Kring voor heli
Om te helpen met het dragen van het verdriet en samen te hopen op eurotransplant kom op mensen pak mijn hand...
Heli
Lieve Heli,
De tijd tikt door, gaat voorbij. Steeds langer geleden dat jouw mannetje stierf, voor altijd ongelofelijk, niet te bevatten, en nu nog maar een paar uur voordat de schooldeuren open gaan. Hij loopt niet, nooit meer naar binnen. Alles wat je gedacht, gedroomd had, gaat niet meer gebeuren. Lieverd, wat erg is dat, wat verschrikkelijk. Wat een pijn doet dat. Wat zullen jullie 'm missen, jullie Joram. Ik denk aan jou morgen, en aan Jorams broertje en vader. Het had zo heel, heel anders moeten zijn.
Liefs,
Maatje
Vandaag
weer naar school, zonder Joram....al die blikken, al die vragen maar erger nog die stilte..
Ik denk aan jullie!
"ik vind het stom...
dat Joram dood is. Ik praat niet zoveel als Joram hè?" Was vanochtend de opmerking van jongste (vier jr) al zuchtend aan de ontbijttafel. Hij uit zich mondeling nog niet zo sterk maar dit had geen uitleg nodig. Het was weer erg stil aan tafel. We waren al lang voordat we weg moesten klaar met alles. We kunnen in het vervolg wel later opstaan...
Wat heb ik tegen die jongen gemopperd 's morgens vroeg. Zodra hij zijn ogen open deed was hij ook meteen klaar- en klaarwakker. Kwam meteen zijn drukke praatjes; was ook druk in de weer (ADHD + PDD-NOS). Maar een beetje dooreten, doordoen, ho maar. Een treuzelkont eerste klas. Maar God, wat mis ik die treuzelkont. Ik wil mijn hele leven lang wel dat gekwebbel om me heen, die druktemaker. Ik wil elke ochtend wel "gek" gemaakt worden met zijn verhalen waar die hij de helft van de tijd alleen zelf maar snapte.
Vanmorgen fietste ik alleen naar school. Jongste was met papa mee in de auto naar school (hij reed daarna door naar zijn werk; ook weer voor het eerst). Het klopt gewoon niet; er moet gewoon iemand naast me fietsen! Hij had voor de zomervakantie bedacht dat als je naar groep vier mag, dat je er dan ook wel aan toe bent om alleen naar school te fietsen. Toen ik hem vertelde dat hij dat dat er echt niet in zat; hij eerst maar moest leren uit te kijken en recht te fietsen, was hij er eigenlijk wel blij mee (hij fietste nog maar driekwart jaar zonder zijwieltjes, de held 
). Het leek hem ook wel saai alleen te fietsen. Tsja, dat heb ik ook gemerkt ja.
Straks heb ik jongste weer achterop; hij is niet zo'n prater en hoort niet zo goed; hij verstaat me vaak niet op de fiets. Ik hoop dat hij straks wel wat te kwebbelen heeft.
En dan de eerste keer school. We hebben jongste weggebracht. "Gewoon" zoals altijd. Alleen dan met z'n tweeën. Even spelen, boekje lezen, kusje, even snel met juf een praatje en uitzwaaien. We zijn alleen niet naar groep vier gegaan. Komt nog wel. Ik heb gehoord dat ze een mooi tafeltje voor Joram hebben gemaakt. Er staat een in de klas en een op de gang (voor kinderen uit andere groepen). Ik zie het nog wel. Misschien straks om twaalf uur wel, misschien ook niet. Laat het van het moment afhangen. De confrontatie met ouders was moeilijk. Ik hou er wel van in de belangstelling te staan, maar dan alleen als ik op een podium sta; toneel speel of zing. Maar anders hoeft het niet. Op deze manier al helemaal niet. Je merkt dat mensen wat willen zeggen, dat meerdere dat willen. Sommigen voelen aan wat ze wel of niet moeten zeggen, anderen wat minder, maar de intenties zijn natuurlijk goed. Aan de ene kant wilde ik niet dat mensen me aanspraken, aan de andere kant zou ik het ook niet fijn hebben gevonden als het niet hadden gedaan. Het blijft dubbel. Dat zal ook nog wel lang zo blijven. Ik zie er tegenop om straks om twaalf uur jongste weer te moeten halen. Om weer tussen ouders te staan. De neiging om te vluchten is dan groot, maar het heeft geen enkele zin. De confrontatie komt toch wel.
Lieve meiden, heel erg bedankt weer voor de grote kring. Zo'n eerste schooldag is inderdaad heel moeilijk. Maar ook de eerste keren waar je je niet op voorbereid of gewoon niet bedenkt. Zo stond ik twee weken geleden de was op te vouwen. De eerste was met he-le-maal niets van Joram ertussen. Drie stapels ipv vier, pfff wat hard ineens. Sowieso, de was; het is wel duidelijk wie de grootste vervuiler was hier in huis Bij die eerste keren sta je niet stil en die komen zo hard aan!
Dank dat jullie om ons heen blijven staan. Hier en met kaartjes.
Geerke; jongste is helemaal gek van de dolfijnen. Kiest elke avond voor het slapen gaan één uit en plakt hem op zijn bedrand. "De krokodillen die onder mijn bed wonen houden niet van dolfijnen dus dat komt goed uit." Misschien verhuizen ze daardoor nog een keer; wie had dat nou bedacht? Als ik er aan toe ben, mail ik je een keer persoonlijk.
Liefs, heli
Ik vind het ook stom.....
Lieve kleine man en je papa en mama ook en alle lieve mensen hier ook en ik denk de hele wereld ook....
Heli wat heb je je gevoel mooi verwoord.ik zit hier weer met tranen in mijn ogen. Ik weet niks te zeggen een knuffel een kaarsje en mijn vaste plekje in de kring.
Meer kan ik niet bieden (((((Heli)))))
In de kring
Met een dikke kaars. Voor deze eerste keer, en alle eerste keren die nog komen.
Lieve heli toch...
weet dat je vanochtend niet alleen stond, in gedachten waren volgen mij veel OO-ers bij je. Nu lees ik je berichtje....ik huil met je mee. Sterkte zo meteen om twaalf uur.
liefs van Purk
Bijna 12 uur..
Ik ga zo naar school, jij ook. Wat moet het moeilijk zijn. Ik denk aan jullie, straks op het schoolplein.
Heli
Zoals jij ons deelgenoot maakt van jouw verdriet voelt net of ik het zelf onderga... Dit zijn situaties in je leven waar je de grootste nachtmerries van kunt krijgen. Maar jullie zitten er middenin! Alles wat zo gewoon was, maar ook die dingen die je toen Joram er nog was soms misschien niet zo fijn vond (het gekwebbel en getreuzel 's morgens) dat mis je nu zó ontzettend. Kletste hij de oren vanochtend maar van je hoofd, fietste hij maar slingerend naast je, had hij zijn kleren maar vuilgemaakt met het eten.... Ooow de werkelijkheid is zo bikkelhard anders, jullie lieve kleine druktemakertje is er niet meer. Ik hoop dat het mee is gevallen op school zojuist (natuurlijk valt zoiets niet mee, maar je snapt vast wel hoe ik het bedoel). Veel kracht!
Heli,
De eerste schooldag. Wat zwaar. Ik denk aan je.
Ook vandaag
... sta ik stil in de kring. Ik denk aan je, en aan je kleine man. Hoe heeft hij het gehad op school? Die opmerking van hem zegt wel alles ja...
Och heli
ik ben er stil van, maar de kring staat, en blijft staan!
Heli...
Ook ik dacht aan je toen ik vanmorgen mijn kinderen weg bracht.....
En ook ik blijf om je heen staan in de kring...
Susan
Eerste schooldag hier
en ook nog een PDD-NOS'er. Ik weet precies wat je bedoelt: het gekwebbel, het getreuzel, het zich totaal niet druk maken over viezigheid, fietsen, moet dat rechts?... Laatst deed ik de was en dacht ik aan wat jij nu vertelt: ach, binnenkort doe je zijn laatste was, is er niets meer van hem bij, steeds meer verdwijnt Joram's aanwezigheid uit jullie leven...
Hoe kan dat nou toch? Waarom nou toch die vreselijke toevallige samenloop van omstandigheden, waarom moest het nou zo eindigen?
Ik sta in de kring, met een brok in mijn keel, en ik denk aan jullie, en aan die leegte in huis...
Heli
ja, inderdaad, het gekwebbel en getreuzel....ik herken het, ook hier een ADHD-er....en gisteravond, tijdens het voetbalkijken met zijn vader, en hij er steeds doorheen praatte, en vader verzuchtte, stil nu eens, omdat elke vraag die hij stelde gewoon door de commentator werd beantwoord....Ja, daar moest ik even aan denken toen ik je berichtje las vanmorgen....op het werk....moet ik niet doen, de tranen liepen over mijn wangen, de collega's zagen het niet....Wat moet het moeilijk zijn geweest Heli, en wat zal het nog moeilijk gaan worden....nu de 1e schooldag, straks de 1e Sint, daarna de 1e Kerst.....oh wat wilde ik dat ik de tijd kon terugdraaien voor jou.....Ik sta nog steeds in de kring....
Oorverdovend stil...
Wat zal het oorverdovend stil zijn zonder hem om je heen...
Ook stom!
Meid ik denk aan je en aan de lieve levi!
X
Heli
ik sluit me weer aan, wat moet dat moeilijk zijn geweest, die eerste schooldag..
Voor a
Ik heb deze vakantie zo vaak aan je gedacht, alweer een jaar geleden dat je je hele gezin kwijtraakte, daar op die berg.....
Heli
voor jullie blijft de grote kaars branden, zlles zonder Joram, wat zal het moeilijk zijn.
Och heli...
...jeetje, ik las je verhaal en dacht aan die keer dat ik tussen de was van ons meisje een kledingstuk tegenkwam, geleend van de nicht van mijn man, vriendin... Kort daarvoor was zij overleden, man en kind achterlatend... wat heb ik gejankt, zo'n plotse confrontatie... Hoe moet dit voor jou zijn, voor ieder die iemand moet missen. Al die eerste keren waar je op voorbereid bent, min of meer, zover dat gaat... en al die plotse eerste keren...
Och, je hele verhaal raakt me zo...
.....
Een grote kaars erbij, en een virtuele arm om je heen.
Liefs, Beertje(s)
Dinsdag
de 2e dag na de vakantie....ik sta nog in de kring voor je Heli....
Heli
ook ik ben er nog.
Heli!
Pas na een maand lees ik dit verbijsterende nieuws. Ooit schreven we samen in het maart05 draadje. Daarna verloren we elkaar uit het zicht om elkaar af en toe in andere draadjes tegen te komen. Even lezen hoe de kinderen van iemand met wie je de zwangerschaps- en babytijd gedeeld hebt steeds een stukje groter worden...
En dan opeens dit draadje en het besef dat dat niet meer zal gelden voor de oudste broer. Gecondoleerd drukt niet genoeg uit wat ik voel, mijn hart huilt mee om het verlies van Joram. Ach, kon iedere traan van mij die van jouw maar verzachten, dat had je er nog iets aan.
Heel veel liefs, Jessicah
Lieve heli
gewoon even laten weten dat ik aan jullie denk!
Lieve heli
Lieve Heli, ik heb twee dagen gewerkt (ook voor mij de eerste schooldagen dus). Heb aan je gedacht meid. Wat raakt je bericht me diep, hoe onvoorstelbaar zijn deze dagen, deze afgelopen tijd, deze hele rare zomer! En ook wat je schrijft over de was, zo ineens niks meer van Joram erbij.... ik had echt een brok in mijn keel toen ik het las en het deed echt zo onwijs veel pijn!!!
Ik sta naast je, Heli. Ik kan niks, maar ik schrijf maar wat en weet het ook verder gewoon niet.
Veel warmte om je heen, liefs Geerke
Heli
Je kent mij niet, ik ken jou niet, maar ik heb nu net je verhaal gelezen en kom ook in deze kring staan.
Je ergste nachtmerrie is werkelijkheid geworden denk ik. Heel veel sterkte !
Sonja
Ook ik
Ik denk ook nog veel aan jullie. Wat je schrijft over het ontbijt. Hier gaan we maandag weer naar school. Ik denk niet dat ik dan kan mopperen zonder aan jullie te denken.
Sterkte Heli!
Maw.
Sirenes
Lieve Heli die sirenes, dat heb ik ook nog steeds 
dan word ik zo verdrietig en denk eraan dat ergens zo'n panieksituatie moet zijn zoals ik nog zo goed weet met mensen in levensgevaar. Ik kan de sirenes niet meer anders horen.
Het gaat bij mij ook niet over. Nog niet tenminste.
Denk aan je x
Wat vreselijk!
en zo dichtbij, de sirenes, het teruggeworpen worden in de tijd, het is ook nog zo vers, jullie eigen drama en dan ook nog al die verdrietige gebeurtenissen zo vlak bij..
Moeilijk, confronterend..
Sterkte!
Liefs, Mien
Hier ook
veel aan jullie gedacht maandag, en de hele tijd. Alsmaar die vreselijke stilte!
