Hoe kinderen steunen bij overlijden vader
Mijn ex-man is uitbehandeld en zal binnen enkele weken komen te overlijden.
Mijn kinderen zijn 16 en 13 jaar en zijn kapot van verdriet. Jongste heeft veel verdriet en kan ik troosten, oudste is alleen maar boos en driftig. Ik kan niet tot haar doordringen; ze wil niet aangeraakt worden of erover praten. Soms negeert ze mij compleet. Ik snap het allemaal maar voel me zo machteloos en kost zoveel energie die ik dan moet verdelen over m'n andere kind.
Heb geprobeerd om professionele hulp in te schakelen via huisarts, maar beide kinderen willen dit niet en dit doordrukken werkt averechts.
Hebben jullie tips?
Wat moeilijk...
Wat moeilijk zeg... Net zoals je ze geen professionele hulp op kunt dringen, kun je jezelf ook niet opdringen. Maar kunt wel zorgen dat je er voor ze bent. Dus thuis zijn, zodat je er bent als ze je nodig hebben, eten koken dat ze lekker vinden, klusjes die ze normaal moeten doen uit handen nemen. Kleine dingen, die niet zo hele erg opvallen, maar die ze wel voelen. Veel liefde geven.
En misschien kun je ze vragen of ze nog iets voor hun vader willen doen. Een wens in vervulling brengen,mof iets moois geven of... En ze helpen om dat uit te voeren.
Misschien
Eerlijk gesprek over je eigen gevoelens, het is je ex, dus dat zal wellicht wat ingewikkeld zijn. Het is bewezen nonsens, dat het noodzakelijk is om te praten over je gevoelens. Eerlijk reageren doet al veel goed. Ook als je het vervelend vindt dat ze driftig is.
Tsjor
excuses
Ik spreek mezelf tegen: eerlijk zijn over je eigen gevoelens. Of dat in een gesprek moet, of gewoon door zelf ook eens boos, verdrietig of wat dan ook te zijn. Tsjor
Hier hik ik ook tegen de grenzen aan
en herken heel veel van jouw kinderen. Mijn oudste is heel rustig op school; kan daar goed praten met de klas en de juffen en thuis is het een driftkikker die zijn jongen broer kleineert, zijn moeder voor alles wat mooi en lelijk is uitscheld en daar moet je maar mee dealen.
Wat ik zelf merk is dat er gewoon voor de kinderen zijn het allerbelangrijkste is. Wat ook wel eens helpt is om een familielid of vriend of vriendin erbij te kunnen betrekken. Ze moeten het een plaats leren geven. Soms helpen boeken erbij. Ik kan mij herinneren dat toen de man van kaatje heksenvet ( als ik het goed heb) overleed zijn een aantal boekentips kreeg.
Sterkte met alles.
hoe gaat
het nu????
erbij zijn
Mijn dochter vond het fijn, bij het ziekbed en sterven van mijn ouders, om er veel bij aanwezig te zijn en mee te helpen. Opa en oma deden spelletjes met haar en keken samen naar programma's op tv die nu nog haar favorieten zijn. Oma leerde haar nog breien in het ziekenhuis.
Bij het overlijden kon ze helpen met het plakken van postzegels op de rouwbrieven en het netjes houden van de rouwkamer in huis en ze speelde in de hoek met haar playmobiel terwijl de gesprekken over de liturgie en de begrafenis gehouden werden.
Toen mijn vader overleed was ze er niet bij. Ze kwam pas een paar dagen later met mijn broer en dat vind ze nog steeds heel jammer.
Het kan ook zin hebben om het contact tussen de kinderen en familieleden aan te halen. Kinderen maken zich ook zorgen of er wel genoeg mensen overblijven om voor ze te zorgen.
Een sterfbed kan ook familieleden weer met elkaar verzoenen. Een gescheiden schoonzusje waar mijn moeder niets van wilde weten kwam wel steeds de kleinkinderen brengen en kreeg alsnog een soort 'vergeving'.
Mijn zoon was net 15 geworden toen mijn vader op zijn sterfbed lag en hij heeft zelfs meegeholpen vader op de postoel te hijsen en hem vast te houden of uit bed te halen. Hij was nou eenmaal de sterkste thuis. De rest deed ik zelf wel.
Dus ik zou zeggen kijk hoe je samen met de familie van je exman kunt zorgen dat ze maximaal betrokken worden in het sterfbed van hun vader.
oeps
Dat draadje is al weer een paar maanden geleden.
Ben ook benieuwd hoe het gegaan is. Het valt niet mee.
