Massale herdenking
hoe zou dat toch werken; als je kind is overleden met anderen tijdens een ongeluk; heb je dan nog ruimte om je eigen plechtigheid te regelen? Je ziet sowieso dat alle kindjes dezelfde witte kistjes hebben, de leerkracht een donkere.
Ik mag toch hopen dat ieders crematie of begravenis dan persoonlijk geregeld wordt? Het lijkt me naar dat jouw kind dan een van de velen is, maar toch voor jou zo bijzonder. En dan maar wachten op die belangrijke mensen die hun deelneming komen betuigen. Een zware beproefing. Ik hoorde van een kindje waarvan de familie het in besloten kring wilden doen. Ik kan dat zo goed begrijpen!
Ik zag een interview met de burgemeester van hun dorp, men houdt zoveel mogelijk rekening met persoonlijke wensen.
Morgen in besloten kring
de meeste worden morgen of vanmiddag in besloten kring begraven. Dit was meer een gezamenlijke herdenking, niet 'de laatste plechtigheid' .
Ik vond t wel mooi gedaan, integer en dat met zoveel mensen...
Bescherming
Ik snap heel goed wat je bedoelt, maar ik begrijp ook wel de "voordelen" van een gezamenlijke herdenking. Voor de vriendjes en vriendinnetjes die achterblijven is het (lijkt mij) emotioneel een onmogelijke opgave om de uitvaarten van 4, 5 of meer vriendjes af te gaan. Door een gezamenlijke herdenking neem je deze kinderen een beetje in bescherming.
Ik heb trouwens heel erg te doen met de kinderen die achterblijven en zoveel vriendjes en vriendinnetjes kwijt zijn geraakt.
Ja en ook
En ook heb ik zoveel te doen met de gewonde kinderen die nog in Zwitserland zijn (toch?) en niet bij de begrafenis of herdenking van vrienden en vriendinnen kunnen zijn.
Ja dat lijkt mij ook heel erg
dat je als overgebleven kind er niet zelf bij kunt zijn. Het lijkt me zo belangrijk om dat mee te maken.
Ik had vanmorgen op de achtergrond de herdenking van Heverlee op staan, maar door het kerkgebeuren spreekt dat me eerlijk gezegd niet erg aan, hoe erg ik het ook vind. Tegelijkertijd kan ik me juist goed voorstellen dat het ook fijn en goed is om dit als groep te doen, tenslotte waren de kinderen ook als groep onderweg, en hebben ze een fijne en gelukkige vakantie gehad. Het lijkt me dan moeilijk als je in sommige dingen dan moet meegaan die je zelf niet aanspreken. Wel vond ik dat gisteren mooi en fijn gedaan, de foto van het ene kind dat elders een plechtigheid had was er wel bij, en zijn familie ook. Ook de foto van de begeleidster (monitrice?) was erbij.
Gisteren de herdenking van Lommel wel aangehouden, en dat vond ik enorm aangrijpend. Maar bijvoorbeeld de militairen die de kisten droegen, dat zou ik als ouder helemaal niet willen, dat zou ik zelf willen doen. En bovendien, militairen en kinderen... En ik zou op de kist willen kunnen schilderen bv...
Aan de andere kant, het samen zijn, de ouders hebben ook veel samen beleefd en gedeeld, is denk ik ook, hoe vreselijk ook, erg bijzonder.
