Slaande ruzie met familie
hallo allemaal
Ik zit met een vreselijk groot probleem en verdriet en voelt tevens als verlies.
Wij zijn een familie met een hechte band.
Wij zijn altijd veel op vakantie geweest met elkaar en hebben altijd veel tijd met elkaar doorgebracht.
Sinds we een kleine hebben van 3 veranderde de band ook waardoor me ouders vaak met veel dingen bemoeide.
Voor hun was dat uit voorzorg maar vaak voor mij was het heel lastig om hun te begrijpen omdat ze een andere jeugd en tijd hebben beleefd.
We zijn vorige week op vakantie geweest en daar kregen mijn man en vader een discussie.
Het liep zo hoog op dat ze elkaar vernederde en me moeder erbij kwam zitten en riep als hij jou pakt maakt hij jou dood.mijn vader zei iets wat me man boos maakte omdat me moeder laatste tijd heel veel heeft geklaagd over mijn vader. En juist waar het om ging doet hij zelf.dus moeder klaagt bij kinderen en bij de ruzie komt ze juist voor me vader op.
Dat voelde voor me man als een dreigement.
Vervolgens staan ze beide op en gingen mijn moeder,zusje en ik hun 2 uitelkaar duwen.
Mijn man voelde zich bedreigt en dacht dat mijn vader ging slaan.
Mijn vader is zwaarlijvig en man 90 kilo.
Dus hij was bang dat hij geklapt gingen worden.
Uit reactie heeft hij dus me vader geslagen op zijn oor maar perongeluk zo hard dat hij op de grond is gevallen en even buiten westen is geweest. Wat ik heel erg vind ! Ik ben me kapot geschrokken !
Ik stond erbij en ik heb geschreeuwd waar dit op slaat en hoe dit kan.
Zo ongelooflijk!!
Later is me vader na ziekenhuis gegaan voor hechtingen.Een hele gedoe terwijl de vakantie net is begonnen.
Op het moment zijn me ouders nog op vakantie en zegt me vader dat hij er echt helemaal klaar mee is en nooit meer contact met hem wil.
Mijn man is ook nog boos maar zegt dat hij schuldig is en het in de toekomst goed zou willen maken maar mits er van beide kant word bekend.
Mijn ouders zeggen dat ze dit niet normaal vinden en verwachtten dat ik bij mijn man wegga.
Tuurlijk vind ik heel heel heel erg maar ik was voor deze vechtpartij wel heel gelukkig met hem.
Ik sta nu tussen een 2 strijd.
Ouders verwachtten dat ik bij hem weg ga uit respect omdat ik van ze de hou.
Maar niemand kan mij vertellen wat ik moet doen maar makkelijk is het niet als je een kleine hebt en koophuis.
En dat terwijl van de voren wel alles leuk was.
Heeft iemand dit ook eens meegemaakt ? Of hoe ga ik hiermee om ? Of wat moet ik doen ? Ik ben even helemaal in de war
Liefs
Waarom in vredesnaam gaat je man een discussie met je pa aan? Waar is die kerel zn fatsoen?
Gaat je pa aangifte doen of heeft ie dat al gedaan?
Allereerst: Ik vind dat je ouders niet van je mogen vragen bij man weg te gaan ‘uit respect voor hun’. Dat gaat ver jouw grens over. Jij bepaalt zelf met wie je getrouwd bent. Dat gaat over jouw leven met hem. Als hij jou goed behandelt, jullie het goed hebben met elkaar, een fijn gezin vormen, dan hebben zij het ermee te doen.
Je man heeft zich flink misdragen en dat weet hij. Hij moet gewoon zijn excuses maken, zonder van de andere kant te eisen dat die ook ‘bekennen’. Excuses maak je voor je eigen gedrag. Je neemt de verantwoordelijkheid zonder de omstandigheden of de anderen mee de schuld te geven. Een excuus met direct daaropvolgend ‘maar jullie ..’ is niks waard. Wat je ouders ook hebben gezegd of gedaan, het rechtvaardigt natuurlijk niet dat je man je vader knock-out heeft geslagen. Dat kan gewoon niet.
Jullie zitten/zaten te dicht op elkaars lip. Je ouders willen zich met jullie bemoeien en daar hebben jullie geen zin in. In plaats van wat afstand te nemen, gaat je man erover discussiëren met je vader. En in plaats van te stoppen en weg te lopen als de spanning hoger wordt, gaat hij door en gaat hij zich ook nog eens bemoeien met het huwelijk van je ouders. Misschien had hij gelijk met wat hij zei, maar wat doet het ertoe? Jullie willen zelf niet dat ze zich met jullie zaken bemoeien, dan moet hij dat ook niet doen. Ook daar zou hij excuses voor moeten maken: ‘Ik had dat niet moeten zeggen’ en dan geen ‘maar …’ erachteraan!
Zoals jij de situatie beschrijft, heeft de ruzie zich echt opgebouwd. Je man had dus de wijste kunnen zijn en het gesprek kunnen stoppen. Je vader had dat ook kunnen doen en als hij of je moeder hier op het forum advies zouden vragen, zou ik ze dat ook zeggen maar zij zijn hier nou eenmaal niet. beide mannen hadden het gesprek kunnen en moeten stoppen en hebben dat niet gedaan. Ze zijn allebei 100% verantwoordelijk voor hun eigen beslissing om door te gaan met die ruzie. Je man kan dat niet op je vader afschuiven. Je vader kan dat niet op je man afschuiven. Maar jij hebt nu met je man te maken en die kan alleen verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf.
Ik zou dus met je man praten en hem zover zien te krijgen dat hij onvoorwaardelijk excuses aanbiedt. Liefst met een gebaar erbij, een bos bloemen of zo. Hij moet echt toegeven dat hij heel erg fout zat en niks terugverwachten.
Maar tegelijkertijd moeten jullie met z’n tweeën praten over jullie grenzen als echtpaar en waar je ouders zich wel en niet mee mogen bemoeien en wat jullie doen als ze zich bemoeien met dingen waar ze niks mee te maken hebben. Ik heb de indruk dat jullie het daar eigenlijk best wel over eens zijn. Nu nog samen bepalen wat je eraan doet. Ik zou zeggen: niet meer discussiëren maar zelf handelen. Minder vaak of korter naar ze toegaan, niet met ze op vakantie, negeren als ze wat zeggen of weggaan als ze wat zeggen. Je kunt dat ook rustig tegen je ouders zeggen: “We zijn volwassen mensen. We hebben gehoord hoe jullie hierover denken maar Klaasje is ons kind en wij nemen uiteindelijk de beslissingen. En dit is onze beslissing. Dus we houden er nu over op. En anders gaan we naar huis.” En als ze dan doorgaan, zeg je nog een keer, rustig: “We houden er nu over op en anders gaan we naar huis.” En als ze dan nog niet stoppen, ga je naar huis.
Als je ouders je onder druk blijven zetten om bij je man weg te gaan, is dat ook grensoverschrijdend. Het lijken me nogal dwingende mensen. Het is waarschijnlijk gezonder voor jou en voor jullie om wat verder van ze af te leven. Maar als je dat niet gewend bent, kan het moeilijk zijn. Ik hoop dat jij er met je man uitkomt. Dat lijkt mij eerlijk gezegd het belangrijkst, dat jullie samen weten hoe het zit en hoe je met elkaar wil leven. Dan kun je je ouders een beetje naar de achtergrond schuiven. Daar horen ze ook.
OT,
Mija, ik stel jouw bijdragen altijd zeer op prijs, vaak heb ik er geen woord aan toe te voegen, dank!
TineWinkel schreef op 12-09-2022 om 11:56:
OT,
Mija, ik stel jouw bijdragen altijd zeer op prijs, vaak heb ik er geen woord aan toe te voegen, dank!
Eens. 
Courage schreef op 12-09-2022 om 13:06:
[..]
Eens.
TineWinkel schreef op 12-09-2022 om 11:56:
OT,
Mija, ik stel jouw bijdragen altijd zeer op prijs, vaak heb ik er geen woord aan toe te voegen, dank!
Off topic: ja ik zou zelfs een rubriek "Lieve Mija" of "vraag het Mija" willen zien (op het forum of elders), geen dollen hoor, ze weet altijd de vinger op de zere plek te leggen en met weloverwogen oplossingen te komen. Empatisch maar evengoed redelijk en rationeel. Een dikke vette chapeau voor Mija!
Dat gebemoei van je ouders, ik kan me voorstellen dat je daar niet blij van wordt. Mijn familie kan er ook wat van, maar het is nog nooit tot klappen gekomen, zelfs niet in de buurt.
Ik vind slaan ook echt onvolwassen gedrag. Het was ook een hij dat je vader zou.. situatie. Laat je man excuses aanbieden voor zijn gedrag als hij er spijt van heeft.
Verder is het niet aan je familie om te bepalen met wie jij een relatie hebt/samenwoont en mag je best aangeven dat je hun commentaar vervelend vindt en er niet op zit te wachten.
Verder vind ik de analyse van Mija heel waardevol.
MRI schreef op 12-09-2022 om 13:16:
[..]
[..]
Off topic: ja ik zou zelfs een rubriek "Lieve Mija" of "vraag het Mija" willen zien (op het forum of elders), geen dollen hoor, ze weet altijd de vinger op de zere plek te leggen en met weloverwogen oplossingen te komen. Empatisch maar evengoed redelijk en rationeel. Een dikke vette chapeau voor Mija!
Oh MRI, ik zit hier hardop te schateren. You made my day 😂. En ik neem het compliment heel graag in ontvangst, ook van de anderen: Dank!
Mija schreef op 12-09-2022 om 13:30:
[..]
Oh MRI, ik zit hier hardop te schateren. You made my day 😂. En ik neem het compliment heel graag in ontvangst, ook van de anderen: Dank!
Ja zou leuk zijn!
Maar dan wel wat kortere reacties 😜 Ik merk dat ik soms echt moeite heb met het lezen van hele lappen tekst op het forum.
Nu vallen die van jouw wel mee, jij gebruikt de taal redelijk goed. Maar bij sommige mensen wordt het echt een beetje een soort van warboel.
Zie bij mijn eigen teksten ook regelmatig rare fouten staan, zie ze zelf vaak pas achteraf. Komt voornamelijk door het typen op de telefoon. Deze moet nog een beetje inlezen, dus maakt soms hele dure autocorrects. Of zet tussen heel veel woorden een punt 😁
Kom maar op het Lieve Mija!
Bijtje82 schreef op 12-09-2022 om 14:00:
[..]
Ja zou leuk zijn!
Maar dan wel wat kortere reacties 😜 Ik merk dat ik soms echt moeite heb met het lezen van hele lappen tekst op het forum.
Nu vallen die van jouw wel mee, jij gebruikt de taal redelijk goed. Maar bij sommige mensen wordt het echt een beetje een soort van warboel.
Zie bij mijn eigen teksten ook regelmatig rare fouten staan, zie ze zelf vaak pas achteraf. Komt voornamelijk door het typen op de telefoon. Deze moet nog een beetje inlezen, dus maakt soms hele dure autocorrects. Of zet tussen heel veel woorden een punt 😁
Kom maar op het Lieve Mija!
Ja beknoptheid is niet mijn grootste kracht. Ahum. De grap is: als het korter moet, kost het meer tijd. Want dan moet ik eerst (al schrijvend) nadenken en dan inkorten. Nu druk ik maar gewoon na de eerste fase op verzenden. Dat kost vaak al meer dan genoeg tijd 😂
Mija schreef op 12-09-2022 om 14:31:
[..]
Ja beknoptheid is niet mijn grootste kracht. Ahum. De grap is: als het korter moet, kost het meer tijd. Want dan moet ik eerst (al schrijvend) nadenken en dan inkorten. Nu druk ik maar gewoon na de eerste fase op verzenden. Dat kost vaak al meer dan genoeg tijd 😂
spinoza zei: ik had niet veel tijd dus het is een lange brief geworden.
gr Angela
Ja, ik herken dat! Schrijven = schrappen, maar dan komt er na het schrijven en tegelijk je eigen gedachten op papier zetten dus nog een fase van herlezen, herschrijven, schrappen. En zoveel tijd wil je eigenlijk niet kwijt zijn aan 1 reactie, er gaat al genoeg (lees: teveel) tijd in dat hele forum zitten 
. Voor mijn werk neem ik die tijd wel, want dat wordt ook van me verwacht, en ik word ervoor betaald, maar hier is dat anders...
Mija schreef op 12-09-2022 om 13:30:
[..]
Oh MRI, ik zit hier hardop te schateren. You made my day 😂. En ik neem het compliment heel graag in ontvangst, ook van de anderen: Dank!
You are welcome dear
Mija schreef op 12-09-2022 om 14:31:
[..]
Ja beknoptheid is niet mijn grootste kracht. Ahum. De grap is: als het korter moet, kost het meer tijd. Want dan moet ik eerst (al schrijvend) nadenken en dan inkorten. Nu druk ik maar gewoon na de eerste fase op verzenden. Dat kost vaak al meer dan genoeg tijd 😂
Herken het wel hoor. Zeker als ik gefrustreerd raak dan komt er steeds meer tekst. Of je krijgt steeds meer ingevingen terwijl je aan het typen bent.
Angela1967 schreef op 12-09-2022 om 14:40:
[..]
spinoza zei: ik had niet veel tijd dus het is een lange brief geworden.
gr Angela
Precies!
Angela1967 schreef op 12-09-2022 om 14:40:
[..]
spinoza zei: ik had niet veel tijd dus het is een lange brief geworden.
gr Angela
Dan was mijn ‘Nederlands voor it-ers’ docent een van zijn nakomelingen want die leerde ons dat een handleiding van 200 pagina’s sneller af is dan een goed leesbare quick reference guide.
Dus maken ze tegenwoordig maar filmpjes ipv handleidingen.
Maar goed To, dat helpt jou niet. Iedereen zat fout in jouw verhaal, en jij staat er tussen. Dat is geen fijne plek. Maar, je ouders bepalen niet of en met wie jij een relatie hebt. Dus elke verwijzing daarna mag je van je af laten glijden.
Je man heeft dan weer echt te leren dat een klap of trap nog nooit een probleem heeft opgelost, alleen veroorzaakt. Het zou hem sieren als hij dan ook zijn onvoorwaardelijke excuses aan je ouders aanbiedt. Zonder, zoals anderen ook al zeggen, ja maar jij.
Jij mag dan voor jezelf nagaan wat voor relatie je wil met je ouders en met je man. Wil je dat ze zo dicht op je lip zitten, of is het tijd om afstand te nemen en je op je eigen gezin te concentreren?
Gelijktijdig mag je zelf ook best nadenken wat je vindt van het slaan van je man. Of jij dat ok vindt, dat je partner kiest voor een fysieke oplossing ipv weglopen, praten of zwijgen. Of jij dat een goed voorbeeld voor je kinderen vindt en wat er moet gebeuren als je dat niet vindt.
