Kring voor heli

Ook ik

blijf staan en ben in gedachten vaak bij jullie!

Ook

in de kring en vaak in gedachten bij jullie...

liefs,
Petr@

En ik

laat me niet wegwaaien en blijf gewoon staan!

En ik

Hou me vast aan Twinkel zodat we samen extra stevig staan.

Ook ik...

...stap er weer bij... in gedachte heel vaak hier.

Liefs, Beertje(s)

Heli

Ik sta hier ook nog, ik denk zelfs heel vaak letterlijk de teksten van jouw indringende stukken over hoe het met jullie gaat.

Ik blijf staan

voor jullie, voor Joram!

Ik ook

Toch omdat ik hoop dat je steun kan vinden hier.

Ik ben er ook nog.

Het is weer maandag

....

Heli

Vandaag is ook bij ons de school weer begonnen en ik heb aan jou gedacht...
Sterkte en kracht gewenst,
Liefs, Esther

Ik ben er ook nog

voor je!

Ook

ik denk aan jullie!

Steeds

in de kring voor jullie.
Hoe gaat het met jongste? Ik moet regelmatig juist aan hém denken...

En ik

sta hier ook weer vandaag!

Moeilijk...

Vandaag heb ik me voor het eerst versproken!
Vanmorgen belde mijn toekomstig zangdocent om een afspraak maken en ik vertelde dat dat onder schooltijd niet handig was omdat ik twee schoolgaande kinderen heb. Terwijl ik het zei schrok ik zo van mezelf! Ik kende haar nog niet en zij mijn verhaal ook niet. Heb het maar even zo gelaten, maar tegelijkertijd voelde het zo raar.
Vanmiddag sprak ik haar 'live' en toen kreeg ik de vraag over hoeveel kinderen ik heb en hoe oud ze zijn. Ik had afgelopen week het draadje hieronder al gelezen en bedacht me dat ik me nu ook in die positie bevind dat het antwoorden op die vraag wel eens heel lastig zou kunnen worden. Emotioneel gezien dan. Dat was het ook. Vooral ook omdat het het eerste was wat ik tegen haar zei, nog voordat ik me verder had voorgesteld. Het viel haar ook rauw op haar dak. Helemaal toen ik ook nog zei dat ik het er op dat moment niet over wilde hebben. De tranen zitten erg hoog de afgelopen twee weken en ik wilde niet gaan zitten huilen als ik daarna nog moest gaan zingen. Sowieso viel me dat nogal tegen. Qua zang, maar ook tekstueel. 'Vlieg met me mee' van Trijntje Oosterhuis stond nog van mijn voorganger op de standaard. Heb het blad maar even omgedraaid... Zoiets zal in de toekomst nog wel veel vaker gaan gebeuren...

Verder gaat het hier mwa. Zoals ik al schreef is het hier de afgelopen weken niet zo makkelijk. We merken dat de tranen hoog zitten. Het verdriet minder goed naar de achtergrond 'te drukken' valt. Dat maakt dat ik me erg kwetsbaar voel in gesprekken, maar ook thuis.
Jongste is de afgelopen dagen veel bezig met de dood. Is meer verdrietig en begint veel vragen te stellen. Over begraven, andere dode mensen (of die ook ergens onder zijn gekomen of een ongeluk hebben gehad), over ziek zijn en niet meer beter kunnen worden etc. Hij zegt nu ook (eindelijk) ronduit dat hij vaak vedrietig is en dat hij Joram mist. Op school gaat het gelukkig wel goed met hem. Hij heeft er gelukkig veel lol in (en dat is wel eens anders geweest dus dat is heel fijn!). Vanmiddag moest hij zelf naar de poli ivm zijn chronische oorontstekingen (hij mag weer voor drie maanden aan de antibiotica...)en daardoor kon hij niet naar school. Hij realiseerde zich dit pas om half vijf en was boos dat hij niet meer naar school mocht vandaag. De poli hier is gelukkig niet zo heel 'ziekenhuis-achtig' en is er al kind aan huis sinds hij baby is, maar vandaag was hij ook daar niet zich zelf; we zagen de kno-arts weer voor het eerst sinds het overlijden van Joram dus dat kwam natuurlijk ter sprake. Je merkt dan meteen dat hij het erg moeilijk vindt en zich realiseert dat hij ook bij een dokter zit. Het blijft moeilijk uit te leggen en voor hem moeilijk te begrijpen over hoe ziek je 'moet zijn' om dood te gaan.
De kno-arts moest zijn oren uitzuigen en dat deed deze keer ook pijn; normaal gesproken is hij heel hard voor zichzelf en houdt hij zich erg groot, maar vandaag kwamen de waterlanders bij hem ook snel en het duurde ook wel even voordat hij stopte (de welbekende druppel). We voelen ons drieen blijkbaar allemaal hetzelfde...

Lief dat jullie hier nog steeds staan... dank!

heli

Heli

Och meis... wat moeilijk... heb geen woorden, maar stap stilletjes weer in de kring en wens jullie allemaal heel veel sterkte!

Liefs, Beertje(s)

Heli

ik word stil van je verhaal en nogmaals al kom ik niet dagelijks hier, toch sta ik in de kring en blijf ik in de kring!

Gr Pham

Heli

Ik ben er ook.

Hoe ziek

Ja.... hoe ziek moet je zijn om dood te gaan... Reimer was 3 toen Enzo* overleed, en ik merkte dat hij aan de haal ging met een zinnetje van mij dat hij zijn jas moest aantrekken "anders word je ziek". Hij vroeg meteen of hij dan ook dood ging. Ik merkte dat het onderscheid tussen ziek en ziek er toen bij hem nog niet was. Ziek betekende dat je dood kon gaan. Pffff, moeilijk. Sterkte lieve Heli! We staan om je heen!

Tetris

Het duurt lang voordat het besef tot in al je vezels doorgedrongen is. Ik merk ook dat ik in de eerste fase daar veel strenger in was voor mezelf dan nu. Eerst vond ik het heel 'fout' van mezelf om in 'we' te praten of in de tegenwoordige tijd over Bas. Nu ben ik daar milder in, ik weet dat het me gewoon gebeurt, het hoort er kennelijk bij dat ik me daar nog weleens in vergis.
Eigenlijk wil ik het niet over mij hebben, daar bestaat een ander draadje voor, maar al is onze situatie zo verschillend, ik herken zoveel bij wat je schrijft. En dan hoop ik je te kunnen helpen. Een mini-beetje dan.
Sterkte!
Ik vind rouwen soms net een tetrisspelletje, je doet je best, maar het lukt op een gegeven moment niet meer om je veldje 'schoon' te houden, de blokjes volgen elkaar steeds sneller op en voor je het weet zit je aan het plafond en stroom je over.
Ik denk veel aan je.

In de kring

Ik vind het een goede omschrijving die Kaatje daar geeft.
En zolang de kring jou helpt Heli, blijven wij erin staan. Elke dag.

Heli

ik sta er nog.....jullie zijn in mijn gedachten. Dapper dapper dapper zijn, soms vechtend om de dag door te komen. Ik ben er stil van als ik je posting lees.

Veel kracht voor jou, je man en je jongste zoontje.

liefs van Purk

Heli

Ik sta er ook nog en ik blijf staan. Ik denk nog steeds heel vaak aan jullie.
Sterkte voor jou, je man, je jongste! Liefs, Esmee

Ik sta

ook weer even in jouw kring
Groet, Jo Hanna

Och heli

wat raak je me toch weer met je posting, en dan kan ik niet anders dan in de kring blijven staan....

Voor het broertje van joram*

..