklaagd over mijn vader. En juist waar het om ging doet hij zelf.dus moeder klaagt bij kinderen en bij de ruzie komt ze juist voor me vader op.
Dat voelde voor me man als een dreigement.
Vervolgens staan ze beide op en gingen mijn moeder,zusje en ik hun 2 uitelkaar duwen.
Mijn man voelde zich bedreigt en dacht dat mijn vader ging slaan.
Mijn vader is zwaarlijvig en man 90 kilo.
Dus hij was bang dat hij geklapt gingen worden.
Uit reactie heeft hij dus me vader geslagen op zijn oor maar perongeluk zo hard dat hij op de grond is gevallen en even buiten westen is geweest. Wat ik heel erg vind ! Ik ben me kapot geschrokken !
Ik stond erbij en ik heb geschreeuwd waar dit op slaat en hoe dit kan.
Zo ongelooflijk!!
Later is me vader na ziekenhuis gegaan voor hechtingen.Een hele gedoe terwijl de vakantie net is begonnen.
Op het moment zijn me ouders nog op vakantie en zegt me vader dat hij er echt helemaal klaar mee is en nooit meer contact met hem wil.
Mijn man is ook nog boos maar zegt dat hij schuldig is en het in de toekomst goed zou willen maken maar mits er van beide kant word bekend.
Mijn ouders zeggen dat ze dit niet normaal vinden en verwachtten dat ik bij mijn man wegga.
Tuurlijk vind ik heel heel heel erg maar ik was voor deze vechtpartij wel heel gelukkig met hem.
Ik sta nu tussen een 2 strijd.
Ouders verwachtten dat ik bij hem weg ga uit respect omdat ik van ze de hou.
Maar niemand kan mij vertellen wat ik moet doen maar makkelijk is het niet als je een kleine hebt en koophuis.
En dat terwijl van de voren wel alles leuk was.
Heeft iemand dit ook eens meegemaakt ? Of hoe ga ik hiermee om ? Of wat moet ik doen ? Ik ben even helemaal in de war
Liefs
Ik vind de houding van je man erg rigide. Het is niet alleen zijn huis. Ik begrijp dat weg moeten gaan voor je ouders misschien een stap te ver is, maar op een dag dat hij naar werk is, of sporten of zo, dan zou dat gewoon moeten kunnen zonder problemen.
Als hij vriendinnen of kennissen of andere familie van jou niet mag, verbiedt hij jou dan ook om die thuis te ontvangen 'omdat het zijn huis is'?
Hoe gaat het tussen jullie los van dit voorval en de band van je familie?
Ik vind jou chanteren met het weigeren van zorg voor jullie kind echt heel erg laag.
Hij is vader, dat is een verantwoordelijkheid op zich. Je kunt niet zeggen 'als jij omgaat met x of y dan stop ik met zorgen voor ons kind'. Dat soort voorwaardelijkheid gaat echt veel en veel te ver in mijn ogen.
Valeria schreef op 05-11-2022 om 19:21:
[..]
Ik vind dan weer mijn partner niet vervangbaar en mijn ouders wel (emotioneel gezien). Ik zou het dan ook niet waarderen als mijn partners ouders ook nog iedere nacht tussen ons in lagen, zoals bij TO, terwijl ze haar niet eens respecteren.
Ik ben het echt met jou oneens Valeria.
Ik vind mijn eigen partner ook ‘onvervangbaar’ hoor maar in de praktijk is hij dat natuurlijk niet. Kijk maar naar de cijfers. En hoewel scheiden verlies en rouw etc geeft gaan de meeste mensen echt weer verder na een poos en gaan vaak weer een nieuwe relatie aan.
Van je ouders kun je emotioneel echt niet scheiden, volgens mij niemand echt goed.
Meer afstand nemen natuurlijk wel maar juist emotioneel blijven het je ouders, al zie je ze 20 jaar niet meer. (en dat betekent niet dat het perse om positieve emoties gaat natuurlijk)
Maar juist ook omdat ik zelf de emotionele band met partner belangrijker vind dan met ouders stel ik hogere eisen aan die band.
Dat de relatie met ouders heel hecht was vond partner van ts voorheen geen probleem, haal ik uit de berichten. Dat hij het nu niet meer fijn vindt snap ik maar hij kan natuurlijk niet verwachten dat eea zo snel verandert voor to.
Pinokkio schreef op 06-11-2022 om 00:50:
[..]
Ik ben het echt met jou oneens Valeria.
[...]
Meer afstand nemen natuurlijk wel maar juist emotioneel blijven het je ouders, al zie je ze 20 jaar niet meer. (en dat betekent niet dat het perse om positieve emoties gaat natuurlijk)
Ja, ik weet dat je het er niet mee eens bent, maar je doet net alsof wat jij ervaart voor iedereen geldt, en dat is niet zo. Daarom reageer ik. Toevallig ben ik in die situatie geweest, van een ouder 20 jaar niet zien, en nee hoor, die bleef emotioneel niet mijn ouder, ook niet negatief. Die werd al ver voor die 20 jaar gewoon helemaal niets.
Als je zo aan je ouders hangt, krijg je volgens mij met iedere partner problemen omdat je altijd je ouders voorrang geeft en niet jezelf of je partner. Ik haalde juist wél uit de berichten dat de ouders van TO zich te veel bemoeiden met TO en partner. Dat gaan ze bij een eventueel volgende partner weer doen als TO deze braaf aan de kant schuift zoals zij willen. En dan begint het gewoon weer opnieuw.
