Naar herdenkingsdienst of niet?
Het is een beetje kort dag, maar ik zit met een concreet geval waar ik graag jullie mening over zou willen horen.
De vader van een klasgenoot van zoon (groep 7) is onlangs overleden. Morgen is er een herdenkingsdienst. Alles is door school goed met de ouders gecommuniceerd via brieven. De dienst valt onder schooltijd, en de kinderen hebben vrij gekregen. Het staat de kinderen vrij om naar de herdenkingsdienst te gaan of niet. Als ze gaan, moeten ouders ze zelf begeleiden (of voor begeleiding zorgen).
Dan nu mijn 'probleem': zoon heeft het niet over de klasgenoot of over zijn vader. Het lijkt hem allemaal niet zo te boeien. Klasgenoot is geen vriendje van hem, er is dus geen speciale band of zo. Zoon had ook helemaal niet verteld dat het zo slecht ging met de vader van zijn klasgenoot, dus dat zegt al iets over hoe hij er (niet) mee bezig is.
Ikzelf vind eigenlijk dat zoon uit respect naar de dienst zou moeten gaan en wil hem liefst wat in die richting pushen. Mijn man vindt dat we het aan zoon moeten overlaten of hij al dan niet naar de dienst wil.
Ik blijf het lastig vinden: moeten we hem in een bepaalde richting duwen of niet? Voor hemzelf hoeft het niet, dat is me wel duidelijk. Maar ik vind dat hij best iets mag doen waar hij nou niet direct zin in heeft, gewoon omdat voor een ander zijn aanwezigheid misschien wél belangrijk is. Niemand gaat immers voor zijn plezier naar een begrafenis, laten we wel wezen...
Wat vinden jullie?
n@nny
N@nny
een advies geven wel of niet gaan is lastig en aangezien ik ook de hele context niet ken, vind ik het moeilijk om te oordelen in deze.
Wel lijkt me dat je in je afweging mee kan nemen; gaat de hele klas? De kinderen krijgen er voor vrij.
Je zoon zit in groep 7, volgend jaar groep 8. Het komende jaar wordt waarschijnlijk bijzonder en de band met de hele klas vaak hechter. Een dergelijke gebeurtenis, als een begrafenis van een vader van een klasgenoot, kan een klas ook hechter maken.
Aangezien alles goed overlegd is met school en de kinderen krijgen vrij, daaruit begrijp ik dat de komst van klasgenoten ook zeker op prijs gesteld wordt.
Hmmm, als ik eerlijk ben, terwijl ik het zo op schrijf....neig ik naar, samen met je zoon gaan. Een begrafenis ga je niet voor je plezier heen, maar hé, als jouw zoon op deze manier maar een piezeltje kan betekenen voor de klasgenoot die zijn vader is verloren...
Succes met het nemen van het besluit en mochten jullie gaan, sterkte morgen.
groetjes van Purk
N@nny
De vader van een klasgenootje van zoon (groep 6) is vorig jaar overleden, de kinderen konden vrij krijgen om naar de crematie te gaan, als je er niet heen ging moest je dus gewoon naar school.
Ik heb zoon gevraagd wat hij wilde en hij wilde gaan. Zijn reden was dat hij het zo zielig vond voor klasgenoot. Dat vond ik een prima reden, dus we zijn gegaan. Ik heb hem gevraagd naar zijn reden omdat ik niet wilde dat hij alleen maar zou gaan om niet naar school te hoeven.
Ik vond het eigenlijk een beetje triest om te zien dat er van heel de klas maar 2 kinderen waren, dus ik zou ook een beetje pushen om wel te gaan. Niet dwingen, maar wel heel duidelijk uitleggen waarom ik vind dat hij zou moeten gaan. Zoon was overigens ook niet bijzonder close met dit klasgenootje, maar dat maakte hem niet uit.
Gaan
ik heb deze situatie een paar jaar geleden gehad, ik en mijn dochterzijn erheen gegaan. Het deed het virendinnetje zichtbaar goed, dat er (helaas maar een paar) klasgenoten waren.Dat is later nog expliciet gezegd, dat ze er veel steun aan had gehad, tussen alle grote mensen ineens wat bekends van haar zelf te zien. Mijn dochter sloot zichzelf er ook wat voor af, uit bescherming (het was te erg om er over na te denken, zoals zij zei). Toch vond ik (en man) dat je er gewoon moet zijn, dat doe je voor collega, voor klasgenoot, buurtgenoot...leef mee. Het hoort bij het leven.
Sterkte, wat je ook besluit...
Steun
Inmiddels een paar keer zo'n situatie meegemaakt. Mijn ervaring is dat de kinderen het altijd erg fijn vinden als er leeftijdsgenootjes bij zijn.
Wel gaan.
Wij hadden een soortgelijke situtie twee jaar geleden. Moeder van klasgenootje in groep zeven overleed toen. Mijn zoon en ik zijn wel naar de dienst geweest. Het klasgenootje was zó blij met kinderen uit zijn eigen klas !! Alleen dat al zou reden genoeg zijn om m'n kind er naar toe te laten gaan. Je gaat niet voor je plezier naar zoiets toe, je gaat voor de achterblijver, het klasgenootje in dit geval.
Mijn zoon had het er destijds ook nooit over en klasgenootje was ook geen vriendje van zoon. En toch was klasgenootje toen heel blij, straalde (voor zover mogelijk tijdens een begrafenis) toen hij die paar klasgenootjes zag.
Ze mochten toen ook tijdens die dienst een kaarsje aan doen ofzo en mijn zoon wilde eerst niet en uiteindelijk zijn alle kinderen die er waren toch gegaan, klasgenootje voelde zich bijna gedragen, was erg fijn om te zien.
Ik zou gaan.
Groetjes,
Wilma
Gegaan!
Dank voor jullie berichtjes. Zoon wilde zelf uiteindelijk toch ook gaan, dus het is gelukkig geen 'strijd' geworden. Man is met zoon gegaan en het was heel heftig, maar gaf ook wel een goed gevoel. Er waren veel klasgenootjes, de meester was er ook bij, dus de kinderen hadden veel steun aan hun meester en aan elkaar.
Ze hadden, naar wens van het klasgenootje, geen bloemen gekocht maar gecollecteerd voor een goed doel (Kika). Dit hebben ze hem gegeven. Ook kreeg hij een kadootje en een 'troostboekje' (geen idee wat daarin stond trouwens). Hoe het allemaal uitpakt moeten we nog zien, maar ik hoop dat het klasgenootje in kwestie zich wel gesteund heeft gevoeld.
Ik ben heel blij (en ook wel een beetje trots!) dat zoon toch uit zichzelf is gegaan.
Groetjes en bedankt voor het meedenken,
n@nny
Wat fijn!
N@nny, wat fijn dat hij gegaan is en dat hij zelf wilde. Het klinkt alsof het allemaal 'mooi' is geweest.
Groetjes,
Wilma
