Oma overleden
Een goede avond,
Onlangs is helaas mij moeder overleden. Wij hebben twee dochters, de jongste is 2 jaar en lijkt dit niet serieus mee te maken.
Onze oudste dochter is vier jaar en we hebben vandaag verteld, dat oma overleden is. Ze vroeg aan mij of ze dan dood is, waarop ik ja heb geantwoord. Ze moest toen heel veel huilen en vroeg toen of het nog goed zou komen, waarop ik nee heb geantwoord.
Maar ze stelde ook een heleboel moeilijke vragen,
zoals waar gaat oma dan heen ? Ze zal worden gecremeerd, maar hoe leg ik haar dat uit. Ik heb toen gezegd dat we haar wegbrengen en dat we haar dan niet meer zullen zien.
Maar ze wil ook weten wat er is gebeurt, waarom oma overleden is.
De reden (moeilijk om te vertellen) is dat oma door haar vele roken, helaas toch plots aan een hart stilstand is overleden.
Ik vind het moeilijk om te vertellen dat oma niet gezond leefde, omdat ik dan bang bent dat ze dan bij wijze van spreken geen eens meer een snoepje durft te eten.
Ook wil ze oma graag zien,dat zou nog kunnen maar ik vind dit zeer moeilijk en eigenlijk denk ik dat vier jaar gewoon te jong is.
ik hoop dat er mensen zijn die me hier in tips of adviezen kunnen geven hoe hier mee om te gaan.
in ieder geval alvast bedankt voor het lezen.
Gecondoleerd
Gecondoleerd, en veel sterkte.
Ik zou op haar niveau proberen te vertellen wat er gebeurd is. Het hele stuk over ongezond leven kan je weglaten. Vertellen dat haar hart gestopt is met kloppen, en dat je dan niet meer kan leven. Je hebt best kans dat dat al genoeg informatie is voor je dochter. Anders kan je er nog bij vertellen dat dat soms gebeurt bij oude mensen. Of dat bij oude mensen het hart soms niet goed meer is, en dat dat dan kan gebeuren.
Als het om cremeren gaat zou ik vertellen dat oma er niet meer is, dat alleen haar lijf er nog is, als een "doosje" waar oma in zat, maar oma zelf niet meer. En dat dat lichaam dus niet meer nodig is, en daarom nu verbrand gaat worden, in een speciale oven. Dat je daar niet bij bent, maar dat je wel eerst samen afscheid neemt van het lichaam, met muziek en mensen die praten en bloemen enzo.
En ik ben er niet zo voor om zulke jonge kinderen nog te laten kijken, maar dat hangt ook van de situatie af. Als je moeder thuis is opgebaard is het veel logischer, natuurlijker, om er nog even te gaan kijken dan wanneer ze in een rouwcentrum is opgebaard.
gecondoleerd
Gecondoleerd met je verlies. Ik ben het eens met Tijgeroog: je hoeft helemaal niet zoveel te vertellen. Oma is dood, haar hart klopt niet meer. Bij vragen meer simpele informatie geven. Hier zijn vast ook wel boekjes speciaal voor jonge kinderen.
Toen mijn moeder overleed was mijn dochter 3 jaar. Ik heb haar wel naar oma laten kijken en ook aanraken. Zij hadden een heel goede band met elkaar. Mijn gedachte was dat ze kon zien en voelen (koud) dat oma er echt niet meer was.
houd
Houd het simpel, zodat ze niet nog meer vragen krijgt. Vertel dat oma's hartje ziek was, zo ziek dat het niet meer kon kloppen en dat oma daarom is overleden.
Dat jullie afscheid gaan nemen op een dag speciaal voor oma (crematie) en dat ze een mooie tekening mag maken voor (in) de kist.
Ik zou geen details vertellen over een oven.
Komt ze met een vraag waar die kist dan naartoe gaat dan zou ik het persoonlijk op houden dat oma nu bij haar eigen moeder (in de hemel/natuur, wat je ook wilt zeggen) is en dat je niet precies weet waar dat is.
Misschien kun je als troost zeggen dat elke keer als ze bv een vlindertje ziet dat jullie aan oma denken.
En je mag ook gerust zeggen dat je dingen niet weet. Ze leert hierdoor alleen maar dat moeders ook niet alles weten, net zoals zij niet alles weet.
Vergeet ik je helemaal te condoleren: gecondoleerd met het verlies van je moeder en je kinderen met oma, sterkte met het verwerken voor nu en de komende tijd!
vraag uitvaartverzorger
Allereerst gecondoleerd. Toen mijn schoonvader overleed kregen de kleine kleinkinderen een boekje van de uitvaartverzorger waar alles in kindertaal uitgelegd was. Verder was er ruimte in het boekje voor tekeningen etc.
Wat betreft nog afscheid nemen van oma: ik ben er juist wel voor als ze er zelf om vraagt. Ik wilde dat als peuter (ik was 3 en 5 toen een oma en opa overleed) ook graag en ben blij dat mijn ouders me die kans gaven. Mijn zusje wilde dat juist niet en ook dat werd gerespecteerd.
